Rango .
PROFILEReal Name : - Posts : 259 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: FireKlas: Partner: Partners are getting in the way
| Onderwerp: "This is nog a goodbye..." do aug 22 2013, 16:25 | |
|
”......this is a 'see you soon as possible'."Zijn hele kamer was een bende geworden, de boeken lagen op een stapel op zijn bed en met een kalme pas liep hij van de boekenkast naar zijn bed, weer terug naar zijn koffer en weer naar zijn kledingkast. Alles was voortgekomen uit een enkele brief die hem zoveel zorgen baarde dat hij wel moest vertrekken. Met een zucht keek hij nogmaals naar zijn bureau die al leeggeruimd was en enkel nog een witte brief had liggen. - Inhoud brief:
”Beste Grey,
Hoe gaat het daar op school? Hopelijk houdt je vader je niet teveel van je studiewerk af. Ik heb slecht nieuws, zijn situatie is momenteel enorm verslechterd en ik slaap veel te weinig. Ik hou het zo niet lang vol, Grey. Je vader was een te belangrijke schakel in het bestaan van de bibliotheek en zonder een tweede persoon hou ik het bestaan van de bibliotheek niet vol. Ik wil even dat je dit weet, en wilde je vragen of het mogelijk was dat je voor een tijd mee kunt helpen. Al is het in de weekenden. Je studie doet er namelijk nog steeds aan toe. Tenzij je iets weet te combineren dan vind ik het prima. Alsjeblieft grey, ik red het niet alleen.
Groeten
Je Moeder”
Het sierlijke handschrift stond op zijn netvlies geprent en hij was direct naar het kantoor van Savador gegaan. Met een sterke tegenzin en wind had hij toch voor elkaar weten te krijgen om zijn huiswerk thuis te mogen maken en de boeken zelfstandig door te nemen en mocht de situatie in dit jaar nog verbeterd worden proberen in te stromen. Hij had geluk, want Savador was niet de meest meegaande persoon namelijk. Zwijgzaam pakte hij de foto van hem en Romance op. De twee hadden zo’n gelukkige periode gehad hier. Het was zonde dat alles leek te vertroebeld, verwaterd en niet meer op te pakken leek zonder dat het door je handen gleed. Zwijgzaam deed hij hem in de koffer en klikte hem dicht. Zijn kamer zag leeg na de twee uur pakken en de twee zware koffers deed hem even zuchtend toekijken. Het was een periode van afscheid nemen voor een onbekende periode. Met zwijgzame blik gleden zijn ogen naar Archiver die al net zo sip leek en zwijgzaam liet Grey zich nog eenmaal langs alles gaan, alle belangrijke punten. De grote zaal liet hij zich tegen de deurpost staan en keek hij moeizaam naar binnen. Het was leeg en de kantinejuffrouw liep de broodjes van de middag al te smeren. Zwijgzaam liep hij door naar het grasveld wat enorm veel leerlingen waren en leunde tegen een zuil, opnieuw met de verdrietige blik naar buiten kijken. Hij ging zo meerdere dingen af en bij iedere stop die hij maakte kreeg hij meer herinneringen van deze school. Hij kon zich nog herinneren dat hij schuchter over de gangen liep om de meiden te ontwijken. Hij grinnikte even en pakte zijn koffers weer op toen hij zijn kamer had bereikt. ‘Dingen komen en gaan, maar de herinneringen zullen altijd blijven bestaan…’ mompelde hij zachtjes en liep zwijgzaam zijn kamer uit terwijl hij zijn koffers meezeulde naar het lanceringsplatform. Hij had de nodige mensen ingelicht over zijn vertrek. Iedereen van persoon tot persoon, op Romance na. Hij had haar een brief nagelaten die hij onder de deur had geschoven. Hij had de situatie uitgelegd en had bewust niet haar opgezocht. Haar zien zou het vertrekken moeilijker maken dan hij wilde. Hij zweeg even en trok zijn jas aan terwijl hij rustig zijn blik even naar de grond wierp. Hij draaide zich nog een keer om zodat hij het schoolgebouw om het nog een laatste aanzicht te geven. Zwijgzaam tilde hij zijn koffers op en liep naar de shuttle die klaar stond om naar Razen te vertrekken. Hij liep zwijgzaam de trappen op en zette de koffers op zijn plek. Het duurde nog even voor ze vertrokken en zwijgzaam liep hij nog even naar voren om te zien of er iemand stond. Helaas, hij had ook bewust niet verteld wanneer hij zou vertrekken, en hoe. Het zou gewoon een stille vertrek zijn. Enkel de notificatie was voldoende zodat ze wisten waar hij uithing. Zwijgzaam sloot hij zijn ogen en haalde even huiverend adem. Zwijgzaam ging hij zitten op een van de stoelen terwijl nog een aantal andere personen instapte. Hij hoorde de deur sluiten, het was niet makkelijk een plek waar hij zowat was gaan wonen te verlaten. Het voelde zo warm en vertrouwd. Hij zweeg even en sloot zijn ogen terwijl hij een traan liet. Hij veegde hem weg en glimlachte. ‘Op naar huis dan maar…’ mompelde hij terwijl de shuttle met luid kabaal vertrok en Grey met zijn spullen voor onbekende tijd wegnam van het schoolgebouw. Dit is een gesloten topic en niet open voor reacties |
|