Surrounded by darkness

Zalas stond aan de rand van het water. In zijn ene hand hield hij een paar platte stenen. Met strakke bewegingen keilde hij ze over het spiegelende wateroppervlak al werd dat enkel zwak verlicht door de sterren. De maan was verdwenen achter een paar dikke zwarte wolken. Het zou Zalas ook niet verbazen als het straks zou gaan regenen. Hij had zijn haren los. 's Nachts was het enige tijdstip dat het kon. Nu er geen levend wezen in de buurt was om het leven van te benemen kon Zalas het gewoon los houden. De lange, zilverwitte lokken reikte tot zijn knieholten en waaide licht mee op de wind. De punten hadden zich tot witte mist gevormd maar bleven om hem heen zweven. Zalas keilde het zoveelste steentje met een soepele zwaai over het meer met een lichte zucht. Het was ook de zoveelste nacht dat hij buiten was. Hij lag nachten achtereen wakker. Overdag sprokkelde hij dan een paar uurtjes slaap bij elkaar maar erg goed was dat ook niet. Hij bleef maar piekeren. Uiteindelijk was hij naar buiten gegaan. Nu was hij elke nacht in het bos of, zoals vandaag, weer bij het meer. Zalas keek niet om toen hij een zacht gesis achter zich hoorde. 'Niet nu Asb'el' zei hij enkel. Zijn stem klonk een beetje rauw. Zalas hoorde plotseling voetstappen achter zich en zag vanuit zijn ooghoeken hoe de mist zich probeerde die kant op te gaan. Met veel moeite en wilskracht hield hij het tegen. Maar erg lang kon hij dat niet volhouden. Langzaam ging hij door zijn knieën, alsof hij wou gaan zitten. Maar hij tastte naar een zilverwitte speer in het gras. Behalve stenen keilen had hij ook getraind om de tijd te doden. Zijn speer lag nog naast hem, onzichtbaar in het hoge gras. Maar het voelde vertrouwd onder zijn vingers.

Zijn muts tot ver over zijn oren getrokken, een pompoen boven op die bij iedere stap iets heen en weer wiegde. Hij was buiten, had voor een moment vreselijke behoefte gehad naar frisse lucht. Even de muffe geur die door heel het kasteel heen hing te ontsnappen, en in plaats daarvan gras en natuur op te kunnen snuiven. Maar het was koud, vandaar dat hij dik ingepakt was. Bewapend met muts, sjaal, mislukt gebreide wanten die hij van Eph gekregen heeft en een dikke jas. Hij had zijn schouders hoog opgetrokken en het puntje van zijn neus was rood getekend, opvallend haast, door de kou. Hij liep doelgericht ergens op af, had heel het grasveld al overgestoken totdat hij opeens een opvallend wit geval zag. Lang, glanzend haast in dit donker, had hij zo'n beetje gelijk de haren van Zalas herkent. Zijn handen hingen losjes langs zijn lichaam terwijl hij op de jongen afliep. ‘Hé, Zalas,’ Klonk het droogjes vanaf zijn kant. Was er zeker van dat het Zalas was, omdat hij gewoon geen ander persoon kende met zulk haar of hier überhaupt rond zag lopen. Hij wist niet waarom hij naar de jongen toe was gelopen in eerste instantie, waarschijnlijk omdat hij het met deze gast te doen had. Zo'n twee meter afstand bewaarde hij tussen Zalas en hem, keek neer op de jongen die nu gehurkt tussen het gras zat. Vaagjes fronste hij even en besloot er toen verder geen aandacht aan te besteden. ‘Hoe gaat 't?’ Vroeg hij maar, trachtend een beetje normaal gesprek te kunnen houden. Hij wist niet wat hij kon verwachten, kende Zalas niet. Hij had de jongen alleen meegemaakt op het Kerstgala, toen hij nog wel samen met Ephony was. Toen was hij overgekomen als rustig, nietveel aantrekkend van de rest en misschien iets terughoudend. Maar dat laatste kon hij niet met zekerheid zeggen, daarvoor had hij de jongen nooit echt voor leren kennen. ‘Waarom nu nog buiten?’ Niet wetend wat hij anders moest zeggen.

Toen de stem Zalas vaag bekend voor kwam liet hij de speer weer los. Hij ging weer staan en wierp even een blik over zijn schouder waarbij zijn lokken onwillekeurig mee zwierde. Soms werd hij er wel een beetje gek van, die lange lokken. Maar afknippen kon hij gewoon niet meer. Zijn blik verhardde iets toen Zalas Laurens herkende. Veel had hij hem niet gezien. Alleen op het Halloween Gala. Een pijnlijk overgebleven herinnering. ''t Gaat' loog hij maar met veel overtuiging terwijl hij zijn haren bij elkaar pakte. De mist bij de plukken verdween toen hij het strak in vlechte en daar over zijn schouder op zijn rug gooide. Zalas liet de stenen vallen en stopte zijn handen in zijn broekzakken. In tegenstelling tot Laurens voelde Zalas de kou niet eens. Hij was dun gekleed maar stond erbij alsof het hartje zomer was. Zalas' amberkleurige irissen keken Laurens even vanuit zijn ooghoeken aan toen hij vroeg waarom hij nu nog buiten was. 'Ik heb een beetje last van slapeloosheid de laatste tijd' sprak Zalas ditmaal de waarheid. Hij had echt last van slapeloze nachten. Zalas keek pas echt opzij toen hij Asb'el opnieuw hevig hoorde sissen. Maar dit keer dreigend tegen Laurens. 'Asb'el, hou daar eens mee op' zei Zalas op kalme maar tegelijkertijd strenge toon tegen de witte slang. Die keek Laurens nog steeds nijdig aan maar glibberde terug naar Zalas om via zijn been zichzelf omhoog te wikkelen en in Zalas' nek te gaan liggen. 'En hoe is het met jou?' vroeg Zalas daarna met zijn blik strak gericht op Laurens. Eigenlijk hoefde hij dat niet echt te weten maar dat was nou eenmaal een vorm van beleefdheid.

‘M-hm,’ Hij kon niet helpen dan zijn gemompel er ongelofelijk sarcastisch uit kwam. Zijn ' 't gaat wel' kon hij gewoonweg niet aannemen, ook al klonk het nog zo gemeend. Hij had zijn blik niet op Zalas gericht terwijl hij zijn woordenloze commentaar gaf, in plaats daarvan was hij bezig met zijn wanten. Frummelde het gat onder zijn mouw weg die de kou doorliet, de plek waar eigenlijk nog een 'vinger' moest zitten waar zijn duim doorheen kon. Maar duidelijk had ephony nog niet zo veel brei-skills om dit voor elkaar te krijgen. Misschien ging hij er zelf maar een lapje aan naaien ofzo, dit was niet te doen. Zijn blik ging weer omhoog, liet zijn wanten met rust en keel Zalas aan terwijl hij sprak. Je kon de lichte medelijden lezen in zijn ogen bij Zalas' opmerking die hij wél gelijk aannam. ‘Je kan altijd slaappillen proberen,’ Merkte hij vervolgens droogjes op, ter suggestie voor zijn probleem. Zijn blik ging met een ruk omlaag, bleef hangen op het kleine wezen wat daar neidig naar hem zat te sissen. Automatisch had hij een stap naar achteren gezet toen hij het onbekende, maar waarschuwende geluid had gehoord. Maar nu hij de slang zag, ook al was het zo boos, moest hij de neiging onderdrukken om niet op zijn knieën neer te vallen en het beest van dichtbij te bekijken. Zijn ogen volgde met een lichte, maar zichtbare glinstering Asb'el die terug gleed naar Zalas en daar handig bij omhoog kroop. Zijn blikbleef hangen bij Asb'el terwijl hij antwoord gaf ‘Gaat wel,’ Niet doorhebbend dat hij Zalas z'n woorden kopieërde. ‘SSA is nogal anders dan ik had verwacht, dus het is nogal wennen,’ Hij was hier nog niet zo ontzettend lang, en eigenlijk was alles wel anders dan dat hij had verwacht. Nu pas ging zijn blik weer naar Zalas, keek de jongen weer aan. ‘Wanneer ben jij eigenlijk op SSA gekomen?’ Liet zijn handen in zijn zakken gleiden, propte ze hier op tot vuisten omdat het anders niet paste.

'Kijk eens aan Zalasthan. Zo laat nog wakker. Ik hoorde al zoiets dat je gedumpt was door Ephony' zei een honende stem achter Zalas en Laurens. Finnegan stond achter de twee. Zijn lange gestalte hadden hun schuil van slungelachtigheid laten vallen. Finnegan stond er ontspannen en vastberaden bij met over elkaar geslagen armen en een duistere blik in zijn felle, gele ogen. 'Waarom zo sip zeg. Wees blij dat het uit is. Shadraans zaad zou niet op Puffoonse grond verspilt moeten worden' zei Finnegan met veel minachting jegens het Puffoonse ras. Dit meer omdat Finnegan de magische aura van de andere jongen voelde. Onmiskenbaar Puffoons. Finnegan gooide even een pluk zwart haar naar achteren.

Zalas keek Laurens met een geforceerde glimlach aan toen hij zijn droge woorden hoorde. 'Die werken niet echt bij mij' gaf hij zacht toe. Daarbij vond hij dat geen prettig idee om diep te slapen terwijl er van alles om hem heen kon gebeuren. Zijn krijgers instinct stond hem dat niet toe. Zalas' wenkbrauwen bogen zich iets naar elkaar toe toen Laurens hem vroeg wanneer hij op SSA gekomen was. 'Geen idee. Het was een hele tijd geleden. Toen Deshas zichzelf haast vermoord had in een gevecht tegen Ferost' grinnikte Zalas zacht. Het was komisch geweest om Deshas daar in bed te zien liggen. Die man was niet iemand voor rust. Hij moest, net als Zalas eigenlijk, altijd wat om handen hebben. Met een ruk draaide Zalas zich om toen hij de stem van Finnegan hoorde. Opnieuw begon Asb'el dreigend te sissen. Zijn spierwitte handen vormden zich tot vuisten. 'En ik maar denken dat je toch vredelievend bent. Wat een grap' zei hij hatelijk. Hij nam het Finnegan allemaal kwalijk dat het fout was gegaan tussen hem en Ephony. Daarbij zat hij nu echt niet op zijn gezelschap te wachten. Zalas gromde zachtjes om Finnegans opmerking tegenover magicans van Puffoon. 'Je klinkt nu net als m'n vader weet je. Ik dacht dat deze gedachten driehonderd jaar geleden al de wereld uit geholpen waren. Anders had ik daar net zo goed kunnen sterven. Dat was minder pijnlijk geweest' zei Zalas kalm.

Hij glimlachte maar iets onnozel, begreep Zalas z'n antwoord niet helemaal. De woorden behielden inhoudt voor Zalas zelf, niet voor hem. Zijn hoofd schoot om bij een onverwachte stem die van achteren kwam. Ongehoord was deze aankomen lopenen. Voor een kort moment nam hij de totaal vreemde voor hem in zich op, maar hij ontspande automatisch enigszins zodra hij doorhad dat Zalas en de vreemde bekend met elkaar waren. Hij vertrouwde Zalas, Ephony had hem tenminste ook vertrouwd. Zijn blik schoot voor een kort moment richting Zalas toen hij de woorden van de onbekende hoorde, zo achteloos als maar kon. Een lichte frons ontstond, ze mochten elkaar niet. Zijn blik schoot weer terug toen hij de vernederende opmerking tegen Puffoon hoorde. Zijn gezicht vertrok er niet onder, bleef de jongen maar aankijken. Uiteindelijk beantwoorde hij de jongen maar met een droge stem. ‘Nee, da's geen goed idee. We zouden niet willen dat gelijk alle grond vergaat op Puffoon,’ Het deed hem niet zo veel. Waarom je beledigt laten voelen door een Shadraan? Kost te veel energie. Het verbaasde hem dat zelfs Zalas heftiger reageerde dan hem, eigenlijk wel schattig ergens. Maar ondanks dat was er een vage frons ontstaan, waarom klonken Zalas' woorden zo raar?

Finnegan draaide de lok zwart haar nu om zijn vinger terwijl hij zijn andere hand strak om zijn xylofoon dunne lijf geslagen hield om die arm te ondersteunen. Hij lachte even zachtjes. 'Iemand heeft last van liefdesverdriet' grinnikte hij alsof het een sappige roddel was. Finnegans gele ogen gleden even spottend naar de andere jongen toen hij zijn reactie terug gaf op zijn eerdere minachtende woorden. Hij trok een van zijn dunne wenkbrauwen op. 'Ze kunnen dus wel van zich afbijten. Haal de geschiedenis boeken erbij, dit is een wending in de geschiedenis van het sterrenstelsel' antwoordde hij even droog terug. Dit meer om de jongen te laten weten dat hij overal bereid was een weerwoord op te geven. Finnegan keek terug naar Zalas. 'Trek het je niet zo aan. Die krijgers eer heeft je loyaliteit naar je eigen ras laten verdwijnen. Als ik echt je vader was dan had ik heel anders geklonken geloof me. Maar dat is niet waarom ik hier ben' zei hij simpel. Finnegan liet zijn armen nu strak naast zijn lichaam hangen waardoor zijn armen die gehuld waren in zwarte mouwen samensmolten met zijn lijf. 'Ik kom hier eigenlijk een beetje om mijn gelijk te behalen. Ik vind het echt rot voor je dat je relatie zo stuk gelopen is. Maar aan de andere kant je had het kunnen verwachten. Jij bent een vechter Zalas, en daar kun je niet zomaar mee stoppen. Het is dat verlangen naar bloed en moord dat zich in je heeft genesteld dat je daarvan weerhoud. Het is die jaren van overleven die ervoor gezorgd hebben dat je geen rust meer vind zonder dat moorden. En ik ben hier niet vanwege vijandigheid. Vandaag althans. Wat ik dacht is dat je er misschien wat over kwijt wou' zei Finnegan. Hij had zijn bleke handen verborgen in zijn broekzakken van zijn zwarte broek terwijl hij Zalas kalm bleef aankijken.

PROFILE MAGICIAN

» When the Darkness Comes
» The darkness I want
» Left alone in the darkness
» Wandering in the darkness.
» Light in the darkness..

Surrounded by darkness

Surrounded by darkness

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen