A damn fine afternoon [Yinthe]

"Succes nog," zei Kael tegen het blonde meisje waarmee hij even aan de praat was geraakt. In haar armen hield ze een stapel schoolboeken. Het meer bleek voor haar de ideale plek te zijn om te studeren, hoewel Kael hier zelf gewoon was om lekker te ontspannen.
"Dank je. Jij ook," zei ze monter en ze draaide zich om. Beiden begonnen ze te lopen, maar ieder een andere kant op. Nog met een kleine glimlach rond zijn mondhoeken liep Kael met een verende tred richting de waterkant. Hij ademde de frisse buitenlucht in.
Het water glinsterde in de zon en verblindde de donkerharige jongeman bijna.
Aan de kant van het water plofte hij neer op de grond, waar hij iets achterover leunde, steunend op zijn onderarmen.
Het was hem nog iets te fris om te gaan zwemmen en hij kon niet wachten tot de zomer kwam.
Hij schudde zijn lange haar naar achteren. Hij overwoog het kort te laten knippen. Zelfs nu al, in de lente, was het eigenlijk te warm in zijn nek. Paardenstaartje dan maar, zodra hij terug was in de school.
In een opwelling trok hij zijn relatief nette schoenen en zijn sokken uit en liet hij zijn voeten in het water bungelen. Hij bewoog ze wat heen en weer. Daar was het dan wel weer precies de goede temperatuur voor.
Hij ademde langzaam uit. Met een beetje gezelschap was zijn middag nog beter geweest, maar hij mocht zeker niet klagen. Nog meer van zulke dagen en hij was waarschijnlijk in een permanent goed humeur.

Het weer was zogezegd saai. Het landschap was saai. De mensen waren saai. Alles was vandaag saai. Letterlijk. Yinthe verveelde zich rot. Ze had zich op een dikke tak in een boom geplaatst, in een boom dicht bij het water. Een been bungelde er uit maar was niet goed gezien door alle groene bladeren die de boom had. Ze zat een boek te lezen, en dat was tot nu toe het enige wat niet zo saai was. Het was een schoolboek, maar het was toch een interessant schoolboek. Kunst. Art. Whatever. Ze moest het leren voor de artlessen aangezien ze hiermee een kunstwerk mee moest gaan maken. Op zich leek het niet zo moeilijk, maar het vergde grote concentratie en oplettendheid en vooral: inspiratie. Maar als er iets was wat Yinthe niet had, dan was het wel concentratie. Ze schilderde liever zelf, zonder richtlijnen, zo uit de hand. Maar men kon nu eenmaal niet alles hebben.
Ze bungelde zo erg met haar been dat de rest van haar lichaam ook mee begon te bungelen. En voor ze het wist, viel ze. Een verraste schreeuw klonk voordat ze half in het water plofte en met een grote klap alle lucht uit haar longen werd gehaald. Auw. Dat was al helemaal niet fijn. Ze krabbelde naar het droge toe terwijl ze grote happen adem binnen probeerde te krijgen om weer te ademen.
Deze dag kon op geen enkele manier slechter gaan.

[Flut, sorry :c]

Kael had net even op zijn rug willen gaan liggen, languit in het gras, toen een schreeuw hem op deed schrikken. Hij keek op, net om tijd om niet veel verderop een meisje uit een boom te zien vallen. Hij stond geschrokken op en begon in een snelle looppas haar kant op te lopen. Toen hij bij haar was zag hij haar zich richting de kant bewegen.
De manier waarop ze naar lucht hapte vond hij ietwat zorgwekkend. Ze had toch geen klaplong of zo? Kael had een redelijk brede algemene kennis, maar wist eigenlijk helemaal niet hoe je een klaplong op kon lopen en hoopte maar dat de val van het meisje niet dermate ernstig was.
Hij stak een hand naar haar uit, om haar overeind te kunnen helpen.
"Alles goed?" vroeg hij, inwendig zijn haar vervloekend, dat weer naar voren viel, zijn zicht enigszins belemmerend. Niet dat hij verwachte dat ze pico bello in orde zou zijn, maar er was een verschil tussen een paar blauwe plekken en een klaplong.

nog flutter, sorry ;__;

PROFILE MAGICIAN

» Yinthe Venille
» A trail of destruction [Ike & Yinthe]
» Don't worry, I'll be fine.
» Damn. [&RYAN] [M]
» Silence can sometimes be fine

A damn fine afternoon [Yinthe]

A damn fine afternoon [Yinthe]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen