The past flies away...[tsukimiya]

Rhine slenterde door de ruines ze vond het hier het meest vreselijk omdat alles hier dood was en dat vond ze wel geinig. Rhine voelde zich op momenten zoals deze echt eenzaam maar ze zei het natuurlijk tegen neimand ze zat op een halfafgebrokelde muur wat naar de oneindigehid te staren. Haar wolf spookte wat rond hij hulde haar in mist en daar hield ze wel van ze liet zich van de muur afgleiden ze zat opgerolt in een bolletje op de grond. Soms kon ze er even niet meer tegen en liet ze haar tranen stromen ze haatte het maar als ze alleen was deed ze het nu eenmaal ze huilde zonder geluid ze rouwde om haar familie. Maar toen haar wolf haar allarmeerde dat er iemand aankwam droogde ze vlug haar tranen en ging ze rechter zitten met een koele blik op haar ogen ze tuurde door de mist naar het ding dat haar eenzaamheid verstoorde....

Tsukimiya had zoals gewoonlijk geen zin om de hele dag in haar kamer te zitten niksen. Haar ogen gleden naar de omgeving. Vaak ging ze naar de Ruines gewoon omdat het niet een plek was waar er een heleboel leerlingen naartoe gingen, en het was er stil en rustig. Dus kon ze daar zoals gewoonlijk tot rust komen. Behendig streek ze door haar goudbruine haren en stapte op haar gemak verder. Ze had enkele boeken meegenomen voor als ze daar alsnog zich zou beginnen te vervelen. Je weet maar nooit. Het waren dikke leesboeken, die ze al paar keer had uitgelezen maar ze had ze nog niet beu gelezen. Ze versnelde haar pas, want ze had wat verderop weer die groep gezien waar ze zo'n geirriteerd gevoel van kreeg, ze dachten dat ze alles waren dat ze de baas over iedereen waren. en ra ra ra, het waren jongens. Het was te verwachten en ze waren simpel weg gewoon zielig als ze denken dat. Toen ze zich uit haar gedachten terug trok en weer voor zich keek zag Tsukimiya dat ze er bijna was. Ze zuchtte. De lucht bij de ruines trilde even lichtjes waardoor Miya even verbaasd keek. Eigenlijk wou ze alleen zijn en zich daarom nu ook omdraaiden om een plekje te zoeken waar er niemand was, maar die trillingen van die persoon kwamen haar bekend voor, heel vaag was het. Daardoor was haar nieuwsgierigheid geprikkeld en kon ze het niet laten door toch eens te gaan kijken, dat kon toch nooit kwaad? Nonchalant stapte ze naar die persoon toe. Al snel zag ze het meisje daar zitten wachten. Ze deed Miya aan iemand denken... Was dat.....Miya haar ogen werden groot."Rhine!" Schreeuwde Tsukimiya verbaasd."Ben jij dat echt?" Tsukimiya wist niet Rhine haar nog zou herinneren, Miya was vergelijken met vroeger helemaal van haar uiterlijk veranderd.

Rhine zag al snel iemand aankomen ze keek haar mt een bevroren blik aan. Wie was dat kind en waarom gaapte ze haar zo aan? Miya haar ogen werden groot."Rhine!" Schreeuwde Tsukimiya verbaasd."Ben jij dat echt?" Rhine trok haar wenkbrauwen op die stem kende ze van ergens en haar wolf kwam tevoorschijn en snuffelde aan Miya en hij gromde niet. Rhine stond op en ze liep naar het meisje toe hier klopte iets niet niemand kende haar en iedereen die ze gekend had was dood? Rhines gezichtsuitdrukkking was nog harder dan net haaar kaken stonden gespannen. Hoe....wa......wie ben jij?! Ze was in de war maar vooral erg kwaad wie waagde het om haar naam uit te spreken?! Rhine kruiste haar armen haar wolf ging langs haar zitten. vroeg was hij wit geweest en gemaakt van licht maar sinds die dag was hij een dolende schaduw.

Miya kon het nog steeds niet geloven, het was zo lang geleden. Tsukimiya had trouwens nooit verwacht dat ze een oude vriendin zou tegenkomen van thuis. het was zo lang geleden. In het begin had Tsukimiya zelf nog getwijfeld of het Rhine wel was. Toch voelde Miya op de een of andere manier dat Rhine was veranderd. Maar Miya wist uit ervaring dat mensen konden veranderen, en daar kon je helemaal niks aandoen, of je het niet nu wou of niet, het enige wat je kon doen was die personen steunen. Oppeens kwam de wolf van Rhin. "Wat ben jij veranderd jochie" Sprak Tsukimiya rustig terwijl ze nog even naar de wolf keek. ja veranderd was hij zeker. Hoe....wa......wie ben jij?! Hoorde ze Rhine verward en wat kwaad te zeggen."Hé Rhine kalmeer toch eens even, je moet je niet direct aangevallen voelen, ik ben het Miya, nouja Tsukimiya maar je moet me alleen nog maar herinneren het is zo lang geleden." zei Miya opgelucht en zuchtte even terwijl ze door haar goudbruine haren streek, vroeger waren haar haren roze geweest, maar ze had het nog niet zo lang geleden verkleurd, en met een rede, ze had een nieuwe start willen nemen maar niet meer de Miya die alles gewoon zou aanvaarden zonder enige een gevecht te leveren."Ik had echt niet verwacht dat ze je ook naar hier zouden sturen" Sprak Tsukimiya lichtjes verbaasd. wachte lichtjes ongeduld van nieuwsgierigheid waarom ze naar deze school was gekomen.

"Wat ben jij veranderd jochie" Sprak Tsukimiya rustig terwijl ze nog even naar de wolf keek. Rhine keek haar wantrouwig aan. Hoe wist ze dat hij veranderd was? Niemand wist wat van haar verleden? ."Hé Rhine kalmeer toch eens even, je moet je niet direct aangevallen voelen, ik ben het Miya, nouja Tsukimiya maar je moet me alleen nog maar herinneren het is zo lang geleden." zei Miya opgelucht en zuchtte even terwijl ze door haar goudbruine haren streek. Rhine bleef als aan de grond genageld staan. Dat kon toch niet waar zijn? Haar oude vriendin hier? Toen ze verhuisde dacht ze dat ze elkaar nooit meer zouden zien en nu...nu stond ze hier voor haar neus. Maar wat was ze veranderd zeg. Ik had echt niet verwacht dat ze je ook naar hier zouden sturen" Sprak Tsukimiya lichtjes verbaasd. Rhine haalde haar schouders op. Ik had het ook niet verwacht, maar het was hun laatste wens. n nja ze hebben me hier letterlijk heen gesleurd. maar ze moeten niet denken dat ik me ga gedragen! mopperde ze kwaad. Ze haatte die irritante volwassenen. Rhine ging weer zitten en ze keek naar Miya. "maar wat is er met jouw gebeurd?" Vroeg ze nu wat rustiger.

PROFILE MAGICIAN

» Tsukimiya
» Escape the lesson. [&TSUKIMIYA]
» Time flies by. [Jareth]
» Time flies but memories remain.
» my past gets me

The past flies away...[tsukimiya]

The past flies away...[tsukimiya]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen