Liam zat ongeduldig op een van de stoelen in de shuttle. Hij zat in het midden van de 2 persoons-bank en me zijn armen over de rugleuning hangend. Zijn rechter been had hij over de linker geslagen. Met zijn voet zat hij ongeduldig heen en weer te wiebelen. Met een twinkeling in zijn ogen keek hij naar buiten. Naar zijn zin duurde het altijd veel te lang. Als hij van de ene plek naar de andere wilde moest dat toch sneller kunnen dan 4 uur? "Kom op, dit kan toch wel sneller?" zei hij meer tegen zich zelf dan de chauffeur. Het was niet zo zeer dat hij zin had om naar school te gaan, maar hij wilde zijn vuurmagie verder verbeteren. De shuttle verloor vaart en niet veel later kwam het met een doffe plof op het geasfalteerde lancering platform van Star Shine aan. "Yosh~! Here we go~!" zei hij vrolijk en duwde zichzelf van de bank af. Met een soepele beweging pakte hij zijn kleine groen me zwart gestreepte tas en sloeg deze over een schouder heen. Tijdens het uitstappen hield hij zijn oranje hoed vast met een glimlachend gezicht en met een bos gezicht aan vast. Met een brede glimlach stapte hij uit de shuttle. Niet veel later steeg de shuttle weer op en de wind die het veroorzaakte zorgde er voor dan Liams haar onder zijn hoed wapperde. Hij was blij dat hij zijn hoed nog vast had anders had hij daar nu waarschijnlijk achter na kunnen rennen. Nadat de wind was gaan liggen liet hij zijn hoed los en plaatste zijn hand op zijn heup. Hij bekeek het terrein even. In zijn blote bast keek hij rustig naar wat mensen die heen en weer liepen. Rustig maakte hij aanstalten om de uit gang te vinden en richting het school gebouw te gaan. echter op de splitsing naar andere platvormen en de uitgang/ingang wist hij niet welke kant hij op moest. Mensen liepen beide richtingen in en dat hielp hem niet echt. Bij een willekeurige voorbijganger greep hij rustig de schouder vast. "Pardon, Waar is de uitgang, als ik het vragen mag?" vroeg hij met een brede glimlach op zijn gezicht en liet de schouder van de persoon weer los.

~x~ open voor iedereen ~x~

lightning zuchtte. Voor het moment had ze nergens veel zin in. De lange slapeloze nachten zijn vreselijk. Alleen kan ze voor het moment er niks aan doen, gewoon nerveus wachten tot die mannen in zwarte pakken hun volgende zet gaan doen. Maar voor hoe lang moet ze wel niet wachten? Lightning gaat geen eeuwen wachten gewoon tot ze hun volgende zet zetten. Dan kan ze evengoed het zelf doen. Lightning had zo gehoopt dat school alles weer in orde zou maken. In plaats daarvan heeft Light ontdekt dat er mannen in zwarte pakken haar achterna zitten, en wat nog erger is, ze weten dat ze hier zit. Kan het nog erger? Kort beet ze op haar onderlip. Kon ze dan echt niks doen? Eerst had ze nog gedacht, dat ze gewoon moet leren leven met die vloek. Maar nu is dat onmogelijk omdat doordat zij de bron in haar draagt van de vloek, de mannen nu achter haar aanzitten. Dezelfde mannen die heel haar familie heeft doen verdwijnen. Lightning gaat dus echt niet zonder slag of stoot haar gewoon aangeven, dat zou haar familie niet gewild hebben. Maar wat moet ze doen. Het gegrom van kiara doorbrak haar gedacten. "Bedankt" verzuchtte ze, zonder het dier zou ze nooit zo ver zijn geraakt, ze was het dier dan ook heel dankbaar met heel haar hart. zelf nog meer als dat mogelijk was. wanneer ze iets vind zal ze het zeker uitvoeren. Hoe lastig het ook zou worden. Vermoeid stond ze recht, misschien zou een wandeling haar goed doen. Zonder nog iets te zeggen, stond ze recht en wandelde haar kamer uit door de gangen. het was al een tijdje geleden dat ze naar het platform was geweest, een meestal waren daar niet zoveel studenten, dus het zou daar nog wel rustig moeten zijn. terwijl ze even door haar bruine haren strijkt met haar vingers stapte ze met sierlijke en uitdagende passen door de gangen richting de uitgang. als ze maar niemand onderweg tegen komt, die zouden alleen maar willen praten en dan kon Lightning helemaal niet meer genieten van de rust die ze nu is gaan zoeken. de volle wind botste tegen haar op als een soort begroeting, heerlijk gevoel was dat. Daarom sloot ze even kort haar ogen en genoot er zwijgend van. opende dan weer langzaam haar ogen en stapte weer verder richting het platform. verwachte dan ook dat ze daar de enige zou zijn, zo kunnen genieten van de stilte die er daar heerste. natuurlijk kon ze ook het bos en de geheime tuin zijn gegaan. maar op een of andere manier had ze voor het platform gekozen waarom wist lightning niet, maar dat deed er nu niet echt toe. zolang het er maar stil en rustig was.
Lightning was zo druk bezig met haar Ipod dat ze niet eens door had dat er nog iemand anders op het platform was, tot die onverwacht haar schouder vastgreep. Geschrokken en verrast draaide ze zich om en keek die persoon aan terwijl ze haar kopetelefoon afdeed "Pardon, Waar is de uitgang, als ik het vragen mag?" Grinnikend keek ze hem aan, en glimlachte rustig. Kort zonder enige schaamte nam ze hem goed in zich op. Hij viel nog mee. "Je bent nieuw blijkbaar" Grinnikte ze. Ze ging vlak naast hem staan en wees naar de derde gang."Volg de gang, daar zul je een grote poort tegenkomen. op dit uur van de dag is hij altijd open dus je zult dan ook meteen de school zien, verkeerde deur nemen is dus bijna onmogenlijk."Sprak ze iets wat plagerig bij de gedachten.

Liam keek rustig rond en merkte een meisje met bruin haar op. Rustig pakte hij haar schouder en vroeg vriendelijk de weg. Het meisje grinnikte even en nam hem even in haar op. Rustig bleef Liam wachten en liet haar haar gang gaan. "Volg de gang, daar zul je een grote poort tegenkomen. op dit uur van de dag is hij altijd open dus je zult dan ook meteen de school zien, verkeerde deur nemen is dus bijna onmogenlijk." zei het meisje nadat ze naast hem was gaan staan. Liam keek rustig opzei en zag haar gebaren naar hoe hij moest lopen. “Als die poort dicht is, is er dan nog wel een andere weg in of uit?" Hij nam nu maar de kans alvast om zo veel mogelijk er te weten over te komen. Hij moest het niet hebben dat als zijn crew hier kwam hij niet bij hun kon komen of als hij weg moest komen van hier dat hij snel weg kon zijn. Hij keek het meisje een beetje verbaast aan. ”Zo slecht is mijn richting gevoel niet, dus dat gaat wel lukken.” Hij dacht er even over na hoe het wel niet geweest zou zijn als hij geen richtingsgevoel had en hij een vloot aan moest sturen. Rustig lachte hij even en keek Lightning weer aan. “Mijn naam is Liam trouwens.” en hij stak zijn hand uit als begroeting. Voor een seconde keek hij even geschokt. Hij had zijn eigen naam gezegd in plaats van zijn schuil naam. Waarschijnlijk was het ook wel beter. Dit was namelijk iets wat hij voor zichzelf deed en niet voor Alba, dus hij mocht hier best zijn eigen naar gebruiken vond hij zelf.

~x~ hopelijk kun je er iets mee ~x~