Het was al in de vroege avond, vlak na het avondeten dat Tim op zijn kamer zat, een broodje etende dat hij van de plateaus van een willekeurige leerling had kunnen pakken toen deze niet zag. Kon hij er aan doen dat hij altijd honger had. Plus het broodje smaakte zeker niet slecht. De roodharige jongen bladerde door zijn aantekeningen vandaag en zuchtte verveeld toen hij wist dat hij het gewoon allemaal kende. Oké, wat kon hij nu doen? Doedelzak spelen? Schrijven? Vals zingen? Allemaal dingen die hij kon doen maar waar hij geen zin in had. Weer een verveelde zucht terwijl hij de Blink-182 poster bekeek die hij schuins aan de muur had geprikt met punaises. “Eurgh ik verveeeeeel meeee!” riep hij uit om dan te kijken naar het lege bed van zijn roommate die haast nooit hier was. Dus eigenlijk sprak hij gewoon tegen zichzelf of tegen de muren, dat was ook een optie. Tim fronste, hij kon even goed even op de andere etages gaan neuzen om de een of andere onbestaande reden, omdat hij zich verveelde. Dus dat was ook hetgene wat hij ging doen. Gekleedt in een zwarte jeans, zwart plain shirt en sneakers, wandelde hij zijn kamer naar buiten en meteen zonder enige reden naar de etage van de Erdsen, omdat hij het kon.

De etage van de Erdsen zag er zo veel anders uit dan die van de Razianen, het was hier killig, robuust van uiterlijk en de gangen waren gemaakt van kinderkoppen. Het leek hier net op de middeleeuwen. Tims blauwe ogen vielen op een kamerdeur die open stond en op zijn tenen trippelde hij er heen. Het was er stukken netter dan op zijn kamer. “Hallo?” Tim wachtte kort, maar kreeg geen antwoord. Een speelse grijns verscheen op zijn lippen, hij had zin om eens rond te neuzen hier voor geen enkele reden. De roodharige jongen ging binnen en hij keek rond. Oké er lagen wel wat kledingsstukken op de grond maar overall was het al een stuk netter als bij Tim. Maar wat wilde hij ook met een rommelkonijn van een Oliver die zijn helft helemaal had vol liggen met rommel en onnodige spullen die al lang in de vuilbak hadden moeten liggen. De roodharige jongen deed de kledingkast van de persoon open en kon meteen constateren dat de persoon die hier sliep, een jongen was, het zag er als normale kleding uit, op één kledingstuk na. “Ooh wat hebben we hier? Een leren broek, kinky~” Tim kon het niet laten te grinniken, de opgevouwen leren broek uit de kast te nemen en deze voor zich te houden. “Wauw man, lekker dit,” sprak hij al lachend. Deze broek ging hem lol bezorgen dat was verzekerd. Tim deed de kastdeur dicht, verliet de kamer om in de leerlingenkamer van de Erdsen te gaan zitten, de leren broek op zijn schoot en half in slaap sukkelend dankzij een narcolepsy aanval. Tim snurkte zachtjes terwijl hij de broek in een knuffelhouding tegen zich aangedrukt hield.

Het broodje dat Tim in zijn handen had, bevatte als inhoud prepare americain en man wat was het een super lekker broodje. Het vulde zijn maag enigszins en terwijl bladerde hij door zijn aantekeningen die hij vandaag had gemaakt. Hij verveelde zich, had nergens zin en zelfs zijn doedelzak sprak hem niet aan op deze moment, hij wilde rondlopen en iets doen. Zijn blauwe ogen gingen naar zijn blink-182 poster aan de muur en even naar zijn Kiwi die zonder enige zorgen aan haar lijfje lag te snurken op zijn bed. Een idee schoot hem te binnen en daardoor ging hij dus doelloos ronddolen in het kasteel op de andere hun etages. Hierdoor kwam hij terecht bij de etage van de Erdsen en het zag er veel robuuster uit dan dat hij had verwacht. Kinderkoppen als gangpaden, robuuste stenen zuilen die het plafond hun steun gaven. Het verbaasde hem dat de kamerdeuren niet van massieve stenen waren gemaakt maar van gewoon eikenhout. Hij wandelde door de gangen op zijn afgetrapte sneakers. Alle kamers waren gesloten op eentje na, zijn ogen twinkelden haast van puur plezier terwijl hij er heen trippelde en zijn hoofd om de hoek liet piepen. “Hallo?” Geen antwoord. Een speelse grijns verscheen op zijn lippen toen hij er zeker van was dat er niemand was en hij wandelde de kamer binnen. Een nettere kamer dan die van hem, maar dat zijn kamer een varkensstal was, kon hij weinig aan doen. Zijn roommate was slordig en lui. Even kon hij het niet laten te grijnzen toen hij door de kamer neusde, zijn ogen laten vallend op de kledingkast en deze openend.

Normale kleding, niets speciaals op één ding na: een leren broek. Oohhh hier kon hij iemand serieus mee plagen. Na het ding bekekent te hebben, nam hij het mee om dan relaxed in de Erdse leerlingenkamer te gaan zitten. De broek had hij omhelst en door een Narcolepsy aanval, sukkelde hij zonder boe of bah in slaap. Maar pas toen Tim een stem vaag hoorde spreken van: “Hey, Ginger,” opende hij langzaam zijn ogen. 'Wake up.' Tim keek naar de zwartharige jongen in zijn gezichtsveld. “Hmn? Wat is er?” Natuurlijk wist de roodharige jongen waarom deze kerel hier was. Dit was vast zijn leren broek. “Mooie broek hé? Ben hem daarstraks gaan kopen,” Tim glimlachte breed tewijl zijn aller beste moeite moest doen niet te gaan lachen. Hoe de jongen stond was al hilarisch genoeg. Eens zien hoe lang hij de jongen kon trollen met dit. Met de leren broek.

Oké, de jongen voor hem stond er zo verschrikkelijk gay bij dat het zelfs geneens meer grappig was. Of hij er een opmerking over moest maken? Nee vast niet. De jongen zat vast diep in narnia en het was niet aan hem om dat duidelijk te maken. Maar serieus, de heup die gekanteld stond, de armen over elkaar. Man als hij homo was, he’d jump that. Het duurde even voor Tim echt zijn mond had geopend en had gesproken over hoe’n prachtige broek hij wel niet vast had op dit moment, ook dat hij die net had gekocht natuurlijk. Anders kon hij zijn grapje er gewoon niet om doorzetten en daar was ook geen lol aan voor hem. 'Ik heb helemaal niet gezegd dat ik hier voor die broek ben, ... ginger.' sprak hij met een geamuseerde blik en een opgetrokken mondhoek. “Oh bro, je ogen zeggen genoeg, je bent jaloers.” Tim kon officieel zeggen dat hij hier enorm veel lol in had, zijn ogen twinkelden, alleen zou het voor de andere jongen niet duidelijk zijn of het prettwinkelingen waren of werkelijk omdat hij super blij was met die broek. 'Hoe heette de winkel waar je die broek hebt gekocht?'
Vrijwel meteen gaf Tim antwoord, de winkel was er ook degelijk, die bestond in Oaks field en het was genius gewoon: “Timothy’s lederwaren.” Tim glimlachte vrolijk en zijn blauwe ogen waren gericht op de zwartharige jongen met de bruine ogen die duidelijk hem er van beschuldigde zijn broek te hebben genomen. Het was te prachtig voor woorden en hij amuseerde zich er rot mee.

De zwartharige jongen ging zitten en leek te zuchten, al was hij daar niet zeker van, het was namelijk best stil geweest. Maar ach, het leek hem een toffe kerel waar hij wel buddies mee wilde worden. Hij gaf de jongen zo zijn broek wel terug, hij leek hem nogal hard te missen. En de jongen kruiste zijn benen, ja, dat was voor Tim al helemaal duidelijk. Langzaamaan gooide hij de jongen de broek toe toen hij sprak over dat zijn kleding de broek zouden missen. “Ik krijg bijna medelijden met je kleding Zwarthaar,” sprak hij al lachend. “Het is inderdaad je broek, was niet van plan hem te houden ofzo, kleine prank.”
Tim glimlachte. “Je deur stond open en was nieuwsgierig geworden. De naam is Tim, aangenaam man.”

De textuur van die broek was zeker aangenaam te noemen toen hij deze tussen zijn vingers hield en hij kon ook duidelijk aanvoelen dat het van kwaliteit was, zeer goede kwaliteit om exact te zijn. Tim besloot de zwartharige jongen even voor de gek te houden, even een kleine prank met hem uit te halen om hem te doen laten geloven dat het zijn broek was en niet die van de jongen. Het lukte hem aardig genoeg en om enorm eerlijk te zijn beleefde hij er veel plezier aan, zeker met de ergernis die je letterlijk kon aflezen van Oliviers gezicht. Tim kon het gewoonweg niet laten en begon over hoe de zwartharige dude vast stikjaloers was op de leren broek die hij zogezegd net had gekocht, ook al was het aardig duidelijk dat hij, Timothy Valkery, op de verkeerde etage zat, met een leren broek tussen zijn vingers geklemd. Quasi iedereen wist al wie hij was en wat voor magie hij gebruikte, het was niet moeilijk om hem te spotten door de gangen. Zo klein was hij niet, hij had felrood haar, rode strepen vlak onder zijn ogen en hij stond werkelijk bijna helemaal vol sproeten. Zijn felblauwe ogen waren naar de jongen gericht met de bruine ogen waar hij net aan geantwoordt had dat zijn broek uit Timothy's lederwaren winkel had gekocht, een winkel die niet bestond, want het was gewoon een combinatie van zijn bloedeigen naam met daarachter 'lederwaren' geplakt. Toen de zwartharige jongen was gaan zitten, volgde Tim de jongeman zijn bewegingen met zijn blauwe ogen, dit ook terwijl de kerel begon te spreken over hoe hij zijn leren broek kwijt was. Een grijns begon op zijn gezicht te komen en hij kon het gewoon niet meer laten er even breder op te grijnzen toen hij sprak over het feit dat hij vreselijk veel medelijden had met de kleren in de jongen zijn kast. 'Ja, heb medelijden. Ze zijn nu verschrikkelijk eenzaam én opstandig. Mijn leren broek hield ze in het gareel.' Dominante broek had hij dan maar hoor.

Uiteindelijk besloot Tim de waarheid te vertellen over hoe de leren broek inderdaad van de zwartharige jongen was. Want anders zou het niet meer grappig zijn, ook niet voor hem. Tim moest kort lachen om de triomfantelijke lach die op het gezicht van de jongere kerel was te zien en hij gooide hem de broek toe. Ook legde hij uit hoe hij aan de broek was gekomen en stelde hij zich netjes voor, want het was best duidelijk dat de jongen hier nog nieuw was en hem dus nog voor geen meter kende. 'Aangenaam Tim. Olivier is de naam. Ah, ja ik was mijn deur vergeten dicht te doen toen ik ging dansen.' gaf Olivier eerlijk toe en Tim knikte instemmend, want dat was inderdaad het geval geweest. 'Dus..? Jij houd ook van pranks, wat ik begrijp uit je woorden?' Tim knikte nogmaals met een geamuseerde twinkeling in zijn helderblauwe ogen en een grijns op zijn gelaat, hij hield inderdaad van pranks want het was leuk, grappig en zeker plezierig als de tegenpartij er nadien om kon lachen. Ik houd ook van een prank zo nu en dan. Al moet ik eerlijk zeggen, ben nog nooit gepranged. Tot nu dan.' Oooh~
Het was kennelijk zijn eerste keer geweest dat hij zo werd geplaagd, oh dat vond Tim zeker een hele eer en met een triomfantelijke grijns keek hij naar Olivier die ondertussen zijn broek had opgevouwen en op zijn schoot had gelegd. Hierna ging de zwartharige kerel zijn broek gewoon letterlijk knuffelen, misschien wilde de jongen gewoon een knuffel, maar dat was niet iets wat Tim hem ging geven. Hij was alles behalve gek op knuffels of ander plakkerig gedoe. Een glimlach was op zijn lippen gekomen terwijl hij begon te spreken: "Laten we dan maar toasten op de aller eerste keer dat jij gepranked werd. Heb je toevallig bier ofzo op je kamer? Kunnen we een feestje bouwen, I'll pay you back no worries," een kleine grijns was op zijn lippen verschenen. "Jij lijkt me zo het type waar ik enorm goed mee overweg ga kunnen~" Hij wachtte af, misschien wilde Olivier helemaal niet dat Tim nogmaals op zijn kamer kwam, dus het was nu maar gewoon even bezien wat de jongen wilde doen. Oke misschien was de jongen wel verschrikkelijk diep in de kast, maar het was niet iets waar Tim zich werkelijk zorgen om ging maken, nu wilde hij alleen maar een beetje lol hebben.