Shira zat op de rotsen juist bij de waterval. De wind blies haar witte haren langs haar gezicht. De lucht was grijs maar dat vond ze niet erg. Het was nog niet echt aan het regenen, eerder mot regen. Ze hoorde het geruis van de waterval. Het klonk op één of andere manier wel inspirerend. Op de achtergrond hoorde je ook de vogels fluiten. Er was ook een geluid dat ze niet echt kon thuis plaatsen. Het was een prachtig geluid. Shira sloot haar ogen. Ze probeerde te achterhalen wat het geluid was.

Ze opende snel haar ogen. Het was een gitaar. Ze wist het zeker. Shira keek naar de rotsen aan de overkant van het water. Daar kwam het geluid vandaan. Ze wou naar de overkant gaan om het geluid van de gitaar beter te horen en ook om te weten wie op de gitaar speelde. Shira keek in het rond. Ze was een soort van brug aan het zoeken zodat ze naar de overkant zou kunnen gaan. Ze stapte van de rotsen en volgde de stroom van het water tot ze bij een paar stenen kwam die in een rij in het water lagen. De stenen waren groot genoeg. Zonder twijfelen sprong ze op de eerste steen. Even verloor ze haar stabiliteit maar uiteindelijk stond ze stil op de steen in het water. Er ging een gevoel van opluchting door haar. De steen was dus sterk genoeg. Ze sprong nu op de andere stenen tot ze aan de overkant was. Ze keek voor haar uit en luisterde naar het muziek.

Ze volgde de richting . Ze hield halt toen ze iemand zag zitten op de rotsen. Hij speelde op die gitaar zoals Shira nog niemand had horen spelen het was buitengewoonlijk prachtig. De wind speelde met zijn haren. “Wie is hier zonder zichzelf bekend te maken." Vroeg hij op eens. Hij draaide zich niet om. Hij wist gewoon dat er iemand achter hem stond. Even wist Shira niet wat ze moest zeggen. Hij stopte met spelen om zijn gitaar te laten afkoelen. "Ga je jezelf nog voorstellen of hoe zit dat?" Vroeg hij nogmaals omdat hij geen antwoord kreeg. Shira wou helemaal niet onbeleefd doen maar ze was wel wat verlegen. “Euh.. Ik ben Shira, Shira Salomez.” Antwoordde ze wat haperend. Ze wou geen eerste slechte indruk geven, Want dat doet ze wel veel. Meestal durft ze niet eens antwoorden. Maar ze probeerde nu wat socialer te worden ze moet haar angst overwinnen. Shira is altijd bang wat mensen van haar vinden. “Je.. speelt heel mooi gitaar.” Zei Shira nog steeds wat haperend. “ Ik had je muziek gehoord en volgde de prachtige geluiden” Zei ze daarachter. Ze probeert niet echt verlegen over te komen.