When would I get a friend?

Vincent had zich aangekleed en was rustig naar de eetzaal gelopen. De jongen was ontzettend stil en sprak weinig tegen mensen. Hij knikte eens als antwoord. De jongen kwam van de vuur planeet en was 16 jaar oud. Als een huisdier had hij een (Saarloze) Wolfshond. Het was zijn beste maatje met wie hij goed overweg kon. De jongen was inmiddels beneden aangekomen in de eetzaal. Rustig ging hij zitten aan een tafel en zuchte eens. Hij moest nog ontbijten. Gelukkig had hij nog niet echt les, zoals hij wist. Wat hij na deze school wou doen, was dat hij ook leraar wilde worden. Al die jaren dat hij hier had gezeten, wilde hij ook iets doen wat hem inspireerde. Ookal was hij harstikke stil, hij wilde gewoon serieus met zijn leerwerk bezig gaan, zodat ze zouden zien dat hij graag naar school ging. Rustig was hij aan zijn ontbijt begonnen. Gewoon drie broodjes met plakjes vleeswaren. Het smaakte hem heerlijk. Dit deed hem altijd denken aan thuis. Even glimlachte hij, maar keek al weer vrij snel weer serieus. Hij zou binnenkort een keer terug gaan naar zijn planeet. Maar hij voelde zich hier gewoon beter en fijner. Zijn leven was hier begonnen en zou hier ook eindigen. Ook al was het een leven die je niet altijd op de school kon lijden. Maar dat maakte hem niet uit. Hij voelde zich hier gewoon prettig.
Vanuit zijn ooghoeken keek hij eens de eetzaal rond. Vincent had nog nooit echt vrienden gehad, misschien zou hij die ook wel niet krijgen. Maar dat maakte hem niets uit. Hoe minder vrienden, hoe serieuzer hij met zijn school bezig kon zijn. Hij sloot zijn ogen en dacht diep na over de afgelopen jaren die hij hier had beleefd. Ze waren geweldig en hij zou ze missen. Wat hij hierna moest gaan doen dat wist hij niet. Of hij nog een school hierna moest doen om leraar te worden. Dat zou hij totaal niet weten. Misschien moest hij dat maar eens gaan vragen aan een leraar of het schoolhoofd. Maar hij wist wel dat je niet zonder een reden bij hem moest komen. Nog steeds zat hij aan de tafel om te ontbijten. Zuchtend keek hij om zich heen om te zien of er ook andere mensen waren, mensen die wel tegen hem wilde spreken. De grootste menigte liep met een grote boog om hem heen, iets wat ze al vanaf leerjaar 1 deden. Bijzonder vond Vince het niet, maar alsnog was het wel een ding wat hem een vervelend gevoel gaf. Een gevoel dat hij niet echt werd geaccepteerd. Ineens hoorde hij voetstappen, voetstappen die op hem afkwamen. Was er dan toch iemand in hem geïntresseerd?

-Open-

Terwijl haar vingers zoals altijd langs de muur gleed probeerde Miku de weg naar de eetzaal te vinden. Met een plattegrond kon ze niets doen, dus moets ze op haar intuïtie vertrouwen. "Zoek je de eetzaal?" hoorde ze ineens de stem van een meisje zeggen. Zonder antwoord te geven liep ze koppig door alleen haar broer mocht haar af en toe helpen, maar na een tijdje zuchtte ze omdat ze de weg toch nooit zou kunnen vinden. "Ja ik zoek de eetzaal," mompelde ze bijna onhoorbaar. Met een nijdige blik in haar ogen liep Miku zich naar de plaats waar ze naar toe wilde leiden. "Is het moeilijk om blind te zijn?" vroeg het meisje onderweg. "Niet als mensen je met rust laten." Na Miku's antwoord stopte het meisje met vragen. De vingers van het blinde meisje gleden nog altijd over de muur, maar iets zelfzekerder nu ze wist dat ze op de juiste plek terrecht zou komen.
"We zijn er," melde het meisje toen Miku een heleboel aura's zag. "Je meent het," antwoorde ze sarcastisch en ze trok haar hand uit die van het meisje. "Dankje voor me hierheen brengen," zei ze nog voor ze verdween in de mensenmassa. Een aura was haar opgevallen en daar liep ze nu op af. De eigenaar van die aura zat helemaal alleen terwijl iedereen als een boog om hem of haar heenliep. "Hoi," Begroette Miku terwijl ze voor de persoon ging zitten. Ze had nog niet onbeten, maar had ook niet veel trek en ze voelde er niet echt iets voor zich door de menigte te wurmen.

Vincent keek op toen er een meisje bij hem ging zitten. 'Hoi.' Zei ze vrolijk tegen hem. Nog nooit had iemand echt tegen hem gesproken. 'Hey.' Probeerde hij vrolijk terug te zeggen. Aan haar element te zijn was het een Wood Magician. Natuurlijk maakte hij haar niet uit voor het feit dat ze van een andere planeet kwam, nee hij maakte vrienden met wie hij wilt zijn. Wat voor een krachten ze ook hadden en waar ze vandaan kwamen. Iedereen kon een kans verdienen met of zonder dezelfde kracht. De jongen glimlachde even naar haar en at wat verder, maar liet daarna het overige, wat hij niet meer hoefde staan. Hij dronk even en keek weer naar het meisje. 'Wat is je naam? Ik heet Vincent, maar je mag me ook wel Vince noemen.' Met een schuin getrokken hoofd keek hij naar haar met een vragende blik. Hij kende hier niet veel mensen, dus ja, als er iemand in hem geïntresseerd was, dan wilde hij wel graag de naam weten, moesten ze ook echt vrienden worden. Rustig ademde hij in en uit, maar bleef naar het meisje kijken. Ze was eigenlijk de eerste leerling hier op school die ooit tegen hem had gesproken of van zijn bestaan af wist. Natuurlijk wisten de leraren ook van hem, maar dat waren dan ook de enigste mensen. De jongen keek eens naar zijn boek, die hij mee had genomen om nog wat te leren tijdens het ontbijt. Maar dat was niet echt nodig nu er iemand was waarmee hij kon praten. 'Heb je nog iets leuks gedaan?' Vroeg Vince om de stilte te verbreken.

'Hey.' Miku's mondhoeken krulde een stukje omhoog terwijl ze gewoon voor zich uit bleef kijken. De persoon was dus een jongen. 'Wat is je naam? Ik heet Vincent, maar je mag me ook wel Vince noemen.' Ze knikte even. "Miku en je mag me gewoon Miku noemen, kort genoeg niet?" Even grinnikte ze om het grapje. Waarnaar zou ze op dit moment zo gezegd kijken. Naar zijn gezicht of bovenlichaam? Die vragen stelde ze zichzelf altijd. Soms kreeg ze antwoord op die vraag, maar soms ook niet. Miku was zo hard in gedachten verzonken dat ze de tweede vraag van de jongen bijna miste. "Behalve aura's bekijken om al het zwart zoveel mogelijk te negeren? Nee niet echt." Aura's van andere mensen bekijken was bijna een verslaving voor haar geworden sinds ze het kon. Gewoon om te vergeten dat ze blind was. "Jij?" voegde ze eraan toe terwijl ze met een kettinkje om haar hals speelde. Dat had ze voor het vertrek naar SSA van haar moeder gekregen als aandenken.

[het wil niet o_O]

'Behalve aura's bekijken om al het zwart zoveel mogelijk te negeren? Nee niet echt.''Jij?' Zei ze en vroeg ze hem. Vincent dacht eens diep na. Wat had hij de afgelopen paar uren gedaan. Slapen, natuurlijk. Met zijn hond lopen en wat met de hond spelen voor zijn sociale vaardigheden. Na denken over het jaar erop. 'Nou,' Begon Vince en keek haar even neutraal aan. 'Ik heb een hond, Miyoko. Het is zo'n Saarloze Wolfshond. Hij is zeer aardig en super schattig. Ik heb hem nog niet zo lang, maar de vraag was wat ik had gedaan. Ik ben met hem wezen lopen en wat met hem gespeelt, zodat ie weer wat aan zijn sociale vaardigheden werkt, snap je?' Hij grinnikte even. Soms moest Vince gewoon wat andere woorden gebruiken, wat moeilijker omdat hij soms gewoon wat raar was. 'Ik heb na zitten denken over wat ik na school wilde doen.' Hij wilde zo graag een leraar worden. Vooral met vuur, dat vond hij geweldig, maar gym of iets wat met actie te maken had, vond hij ook niet erg. Dat was leuk. En dan mocht hij hier blijven op StarShine. Voor hem was dat het meest interessante aan het lesgeven. Je mocht hier gewoon blijven en niemand die je dat zou afnemen. Dat gevoel dan. Even grinnikte hij. 'Sorry, ik heb een soort van binnenpretje.' Hij schudde zijn hoofd en keek naar het meisje voor hem. Ze was wel aardig en de eerste in 5 jaar die tegen hem sprak.

-Wat wil niet? O_O-

Een korte stilte maakte duidelijk dat Vince nadacht. 'Ik heb een hond, Miyoko. Het is zo'n Saarloze Wolfshond. Hij is zeer aardig en super schattig. Ik heb hem nog niet zo lang, maar de vraag was wat ik had gedaan. Ik ben met hem wezen lopen en wat met hem gespeelt, zodat ie weer wat aan zijn sociale vaardigheden werkt, snap je?' Miku knikte. Ze had zelf ook een hond, een blindegeleide hond om precies te zijn. "Ik ken het. Ik heb zelf ergens op het grasveld een labrador rondlopen." Als ze nu zou fluiten op een speciaal fluitje dat ze gekregen had, zou Delailah meteen naar haar toe komen. 'Ik heb na zitten denken over wat ik na school wilde doen.' Miku hield haar hoofd even schuin. "En dat is?" Ok, ze was soms veel te nieuwsgierig, zoals haar vader haar zo dikwijls had gezegd en waarbij Mineko alleen maar gelachen had. Voor de tweede keer was Miku in gedachten verzonken. Haar vader haatte hen, gewoon omdat ze magisch begaafd waren. Ze schrok toen Vince ineens grinnikte. 'Sorry, ik heb een soort van binnenpretje.' "Ik zou later had liefst piano blijven spelen en daar mijn geld mee verdienen," zei ze zachtjes toen ze van de schrik bekomen was. Of dat ooit zou lukken wist ze niet, aar ze kon altijd blijven hopen.

[Het schrijven xD]

Vincent keek naar het meisje. 'Speel jij piano? Wauw.' Hij keek haar verbaasd aan. Piano muziek vond hij geweldig. 'Ik wil graag Leraar worden. Het liefst in vuur, maar een ander vak maakt me niet uit. Als ik hier maar op school kan blijven. Het is geweldig hier.' Hij glimlachde even naar Miku. Ze was echt een aardig meisje. Rustig keek hij voor zich en nam weer een hap van zijn broodje die zielig naar hem keek. Daarom kon hij het ook niet laten om er een hap van te nemen. Zuchtend dacht hij eens na en een aantal flashbacks flitsten weer voor zijn ogen langs. Het waren er een aantal van vroeger. Op een aantal speelde hij gitaar. Geschrokken opende de jongen weer zijn ogen. 'Ik kan gitaar spelen?' Hij keek verbaasd naar Miku. De jongen trok zijn wenkbrauwen op. Als hij dat moest bespelen, dan was hij nu al wel alles al vergeten wat hij dan ooit gehad zou moeten hebben. Nog steeds dacht hij diep na en schudde zijn hoofd eens. Hij kon niet echt veel meer herinneren van vroeger. Vincent keek eens naar Miku. 'Dus jij komt van Gren?' Hij keek haar vragend aan en hield zijn hoofd schuin. Vince had inmiddels zijn derde en laatste broodje op en dronk wat van zijn glas met drinken. Af en toe keek hij eens vanuit zijn ooghoeken naar haar. 'Wauw, volgend jaar mijn laatste jaar.' Dacht hij ineens luidop. Volgend jaar zou hij moeten kiezen wat hij wilde zijn.

Miku knikte enthousiast. "Ik maak nog wel veel fouten, maar ik ben druk bezig met oefenen." Ze luisterde naar Vincents woorden en glimlachte. "Door mijn... gebrek ga ik waarschijnlijk niet echt les kunnen geven." Het meisje beet op haar bodemlip. 'Ik kan gitaar spelen?' Miku grinnikte bij de verbaasde toon in zijn stem. "Wist je niet eens dat je een intrument kan bespelen?" Ze giechelde nog even. 'Dus jij komt van Gren?' Ze stopte met lachen en een gelukzalig gevoel ging door haar heen. "Ja, ik kom van Gren, samen met mijn broer." Even was het stil en Miku's gedachten gingen terug naar haar huis op Gren. Ze waren er gelukkig, tot hun vader er achter kwam dat ze magie beheersten. 'Wauw, volgend jaar mijn laatste jaar.' Miku hield haar hoofd schuin. "Zit jij al in je laatste jaar?" Een beetje bewondering klonk door in haar stem. De jongen was dan waarschijnlijk al 18 of 19, zo'n vier jaar ouder dus.

PROFILE MAGICIAN

» you are the old friend?!
» |GZ| Friend
» ~Fly my friend~
» [GZ] Best friend
» [GZ] Friend

When would I get a friend?

When would I get a friend?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen