Vrolijk vloog er een warme vlam door de gangen. Mensen bleven verbaasd staan kijken hoe het rode vuur rustig vort vloog zonder zich enig aandacht te trekken van de starende blikken. Idris was nou eenmaal The Flame Princess en dus kon ze zonder enige moeite zich en een vlammetje veranderen. Ze vloog kriskras door de gangen, ze had een doel maar het leek haar leuker om ook eerst het kasteel wat te verkennen, hier zou ze per slot van rekening een hele lange tijd verblijven. Ze hoopte eigenlijk dat haar Legandary Magican die ze moest adviseren een vrij knappe man was zodat ze weer wat tijd kon doorbrengen met het zwijmelen en het in zichzelf praten. Ze snoof de lucht op, koud en er was een Water Magican langs gelopen. Ze rilde even, ze had het niet koud maar ze had het absoluut niet op water Magicans. Niets tegen hun, maar het woord water. Een druppel en ze doofde, niet voorgoed, maar wel voor een lange tijd en dat was het allerlaatste wat ze wilde. Ze bestond al een paar honderd jaar dus wilde ze niet nog een eeuw half-dood willen rondzweven of rondlopen. Ze glimlachte even bij het idee dat ze eigenlijk een zombie was. Ze had zin om even naar haar mensenvorm terug te gaan en ze daalde neer. Uiteindelijk liep ze rustig op blote voeten door, het uiteinde van haar rode jurk vlamde even na van de transformatie. Haar vlammende haar zat in een knot gebonden achter op haar hoofd. Stilletjes, alsof ze bijna de schoolregels overtrad sloop ze verder, haar voeten maakten nauwelijks geluid. De eeuwige glimlach op haar gezicht bleef staan en haar rode ogen keken nieuwsgierig in het rond. Er brandden fakkels, er was geen water. Goed teken. Slechte teken was, waar was ze? Ach, dat maakte niet uit, gewoon weer terug lopen naar de hoofdgang en vanuit daar was het wel handig om dan naar Eldur te vertrekken, de kamer waar haar meester op haar stond te wachten. Waarschijnlijk. Zo snel als ze kon stoof ze weer terug en nu met snelle passen liep ze richting de toren.
Hopend dat ze niet zou storen klopte ze zachtjes op de houten deur. Deze werd open gedaan door een vrouw, het was Idris verteld dat de legendarische magican een man was dus dit was waarschijnlijk zijn secretaresse. Ze glimlachte liefjes. 'Ik kom voor de heer Eragon, ik ben zijn adviseur.' Sprak ze liefjes. De vrouw knikte en vertelde dat ze binnen kon komen maar even moest wachten. Idris knikte en stapte de kamer in. Het was warm, maar dat was te verwachten. De vrouw kwam terug en vertelde dat ze moest doorlopen tot achter in het vertrek. Idris deed wat er gezegd werd en liep de kamer binnen. Er stond een jacuzzi vol met kokend hete lava en als ze geen adviseur was met een plicht was ze er in gepsrongen. "Ik had je al verwacht" Zei de man die met zijn rug naar haar toe stond. Op zijn rug was een enorm klauwliteken, ze keek er even moeilijk naar maar richtte haar aandacht toen op de man.
Sterk gebouwd, zwart haar, nou maar hopen dat hij ook nog aardig was. Ze glimlachte en boog. 'Idris, uw adviseuse, tot uw dienst.' Zei ze formeel. Ze keek weer omhoog, ze was dolblij dat ze eindelijk een taak had om te doen en dat ze eindelijk nut had.

Idris glimlachte liefjes. Ondanks dat ze van buiten erg op haar gemak leek was ze van binnen erg nerveus. Als deze ontmoeting fout liep duurde het wel even tot Eragon haar weer vertrouwde of misschien zelfs mocht. "Aangenaam, maar je mag gerust die formaliteit achterwege laten. Er is hier niemand. Dus gewoon Eragon volstaat. Ik verwacht wel dat je me heer Eragon noemt in het bij zijn van anderen natuurlijk." Zei Eragon en hij rukte Idris uit haar gedachten. Ze knikte. 'Natuurlijk Heer.' Zei ze rustig. Hij stapte rustig naar de eettafel, Idris volgde hem op een klein afstandje, ze durfde niet te gaan zitten of iets aan te raken. Misschien mocht het wel niet of had het een grote waarde voor haar meester. "Maar vertel eens wat meer over jezelf. Het is mijn gewoonte om dingen te willen weten over degene met wie ik samenwerk" Ze keek even op, hij gebaarde dat ze ook mocht gaan zitten. Rustig schoof ze een stoel tegenover hem weg en nam ze plaats. Ze probeerde rustig over te komen en ondertussen dacht ze na over wat ze zou vertellen. 'Mijn naam is Idris Sera Nuria, ik kom van Razen natuurlijk en ik ben ongeveer 482 jaar oud.' Begon ze na een korte stilte. Ze haalde even adem om haar vlammende, bonkende hart wat rust te gunnen. 'Ik heb een waterfobie, want als ik in het water terecht kom, doof ik en dan ga ik en soort van..dood.' Ze slikte even en speelde wat met haar vingers. 'Dit is mijn allereerste keer als adviseur, dus het spijt me zeer als ik iets fout doe.' Ze keek hem aan, haar oranje-rode ogen twinkelden nog steeds van de opwinding die door haar lijf gierde. 'Wat wilt nu nog meer van mij weten?' Vroeg ze toen. Meer wist ze eigenlijk niet te zeggen en haar keel werkte ook niet erg mee. Ze praatte wel goed hoorbaar maar toch, als ze klaar was dan kneep hij constant dicht.

[Sorry, kort]

Wat verlegen speelde Idris met haar handen en staarde ze naar haar schoot. Ze was hier ook niet goed in. Maar iedere dag bracht iets nieuws, en iedere dag viel er wel wat te leren. Dus moest ze positief blijven, anders kwam er niets van. "Maak je maar geen zorgen. Ik ben nu ook nog maar juist LM dus weet nog niet alles in detail wat een adviseur moet doen, dus dat gaan we dan wel samen ontdekken" Stelde de legendarische magican haar resut. Ze glimlachte en keek hem aan. Al duurde dat niet lang. Ze was een beetje overweldigd door wat er vandaag allemaal was gebeurd. Ze was adviseuse geworden, had dan ook haar 'baas' ontmoet en ondertussen moest ze van alles over zichzelf blootleggen. Het was vast niet erg om van alles te vertellen maar sommige woorden bleven gewoon in haar keel steken en kwamen er gewoon niet uit. En sommige dingen hield ze liever voor zichzelf. 'Wat wilt nu nog meer van mij weten?' Vroeg Idris. Het was even stil tussen de twee. Eragon sprak duidelijk tegen haar. "wel wat je me nu vertelde waren vooral de informatie dat ik wel ergens in je dossier zou kunnen vinden." Begon hij nadenkend. "Maar zoals je waterfobie, dat interesseert me. Waar hou je van, wat haat je. Van die soort dingen. Dingen waar ik rekening mee moet houden. Ik moet bijvoorbeeld rekening houden met je fobie en niet zomaar met jou naar een zwembad gaan of zo. " Legde hij simpel weg uit, met een geruststellende glimlach. "Ik wil meer weten over jou, over Idris zelf. waar ben je bang voor en al die soort vragen. Nadat ik genoeg van je weet, mag je mij gerust vragen stellen. Ik zal dan mijn best doen om erop te antwoorden. Zo leren we elkaar beter kennen en weten wat we wel en niet bij elkaar mogen doen." de magican zag er ontspannen uit, in tegenstelling tot Idris die nog net niet stond te trillen. Het was maar goed dat ze niets vast zat of stond want dan kon je het duidelijk merken. 'Ik houd van warmte, uw kamer is zeer behaaglijk moet ik zeggen,' Begon ze met nieuwe moed. Ze keek hem aan, fixeerde zich op zijn kalmte, langzaam voelde ze dat ook in zichzelf opkomen en kwam er ook wat makkelijker woorden uit haar mond. 'De natuur doet mij ook wel goed, de frisse buitenlucht en zo.' Glimlachte ze. 'Wat ik erg haat is als mensen grappen maken over water, me pesten met water, doen alsof ze beter zijn als mij en denken dat ze beter zijn dan mij, ik leef namelijk al heel wat jaartjes op deze planeten en ik heb veel meer gezien dan hen.' Het laatste kwam er wat arrogant uit maar ze lette op haar toon en deze ging meteen weer over naar vriendelijkheid. 'Excuses, ik vlieg soms een beetje uit de bocht.' Sprak ze verontschuldigend.