PortalIndexDamn umbrella.. {OPEN} HpD5UwnDamn umbrella.. {OPEN} 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Damn umbrella.. {OPEN}

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Peyton
.
.
avatar

Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Charlotte
Posts : 122
Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air
Klas:
Partner:

Damn umbrella.. {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Damn umbrella.. {OPEN}   Damn umbrella.. {OPEN} Icon_minitimema apr 15 2013, 20:29

Ik snap eigenlijk niet waarom ik nu precies hier naar toe moest komen. Oké, ik weet wel waarom moeder wou dat ik hier naar school ging. Zodat ik een frisse start kreeg en hopelijk wat vrienden zou maken, maar het nut ervan snap ik niet. Sinds het voorval met de jongen, die blijkbaar nogal populair was, heeft niemand meer geprobeerd bevriend met me te worden. En ik vond het wel goed zo. Nu zou er misschien wel verandering in komen. Waarschijnlijk niet, maar het zou altijd kunnen zijn dat er een paar aardige mensen waren die bevriend wouden worden met iedereen. En was je bevriend met de ene, dan zou er al snel nog iemand bij komen. Voor je het weet maak je deel uit van een vriendengroepje, en voor je het weet is dat niet meer zo. Daarom heb ik besloten dat vrienden nutteloos zijn. Ik heb ze niet nodig. Mij naar deze school sturen was dus ook nutteloos.

Ik gaap kort en wrijf door mijn ogen als ik wakker word. Nog even en ik zal aankomen op de Academy. Het is niet dat ik erge heimwee zal hebben, maar sommige dingen zal ik wel missen. Mijn moeder bijvoorbeeld, ondanks dat ze niet vaak serieuze gesprekken met elkaar hadden is mijn band met haar wel heel goed. Als er iets was, was ze er altijd voor me en ze deed het geweldig sinds mijn vader ons verliet. Andere moeders zouden misschien een mental breakdown krijgen, zij bleef echter sterk en gedroeg zich als de goede moeder die ze was. Dan had je de puffoonse lucht ook nog, op de Academy zal het zeker anders zijn, geen twijfel mogelijk. Een borrelend gevoel verzamelt zich in mijn buik, het gevoel dat je hebt als je in een achtbaan zit en omhoog gaat, wachtend op de afdaling. Momenteel geeft het aan dat we waarschijnlijk aan het landen zijn en als ik uit het raampje kijk zie ik de grond inderdaad naderen. Ik wrijf nogmaals door mijn ogen en ga wat rechter zitten, klaar om op te staan als ze eenmaal geland zijn. Mijn haar steekt zoals het doet als ik wakker word en waarschijnlijk heb ik wallen onder mijn ogen. Ah well, dat zal alleen maar helpen met het mensen weghouden.

“Arigatou.” Zeg ik beleefd terwijl ik mijn bagage aanpak. Het is gelukkig niet veel. 2 koffers en een tasje. Ik heb dan ook bijna alles meegekomen aangezien ik hier een soort van ‘woon’ van nu af aan. Tot ik terug naar huis ga, maar dan neem ik alles gewoon weer mee terug. Na even na te denken zet ik de tas simpel op de rolkoffer en wikkel ik het hengsel een aantal keer om het handvat zodat het blijft zitten. Ik knik even als het goed blijft zitten en loop aan, twee koffers die ik mee trek. Even snuif ik de lucht in, hij is inderdaad anders hier, en dat komt niet alleen door de geur die erbij komt omdat het gaat regenen. Enkele druppels slaan tegen het asfalt en ik steek mijn hand uit. Met een zucht pak ik mijn paraplu uit de tas. Mama had toch gelijk gehad dat het handig was om sommige dingen in een tas te hebben zitten. Ik schuif het schuifstuk een stukje naar boven, verwachtend dat het ding open gaat, maar het lukt niet. De enkele druppels veranderen in meerderen en ik krijg die stomme paraplu nog steeds niet open. Met een geconcentreerde blik op de paraplu gericht probeer ik hem open te krijgen. Mijn witte T-shirt krijgt natte plekken en mijn haar gaat nog meer steken dan normaal. Weer wat dingen die het niet aantrekkelijk maken om tegen me te praten. Dat is een pluspunt, maar ik heb nu toch wel het liefst dat die paraplu open gaat.
Terug naar boven Ga naar beneden
Thayeline
.
.
Thayeline

Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Talita ~
Posts : 452
Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air
Klas: Miss Nannete
Partner: If people were like rain, I'd be drizzle and you'd be a hurricane

Damn umbrella.. {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Damn umbrella.. {OPEN}   Damn umbrella.. {OPEN} Icon_minitimema apr 15 2013, 22:03

Thayeline negeerde het aflopende alarm en bleef in haar bed liggen. Nog 5 seconden… Of 5 minuten… Ochtenden, wat haatte Thayeline ze. Slaap was zo belangrijk, bleven alle leerkrachten maar herhalen. Ze zouden hun leerlingen beter wat slaap geven, argh…
Moeizaam ging ze opzitten. Ze was nog slaperig en had enorm veel zin om gewoon weer neer te vallen, het deken over haar te trekken en verder te slapen tot ze zin had om uit haar bed te komen. Dan zou ze in haar bed blijven tot 11 uur of zo. Dan zou ze erg relaxed uit haar bed komen en nog tot 13 uur in haar pyjama blijven zitten. Lazy Sundays… Daar had ze echt nog eens zin in.
Maar helaas, ze zat hier nu op een internaat, op een slaapzaal, waar iedereen zag als ze de hele dag in haar gemakkelijke katten-pyjama zou zitten. Waarschijnlijk zou er dan wel één of andere flauwe plezante zijn die er een domme opmerking over maakte. Niet dat ze dat niet gewoon was, maar ach ja, ze zou het maar beter vermijden, want ze haatte die opmerkingen. Al toonde ze dat niet.
Nu stapte ze echt uit haar bed. Ze kamde snel even haar haren en kleedde zich aan. Ze koos een strakke beige jeans en haar favoriete grijze trui. Hij was 2 maten te groot en dat wist ze. Het was met opzet zo groot, en dat om haar buik te verbergen. Ze vond dat ze dik was. Kwam door al het snoep dat ze at. Snoep, chocolade en nog meer van die andere lekkere dingen die helaas vol zaten met suiker.
Ze wou zo graag stoppen met suiker maar ze kon niet. Het was te lekker. Het gebeurde vaker dat ze een snoepreep nam, hem wou terug leggen omdat er te veel suiker in zat maar voor ze het kon terugleggen, ze de wikkel er al afgescheurd had en er een hap in zette. Of als iemand haar iets aanbood, dan kon ze onmogelijk weigeren… Maar ze haatte dat. Ze wou stoppen met eten. Maar het kon niet.
Ach ja, too bad. Dan moest ze maar sporten, ook al haatte ze sporten. Thayeline liet een diepe zucht ontsnappen. Waarom was alles zo lastig. Waarom moest ze haar best zo doen om er gewoon maar bij te horen als het toch niet lukte? Ze moest perfect zijn om erbij te kunnen horen en perfect ging zij nooit zijn.
Alle anderen die er wel bij hoorden, zij waren het tegenovergestelde van haar. Mooi, slank, slim, sportief. Alles wat Thayeline niet was. Het was zo moeilijk om te kunnen accepteren dat zij dat niet was. Ze bleef proberen maar het enige wat ze echt geloofde was dat de persoon die ze altijd in de spiegel zag er nooit zou bij horen. Ze zou altijd moeten opkijken en gewoon kijken op de achtergrond waar ze thuishoorde.
Ze sloot haar ogen even en liep dan door. Ze was weer negatief bezig. Moest ze echt mee leren stoppen. Al die negativiteit ging het niet beter maken om blij te zijn met hoe ze was. Dus: positief blijven, lieverd. Blijven lachen, blijven lachen, doen alsof je wel blij bent.
Ze trok snel haar zwarte jas en blauwe sjaal aan en liep dan naar buiten. Het was best koud. Het ging toch niet regen- te laat, daar had je die verdomde druppels al. Nu moest ze rennen voor onderdak voor ze volledig doorweekt was.
Ze liep wat verder, niet wetend waarheen. Ze kwam aan bij een plaats waar ze al eerder was geweest… Oh ja, het lanceringsplatform. Ik kijk even op. Een eindje verder staat een meisje met bruin haar en een wit t-shirt die nat aan het worden is door de regen. Ze worstelt met een paraplu die niet open wil. Thayeline besloot haar maar te helpen.
Ze stapte voorzichtig naar het meisje toe. Ze aarzelde, zou ze haar wel aanspreken? Ze was erg verlegen en het was al een heuse prestatie voor haar om iemand te durven aanspreken uit zichzelf, en dit was dan nog eens extra moeilijk want ze kende het meisje niet. Maar ze zag er wel uit alsof ze het echt nodig heeft…
Oké, toch maar doen. Traag stapte ze naar het meisje en stelde zachtjes mijn vraag. 'Euh, mag ik even proberen?' Ze nam voorzichtig de paraplu en probeerde het ding open te krijgen. Was inderdaad niet zo simpel, maar na even proberen had ze het gelukkig wel open gekregen.
'Hier,' zei ze met een vriendelijke glimlach. Ze stak de open paraplu uit naar het meisje en bleef dan even staan bij haar, wachtend op een reactie van het meisje.


x 778 woorden x Als ik mag c: x
Terug naar boven Ga naar beneden
Peyton
.
.
avatar

Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Charlotte
Posts : 122
Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air
Klas:
Partner:

Damn umbrella.. {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Damn umbrella.. {OPEN}   Damn umbrella.. {OPEN} Icon_minitimedi apr 16 2013, 10:11

Ugh, waarom wil die stomme paraplu nu niet open gaan? Ik bedoel, hoe moeilijk kan het zijn? Ik moet toch gewoon dat stukje omhoog schuiven en dan hoort hij open te gaan, niet? Jawel dus, er blijkt alleen iets fout te gaan met het open gaan, great. Ik laat een grommend geluidje horen uit frustratie en duw iets harder tegen het schuifstukje dan nodig, nog geen effect. Even steek ik mijn hand uit, om alleen maar te zien dat de druppels er snel achter elkaar op spatten. Mijn hand is dan ook binnen enkele seconden helemaal nat en mijn T-shirt begint natuurlijk ook alweer irritant te doen. De plekken worden steeds groter en als mijn T-shirt nog natter word is er de kans dat hij gaat plakken aan mijn lijf. Iets wat ik liever vermijd vanwege mijn felgekleurde bh.

Als ik rondkijk zie ik dat ik één van de weinige mensen ben die hier nog staat, de meesten hebben allemaal hun paraplu omhoog of zijn in een drafje op zoek gegaan naar een plek om te schuilen. Waarom heb ik daar niet aan gedacht? Nee, ik moest weer zo nodig blijven prutsen met dit ding hier. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een meisje op me af lopen. Ik zucht, nice person number one arrived, awesome. En ik had nog wel zo gehoopt dat mensen weg bleven, dat was namelijk een stuk makkelijker voor mij. De meeste mensen zouden ook wegblijven. Voor vele was populariteit belangrijk, en zeg nou zelf. Als je met mij gezien werd, zeker nu ik er zo uit zag, zou het niet veel aan de populariteit helpen. Waarom blijf dat meisje dan nog steeds deze richting uit lopen? Ik heb geen hulp nodig, de enige persoon die belangrijk voor me is, is mijn moeder. Ik hoef geen andere mensen om me heen te hebben. Ik hoef geen vrienden te hebben, zelfs geen kennissen. Uiteindelijk zijn ze toch allemaal hetzelfde. Daarom verkies ik alleen zijn, ik ben het nu al zo lang dat het niet eens meer als alleen aanvoelt. Ik voel me net zo goed als een populair iemand bij al zijn vrienden.

'Euh, mag ik even proberen?'
Verbaasd kijk ik op, waarna ik even rondkijk. Er staat niemand achter me of zo, ze zal het dus echt wel tegen mij hebben. Ach, waarom ook niet, als ze mijn paraplu omhoog krijgt ben ik tenminste droog, nou ja, zo droog als ik nu kan zijn. Ik ben al bijna helemaal doorweekt. Ik ril als er een windvlaag langskomt en vervloek het feit dat ik een T-shirt heb aangedaan. Slim Mei, erg slim. Ik geef mijn paraplu aan het meisje en blik even kort op mijn bagage terwijl ze probeert het ding open te krijgen. De koffers zijn helemaal nat vanbuiten, het is te hopen dat alles vanbinnen nog droog is, anders heb ik straks ook geen droge kleding meer. ‘Hier.’ Ik kijk op en zie dat de paraplu eindelijk open is. Er staat een neutrale blik op mijn gezicht terwijl ik hem aanpak en ik knik even naar het meisje. “Arigatou.” Zeg ik, omdat het wel zo beleefd is. Ik hou het ding boven mijn hoofd en kijk even fronsend naar mijn bagage. De ene koffer is wat kleiner dan de andere, dus misschien kan die wel.. Na even wat uit te proberen met de koffers staat de wat kleinere uiteindelijk op de grootste, als ik voorzichtig loop dan blijft het zo wel staan. De hele tijd ben ik bezig alsof het meisje er niet meer staat. Ik weet eigenlijk niet of ik nog iets tegen haar moet zeggen. Ik heb haar bedankt, dus dat was toch wel genoeg, niet? Als het niet zo is dan zal ik het wel merken. Ik pak mijn koffer, draai me om en loop aan. Misschien had ik nog wat tegen het meisje moeten zeggen, of haar moeten aanbieden mee te lopen onder de paraplu, maar als ze dat nodig vond zou ze het zelf wel zeggen, niet?
Terug naar boven Ga naar beneden
Thayeline
.
.
Thayeline

Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Talita ~
Posts : 452
Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air
Klas: Miss Nannete
Partner: If people were like rain, I'd be drizzle and you'd be a hurricane

Damn umbrella.. {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Damn umbrella.. {OPEN}   Damn umbrella.. {OPEN} Icon_minitimema apr 22 2013, 19:27

Het meisje nam met een neutrale blik de paraplu aan. Ze kon op z'n minst even glimlachen, dat zou aardig zijn. Ze knikte even naar Thayeline. 'Arigatou.' zei ze. Op Thayeline's gezicht verscheen een klein glimlachje terwijl ze naar het meisje keek. Het meisje zwaaide de paraplu boven haar hoofd en begon iets met haar bagage te doen. Um… Lekker aardig zeg. Thayeline was zo lief om haar te helpen en dan doet dat mens alsof ze niet bestaat, alsof ze gewoon een stuk lucht was. Ze had het gevoel al eerder gevoeld, al heel vaak eigenlijk, maar het deed nog steeds pijn.
Ze tikte eventjes met haar voet op de grond en bleef naar het meisje kijken. Het was vast zo een van die mensen die dachten dat ze beter waren dan een ander, zo zag ze er eigenlijk wel uit. Zo kende ze er een heel stuk en zij hadden haar jaar na jaar zitten irriteren. Ze lachten Thayeline heel de tijd uit, niks was goed genoeg voor hen. Ze dachten dat ze niemand behalve hun andere trutterige vriendinnen nodig hadden. Ze haatten haar terwijl ze daar geen reden voor hadden; allesbehalve dat want Thayeline wou haar best doen om hen tevreden te maken, maar het was nooit genoeg. Als zij zo één was dan had Thayeline haar beter niet geholpen.
Het meisje nam haar koffer en draaide zich om. W-wacht, wat? Ging ze nu weg? Dat was echt respectloos. Een steek ging door Thayeline's hart. Dat gevoel, dat kende ze. Het gevoel van mensen die haar liefst zo snel mogelijk achter zouden laten. Veel mensen hadden Thayeline zomaar in de steek gelaten, hoeveel zij ook voor hen deed.
Waarom deed dat meisje dat? Was Thayeline niet goed genoeg voor haar? Waarschijnlijk wel. Het ging hier weer allemaal opnieuw beleven, de hel waar ze door was gegaan in haar jeugd, 4 kansen al verspild, de 5e ook al weg. Wat als dit meisje zo'n populair meisje was dat dan tegen al haar vriendinnen ging roddelen over Thayeline en dan ging dat hele groepje zich tegen haar keren en dan de rest van de school.
Thayeline bracht haar hand naar haar mond en begon op haar nagels te bijten. Dat deed ze wel vaker als ze nerveus was. Ze keek naar het meisje, haar bruine haren, haar bruine ogen. Zo knap was ze niet, dat was wel iets typisch aan die egoïstische meisjes uit haar jeugd. Ze dachten dat ze knap en leuk waren en behandelden de anderen dan alsof ze minder waren. Zij waren juist minder, tsss. Weet je, het kon haar eigenlijk niet zo veel schelen.
Oké, dat was een leugen. Het kon haar wel schelen. Het raakte haar enorm en verminderde haar zelfvertrouwen enorm. Ze wou dat ze dit meisje nooit geholpen had, dat ze gewoon verder was gelopen en haar zat uit te lachen met het feit dat ze nat was, maar dat kon ze niet. Ze moest mensen die hulp nodig had helpen. Dat was haar karakter.
Zou ze iets tegen het meisje zeggen voor ze echt wegging van haar? Ze aarzelde, het kwam misschien nogal vreemd over als ze haar nariep. Alsof ze zo graag wou dat het meisje bij haar bleef, want dat wou ze eigenlijk niet zo heel graag. Maar het zou nogal gênant zijn als zij hier gewoon bleef staan, maar het zou ook gênant zijn als ze het meisje zou roepen. Dan zou iedereen naar haar zitten kijken en dat haatte ze.
Ze haalde even diep adem. 'Hé!' riep ze dan. 'Ga je nu al weg?' Het kwam er een beetje lacherig en awkward uit, en het was vrij luid waardoor de mensen die hier nog stonden naar haar keken. Ze keek even rond en bekeek ze mensen die staarden met een dodelijke blik aan waardoor ze snel weer wegkeken. 'Je bent er nog maar net, en het is niet erg aardig als je al zo snel weggaat.' Oh, dat kwam er botter uit dan bedoeld. Maar ja: de manieren van het meisje waren nog gemener dan wat Thayeline net deed.


x 682 woorden x Derp&laat, mijn excuses x
Terug naar boven Ga naar beneden
Peyton
.
.
avatar

Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Charlotte
Posts : 122
Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air
Klas:
Partner:

Damn umbrella.. {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Damn umbrella.. {OPEN}   Damn umbrella.. {OPEN} Icon_minitimedo apr 25 2013, 20:41

Het zal wel onbeleefd zijn als ik nu gewoon doorliep, ja, waarschijnlijk wel, maar wat zou ik anders moeten doen. Blijven om een praatje te maken? Nee, daar trok ik de lijn toch echt wel. Hopelijk zou ik het meisje wel niet kwetsen. Ach, dat zou wel niet, ze zou toch genoeg vrienden hebben, dat ik haar negeer zou haar niks. In een rustige tred loop ik verder, overtuigd van mijn mening over het meisje. 'Hé!' Ik blijf staan en trek kort een wenkbrauw op, zou dat tegen mij zijn? ‘Ga je nu al weg?’ Ik draai me om en zie dat het meisje van net naar mij gericht staat, het was dus inderdaad voor mij bedoeld. Ik knik zachtjes en zwijg voor de rest. Als mijn ogen haar blik opvangen bijt ik zachtjes op de binnenkant van mijn wang. Mijn gedachtes waren verkeerd geweest. Ze vindt het dus wel erg, of zo lijkt het tenminste als ik uitga van de uitdrukking op haar gezicht. “Oh.” Is het enigste wat ik zeg terwijl mijn mond kort een ‘o’ vorm aan neemt. Voor een moment blijf ik hier gewoon staan, kijkend naar het meisje, me afvragend wat ik zou moeten doen. Ik kan me gewoon omdraaien en doorlopen, maar hoe zou het meisje zich dan wel niet moeten voelen?

“Gomen'nasai.” Verontschuldig ik mezelf uiteindelijk. Ik pak mijn bagage en begin weer te wandelen, dit keer richting het meisje. Een hand blijft nog rusten op de bagage, terwijl ik de andere hand gebruik om de paraplu boven mij en het meisje naast me te houden. Een klein gebaar om te laten zien dat ze het niet gemeen bedoeld had. Het betekende echter nog steeds niet dat ik van plan ben om bevriend met haar te worden. Nee, dat nooit, maar ik wil niet zijn wat ik zelf haat. Een trut die je gebruikte wanneer je nodig was, maar je daarna gewoon achterliet alsof je nooit had bestaan. Ik realiseer me nu wel dat ik me ook zo had gedragen. En ondanks dat ik hiermee een van mijn beloftes breek, doe ik het toch. Ik doe liever even aardig tegen iemand in plaats van mezelf als een trut te gedragen. Ik doe echter geen moeite om me voor te stellen, en dat is een bewuste keuze. Een uitwisseling van namen is het begin van een kennismaking. Een kennismaking leidt vaak tot meerdere ontmoetingen, waar uiteindelijk een vriendschap uit kan groeien. En dat is nog steeds wat ik zo veel mogelijk probeer te ontwijken. Ik wrijf mijn handen even over mijn armen om het wat warmer te krijgen, damn, ik had toch beter naar mijn moeder moeten luisteren. Een vest in de hand meenemen was niet zoveel moeite, nu zou ik moeten wachten tot ik op de etage ben en mijn koffer helemaal moeten doorzoeken, als mijn kleding überhaupt nog droog zou zijn.

“Waar moet je naartoe?” Vraag ik uiteindelijk. Hoe sneller dit voorbij is, hoe sneller ik verder kan gaan met mijn normale gang van zaken. Ik zal gewoon even met het meisje meewandelen, zodat ze niet zo kletsnat als mij wordt, dan staan we quitte en kan ik mijn eigen ding doen. Zo zie ik het ja. Zij heeft iets voor mij gedaan en nu moet ik iets voor haar doen zodat we quitte staan. Niks aardig doen omdat het vriendelijk is, nee, dat is ook weer zo iets wat gevolgen kan hebben. Ik hou het bij mijn eigen manier van doen en als anderen daar problemen mee hadden, dan.. Tja, dan zouden ze er maar mee moeten leren leven. Ik richt mijn bruine ogen op het meisje en blijf haar aankijken. Een neutrale blik in mijn ogen.

*Nogal kort, hoop dat je er wel wat mee kan, zo niet dan mag je, moest het helpen, kleine dingetjes powerplayen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Thayeline
.
.
Thayeline

Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Talita ~
Posts : 452
Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air
Klas: Miss Nannete
Partner: If people were like rain, I'd be drizzle and you'd be a hurricane

Damn umbrella.. {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Damn umbrella.. {OPEN}   Damn umbrella.. {OPEN} Icon_minitimedi apr 30 2013, 19:22

'Oh.' zegt het meisje. Wow. Wat een boeiende reactie. 'Gomen'nasai.' verontschuldigt ze zich. Gelukkig verontschuldigt ze zich nog, anders zou het nog onbeleefder geweest zijn. Ze neemt haar bagage, draait zich om en wandelt naar Thayeline. Haar ene hand blijft op de bagage liggen terwijl ze met de andere hand de paraplu boven zichzelf en Thayeline houdt. 'Bedankt,' zegt Thayeline. Een glimlach verschijnt op haar gezicht. Dit was een lief gebaar van het meisje, dat had ze wel mogen doen, na haar botte gedrag van net.
Het meisje heeft het duidelijk koud, merkt Thayeline op. Ze zou het meisje wel iets willen geven maar dat zou echt enorm raar overkomen, een beetje stalky, zelf. Ook al wou Thayeline alleen maar vriendelijk doen. Tsja, in de wereld waarin zij leefde kwam lief doen meestal anders over dan het bedoeld was. Dat gevoel kende ze, als ze iets liefs deed voor een jongen met normale bedoelingen, was ze 'verliefd' op hem. Je kon niks meer doen zonder commentaar te krijgen. Dus meestal was het beter om minder te doen.
Waarom? Waarom was alles gewoon zo verpest in de wereld? Kon je al niks meer doen of je werd al bekritiseerd. Thayeline vroeg het zich echt af; waarom was het zo? Ze haatte het. Ze haatte het met heel haar lichaam. En ze wou het zo graag veranderen, maar ze kon niet. Ze was maar een klein stipje in de wereld, een grijze muis in de schaduw van de mensen die beter waren dan haar. Waarom? Ze was niet één van de leuke mensen. Ze was niet knap, niet luid, niet sportief, niet slim. Iedereen overtrof haar in alles.
Ze tekende graag – iemand was er beter in. Ze probeerde zo goed mogelijk te scoren – iemand haalde hogere punten. Ze probeerde mooi voor de dag te komen – iemand was mooier dan haar. Ze probeerde erbij te horen – het lukte niet. Ze bleef in de schaduw en keek hoe de anderen lol maakten. Hoe iedereen van iemand hield en zij forever alone was. Het was een deel van haar leven. Ze haatte het maar leerde ermee te leven.
'Waar moet je naartoe?' vroeg het meisje. Thayeline antwoordde: 'Ik moet eigenlijk nergens heen, ik wou gewoon even naar buiten. En toen ik je zag prutsen met die paraplu besloot ik maar te helpen.' Ze beet op haar lip. Dat kwam er misschien wat verkeerd over. Damn. Flapuit die ze was. Het was niet slecht bedoeld maar zo dacht het meisje er waarschijnlijk wel over.
Ze moest echt leren oppassen met wat ze zei. Dat wist ze al langer dan vandaag maar toch had ze het probleem nog vaak. 'Well, go on and hate me like the rest.' dacht ze. Dat ging het worden. Het meisje ging haar vast ook niet leuk vinden. Maar wat kon het haar eigenlijk schelen? Iedereen haatte haar al, dus die ene meer ging niet veel veranderen.


x 485 woorden x Don't mind the derpness&lateness x
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA PROFILE
Damn umbrella.. {OPEN} UTL8oxA MAGICIAN

Damn umbrella.. {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: Damn umbrella.. {OPEN}   Damn umbrella.. {OPEN} Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Damn umbrella.. {OPEN}

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Too Damn【C O M P L I C A T E D】;;
» It's the same damn life
» Damn, urgh, why.
» Well damn you. {Kael}
» Damn. [&RYAN] [M]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Launching Platform-