I didn't meant it this way [& Miss Sky]

_{Het was avond, al was het zeker nog normaal warm. Rustig slenterde hij eens rond over het terrein van Starshine. Derek had geluk gehad met alles. Hij kon hier les geven, deels zijn wie hij was en op een gebied had hij enorme pech. De liefde.
Zo’n 9 jaar geleden had hij Paige het leven ontnomen, waar ze zelf om vroeg. Het had hem gebroken, in elk stukje van zijn lichaam. Maar het leven ging door en hij moest haar vergeten. Zo liet hij geen enkel deeltje van liefde meer binnen.
De man van 25 stopte vlak bij de waterval. Nog altijd spookte die herinnering door zijn hoofd. Ooit moest hij het eens van zich af zetten.
Derek liet zich rustig op de grond zakken en keek voor zich uit. Wat was het water van de waterval toch weer geweldig mooi. Vooral op een nacht zoals deze, waarbij de maan een groot deel van zijn licht op het water terug weerkaatste. Een klein glimlachje ontstond op het gezicht van de man.

Al was het niet veel later, Derek bleek in de verte iets te horen. Rustig draaide hij zijn hoofd over zijn rechter schouder en kneep zijn ogen lichtjes samen, om het zo juist mogelijk te horen. Voor zijn doen was het een erg onbekend geluid, hij kon het helemaal niet plaatsen.
Maar het leek geen bedreiging voor hem, het geluid was normaal. Zijn ogen zochten weer het water op, wanneer hij wat met zijn vingers bewoog. Een waterbel vloog zacht de lucht in. Derek draaide wat met zijn hand en bewoog zijn vingers zo, dat hij afgeleid werd van alles om zich heen. Dat hij heel even kon vergeten wat er allemaal in zijn hoofd afspeelde.

[& Miss Sky; ugh mijn post suckt echt als de hel]}

Al de gehele dag was Delilah op het grasveld of bij de watervallen te vinden. En dit keer niet alleen maar om les te geven, ze was aan het trainen, en het was geen gewone training geweest. Het was een soort van vechttraining geweest, wel inclusief lucht natuurlijk. Maar zeker iets anders als iemand van haar gewend was. Meestal was ze namelijk de stille, slimme, rozeharige collega die nooit haar mond opendeed en niemand een vlieg kwaad zou doen. Maar dan had je het wel degelijk bij het verkeerde eind. Door haar verprutste jeugd zou je kunnen zeggen dat het niet praten kwam doordat ze gewoonweg gewend was geraakt aan het niet praten als er iets tegen haar werd gezegd.

En nu, nu liep ze in het bos bij de watervallen. Waarom? Gewoon voor de fun, om eens goed rond te kijken en een keer niet aan school of lessen te denken. Dat was iets waar ze zich soms te druk om kon maken en in de stress kon schieten waardoor haar werk zeer hectisch werd.

Vandaag had ze echter een goede dag wat haar in een goed humeur bracht, en dat was een goed teken, toch? Tenminste dat wist ze zelf nog niet eens. Nu liep ze hier, vlakbij de waterval, in een witte jurk. - want ze had zich net omgekleed.- En ze zag iemand zitten, de man, herkende ze als Hale, een van haar collega's waarvan ze altijd al had gevonden dat hij anders was. Vrolijk was ze naar hem toegelopen en om hem niet teveel te storen had ze zacht, en voorzichtig haar hand op zijn schouder gelegd.

Le Dress ::

» Starships are meant to fly! ( Heidi )
» Why would you be given wings if you weren't meant to fly? || [Bij/Privéles - Aiden Youkai]
» Miss you being gone ც
» Maybe I did miss it here~
» I'll miss you.

I didn't meant it this way [& Miss Sky]

I didn't meant it this way [& Miss Sky]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen