Walking around

Het was nu een paar dagen geleden van haar sollicitatie en ze had gehoord dat ze stagiaire mocht zijn. Ze was nu wel erg blij. Ze had een baan gevonden en ze had al kennis gemaakt met Yamato, een vriendelijke man die ze al gelijk mocht. Hij was zo erg het tegenovergestelde van Savador, die niet erg vriendelijk was geweest tegen haar. Maar goed. Ze had nu gelukkig weer een baan en ze kon opnieuw beginnen. Ze kon met haar hele leven opnieuw beginnen. Ze moest nu toch niemand bijstaan voor een of andere les, dus kon ze net zo goed even op onderzoek uitgaan. En de kerkers was de geschikte plek voor haar magie om een kijkje te gaan nemen. Ze wist niet of ze het goed vonden als stagiaires hier zomaar rondliepen, maar aangezien Yamato ook een luchtje was gaan scheppen maar dan buiten, kon ze het hier ook gewoon doen. Ze schiep liever een luchtje binnen. Wie weet kwam ze hier iemand tegen die ook de duistere magie beheerste en aan wie ze misschien les zou geven. Ze was dan wel stagiaire, ze hoopte ooit een goede lerares te worden. Ze was nu wel wat jong om een lerares te worden. Ze was eenentwintig jaar en zou waarschijnlijk ook dingen leren van leraren en leerlingen over de duistere magie waarvan ze zelf nog niet eens wist dat het kon en bestond. Maar ja, magie was zo groot en kon zoveel kanten op, dat je dat ook gewoon niet kon weten. Ze richtte haar blik rustig op de kerkers. De ingang verbaasde haar wel, redelijk groot. Ze opende de grote deur en stapte binnen.

Al het geluid dat ze daarnet gehoord had, pratende stemmen, hoorbare magie die gebruikt werd en het giechelen van kleine groepjes meisjes, was weggestorven. Het was duister en stil, die ideale plek voor de duistere magie. Ook voor de beheerser van de duistere magie trouwens. Ze keek rustig voor zich uit. Naast een paar brandende fakkels waren alle lichten weg. Niet echt een plek waar je een of andere gek zou willen tegenkomen. Ze had een redelijk kort rokje aan en een schoudershirt. Ze was eenentwintig, dus het stond haar nog redelijk goed, alhoewel ze binnenkort wel op wat meer gepaste kledij voor een stagiaire ging. Het zag er gewoon nog redelijk goed uit en daar legde ze zich bij neer. Ze schrok op van een geluid. Soms verzonk ze echt te diep in gedachten.

- Servatius -

Het was altijd al normaal geweest voor Servatius om als hij tijd over had naast papierwerk en actie (huiswerk en lessen) te gaan trainen tenzij hij daadwerkelijk iets gepland had staan. Nu was dan ook geen uitzondering en met die reden was Servatius naar de kerkers gekomen. Hij trainde hier wel vaker aangezien het goed resoneerde met zijn eigen Shadraanse energie en zijn magie hier dus sterker was. Al urenlang was hij met dezelfde training bezig, de manipulatie van schaduwen, iets wat Servatius maar niet onder de knie kreeg en wat hem dus uitermate frustreerde. Hij had in de buurt en op weg naar zijn trainingsplekje veel van de tootsen uit gemaakt met zijn vuurmagie om maar een enkele pal achter hem echt licht te laten schijnen, er daarbij voor zorgend dat het licht zo geconcentreerd mogelijk was, en nog lukte het hem niet eens om zijn eigen schaduw te manipuleren. Nog een poging volgde, weer zonder ook maar het lichtste resultaat terwijl Servatius volgens hemzelf eigenlijk alles goed deed en ook volgens het boek. Daardoor werd de frustratie even te veel en sloeg hij hard tegen de muur terwijl hij in het Shadraans vloekte als een zeeman. Even hijgde Servatius en keek daarna pas naar zijn hard die, in tegenstelling tot de muur, gelukkig nog geen schrammetje had. Pas toen merkte hij ook de aanwezigheid op van nog een tweede persoon, niet eens zo ver van hem vandaan, en dus ging Servatius even op onderzoek uit waarbij hij al snel een vrouw tegen kwam, aan haar uiterlijke leeftijd te zien duidelijk een stagiaire en zo te voelen die van Dark magic, maar hij was te verbaasd over het feit dat hier überhaupt nog een extra persoon was om ook maar iets te zeggen

De aantrek van Shadraanse magie kwam in haar op en verbaasd liet Ivy haar blik naar voren glijden. Een jongen, ze schatte hem zeventien of achttien jaar oud, stond voor haar. Ivy glimlachte vriendelijk naar hem, ook al zou dat misschien niet zo goed in het donker te zien zijn. Ze zorgde ervoor dat haar kleding netter overkwam dan daarnet. Ze wou zich niet als iemand gedragen wat ze helemaal niet was. Alhoewel... Mensen hadden de neiging om haar verkeerd te beoordelen, namelijk op haar kleding. Zij vond het belachelijk. Alsof je daadwerkelijk om aandacht vroeg als je een rokje droeg of iets meer bloot liet dan dat je in de winter zou doen. Nee, gewoon belachelijk. Maar zij was gewoon anders. Misschien lag het daaraan. Ze had roze haren, tot vlak onder haar schouders. Nu had ze het los hangen. Ze ging door haar bles, die ze weer netjes deed en keek glimlachend naar de jongen. Ze kende zijn naam nog niet. 'Hallo,' zei ze vriendelijk. Het geluid kwam waarschijnlijk van hem. Het klonk als een soort klop of zo iets. Maar hij zag er niet boos uit of zo. 'Gaat alles wel goed? Ik hoorde een hoop geluid vanuit jou kant. Kan ik je ergens mee helpen?' vroeg ze glimlachend. Ze trok ongemerkt haar witte rok goed. Die zwaaide vrolijk rond haar knieën. Ze had eronder zwarte hakken. Ze keek naar de jongen met een zorgelijke blik. Eigenlijk zou je van haar niet verwachten dat ze een Shadraan was. Ze had roze haren en blauwe ogen. Je zou haar eerder van Cassia benoemen, ook al was ze dat niet.

Rustig keek ze op de jongen neer. Ze was net iets groter dan hem. Ze zou vast op gelijke hoogte zijn als ze geen hakken aanhad. Met die hakken werd je gewoon een stuk groter, wat eigenlijk best handig was. Ze had al vaak genoeg gemaakt dat er mannen waren die wél de verkeerde gedachten had en waarbij ze flink van zich af had moeten bijten. Haar grootte had een rol gespeeld dat ze zich van zich had kunnen verwijderen. Maar goed, nu moest ze zich weer richten op de jongen en haar aandacht nergens meer naar laten gaan, anders zou ze vragen of zo missen waarbij ze hem kon helpen. Ze wou immers goed overkomen als stagiaire.

Servatius kon best zien dat de persoon voor hem een stagaire was, waarschijnlijk voor Shadraanse magie, maar dat betekende absoluut nog niet dat hij haar zou vertrouwen, zelfs niet als ze werkelijk zo vriendelijk bleek te zijn als ze op dat moment klonk. Eigenlijk was dat ook totaal tegenstrijdig met het gedrag dat hij van een Shadraanse verwachtte, misschien was dat ook wel waarom hij zo achterdochtig was, maar de reden maakte nu eigenlijk weinig uit. Hij bekeek haar goed, ze zag er niet veel ouder uit dan hemzelf, ook niet veel langer als je de hoge hakken niet mee rekende, maar haar uiterlijk viel voor de rest veel meer op dan het zijne, maar wat verwachtte je dan ook met de manier hoe ze zich kleedde en de haarkleur die ze had. Waarom was ze eigenlijk hier, het was niet echt iets voor leraren of stagiaires om zo vrij door de school te lopen, daar hadden ze het meestal te druk voor tenzij ze echt een doel hadden om ergens heen te gaan. Bij haar vraag reageerde hij dan ook niet bepaald vriendelijk, deels omdat hij sowieso al behoorlijk veel irritatie in zich had opgebouwd de afgelopen paar uur "Tenzij je een muur kan repareren of mij kan leren schaduwen te manipuleren kan je voor mij niks door" antwoordde hij hard terwijl hij zijn armen over elkaar heen legde om zijn gesloten houding duidelijker aan te geven. daarna draaide hij zich alweer half om, nog maar net wachtend op het antwoord dat van de stagiaire kon komen voor hij zich weer terug zou trekken om verder te trainen.

Ivy kon een grijns niet verbergen. Het was dus een bijtertje. Nou ja, geen probleem. Gewoon vriendelijk blijven zou haar wel verder helpen. En als het dat niet deed, kon ze nog altijd grovere middelen gebruiken. Maar liet ze nu eerst maar gewoon even wachten op wat hij zou antwoorden. Ze beet op haar wang om niet te lachen. Zijn sarcastische trek en zijn woorden waren op de een of andere manier gewoon leuk om te horen. Iemand die een gesloten houding vertoonde. Ze wist er niet goed mee om te gaan, maar ze kon altijd een poging wagen, niet dan? ‘Nou nee, bloedende vingers kan ik op dit moment niet hebben en ik denk niet dat ik mijn magie op die manier gebruik,’ antwoordde ze dan ook rustig op zijn woorden. Ze ging zich niet laten afschrikken door iemand die verschrikkelijk sarcastisch was. Nee, hij was niet sarcastisch. Iets lukte er niet, dat werkte op zijn zenuwen, hij werd kwaad en reageerde dat op diegene af die hier dan was, zij, in dit geval. Verkeerde tijd, verkeerde plaats. ‘Ho, wacht even,’ zei ze dan ook, toen ze zag dat hij weer wou vertrekken. ‘Ik merk dat je gefrustreerd bent. Misschien kan ik je helpen, zonder deze keer sarcastisch te zijn, met wat je aan het doen bent. Je kunt me gerust vertrouwen hoor, als je geen hulp wilt en me hier niet wilt hebben, dan ga ik wel weg, hoor,’ zei ze en ze keek hem bemoedigend, maar ook vriendelijk, aan. Sarcastisch terug antwoorden of boos worden zou immers niet helpen en de jongen zou zich alleen maar meer gesloten voelen en ook gesloten gedrag tonen tegenover haar. Dat kon ze op dit moment niet hebben. Ze moest een goede indruk nalaten op alle leerlingen die haar waren, geen slechte.

‘Mijn naam is Ivy. Zoals je al misschien gemerkt hebt doordat je mijn kracht kan aanvoelen, ben ik stagiaire Duistere magie, aangenaam,’ zei ze en ze keek hem vriendelijk aan. Ze stak haar hand niet uit. Ergens wist ze dat hij haar dan links zou laten liggen en haar hand niet zou aanpakken. Aan de andere kant zou hij dan ook groot gelijk hebben, aangezien het al een best oude – maar toch nog steeds populaire – begroeting was. Ze had nog geen ervaring met leerlingen en nu werd ze opeens voor een koppige leerling geconfronteerd. Ze kende alleen nog maar Yamato, een stagiair die hier ook werkte. Ze was op dit moment zijn magie even vergeten, maar ze vermoedde dat het bij aardmagie lag of zo iets. Ze keek naar de jongen en probeerde haar aandacht daarop te focussen. Het was een iets jongere jongen dan haarzelf. Zij was dan ook nog maar eenentwintig en was hiermee waarschijnlijk de jongste stagiaire op Starshine. Voorzichtig keek ze naar de jongen voor zich, wachtend op een antwoord. Ze voelde haar rat in haar nek bewegen, maar schonk er geen aandacht aan.

PROFILE MAGICIAN

» Walking the dog
» just walking around
» Just walking
» Just Walking
» Walking in the moonlight

Walking around

Walking around

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen