De tweede les

Master Joël die de gymzaal kwam ingelopen keek rond naar alles wat er stond. Vandaag moesten ze een parcour afleggen zonder magie te gebruiken. Er hongen touwen in de lucht die niet bewogen waar ze meer naar de overkant moesten zwaaien. Enkele balken voor hun evenwicht. Ook moesten ze op een muurlopen om zo de overkant van de mat te bereiken. Verder moest je ook nog klimmen op de hoogste klimrekken. Eerst moesten ze natuurlijk een paar toeren lopen.

Enma kwam met lichte passen de gymzaal in lopen. In plaats van haar gebrukelijke rokje had ze nu een sportbroek aan met daarboven een shirt met korte mouwen. Toch weigerde ze haar haren op te steken in een staart dus hingen haar zwarte lokken nog altijd strak langs haar gezicht. Haar blik ging even naar de man die de gymleraar was. Op haar emotieloze gezicht was geen sprankje van ook maar een simpele glimlach te zien. Haar rood gloeiende ogen keken hem recht aan. Ze zou pas spreken als hij haar wat zou vragen. Zo was Enma immers opgevoed.

Rustig kwam Rose de gymzaal binnen, en ze zag dan Joëll staan. Ze glimlachte vriendelijk naar hem, en ze liep dan gewoon op hem af. Rustig gaf ze hem een kus op de wang, en ze keek hem aan in de ogen. "Hallo Master Joëll ik wil meedelen dat morgenavond ons maanfeest is van de clan, en zoals ik je al eerder vroeg zou ik graag willen dat je erbij bent. Anders moet ik het helemaal alleen vieren, en dat is niet echt leuk." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek dan naar het meisje met de rode ogen.

"Oke"zei hij tegen Rose. Hij knikte naar haar en keek even naar het andere meisje.
"Mag ik vragen wie u bent,aangezien u nieuw bent"vroeg hij vriendelijk en glimlachte kort. De ogen van haar fascineerde hem,maar hij staarde niet dat was onbeleefd. Het was duidelijk wat ze gingen doen. Als ze dat niet wisten hadden ze echt geen verstand.

Rose keek hem met een glimlach aan, en ze keek dan kort in het rond. Zoals gewoonlijk had ze weer eens een rokje aangedaan, maar dat kwam omdat ze geen broeken had in huis of hier. Hij zou dat wel geweten hebben dat ze altijd rokjes droeg, en ze keek dan ook heel even naar hem. Ze was altijd al blij geweest om in zijn buurt te zijn, maargoed ze liep kalm naar de bank om daar te zitten.

Enma`s blik had zich juist even naar de rest van de zaal gekeerd en gleed over het pakoer dat ze moesten gaan doen tot ze de stem van de man hoorde. Haar rood gloeiende blik keek nu strak in zijn ogen. ''Enma Ai'' stelde ze zichzelf aan hem voor. Haar stem klonk niet alsof hij bij haar uiterlijk zou passen. Zacht en verlegen maar tegelijkertijd ook zuiver en helder. ''Ik ben hier inderdaad nieuw'' sprak ze daarna.

Diva kwam ook binnenlopen. Ze knikte even naar Master Joël als teken van begroeting. Daarna keek ze even naar Enma. Ze kreeg nog steeds rillingen over haar rug als ze terug dacht aan wat Enma met Imeth had gedaan. Daarna liep Diva naar Rose toe. ''Hoe gaat het?'' vroeg ze aan haar. Ze pakte ondertussen haar haar elastiekje van haar pols en zette haar haren vast in een staart.

Hij keek haar even aan en knikte naar Enma. Toen knikte hij ook naar Diva. Waar kwam er een nieuwe binnen. "En u bent"vroeg hij kalm aan haar en hij liep even naar ergens toe om de lichten helemaal aan te doen,zodat ze beter konden zien. Toen liep hij weer terug wachten op een antwoord natuurlijk.

"Inderdaad dat ben ik,kies maar hoe je me noemt,mag ook Joël"zeggen zei hij tegen de twee nieuwe. Hij glimlachte kort. Wat een opkomst zeg dacht hij. Hij snoof even en keek hun aan. Als dit alles was voor deze les wat zou het dan zijn met het rapport. Hij schudde zijn hoofd even.

"Wel,dan zou ik maar is praten met die zus van je aangezien,ze dan zakt voor haar jaar. Alsjewil ga ik wil is praten met haar,misschien helpt dat nog wel"zei hij tegen haar.
Zijn uitdrukking was kalm heel kam en zo voelde hij zich nu ook. De kalmte zelve. Waarschijnlijk was die zus een luilak anders zou die al lang hierheen zijn gekomen.

"Als u wil mag u mee"zei hij tegen haar. "Oke,genoeg gepraat"zei hij luid en duidelijk tegen iedereen. "Wie weet er wat we gaan doen"vroeg hij aan iedereen die er zat. Hij legde zijn armen over elkaar en keek iedereen stuk voor stuk aan,er waren veel magiërs van Shadra dat viel zo hard op.

Donovan kwam ook binnenlopen. Hij stak zijn handen in zijn zakken en liet zijn blik even over het parcour gaan. Het leek hem wel te doen. Daarna knikte hij een gedag naar zijn medeleerlingen en naar de leraar zelf. Hij wachtte kalm tot ze gingen beginnen of tot er meer studenten binnen kwamen lopen. Hij keek even naar een meisje die hij op zijn leeftijd schatte. Hij had haar een keer eerder gezien, in de les van Kale, maar haar naam wist hij niet.

Gast PROFILE MAGICIAN

Vlak na Donovan kwam Aigaithis de zaal ingelopen. Hij bleef staan naast zijn broer en glimlachte even naar Diva toen hij haar zag. ''Hallo'' zei hij daarna kalm tegen de rest van de magican`s die er waren. Hij keek ook naar het parcour. Daar was Aigaithis niet zo zeker over. Hij was nou niet bepaald de lenigste maar hij zou wel zijn best doen.

Celedë kwam binnen gerend en hijgde even uit. Daarna keek ze naar haar zus. ''Diva, je had wel even mogen zeggen dat we gym hadden'' zei ze verwijtend tegen haar. ''Je weet dat ik mijn rooster kwijt ben'' zei ze daarna en liep naar Diva toe. ''Goedendag'' zei ze daarna tegen de leraar.

Diva keek toe hoe Donovan en Aigaithis ook binnen kwamen. Ze glimlachte even terug naar Aigaithis. Ze keek om toen ze een hijgende Celedë binnen zag komen rennen. ''Sorry'' zei ze zacht. ''Ik zei je nog een nieuwe te halen bij Miss Madeline'' vervolgde ze daarna. Diva keek rond. Er waren nu al veel meer leerlingen dan daarnet. Had niemand dan ooit gehoord van op tijd in de les?

"Oke ik neem aan dat dit alles is wat kan komen. Dit is denk ik allemaal wel duidelijk,we gaan dus een parcour doen. Bij sommige delen moet je samenwerken"zei hij tegen iedereen. Hij keek hun even stuk voor stuk aan en hij onderdrukte een geeuw.
Er was veel meer volk,niet iedereen wist hij maar toch wel genoeg.

Donovan keek om toen het meisje waar hij net nog even naar gekeken had zichzelf aan hem voorstelde. Kennelijk heette ze Kara. ''Donovan Revas'' stelde hij zichzelf voor. ''En je hoeft me echt geen U te noemen hoor'' vervolgde hij daarna. Ze waren van ongeveer dezelfde leeftijd. Donovan keek even om naar Aigaithis. Voor tweelingbroers leken ze totaal niet op elkaar. Het enigste waar je aan kon zien dat ze familie waren, waren hun donker kleurige ogen die vrijwel identiek waren aan elkaar. Nu ging zijn donkere blik terug naar Kara.

Kori kwam binnen vliegen. Haar vleugels droegen haar zo snel als ze konden. In de gymzaal landde ze op haar voeten en liet de vleugels verdwijnen. Ze hoorde nog net Master Joel`s woorden en hoopte maar dat hij niet gezien had dat ze wel heel erg laat was. Al wist ze dat dat onmisbaar was gezien haar witte vleugels wel opvielen. Nu waren ze niet meer zichtbaar.

PROFILE MAGICIAN

» Tweede les
» Tweede Les
» Tweede les.
» Tweede les.
» [LET OP!] Tweede gymles!

De tweede les

De tweede les

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen