It's really beautifull here - Open

De hemel was bedekt met prachtige wolken die af en toe de zon verstopten. De zon scheen weer heel fel vandaag. Een rosse jachthond huppelde vrolijk door de omgeving en blafte luid naar zijn kleine vriend. Een kleine Tasmaanse duivel rende de hond achterna. De twee speelvogels vlogen tussen de bomen door en renden rondom een meisje. Het meisje had licht roze haren met aan de onderkant een donker roze ombre. Haar rode ogen waren zacht gekleurd en niet zo fel, anders zou je denken dat ze een duivel was terwijl ze dat helemaal niet was. Ze was enorm slank gebouwd, misschien zelfs té slank en het vet dat ze niet had was bedekt met spieren. Het meisje was nieuw op Starshine en had zin om de buurt te verkennen in plaats van de lessen of de klas te zoeken. Ze keek nieuwsgierig om haar heen en sleurde nog steeds haar kleine koffer met haar mee. Ze had ook nog geen zin om de kamer te zoeken en uit te pakken. Sheila zuchtte even en stopte met lopen zodat de twee dieren tussen haar en de koffer konden kruipen. Sheila glimlachte en stapte weer door met de diertjes op kop. Ze genoot er altijd van als die twee weer goed konden spelen. "Inka, Dax. Rustig jullie twee. Vergeet niet dat er hier nog veel mensen rondlopen en ik ga voor jullie niet tegen iedereen sorry zeggen als je botst." De jachthond stopte en keek even achterom, maar de kleine duivel bleef stevig doorgaan. Hij stopte opeens en keek voorzichtig achterom. Sheila lachte met het kleine diertje. "Het is al goed, lieverd. Speel maar, daar is een waterval dan kunnen jullie zwemmen." De twee draaiden hun al snel om en spurten op het water af. De hond nam al snel een duik in het frisse water. Dax stopte voor de rand en keek toe hoe de hond aan het zwemmen was. Hij was de enige dat niet zo van water hield, maar toch voorzichtig stapte hij erin. Het meisje keek op haar heen en zette de koffer tegen een boom aan. Ze zocht in haar tas naar een rekje en bond haar haren in een lange staart. Ze trok haar schoenen uit en stapte naast de Tasmaanse duivel het water in. De duivel vond het fijn en sprong steeds verder het water in. Inka zwom heen en weer en blafte opgewonden naar haar vriendje. Deze durfde toch nog niet verdergaan. Sheila bleef in het ondiepe en keek naar haar beide huisdieren die duidelijk genoten van het water. Sheila strekte haar armen en sloot haar ogen. Honderden bubbels kwamen uit het water en vlogen rondom de dieren, die vol plezier achter de bubbels huppelden om ze stuk te maken.

Zachtjes maar in een rap tempo liep er een lichtbruine wolf over het schoolterrein van de Academy. Gestaag bleef de wolf doorlopen totdat hij een vreemde hondachtige geur rook. Behoedzaam liep de wolf verder totdat hij het gekletter van de waterval hoorde en daar een jachthond zag spelen met nog een ander beest dat hij niet thuis kon brengen. Achterdochtig kwam hij wat dichterbij en keek naar het meisje dat met het water aan het spelen was. Zijn oren bewogen kort naar voor en naar achter waarna hij uit de struiken kwam om een slok water te nemen. Hij had zich altijd ongemakkelijk gevoeld buiten de school als mens en dat was dan ook de reden dat hij hier nu verscheen als bruine wolf met zijn ietswat aparte halsband met een X erop. Terwijl hij een paar slokken water naar binnen lepelde keek hij naar de jachthond die grommend op hem afkwam. Hij verhief zich en gromde luidkeels terug naar de jachthond die hem had geprobeerd te imponeren. Wat dacht die hond wel niet?

Het meisje opende haar ogen en keek toe naar beide dieren. De twee sprongen door het water en probeerden de bubbels kapot te bijten. Sheila glimlachte van plezier en bleef nog even doorgaan. De kleine Dax sprong heen en weer en probeerde de meeste bubbels te raken, maar hij was niet zo groot als Inka. Het meisje liet langzaam haar handen zakken en de bubbels verdwenen. Ze liep het water uit en ging aan een boom zitten terwijl ze genoot van de zon op haar gezicht. Ze sloot haar ogen even, maar die sprongen al snel weer open. Luid gegrom was te horen. Het meisje sprong recht en zag opeens een bruine wolf tegenover de jachthond staan. "Inka, AF!" Meteen rende ze erheen en pakte de hond bij de halsband. Ze trok haar zacht achteruit en liet haar zitten. Dax was ondertussen in de struiken gekropen en keek vanuit een afstand naar de grommende dieren. Het meisje keek naar de wolf en zweeg even. Ze had nog nooit een wolf gezien. Ze wist zelfs niet helemaal zeker of het een wolf was, of iemand die zich in een wolf kon veranderen. Ze stuurde de hond terug het water in en draaide haar naar het bruine dier. Moest ze er nu tegen gaan praten? Ze wist niet eens wie of wat het was. Sheila beet nerveus op haar lip. Ze moest maar wat proberen. Het meisje zakte door haar knieën en stak haar hand uit. "Hé, wees maar niet bang. Inka doet je heus niets hoor. Ze is echt lief, maar je moet haar niet laten schrikken natuurlijk. Ze heeft nog nooit een wolf gezien net als ik." Haar stem was rustig en vriendelijk. Ze keek met haar rode ogen naar het bruine dier terwijl ze afwachtte.

Zijn nekharen stonden nog altijd overeind terwijl de hond tegen hem blafte. De hond werd opeens bij zijn halsband gegrepen en op zijn plaats gewezen. Zijn gouden ogen staarden naar de hond die nu gedwee naast het meisje ging zitten terwijl hij zijn ogen op het dier gefixeerd hield. Toen het meisje tegen hem sprak keek hij verwonderd naar haar. Op het moment dat ze haar hand uitstak deinsde hij een beetje terug. Mensen waren okay maar nu was hij daar niet zo zeker van. Hij liet een zachte zucht over zijn lippen gaan en zakte ook door zijn achterpoten. Hij opende zijn bek en liet een kort jankend geluid horen. Voorzichtig boog hij zijn nek wat vooruit en snuffelde aan haar hand. Voor nu zou hij zichzelf nog niet laten zien in zijn mensengedaante enkel als hij zich veilig zou voelen. De geur op haar huid rook naar de zon en naar het water dat ze zojuist had behandeld met magie. Hij staarde naar het water en liet nog een zucht horen. Opeens schoot de hond weer uit en hoewel die nog altijd bij zijn halsband vastgehouden werd trok hij zijn bovenlip waarschuwend op. Als de hond zo stom was om nog eens uit te vallen zou die een stuk van diens neus gaan missen. Hij keek nu weer naar het meisje met zijn gouden ogen. Had ze geen idee wat hij was dan? Hij knipperde met zijn ogen en maakte een snortend geluid. Waarom ze hier was wist hij niet maar hij vermoedde dat het was om de magie te oefenen.

Het meisje keek nieuwsgierig naar de bruine wolf die voor haar stond. Even keek ze in de goude ogen, maar dan besefte ze dat je dat niet mocht doen. Ze keek even achterom naar de twee dieren dat alweer bij elkaar zaten. Inka was de kleine Tasmaanse duivel gaan halen om te kalmeren en ze likte zijn snuit. Ze was nog steeds aan het opletten, want als de wolf haar eigenaar zou aanvallen of bijten, zou zij wel reageren. Sheila keek weer naar de wolf. Uiteindelijk leek de wolf te kalmeren en ging neerliggen. Hij liet een kort jankend geluid horen en rook aan haar hand. Het was weer rustig, maar veel gebeurde er niet. Ze merkte op dat het dier recht in haar ogen keek. Zou een echte wolf dat wel doen? Sheila wist niet goed wat ze moest denken, maar ze bedacht dat het vast geen wolf was. Ze stond voorzichtig overeind en keek er nog even naar. Als het een mens was, hoe moest ze dan tegen de persoon reageren? Ze keek even om haar heen en liep voorzichtig weer naar het water. De persoon vertrouwde het vast en zeker niet. Sheila ging zitten op een rots aan het water, gericht naar de wolf. Ze zocht in haar zakken en nam een blokfluit tevoorschijn. Ze begon een leuk zacht deuntje te fluiten, iets dat haar altijd kalmeerde. Als zij het floot dan vertrouwde ze het ook en alles was dan extra rustig. Misschien zou het de persoon ook losmaken? Ze sloot haar ogen en floot zacht op de blokfluit. Inka en Dax kwamen voor hun eigenaresse liggen en genoten van het gefluit. Inka gooide haar snuit de lucht in en huilde zachtjes. Af en toe blafte ze even, maar ze vond het geweldig. Dax keek met zijn grote blauwe ogen naar beiden, maar hij zou eerder in slaap kunnen vallen. Het deuntje was zeer rustgevend, en Sheila hoopte dat het hielp.

Kort tilde hij een poot op en nam weer een afwachtende houding aan. Zijn oren hadden nog plat gelegen maar toen de hond weg ging kalmeerde hij zichtbaar. Kort schoot er wantrouwen door zijn ogen toen hij de hand van het meisje in haar zak zag gaan maar het bleek misplaatst wantrouwen te zijn. De blokfluit die ze uit haar zak haalde bracht na enkele momenten een prachtig geluid voort. Genoeg gekalmeerd en op zijn gemak gesteld liep hij naar een plekje achter de waterval waar hij zich veranderde in zijn menselijke vorm met nog altijd zijn halsband met de X erop om. Hij krabte even achter zijn oren en liep naar het meisje toe. "Speel je al lang?" vroeg hij haar vriendelijk waarna hij zich in kleermakerszit naast haar liet zakken. Haar jachthond kwam nu dichterbij en hij liet zijn hand over haar kop gaan. "Sorry dat ik naar je gromde" sprak hij en glimlachte naar het dier. Het was stom geweest dat opstootje maar hij voelde zich nu wel iets schuldig naar het dier. Hij haalde zijn schouders op en keek naar het meisje. "Darren" stelde hij zichzelf voor.

Het meisje had haar ogen gesloten en floot zacht door. Ze opende haar ogen weer even en zag de wolf weglopen achter de waterval. Ze stopte met spelen en keek om haar heen, op zoek naar het dier. Plots verscheen er een jongen en liep naar haar toe. Ze had het dus eerst echt fout gehad en het was echt een persoon. Even moest ze blozen toen hij naar haar toe kwam. "Speel je al lang?" Ze glimlachte zacht en knikte naar hem. "Ja best wel. Ik heb de blokfluit gekregen van mijn grootouders,ik was 7 jaar denk ik." Ze keek toe hij hij zich neerzette en Inka een aai gaf. Hij zei ook sorry tegen haar dat hij gegromd had. De bruine hond blafte zacht en sprong bijna op zijn schoot. Ze likte de jongen vrolijk in zijn gezicht en kwispelde. "Inka, rustig meisje" lachte Sheila naar de hond. Inka ging weer van de jongen zijn schoot af en ging braaf neerliggen. Dax keek van de waterval weer naar de jongen en steeds weer heen en weer. Het kleine dier begreep er helemaal niets van. Eerst was er een wolf, die ging weg, en nu zat er een jongen. Inka gaf de kleine duivel een lik en legde haar neer. Dax reageerde niet meer, maar ging bij zijn vriendin liggen. Sheila glimlachte en keek naar de jongen die zich voorstelde. "Aangenaam, Darren. Mijn naam is Sheila en dit zijn Inka en Dax." Ze gaf beide dieren een aai en een snoepje, want ze waren gelukkig braaf. Ze zouden nooit echt iets verkeerd doen, maar soms konden ze té vrolijk zijn. Ze wist nog dat de dieren de gang helemaal op stelten gezet had in de school. Een leerkracht was ook met al haar papierwerk op de grond gevallen. Sheila schudde zuchtend de gedachte uit haar hoofd en richtte haar weer op de jongen, Darren.

Elke beweging die haar handen maakte volgde Darren. Sierlijk en vlot alsof ze al jaren oefende. Dat werd bevestigd toen ze hem antwoordde waarna hij knikte. Net toen hij weer een vraag wilde stellen werd hij op de grond geworpen door de hond waarna hij hardop lachte toen haar tong over zijn wang ging. "En nu moet je me wel?" sprak hij nog altijd lachend om het gedrag van de hond. Sheila, zo stelde ze zichzelf voor beval haar hond Inka af te aan die nu kwispelend naast hem lag. Hij grimaste en aaide Inka nog een keer over haar kop. "Al goed dan" zei hij tegen de hond en zocht weer oogcontact met Sheila. "Had je aardige grootouders?" vroeg hij rustig aan haar. Hijzelf wist niets meer van zijn ouders, hij was opgevoed door zijn oom die hem had opgevangen nadat zijn beide ouders op mysterieuze wijze waren overleden.

Sheila keek naar de twee en glimlachte. Inka was rustig en dat was een goed teken, want elke minuut een actieve hond was vermoeiend. Het meisje stak haar blokfluit weer in haar tas en keek even naar de twee dieren die bij elkaar lagen. Ze richtte haar blik weer op Darren. Hij vroeg haar of ze aardige grootouders had en zacht knikte ze naar hem. "In het begin was het niet makkelijk met hen. Mijn moeder was best jong en ze waren er best tegen, maar toen ze mij leerde kennen waren ze verkocht. Af en toe kreeg ik een cadeau, maar als laatste kreeg ik de blokfluit. Ze zijn jammer genoeg overleden, maar het is een prachtig aandenken." Ze miste hen wel, maar ze wist dat hun tijd gekomen was. Iedereen had ooit een moment dat zijn tijd aanbrak. Ze liet haar blik even over de waterval glijden. Ze gaf beide dieren een aai over hun kop, maar toch waren ze niet moe. Inka krabbelde overeind en liep weer rond. Dax bleef nog even liggen, maar hij trippelde toch achter zijn vriendin aan. Sheila volgde de twee met haar blik, want ze moest hen in het oog houden. Ze durfden wel eens wat uitspoken. Sheila richtte haar blik weer op Darren. "En jij? Heb jij je grootouders gekend?" Ze glimlachte vriendelijk naar hem. Veel wist ze niet te zeggen, want ze kenden elkaar nog niet echt. Ze had het soms ook wel moeilijk om een onderwerp te bedenken. Dat was haar enige nadeel. Sheila veegde een lok roze haren uit haar gezicht. Haar haren waren echt lang aan het worden en soms was dat best lastig.

It's really beautifull here - Open Fith_egg_by_tektoh-d7c5dww

Zijn gedachtes dwaalden af naar het grote landhuis van zijn oom waar hij was grootgebracht. Gigantische kamers gevuld met oud meubilair, ridders in harnassen in de hal en dan boven die enge overloop waar de portretten hingen van zijn familie. Hij wreef even ongemakkelijk over zijn arm bij de gedachte hieraan. Hij was blij dat hij naar de Starshine Academy had mogen komen. Hoewel het in het landhuis zijn thuis was geweest voelde het beter dat hij nu hier werd opgeleid tot magiër. Hij grimaste in zichzelf en keek Sheila aan die vroeg naar zijn grootouders. "Ik heb mijn grootouders nooit gekend, ook mijn eigen ouders niet" sprak hij peinzend. "Gelukkig had ik mijn oom die de opvoeding op zich heeft genomen" zei hij waarna hij zijn schouders ophaalde. Het stak hem soms wel dat hij zijn ouders en grootouders niet had gekend. Hij had zelfs geen aandenken aan hen, alhoewel zijn oom hem had gezegd hem een brief te sturen het volgende jaar dat hij jarig was. Het voelde aan als een wat troosteloze gedachte. Terwijl dit alles zich binnen zijn hoofd afspeelde was zijn gelaat verhard en had er net zo goed een standbeeld kunnen zitten. Hij schudde kort zijn hoofd en keek naar een punt in de verte. Waarom had hij zijn ouders nooit gekend? Ieder kind hier op school had zijn of haar ouders gekend en uitgerekend hij niet.

Het meisje keek even achterom naar de dieren die weer vrolijk aan het spelen waren. Ze glimlachte zacht en richtte haar op Darren. Het was even stil tussen beiden en ze merkte op dat haar vraag niet echt makkelijk voor de jongen was. "Ik heb mijn grootouders nooit gekend, ook mijn eigen ouders niet" "Gelukkig had ik mijn oom die de opvoeding op zich heeft genomen" En de stilte viel weer. Sheila keek naar de jongen en legde haar hand op zijn schouder. "Het spijt me voor je, dat wist ik niet." Haar stem was zacht en vriendelijk. Ze had haar ouders en andere familie leden wel gekend, niet heel lang, maar ze kende hen. Inka en Dax kwamen weer terug naar de twee en ploften neer. Ze waren moe van dat spelen dus bleven ze maar in de buurt. Dax kroop tussen de poten van de jachthond en viel in slaap, net als Inka. Sheila glimlachte toen ze de twee zag liggen. Ze vond hen echt schattig en zonder de twee kon ze echt niet leven. Inka had ze van haar ouders gekregen als puppy en Dax had ze gevonden. Verstoten door zijn ouders. Sheila zuchtte even en richtte haar weer op de jongen. Het was moeilijk om iets te bedenken om tegen hem te zeggen. Ze wilde hem niet meer kwetsen of aan slechte dingen laten denken. "Hoelang ben jij al op Starshine? Ik een paar dagen denk ik." Ze glimlachte vriendelijk en haar rode ogen waren op hem gericht. Ze veegde een lok licht roze haren uit haar gezicht terwijl ze op een reactie wachtte. Het was vast een stomme vraag, maar ach..

PROFILE MAGICIAN

» beautifull creatures
» Training on a beautifull day.
» What a beautifull rooms here, but where is my own ro-.. Oh hey! Nice to meet you!
» What to do? {OPEN}
» Just a day <open>

It's really beautifull here - Open

It's really beautifull here - Open

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen