Grey liep met zijn shirt en broek over het schoolterrein. De temperatuur was zo aangenaam en zijn glimlach was niet we te toveren. Het terrein was zo af en toe bezet door een groepje leerlingen en hij met zijn tas over het grasveld. Het was een zeer mooie dag en dat voor de lente. Het was prachtig, gezellig en de wind was minimaal waardoor het zowat een zomerse dag leek. Het gras kreeg inmiddels al wat gele knopjes wat het later paardenbloemen zouden worden. Grey zijn ogen waren glunderend. Hij bleef bij het rand van het stille meer stil staan. Hij had geen les vandaag, ideaal voor wat training. Hij trok zijn shirt uit, een redelijk gespierd lichaam kwam tevoorschijn. Zijn broek hield hij aan. Het was makkelijker bewegen zonder shirt. Vooral bij deze dans die hij zou uitvoeren. Hij pakte zijn tas en wierp hem op een afstandje. Met een doffe plof kwam hij op het gras terecht. Grey nam een pose aan en sloeg toen met zijn handen. Een vlam schoot er uit en vloog over het meer. Hij had deze plek uit gekozen zodat de koelte boven het meer zijn vlammen doofde voor ze iemand konden raken. Met een snelle uithaal schoot er een strook van vuur over het meer. Hij draaide zich om en sloeg zijn armen naar achter. Hij maakte een draai en trapte. Na een tiental minuten stond hij bezweet en hijgde na. Het was redelijk intensief en de vlammen van hem waren daarbij niet normaal. Ze hadden allemaal een zelfde hoek er in. Mochten ze steeds dezelfde richting in gaan zouden ze een zeshoek maken. Met een snelle uithaal maakte hij het af. Het vuur doofde een aantal meters van hem vandaan. Grey hijgde na en glimlachte. Hij liep naar zijn tas en pakte een flesje water. Hij nam een flinke slok. Hij glimlachte. Tevreden met een resultaat. Ineens schoot zijn blik naar een schim in de verte die er uit zag alsof deze al langer had staan kijken. Hij slikte even, was hij ontdekt? Of was deze geinterreseerd in zijn training.
-Converse alleen-

‘Opstaan,’ mompelde Converse, terwijl ze opstond en even om zich heenkeek. ‘Kast,’ zei ze slaperig. Ze liep naar voren en botste vervolgens hard met haar hoofd tegen de kast. ‘Hoofdpijn,’ zei ze vervolgens duf. ‘Kast opendoen,’ vervolgde ze, waarna ze haar kast opendeed. ‘Rokje of jurkje?’ vroeg ze even, waarna ze haar slaperige ogen over de verschillende rokjes en jurkjes liet glijden die ze had. Ze moest echt eens inkomen gaan doen voor jeansbroeken. Maar in de winter droeg ze meestal een rokje en een legging eronder, maar een jeans zou haar misschien ook wel leuk staan. Toch hield Converse er meer van om haar benen te showen. Niet omdat ze zichzelf heel mooi vond, meer om een beetje frisse wind te kunnen voelen. Ze glimlachte even en besloot toen om een jurkje aan te doen. Een wit, fris jurkje, dat tot boven haar knieën kwam en haar schouders heerlijk bloot liet. Ze giechelde al bij het idee dat ze Allen zou tegenkomen. Nee, zoiets mocht ze niet denken. Toch was het idee gewoon grappig. Ze had gedroomd dat Allen een jongen was die alle meisjes zo wou binnendraaien. Nou ja, misschien was hij dat ook wel, maar zo leek hij niet. Hij leek zichzelf echter wel te bekommeren om haar, wat ze wel lief vond. Hij leek net een of andere broer voor haar, maar haar vriendschappelijke gevoelens voor hem voorkwamen dat ze hem ook echt als een broer ging behandelen. Haar gedachten negerend trok ze het jurkje aan. Ze keek in de spiegel en draaide zich heen en weer. Haar schouders en armen waren ontbloot. Het jurkje reikte inderdaad tot boven haar knieën. Schoenen zouden het nu zo hard verpesten, dus ze ging geen schoenen dragen. Ze glimlachte even en kamde haar haren, waarna ze haar gebruikelijke clipje gebruikte en daarna even haar make-up deed. Dat bestond slechts uit een laagje mascara en een vleugje lipgloss, meer niet. Converse vond het normaal om niet meer dan vijf minuten aan haar uiterlijk te besteden. Uiterlijk was immers niet echt het belangrijkste, innerlijk wel. Ze liep naar de uitgang van de zaal en liep toen de gang op. Sommigen keken haar raar aan toen ze zonder schoenen door de gang liep, maar het kon haar niks schelen. Vandaag had ze immers vrij. Bovendien deed ze wel vaker geen schoenen aan en geen leerkracht leek daar iets van te zeggen, raar genoeg.
Genietend van de zon liep Converse niet veel later over het grasveld. Ze was zo blij dat eindelijk de koude wintermaanden voorbij waren. Niet alleen kon ze nu in haar blote voeten rondlopen, ook was de zon weer aanwezig. Tenslotte kon ze lekkere, frisse jurkjes aantrekken. Ja, op dat vlak was ze gewoon echt meisjesachtig. Ze hield van jurkjes en rokjes, maar dat was normaal, niet dan? Ze wou net vrolijk verder lopen, toen haar aandacht getrokken werd door een hoop geluid. Ze veranderde koers en liep richting de plek waar het geluid vandaan kwam. Haar blik schoot vol interesse naar de jongen. Ze volgde zijn correcte bewegingen op en even verdween Allen uit haar gedachte, die tot nu toe nog steeds daar had rondgespookt. Geschrokken verbleekte ze toen de jongen richting haar keek. Blozend staarde ze naar de grond, waarna ze besloot om vrolijk huppelend naar voren te treden. ‘Wel, hallo! Vette technieken voer je daar uit, zeg!’ zei ze vrolijk, waarna ze voor hem kwam staan. ‘Mijn naam is Converse, aangenaam,’ zei ze, waarna ze haar hand even uitstak en hem glimlachend aankeek.

[Deze suckt, maar ik werd middenin me post onderbroken om te gaan eten, dus vandaar de slechte eindzin(nen) ;D]

Zijn zwarte broek gemarkeerd met witte strepen kreeg geen schade. Zijn vest lag een eindje achter hem. Het was een intensieve training want de bedoeling was zo veel mogelijk vlammen kwijt te raken zonder uit te putten. Maar iedere mens had zo zijn limiet. Hij maakte een salto achterover terwijl hij trapte richting het meer. Hij draaide in een ruk om en vervolgens schoot er een gigantische vlam uit zijn hand. Een lage trap een vlam uit zijn mond. Het was niet echt iets wat je veel zou zien bij woud en watermagie, waar het minder ruw aan toe ging. Het was daar wat serener, maar iedere magie had zo zijn kracht. Vuur was de kracht van passie en liefde. Grey sloeg zijn laatste vlam over het meer en hijgde daarna na. Hij klopte zijn broek uit die wat stof had vergaart tijdens de vlammen. Het zorgde voor vele stofdeeltjes in de lucht en Grey merkte dat zijn kleding er wel onder mee ging zitten. Het scheelde dat de deeltjes makkelijk te verwijderen waren. Grey merkte ineens op dat iemand stond te kijken maar hij besloot er geen aandacht aan te geven. Hij pakte zijn flesje water en sloot zijn ogen terwijl het verfrissende water hem opfriste. Grey opende zijn ogen die zich nog verder verwijdde op het moment dat de persoon ineens weer vlak voor hem stond. En het was een meisje! Hij zette willekeurig een stap achteruit en keek even weg. "Euh....hmm...dankje..." sprak hij zo kalm mogelijk. Een compliment? Iedere persoon zou moeten trainen. Maar het feit dat ze zijn magiesoorten stoer vond deed hem toch lichtjes blozen. Of was het de nervositeit die hij kreeg bij het vrouwelijke geslacht. Hij zag dat ze haar hand uitstak en hij keek er kort na. Hij pakte haar hand voorzichtig vast en schudde deze. "Grey is de naam..." sprak hij en knikte. Hij pakte opnieuw het flesje en dronk er wat van. Het was zalig zoals het water langs zijn keel naar beneden gleed en hem een koele vlaag gaf. Hij keek op toen hij zich besefte dat ze ook een vuurmagiër was. "Kan het kloppen..." sprak hij zachtjes. "Dat ik jou op de Firemagicians etage heb gezien?" sprak hij voorzichtig en keek naar Converse. Hij wist zeker dat ze hem ergens bekend voor kwam.