Wraak!

''En nu is het genoeg'' zei ineens een zachte maar dreigende stem achter Selavin. ''Mij bedreigen met ontslag prima. Mijn school verniellen in een gevechtwat maakt mij het uit ik betaal het niet. Maar niemand en ik herhaal niemand valt mijn leerlingen of personeel aan'' zei Madeline kil. ''Antony, Savador, Diva, Solomon. Ogen dicht. En dicht houden'' zei ze tegen hen. Madeline hief haar handen op en het vertrek werd een moment verduisterd door alle licht magie die zij in een bol verzamelde. Daarna schoot ze het als een soort laser op Selavin af. De straal was zo fel dat als je je ogen niet dicht hield je voorgoed blind zou worden.

Diva keek verbaasd op toen Miss Madeline binnenkwam. Zo kwaad had Diva haar nog nooit gezien. Ze leek altijd zo aardig en beheerst. Toen ze zei dat iedereen op Selavin na dan zijn ogen moest sluiten deed Diva dat direct. Maar zelfs dwars door haar gesloten oogleden kon ze het felle licht zien zodat het pijn deed aan haar ogen. Ze zou in elk geval niet blind worden.

Solomon keek even op naar Madeline. Ook hij sloot direct zijn ogen toen hij zag wat ze deed maar hij verborg zijn gezicht ook in zijn armen omdat hij er vlak naast zat. Hij kon nu niet kijken of Diva veillig was. Hij moest er maar op vertrouwen dat ze haar ogen op tijd had gesloten. Dat gevoel van onwetendheid voelde rot aan en Solomon moest zich in bedwang houden niet om te kijken naar Diva.

Savador wilde net op Selavin reageren toen Madeline haar entree maakte. Hij deed wat hem werd gevraagd en kneep zijn ogen dicht. Hij draaide zich vlug naar Diva om en boog zich ver over haar heen zodat haar gezicht tegen zijn borst gedrukt werd. Zo kon hij er zeker van zijn dat ze honderd procent veilig was tegen het felle licht. Wat er vervolgens in de aula gebeurde kon Savador niet zien.

Selavin keek Madeline aan en krabbelde angstig achteruit. Toen hij zag dat ze haar magie oplaadde kneep hij zijn ogen stijf dicht en hield zijn arm voor zijn ogen. Voor een oog zou het toch geen bal meer uitmaken maar met zijn gezonde oog wou hij liever blijven zien. Ze straal was zo krachtig, zo puur dat Selavin zijn bewustzijn verloor. Hij lag nu slap op de grond. Hij leek dood. Enkel aan zijn lichte ademhaling kon je zien dat hij nog leefde.

De straal werd steeds dunner en verdween uiteindelijk. ''Het is veillig om jullie ogen weer te openen'' zei ze tegen de aanwezigen in de aula. Madeline streek even een haarlok achter haar oor en knielde bij Selavin neer. Ze pakte even zijn pols beet en voelde zijn hartslag. ''Hij leeft, maar dan ook nog maar net'' zei ze. ''Jammer'' voegde ze eraan toe toen ze weer opstond.

(Even Esmeralda)

Esmeralda kwam aanlopen opzoek naar Madeline, aangezien Devil haar had gestuurt naar haar. "Madeline u moet dringend komen het gaat om Imeth." Zei Esmeralda dan tegen haar, en ze keek dan ook ernstig. Daarna keek ze even naar de man, en ze had deze nog nooit eerder gezien. Toch had Rose al veel over haar geliefde vertelt, maar ook over de driegbrief die ze een paar weken geleden had gekregen.

Diva hield haar ogen stijf dicht. Ze voelde dat Master Savador zich had omgedraaid en ervoor zorgde dat het zelfs met haar ogen gesloten compleet zwart werd. Toen ze Miss Madeline hoorde zeggen dat het veillig was om hun ogen te openen maakte Diva zich voorzichtig los van Savador. Ze keek even naar wat er met Selavin gebeurd was. Hij was niet dood, volgens Madeline dan maar hij zag er wel zo uit.

Savador opende zijn ogen en draaide zich om zodra hij Madeline's woorden had gehoord. Er verscheen minachting in zijn blik toen hij Esmeralda bij Madeline zag staan. 'Laat mij het afmaken, Madeline,' kapte Savador ruw Esmeralda's verzoek af. Hij liep met stevige passen naar Selavins bewusteloze lichaam toe en pakte hem bij zijn kraag op, alsof hij een zwak dier was dat hij bij zijn nekvel greep. Zijn gouden ogen zochten met een vragende blik de groene ogen van Madeline op.

Solomon kwam voorzichtig overeind toen Madeline zei dat het veillig was. Hij keek even naar de bewusteloze Selavin naast hem. Veel aandacht besteedde Solomon niet meer aan hem. Hij krabbelde overeind en liep op Diva af. ''Is alles goed met je?'' vroeg hij daarna bezorgd. Het zag er gelukkig niet uit of ze blind was.

Esmeralda keek naar Savador, en ze snoof dan ook even. "Volgens mij zou ik dat niet doen, tenzij jullie zeker willen dat de school in gevaar is? En volgens mij is dat Selavin zeker? Nou dan zou ik oppassen met wat jullie doen, aangezien Rose al vertelt heeft dat ze in een fury kan geraken en hij de enige is dat haar kan stoppen. Geloof mijn woorden en vooral die van Rose." Zei Esmeralda dan tegen hen, waarna ze heel even naar Madeline keek met doelend dat Imeth nu het grootste probleem was. "Madeline ik zou maar naar het lokaal van Norwood gaan want Imeth is een schaduwwezen geworden." Zei ze dan tegen haar, en ze draaide zich dan om om de aula te verlaten.

(Niet op letten ik heb geen zin om van acc te veranderen xD)

Madeline keek om toen Esmeralda eraan kwam. ''Ik kom eraan'' zei ze tegen haar. Daarna keek ze om toen ze Savador`s stem hoorde. ''Denk je niet dat een moord genoeg is Savador? Ik weet dat je hem haat, dat doe ik evenzeer maar doden lijkt me niet verstandig'' zei ze. Madeline`s blik ging naar Diva. ''Diva, kan jij zijn geheugen wissen? Ik weet dat je het een keer eerder hebt gedaan. Ook bij mij. Het lijkt me vestandiger als Selavin vergeet wat hij te weten is gekomen'' zei ze tegen haar. Daarna keek Madeline weer naar Esmeralda. ''Ook dacht nog'' zei ze zuchtend.

Diva keek naar Solomon die op haar af kwam lopen. Ze omhelsde hem even om het trillen van de spanning proberen te verbergen. ''Ik heb niks'' zei ze zacht tegen hem. Ze liet Solomon los toen ze Madeline`s woorden hoorde. Ze keek haar even verbaasd aan. Hoe wist Madeline nou weer dat Diva ooit haar gehegen had gewist? ''Natuurlijk'' zei ze daarna en liep ook op Selavin af.

Savadors gezicht betrok bij het horen van Madeline's woorden. Alsof het een zak met aardappelen was liet hij Selavin weer los zodat hij hard op de grond neerviel. Hij draaide zich met een ruk om, mompelde iets wat veel weg had van 'ondankbare snol' en liep met snelle passen weer terug naar Diva, waar Solomon inmiddels ook bij stond. Alsof het zo'n probleem was als Selavin van de wereld was! In Savadors ogen zou de school er veel beter op worden zonder die bemoeial.

Solomon voelde zich even ongemakkelijk door het feit dat Diva hem omhelsde. Hij legde zijn armen maar even om haar heen en liet haar direct weer los toen zij dat deed. Hij keek even naar Madeline. Toen Diva op Selavin afliep liep Solomon achter haar aan en bleef op een meter afstand van haar stilstaan. Ze blik ging even naar Savador. Solomon gaf Miss Madeline gelijk dat het verstandiger was hem in leven te laten. Als ze hem zouden doden dan zou dat natuurlijk gigantisch uitlekken en dan had iedereen hier in de aula een probleem.

Diva knielde neer bij Selavin. ''Nu maar hopen dat ik nog weet hoe dit moet'' mompelde ze zacht. Ze nam Selavin`s hoofd op haar schoot en streek voorzichtig een paar lokken uit zijn gezicht. Ze legde twee vingers op zijn voorhoofd en sloot haar ogen. Haar vingertoppen lichtte even op en Diva kreeg allemaal beelden en gedachtes door. Ze wiste zelf nogal behoorlijk veel. Misschien iets meer dan nodig was. Even dacht ze erover om uit zijn geheugen te halen dat hij het hoofd van het bestuur voor magisch onderwijs was maar die gedachte liet ze varen. Diva opende haar ogen weer en stond op. Ze liep terug naar Savador. ''Geen zorgen. U krijgt Uw kans om hem te doden nog wel'' zei ze. Daarmee toonde Diva al aan dat ze meer in zijn geheugen had gegraven dan ze had moeten doen.

Esmeralda keek naar Diva, en ze schud dan ook haar hoofd heel even kort. "Domme wezens." Zei Esmeralda dan al mompelend, en ze mompelde dan een spreuk uit zodat ze ervoor zorgde dat Selavin aan Rose nooit zou vergeten. Dit deed ze omdat ze Rose een speciale persoon vond, en dus kon ze gemakkelijk een gewist geheugen terug halen. Ja, ze had een verboden boek van duistere magie dat oorspronkelijk van de ouderen der duistere magie was, en dat boek was gelinkt aan Devil. Maar ook had ze die spreuk van Devil geleerd, en ze liep dan gewoon weg richting Devil weer.

Savador stond met zijn rug naar de rest toe zacht in zichzelf te mopperen. Hij draaide zijn hoofd half om toen hij Diva's stem vlak achter zich hoorde. Zijn ogen straalden voor de eerste keer geen liefde voor haar uit, ze waren nu kil. Savador pakte Diva bij haar middel beet en drukte haar tegen zich aan alsof hij haar omhelsde. Maar hij bracht zijn mond vlakbij haar oor en siste op een woedende toon: 'Ik dacht dat die Solomon niet dichter dan een meter bij je in de buurt zou komen?' Hij had hun omhelzing wel gezien, al deed hij in eerste instantie alsof zijn neus bloedde.

''Ten eerste, ik omhelsde hem niet andersom. Dat arme joch wist niet eens wat hij ermee aan moest. U moet niet zo jaloers zijn. Ik voel helemaal niets voor Solomon'' zei Diva zacht terug. Dit was niet helemaal waar. Ze vond hem best knap en charmant maar dat was het ook wel. Een verdere relatie met hem hoefde ze niet. Diva had wel geleerd van haar kus met Donovan.

'Arme joch!' herhaalde Savador op een spottende toon. Het kwam eruit alsof het een enge ziekte was. Hij richtte zich weer tot Diva en keek met halfdicht geknepen ogen op haar neer. 'Doe niet zo stom, Diva! Die Solomon is hier niet om geknuffeld te worden, dat is hem geraden ook als hij daar ook maar een poging naar toe waagt!'
Savador wierp over zijn schouder een valse blik naar Solomon. Vervolgens keek hij weer naar Diva en bracht hij zijn gezicht wat dichter bij de hare. 'Goed dan, als jij denkt dat het puur om jaloezie is, Diva, moet je maar eens nagaan dat het ook is om je veiligheid,' vervolgde hij zacht sissend.

''Mijn veilligheid!'' riep Diva iets te hard uit. Ze keek even om en keek toen weer strak naar Savador. ''Hij durft niet eens een vinger naar me uit te steken als het niet is om zijn plicht te doen. Wat dat betrefd is hij veelste bang voor U'' zei ze wat zachter. Solomon had het geprobeerd te verbergen maar Diva had de angst in zijn ogen gezien toen ze hem omhelsde. Zijn ogen hadden angstig naar Master Savador gekeken.

Solomon bleef kalm op een meter afstand van Diva staan met zijn handen in zijn broekzakken. Zijn zilveren vleugels hingen gevouwen op zijn rug. Hij had de moeite er nog niet voor gedaan ze weer te verbergen. Wie weet had hij ze nog hard nodig. Hij keek even op toen hij Diva hoorde roepen tegen Master Savador maar bemoeide zich verder nergens mee en staarde naar een willekeurig punt in de aula. Toch had hij zo het gevoel dat hun ruzie over hem ging en die omhelsing.

'Oh werkelijk?' vroeg Savador op een nijdige toon. 'Mag ik je dan er wellicht op wijzen dat hij het wel mooi toeliet! Ik zag hem anders niet tegenstribbelen, mocht hij angst voor me voelen.' Hij beet zijn tanden hard op elkaar toen hij uitgesproken was. Natuurlijk zou Solomon geen bezwaar hebben gehad, Diva was zo mooi als een meisje van haar leeftijd maar kon zijn. Daarbij was Solomon als een blonde god en sloot hij perfect op Diva aan. Maar dat zou Savador voor geen goud laten gebeuren.

Diva zuchtte even en zweeg een aantal seconden. Ze keek even naar de grond en daarna met lichte teleurstelling in haar ogen naar Master Savador. ''Weet U wat ik nog wel het ergste vind? Dat U me niet vertrouwd. U denkt dat ik er met elke knul met blonde krullen en een vriendelijk glimlach vandoor ga maar dat is niet zo. Spijtig. Ik vertrouw U namelijk wel'' zei ze tegen hem. Daarna liep ze de aula uit.

Solomon keek even verbaasd op toen Diva de aula verliet. Hij had het gesprek tussen haar en Master Savador niet gevolgd. Hij keek nog even om naar hem maar liep toen achter Diva aan. Hij moest immers bij haar in de buurt blijven al vond hij dat voor zichzelf nu niet zo`n geschikte plek om te zijn.

PROFILE MAGICIAN

» Mijn wraak!

Wraak!

Wraak!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen