Wraak!

'En jij ook,' zei Savador op een ietwat strengere toon dan hij bedoelde. Hij toverde gauw weer een glimlach tevoorschijn en omhelsde Diva weer. 'Doe in het vervolg niet zo stom, Diva. Natuurlijk ben ik je dankbaar, maar het is iets stoms om te doen. Mijn leven is nooit geweldig geweest, een mentale marteling kon er ook nog wel bij,' zei hij zacht terwijl hij door Diva's haren streek.

''Nou en. Het mijne toch ook niet'' zei Diva zacht en tegendraads. Zij had ook dingen meegemaakt op jonge leeftijd dat geen enkel kind hoort mee te maken. Een paar minuten daarna zweeg ze. ''Toen ik...in die mentale status was...heb ik mijn vader weer gezien'' zei ze daarna zacht. Dat had ze waarschijnlijk nog wel het vreselijkste gevonden. ''Na twee jaar heb ik opnieuw die kille blik in zijn ogen gezien en die valse lach gehoord. Pas toen besefte ik me, dat hoe erg ik het misschien ook tegen werk, hij altijd bij me zal zijn'' zei Diva zachtjes, nog zachter dan de rest. ''Maar het is wel waar. Zijn bloed stroomde ook door mijn aderen. Datzelfde verlangen naar macht en de voldoening van het kleineren van zwakeren. Het maakte dat ik mezelf verafschuwde'' zei Diva.

Savador keek Diva even verbaasd aan toen ze hem tegensprak. Dat was hij niet van haar gewend. Hij ging langzaam door met door haar haren te strijken en besloot niet in discussie met haar te gaan. Niet met Diva. 'Daar is niks tegen te doen, Diva,' antwoordde Savador zacht nadat ze was uitgesproken. 'Macht is een vredig gevoel, maar sommige mensen zien het over de top en smachten naar meer. Dat zijn de consequenties. Je vader is er niet meer en ik ben nu bij je. Wraak in de vorm van mentalisme kan ik dan wel niet verhinderen, maar ik zal je altijd proberen te beschermen,' eindigde hij met een kleine glimlach.

Diva luisterde naar Master Savador`s woorden. Haar vader was een van die mensen. Hij genoot van het machtsgevoel en verlangde altijd naar meer. Dat kon ze in zijn ogen zien. Een kleine glimlach verscheen op Diva`s gelaat bij zijn laatste woorden. ''Dank U'' zei ze zacht. Ze stond er nu niet meer alleen voor en dat wist ze. Ze had Savador en Solomon. En beide zouden haar altijd helpen dat was een ding dat Diva zeker wist.

'Voor jou altijd, Diva,' zei Savador zacht terug. Zijn handen gingen van haar haren naar haar middel en bleven daar rusten. Zijn gouden ogen dwaalden weer woedend af naar Imeth. Hij zou er nog flink van langs krijgen, dat was zeker. Op welke manier dan ook, hij had het dubbel en dik verdiend. En Norwood zou ook nog een felle preek van hem krijgen om zijn mentorleerlingen zo slordig in de gaten te houden.

Imeth had de hele tijd zwijgend en angstig toegekeken. Pas toen Savador hem uitgemaakt had voor idioot leek Imeth weer een beetje in beweging te komen al duurde het nog erg lang voor hij reageerde. ''Z...z...ze sprong er zelf voor. H..he...het is haar eigen schuld'' riep hij uit. Hij keek nog even naar het rode lint in zijn hand. Daarna rende hij keihard de aula uit.

'Imbeciel,' siste Savador zacht nadat Imeth de aula had verlaten. 'Ik vermoord hem!'
Hij merkte dat zijn woede weer de overhand nam en zijn armen zich strakker om Diva's middel klemden. Hij liet haar gauw los om haar niet opnieuw pijn te doen en probeerde tot rust te komen. Hij keek peinzend weg van Diva. Zijn blik was strak op de grond gericht. Als leraar kon hij niet veel doen om het Imeth echt betaald te zetten. Het liefst wilde hij een groot slagersmes pakken en hetzelfde doen bij Imeth als wat hij bij zijn oom had gedaan. Maar nu hij ouder was en bekend stond als leraar op een school zou het deze keer niet gemakkelijk zijn om niet te worden opgepakt om vervolgens de titel moordenaar te krijgen en de rest van zijn leven in de gevangenis door te brengen. Dan was er de kans dat hij alleen nog contact met Diva kon maken door de tralies, en dat wilde hij niet.

Solomon ging met snelle pas, bijna rennend door de gangen. Hij voelde zich zo stom dat hij niet bij Diva was gebleven. Hij was een enkel minuutje weg om zijn spullen naar de etage van Puffoon te brengen en dan gebeurde er zoiets als dit. Hijgend stond Solomon in de deuropening. Hij werd bijna aan de kant geduwd door Imeth. Hij kon nog net opzij stappen. Toen zag hij Diva en hij liep bezorgd op haar af. Op een meter afstand bleef hij staan. ''Diva'' mompelde hij zacht. Hij had hier moeten zijn dan was dit waarschijnlijk niet gebeurd. Daarna keek Solomon naar de man die bij haar zat. ''Hoe is het met haar?'' vroeg hij met een bezorgde blik in zijn ogen.

Savador keek verschrikt op toen hij een stem hoorde. In de aula stond een lange jongen met blond haar. Automatisch hield hij Diva beschermend tegen zich aan en keek met een vuile blik in de ogen van de jongen. 'Wat gaat jou dat aan?' vroeg hij snauwend. Hij ging nonchalant met zijn rug naar de jongen gekeerd zitten. Een moment later besefte hij pas dat dit Solomon Goldsmith kon zijn, Diva's beschermer. Hij had tegen Diva gezegd dat hij zich zou proberen in te houden tegenover hem, en hij moest zijn beloftes nakomen. 'Diva is oké,' zei Savador zacht, en met een heel stuk minder minachting in zijn stem.

Solomon bleef kalm onder de snauwende toon van de man. ''Het gaat me heel veel aan meneer. Ik ben aangestelt als Diva`s beschermer dus het is mijn plicht en verantwoordelijkheid om op haar te letten. Ik ben direct gekomen zodra ik het hoorde. Mijn naam is Solomon Goldsmith'' zei hij vriendelijk en beleefd met een lichte buiging. Daarna hoorde hij de verdere zachte woorden van de man en knikte even. Hij liep zelf naar een tafel en ging zitten. Hij keek weg van de man en Diva. Als Diva met hem wou spreken zou ze dat zelf wel aangeven en Solomon zou zich verder nergens mee bemoeien.

Savador draaide zich half om en kneep zijn ogen tot spleetjes terwijl hij Solomon van top tot teen bekeek. De minachting zat dan wel niet meer in zijn stem, maar was duidelijk in zijn gouden ogen te zien. Zwijgend draaide hij zijn hoofd weer terug naar Diva. 'Je bent laat,' zei hij op een negatieve toon. 'Als je gekomen bent om Diva te beschermen heb je iets gemist, jongen. Mijn naam is Savador en Diva behoort aan mij. Als je relatie met Diva meer wordt dan alleen beschermer en beschermelinge, zal ik er persoonlijk voor zorgen dat dat ten einde komt,' verduidelijkte hij zo kalm dat het bijna eng was. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Solomon aan een willekeurige tafel ging zitten.

Solomon keek weer naar de man en toen even naar de grond. ''Ik weet het. Ik had hier moeten zijn'' zei hij schuldbewust. Hij keek weer op naar de man, die Savador scheen te heten, toen hij zei dat Diva aan hem toebehoorde. Hij wist niet dat Diva een relatie had en al helemaal niet met een man die waarschijnlijk een leraar was. ''Ik ben me bewust van mijn plaats. Ik kom niet dichter bij Diva dan een meter afstand tussen ons tenzij zij daar zelf toestemming voor geeft of als het in verband ligt met mijn plichten aan haar. Ik heb haar bij onze ontmoeting ook duidelijk gemaakt dat er een verdere relatie er ook niet in zal zitten'' zei hij. Solomon legde zijn elebogen op het tafelblad en vouwde zijn handen ineen waarna hij daar met zijn kin op steunde. Van de kalme, bijna griezelige toon waarop Savador sprak trok Solomon zich weinig tot niets van aan. Amshel sprak hem bijna altijd zo toe.

Diva keek even op toen ze een andere bekende stem hoorde. Ze zag Solomon staan. Het kon haar niks schelen dat hij te laat was. Het feit dat hij er was, was voor haar al voldoende. Ze voelde zich ook trots op Savador dat hij zich had weten in te houden. ''Ik dank je voor je bezorgdheid Solomon. Maar dankzij Master Savador gaat het al een stuk beter'' zei ze zacht maar beleefd tegen hem.

'Goed dan,' antwoordde Savador zacht op Solomons woorden. 'Je bent pas nodig wanneer Diva dat aangeeft. Tot die tijd ben je lucht voor me,' voegde hij er aan toe terwijl hij een haarlok achter Diva's oor streek. Hij hoopte maar dat Solomon zich aan zijn woord hield en er inderdaad geen verdere relatie in zou zitten. Het deed hem weinig dat Solomon misschien raar zou opkijken van het feit dat hij een relatie met Diva had, die tientallen jaren jonger was. Als Diva er niet was geweest had Savador met zijn leeftijd en persoonlijkheid nog weinig kans op een vrouw die hem liefhad.

Solomon glimlachte even naar Diva toen hij haar zachte woorden hoorde. ''Dat is goed om te horen Diva'' zei hij zelf ook zacht. Zijn blik ging weer naar Savador. Hij knikte kalm en stond daarna op van de tafel. Hij keek Diva recht aan. ''Ik wacht buiten de aula wel. Geef een gil als je me nodig hebt Diva'' zei hij tegen haar. Daarna liep Solomon de aula uit. Buiten leunde hij tegen de muur aan tot Diva zou vertrekken of totdat ze hem nodig had.

Diva knikte bevestigend op Solomon`s woorden. ''Is goed'' zei ze zacht. Ze keek hem even na toen hij de aula uitliep. Daarna omhelsde ze Master Savador even. ''Ik moet zeggen dat U zich uitstekend heeft kunnen beheersen'' fluisterde ze zacht en met lichte trots in haar stem in zijn oor. Daarna gaf ze een zacht kusje in zijn nek.

Savador hoorde hoe Solomon de aula verliet. Hij glimlachte tevreden toen Diva hem omhelsde en hij haar zachte woorden hoorde. 'Dank je, Diva. Ik wilde mijn woorden waar maken voor je,' reageerde hij zacht. Hij legde zijn armen om Diva's middel en drukte haar tegen zich aan. 'En jij hebt bewezen dat je sterk in je schoenen staat. Ik zou nu nog bevend op de vloer liggen als ik een mentale marteling onderging.'
Savador boog zich licht voorover en drukte zijn lippen op de hare. Gelukkig maar dat hij geen marteling was ondergaan; hij betwijfelde of hij dan nog wel normaal van Diva's gezelschap kon genieten.

Diva kuste Master Savador zachtjes terug toen hij zijn lippen op de hare drukte. Daarna keek ze hem weer aan. ''Maar U vergeet dat Enma hem niet voltooid heeft. Ik was vrij waarschijnlijk nog maar halverwege'' zei ze zacht. Meer had ze ook echt niet aangekund. Daar was zij ook onder bezweken. Ze vond die eerste helft al vreselijk. Toch voelde ze zich wel anders na die mentale marteling al kon ze niet goed plaatsen wat het was.

'Dat maakt niets uit, Diva. Een enkele seconde in die marteling lijkt me al meer dan genoeg,' antwoordde Savador zacht. 'Het verbaast me dat je er al zo snel bovenop gekomen bent.' Hij glimlachte en streek haar zacht door haar haren. Dat was iets wat hij altijd wel bij Diva deed wanneer hij bij haar kon zijn. Savador wierp even een peinzende blik over zijn schouder om te kijken of Solomon hen niet stiekem begluurde. Daar had hij een grote hekel aan.

''Ik kan wel in huilen uitbarsten en roepen dat het leven vreselijk oneerlijk is maar daar heb ik niks aan. Het leven gaat hoe dan ook door en het wacht niet enkel omdat ik mentaal gesloopt ben. Het is die theorie die me al jaren staande houd'' zei Diva zacht. ''Nan kuro naisa. Leef vandaag maar kijk uit naar morgen. Dat is iets wat mijn moeder altijd zei'' zei ze daarna en keek Master Savador recht aan. En daar leefde ze dan ook naar. Ze leefde elke dag alsof het haar laatste was.

Solomon was buiten de aula tegen de muur aan gaan zitten en zuchtte even. Hij verveelde zich wel maar was verplicht hier te blijven. Hij luisterde niet naar wat Diva en Master Savador binnen tegen elkaar zeiden, dat ging hem niets aan. En zelfs al wou hij hen afluisteren, ze praatte veel te zacht. Èèn ding kon hij wel verstaan: Nan kuro naisa. Ook Solomon wist wat dat betekende. Amshel sprak het altijd met spot uit.

Savador liet Diva even los en keek zwijgend op haar neer. Een moment was hij sprakeloos van haar woorden. Maar ze had gelijk, het leven moest op die manier geleefd worden. 'Dat zijn wijze woorden, Diva. Ik geef je totaal gelijk,' zei hij zacht. 'Ik heb nooit met een positieve instelling geleefd. Alles wat ik deed was naar een donker hoekje kruipen om me af te zonderen van de wereld, inmiddels is mijn verdriet en eenzaamheid veranderd in een hard schild voor de buitenwereld. Binnenin dat schild zit voor een groot deel alleen maar haat en woede.' Savador zweeg en hield Diva wat minder stevig vast. Zij was ook de enige aan wie hij zulke dingen zou vertellen. Voor de rest hoefde niemand dat te weten.

''Altijd als ik een rot dag had dan hield ik me voor dat er morgen weer een nieuwe zou komen. Een die misschien beter zou gaan'' zei Diva. Ze besefte dat als Diva nooit van Nan kuro naisa zou hebben gehoord dat ze dan waarschijnlijk ongeveer net zo als Master Savador ermee om had gegaan. Dan had zij nu ook een soort muur om zich heen opgetrokken. Toch wist Diva dat Master Savador ook een totaal andere kant had dan hij meestal liet zien.

Savador glimlachte zwak. 'Ik zou wensen dat ik ook zo tegen het leven kon kijken,' zei hij zacht, ontroerd door haar woorden. Zijn ouders waren streng maar liefkozend, maar ze hadden hem nooit zulke dingen aangeleerd. Daarbij was hun sociale leven door zijn oom al veel te vroeg vernietigd waardoor ze hem moesten verlaten. Soms geloofde Savador zelfs dat er tijdens zijn moord op zijn oom een stuk van zijn geest zich in zijn lijf had ingeplant, als een akelige bacterie.

Diva glimlachte zwak terug. Nu ze hier zo aan terug dacht miste ze haar moeder ontzettend. Ookal wist ze dat het haar schuld was dat ze dood was. Al haar levenslessen had Diva van haar moeder geleerd. Ze voelde een paar tranen opkomen maar veegde ze ruw weg. Dit gesprek werd haar nu iets te sentimenteel. ''U kunt er nu zo tegen aan gaan kijeken'' zei ze daarna met een waterig glimlachje.

PROFILE MAGICIAN

» Mijn wraak!

Wraak!

Wraak!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen