Killing Miss Madeline.

Kale in de gedaante van een enorme zwarte vogel streek met Diva en Celedë op zijn rug neer bij de ruines. Hij transformeerde terug en nam het zwaard van Diva dat zij bij zich had gehouden aan. Hij trok het uit de schede en keek rond of hij Miss Madeline zag.

Celedë sprong van Master Kale`s rug voor hij terug veranderde. Ze hield haar eigen zwaard bij de schede vast. ''Ze is hier niet hoor. En ik heb geen zin om een eeuwigheid te wachten totdat ze eindelijk eens hierheen komt'' zei ze verveeld tegen Diva. Ze keek haar oudere zus aan met haar felrode ogen en bespeurde toen de omgeving af.

Diva klom ook van Master Kale`s rug af. Ze overhandigde hem het zwaard en keek toen naar Celedë. ''Geduld zus, geduld. Miss Madeline komt hier wel heen. We moeten haar alleen een zetje in de goede richting geven'' zei ze. Diva keek naar de zon die over een paar minuten verdwenen zou zijn. Dan zouden Master Kale`s krachten optimaal zijn. Madeline maakte dan geen enkele kans meer. Diva hield haar handen op vijf centimeter afstand van elkaar en mompelde een spreuk. Ze zorgde voor een felle lichtflit die minstens vijf meter boven de bomen uit kwam.

Madeline had de lichtflits inderdaad gezien. Ze dacht dat het een explosie of zoiets was. De ruines ging er direct door haar gedachte. Als al die magie die daarin opgesloten zat vrijkwam zou de hele academie uit elkaar spatten. Madeline rende naar de ruines. Daar zag ze Celedë, Diva en Kale. ''Kale, wat doe jij hier?'' riep ze verbaasd uit.

Master Norwood rende door het bos. Hij had al via via gehoord wat er gebeurde in het bos en hij moest niet te laat komen. Had hij het haar maar verteld. Hij kwam aan en sprong voor Madeline. "Blijf uit haar buurt.." zei hij. Lianen kropen over zijn lichaam en hij was kwaad. Hij keek nijdig naar de 3. Hij had al iets aan Savador laten weten nu hopen dat hij kwam.

Diva keek om toen ze Madeline zag aankomen. ''Ik verwelkom U Miss Madeline op U laatste gevecht'' grijnzde ze. Daarna zag ze Master Norwood ook aankomen. Diva draaide zich om en liep langs Master Kale. ''Dood haar'' fluisterde ze terwijl ze langs hem liep. Ze ging op een verwoeste muur van de ruine zitten en keek even naar Celedë. ''En nu maar wachten tot ze elkaar vernietigen'' zei ze en lachtte even vals.

Savador kwam even later aangesneld. Ook hij had de lichtflits gezien - ongetwijfeld iedereen op de Academy. Daarbij had Master Norwood het hem ook al laten weten. Hij trof hier Diva, Celedë, Master Kale, Master Norwood en Miss Madeline aan. Toen hij Madeline zag betrok zijn gezicht even; hij wist wat het drietal nu wilde doen, en dat was om haar te doden. Daarna zou Kale vast aan de beurt zijn. Savador keek zwijgend naar Norwood, die beschermend voor Madeline stond.

''Zoals U wenst, Diva'' zei Kale. Hij keek naar Norwood. ''Uit de weg. Of ik rijg zowel jou als zij aan dit zwaard'' zei hij tegen hem. Kale rende op Norwood af en sloeg met zijn zwaard langs zijn arm zodat hij nu achter Madeline stond. Hij hief het zwaard op en stak het naar voren klaar om Madeline door haar rug te spiesen.

Celedë keek even om naar Diva die op de afgebroken muur van de ruine was gaan zitten. Eigenlijk wou ze meevechten maar dat vond Diva waarschijnlijk niet goed. Celedë stak haar zwaard terug in de schede en leunde geirriteerd tegen de muur aan terwijl ze naar het gevecht keek.

Master Norwood stond nog steeds voor haar en grijnsde. Hij had vanuit Gren een aantal levende bomen gehaald om ze in te zetten wanneer het nodig was. Hij floot en langzaam begon de grond te trillen. Hij keek naar de twee meiden. "Jullie hebben je handen al vol aan andere." Langzaam kwamen er 4 ents om de ruine staan. Ze pakte Celede en Diva op. "Vuur heeft geen zin ze kunnen daar tegen..." zei hij. Hij keek naar Kale. Hij moest hem tegen houden. Die spreuk moest verbroken worden. Twee lianen grepen de zwaarden en pakte deze weg. Norwood draaide zich om. "Ik laat Madeline niet vermoorden." zei hij. Hij sprong tussen haar en Kale in en sloeg hem tegen zijn gezicht. Hij moest het voorkomen.

Diva stribelde tegen om uit de sterke greep van de boom los te komen. Ze sloot haar ogen en verdween in een blauwe flits. Ze kwam onderaan de boom weer tevoorschijn in dezelfde flits. Ze blies zachtjes tegen haar vingertop van haar wijsvinger waar een zwarte vloeistof verscheen. Diva was helemaal niet van Razen. Dat was allemaal een leugen. Ze kwam net als Celedë van Shadra. Diva legde haar vinger tegen de boom die helemaal verwelkte en slap ging hangen. Ze had hem puur vergif gegeven.

Kale`s hoofd vloog van de klap opzij. Hij spugde even wat bloed uit en trok toen uit zijn laars een mes. ''Ik had je gewaarschuwd'' zei hij tegen Norwood. Kale had helemaal geen aandacht voor Savador, noch Madeline. Hij hief het mes op en liet het met een rotvaart weer neerkomen

''Norwood'' riep Madeline uit. Ze draaide hem om zodat zij nu tussen Kale en hem instond. Madeline kreeg het mes dwars door haar rug. Het stak er uit haar borstkas weer uit. Madeline trilde een beetje en keek Norwood aan. Hij was nu tenminste veilig. Madeline zakte op haar knieeen.

Celedë zag wat Diva had gedaan. Ze sprak dezelfde spreuk uit en blies tegen haar vinger aan. Ze legde haar vinger met de zwarte vloeistof tegen de boom die direct doodging. Hij liet Celedë op de grond vallen. Ze krabelde weer overeind en keek naar Diva. Daarna naar Madeline die zichzelf opofferde om Norwood te redden.

"Hmmm...interessant." zei hij. "Weet je wat er groeit op dood materiaal." zei hij. "Paddestoelen." Langzaam kwamen er paddestoelen uit de boom. Deze zouden hun hypnotiseren. "Let maar op die paddestoelen vallen je ieder moment aan" dat was niet zo maar als ze er naar keken zouden ze gehypnotiseerd worden. Hij keek naar Kale die zijn mes hief. Hij grijnsde. Langzaam kwamen er lianen die hem in een stevige greep hielden. Hij keek naar hem. En langzaam kwamen er paddestoelen op de lianen. Deze produceerde in no-time slaap gas. Het zou niet lang duren dat Kale in slaap viel. "Madeline..." bracht hij uit. Dit kon niet gebeuren. Hij hield haar vast en keek haar in de ogen aan. Hij legde zijn hand op het mes dat zich langzaam uit haar ging. Een groene gloed kwam op de wond die veel feller was dan bij Kori. Norwood kreeg zweetdruppels op zijn voorhoofd.

Savador's hart begon sneller te kloppen toen hij Kale op Norwood en Madeline zag afstormen. Snel hakkelde hij een spreuk en vormde met zijn handen een zegel. Hij verdween in een zwarte wolk en verscheen weer voor Kale. 'Dit ga je niet doen, Kale, jij idioot,' siste Savador woedend terwijl hij Madeline beschermde aan haar rugzijde. Hij kende hem niet goed en niet lang, maar sinds hij onder Celedë's en Diva's controle was vond hij hem maar een zwakke marionet. Doordat Norwood floot begon de grond te trillen, en Savador moest Madeline's arm beetgrijpen om zijn evenwicht niet te verliezen. Vier grote bomen verschenen rond de ruïne: ents, wist Savador. Hij zag Norwood hem voorbijlopen en met twee lianen greep hij Kale's zwaard vast. Terwijl Norwood Kale afhandelde ging Savador dicht voor Madeline staan om haar te beschermen tegen Celedë en Diva, maar ze zakte op haar knieën neer. Hij draaide zich om en zag dat ze doorboord was door het mes. Hij knielde bij haar neer en tilde haar zachtjes op. 'Madeline, hou vol!' schreeuwde hij. Savador zag dat zijn handen onder haar bloed kwam te zitten, en hij begon over zijn lichaam lichtelijk te beven.

''Celedë niet kijken'' riep Diva naar haar zus. Ze zag wat er geebeurde en lachte zachtjes maar vals. ''Kijk eens aan. Die moedige Madeline. Zo stom om haar leven te geven'' lachte ze kil. ''Goedzo Kale. Maak het af'' zei ze waarna ze zelf een ander mes naar hem toegooide. Diva probeerde niet naar de paddestoelen te kijken en dat lukte behoorlijk goed.

Madeline hield zich met een hand vast een Savador en met haar andere aan Norwood. Het mes was uit haar maar ze verloor snel veel bloed. Haar grip verdween en ze viel voorover op de grond terwijl het bloed uit haar wond de aarde onder haar rood liet kleuren.

Norwood probeerde een groot deel van de wond te genezen. Hij begon van binnenuit. Langzaam voelde hij zich wat duizelig worden. Hoe kon hij haar verder helpen hij had haast geen kracht meer. Als hij nou maar wat had. Tijd om Mitsu te halen hadden ze niet. HIj greep met zijn handen in zijn haar. "Blijf bij ons..." zei hij. Hij keek naar Kale. Hij moest het wel doen. Hij sprong tegen hem aan en duwde hem op de grond. Hij kneep hem op een plek in de nek waardoor hij bewusteloos werd. Hij liep weer terug naar Madeline. "Ents ga op zoek naar Rose we moeten haar hulp hebben."

Rose was niet ver van hen met de phoenix aan het praten, aangezien deze bij de familie hoorde. Ze hoorde in de verte wat geluid, en ze keek dan op. Ze stond recht om te gaan zien wat er aan de hand was, en ze had het hele gebeuren gezien. Haar ogen werden echter groot als miss Madeline geraakt werd door een mes. De phoenix keek naar haar, en ze knikte dan ook gewoon. Rose haar armen waren helemaal in brand, en ze liep dan naar hen toe. "Phoenix doe wat je moet doen." Zei ze dan tegen hem, en deze vloog gewoon naar Madeline toe. Hij krijste dan ook heel even, en er viel een traan in haar wonde. Rose ging naast master Norwood staan, en ze merkte dan Diva op. Haar lichaam werd helemaal bedekt met vuur, en ze keek er dan ook heel even geschrokken naar. Ze zucht heel even kort, en ze keek hen dan allemaal aan.

Kale viel op de grond. Het mes waar hij zojuist zichzelf mee wou doden kleterde op de grond. Kale lag bewusteloos op de grond nu. Hij had zijn ogen nog half open en keek even naar Diva. Daarna sloot hij zijn ogen en raakte het bewustzijn kwijt.

Savador hield Madeline vast en ving haar tegen zijn borst op toen ze voorover viel. Hij hield haar slappe lichaam stevig vast en keek naar de wond in haar rug; die was ernstig en bovendien diep. 'Norwood, doe iets!' sneerde hij met een bevende stem. Zijn kleding kwam onder Madeline's bloed te zitten terwijl hij haar probeerde te houden. 'Gebruik een helende plant, of wat dan ook! Doe iets!' herhaalde Savador schreeuwend. Norwood probeerde de wond te genezen, maar zag dat het niet echt lukte. Savador keek even op toen hij dezelfde vuurvogel zag als dat hij had gezien met Rose. De vogel streek neer en liet zijn helende tranen in de wond van Madeline sijpelen. Savador knielde bij haar neer en zijn bleke gelaat leek nog bleker te worden.

Celedë was niet zo sterk als Diva. Ze kon het niet laten toch naar de paddestoelen te kijken. Als verstijft stond ze daarna. Gehypnotiseerd keek ze naar de paddestoelen en veroerde niks. Ze hoorde niks meer om zich heen. Ze had enkel oog voor de paddestoelen op de dode bomen.

Diva zag vanuit haar ooghoeken dat Celedë in de macht was van de hypnotiserende paddestoelen. ''Dwaas'' riep ze kwaad maar zonder om te kijken. Diva rende naar Kale. ''Kan hij dan ook helemaal niets zonder mijn hulp'' gromde ze kwaad. Ze had Rose gezien maar lette niet op haar. Diva greep naar het mes dat Master Kale had laten vallen.

"Ik kan niets doen. Daar is te laat voor." zei hij. Norwood keek naar de fenix die een traan liet. Hij wist dat die tranen genezend waren. Hij knikte naar de vogel als dank en hij keek naar Madeline. Ze had veel bloed verloren en zal nu erg zwak zijn. Hij keek naar de fenix en naar Rose. Hij keek naar Celede en had gezien dat het heeft gewerkt. Hij sprong richting Diva en pakte haar vast. Hij hield haar nek vast met een Liaan. Zijn ogen waren woedend en hij had haar luchtpijp ietwat fijngeknepen zodat ze amper kon ademen.

PROFILE MAGICIAN

» Miss Madeline?
» Miss Madeline help!!!!
» Op zoek naar Miss Madeline
» Op zoek naar Miss Madeline
» Alvast gefeliciteerd Miss Madeline.

Killing Miss Madeline.

Killing Miss Madeline.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen