Music is in the Air

Althalos zat rustig in de raket terwijl deze net zijn landing maakte bij Starshine. Zelf was hij nooit naar school gegaan en was zijn magie en muziekkunst hem natuurlijk gekomen, maar het delen van zijn passie had hij wel wat gevonden.

Thuis had hij een groots vaarwel gekregen. Hij had geen familie, maar hij hielp mensen door middel van zijn muziek. In de nacht speelde hij slaapmuziek voor de hele buurt, in de ochtend speelde hij muziek dat paste bij de ochtend, de zonsopkomst en het ontbijt. en daartussenin speelde hij wat er van hem gevraagd werd. Mensen waren gehecht aan hem geraakt, omdat elke toon die hij speelde zijn eigen gevoelens bezat, en als je goed luisterde, kon je zijn emoties eruit afluisteren. Hij kende deze mensen niet, en zij hem ook niet echt, maar na jaren van zijn muziek om hun kinderen te sussen 's nachts, of om wakker te worden 's ochtends, vonden ze dat een afscheid wel het minste was wat ze konden doen.

De raket kwam eindelijk tot stilstand, en de deur ging open. Althalos pakte zijn vioolkoffer en liep naar buiten. Hij wuifde kort naar de bestuurder van de raket, die naar buiten was gekomen voor een pauze, en begon toen te lopen. Na een tijd gelopen te hebben bleef hij staan. Hij maakte een beweging alsof hij ging zitten toen de wortelen van verschillende planten en bomen een kleine kruk voor hem vormden. Hij ging zitten en pakte zijn viool uit de koffer. Hij begon rustig te spelen, het geluid klinkend door de lucht, extra sterk en hard door magie.

(Vioolspel)

Muziek kon zijn als iets breekbaars, tonen die oplosten voordat ze de lucht gevuld hadden, met een zuivere stilte die volgde op de verdwijning van het fragiele geluid. Maar soms was muziek juist iets sterks, iets krachtigs wat alles voor een moment onbelangrijk maakte en leek te leven.. Malaika schrok wakker uit haar gedachten. Waarom begon ze nu ineens over muziek te denken? Ja, de groene omgeving was inspirerend, maar.. was dat alles? Er waren zoveel dingen waar ze over kon denken, zo verschrikkelijk veel.. en dan kwam ze toch bij muziek uit. Vreemd. Ze haalde haar schouders op en keek even naar de blauwe lucht. Toen pas drong het tot haar door dat haar gedachtes over muziek veroorzaakt waren door het feit dat er ook daadwerkelijk muziek in de lucht hing. Voorzichtig begon ze weer te lopen, om niet te hard op takjes en dergelijke te trappen. Niet snel daarna zag ze een viool.. en iemand die hem bespeelde. Normaal luisterde ze niet echt naar klassiek en dergelijke, maar deze melodie stal bijna direct haar hart. Het werd met overtuiging en gevoel gespeeld, je kon er niet omheen. Malaika bleef op een afstandje staan en sloot voorzichtig haar ogen, hield haar ademhaling zo zacht mogelijk. Dit moment mocht niet verstoord worden, de prachtige muziek mocht niet breken als zonnestralen op het water.. Het drong niet tot haar door dat ze de man die de muziek maakte niet kende. Zoals eerder gezegd; soms maakte muziek al het andere onbelangrijk.

Althalos maakte zijn lied af. Toen hij de strijkstok van de viool af haalde en zijn ogen opende was hij omgeven door planten die om hem heen waren gegroeid en verschillende dieren, vooral vogels, die zich aangetrokken voelde door zijn muziek. Tot zijn verassing voelde hij een grotere en langere aanwezigheid door de lucht, en zijn gedachten werden zekerheid bij het voelen van de flora. Er stond een mens dichtbij. Misschien luisterde die naar hem, misschien ook niet. Maar gehoord zal deze persoon het wel hebben. Zijn ogen zochtten de persoon, en hij kwam erachter dat het een vrouw was. Geen meisje, een vrouw. Waarschijnlijk een docente op deze school. Hij begon opnieuw te spelen, dit keer zonder het geluid te versterken. Door het geluid weefde hij zijn stem richting de vrouw. "Goeiedag..." Hij keek nog steeds naar haar, vanuit zijn ooghoeken, hopend dat ze dichterbij zou komen.

(Current Song)

De zachte nootjes kabbelden door de lucht en zelfs de natuur leek te luisteren, was uit meer dan alleen respect stil. Malaika bleef staan, wachtte tot de klanken helemaal weggekabbeld waren. Daarna opende ze haar ogen langzaam, zag de man die het wonder gespeeld had nu echt zitten. Hij had zilverachtige haren als ze het vanaf hier zag, en was waarschijnlijk een leraar aangezien hij er volwassener uitzag dan de standaard leerling. Misschien doceerde hij wel muziek, hij was er in ieder geval heel goed in.. Ze volgde de beweging van zijn hand toen hij de strijkstok opnieuw naar zijn instrument bracht en hoorde daarna zijn stem, die haar een goedendag wenste. Malaika had het idee dat het onbeleefd zou zijn hard te gaan praten, dus kwam ze wat dichterbij en bleef wat meer bij hem in de buurt staan. 'Goedendag,' glimlachte ze. Een hand uitsteken was nogal ongelukkig, maar ze was het gewend zich voor te stellen. 'Ik ben Malaika, aangenaam,' voegde ze eraan toe, nog steeds met een glimlach. Hij leek haar wel aardig en nieuwe collega's vonden het vast niet erg als ze met een glimlach ontvangen werden.

-Wauw, kom er net achter dat Althalos een boei om zijn rechterpols heeft in mijn avatar. Misschien kan ik daar nog iets mee xD-

Toen Malaika dichterbij kwam sloten zijn ogen en kreeg hij een glimlach op zijn gezicht. Althalos stopte zijn lied abrupt halverwege. Hij deed de viool in zijn koffer en stond op van het krukje van wortelen, die daarna ook weer verdween. Hij nam Malaika's hand en drukte een lichte kus op de rugzijde. (Hier niet te veel achter zoeken, je character mag dat, uiteraard, wel ;D) "Althalos, een genoegen." Hij liet Malaika's hand weer gaan en glanste even van top tot teen en terug. 'Novaan...' Zijn ogen zochten de hare. "Docente Lichtmagie?" Hij wachtte op haar antwoord en ging toen verder. "Ik ben de nieuwe docent Muziek..." Althalos hield zijn hand op en keek naar Malaika. "Hier, voor jou." Zijn blik ging daarna naar zijn hand. Van een 3 meter radius vlogen allemaal gevallen bladeren in Althalos zijn hand, daarna deed hij zijn andere hand daarop. Toen hij die weghaalde was er in plaats van de bladeren, een enkele roos. Zijn blik ging weer naar Malaika, terwijl hij zijn hand sloot om de roos. De warme glimlach was niet verandert sinds die op zijn gezicht kwam.

-Hij komt volgens mij heel flirterig over, maar so-be-it. Je zal niet de enige zijn xD-

- xD geeft niet, Malaika heeft op het moment wel wat liefdes issues, dus ze zal wel gewoon vrolijk en naïef tegen je doen, zo is ze xD En ja, met een boei kun je wel wat :3-

Halverwege werd het lied ineens afgebroken, waardoor de lucht opeens vreemd leeg aanvoelde, plots was het onnatuurlijk dat de klanken abrupt afgebroken waren. Ze glimlachte naar de man die zich voorstelde als Althalos, de nieuwe docent Muziek. Als er iemand geschikt was voor dat beroep, dan was hij het waarschijnlijk wel, bedacht ze, terwijl hij haar heel gentleman-like een handkus gaf. Hij gokte - en gokte goed - dat ze de docente Lichtmagie was. Malaika knikte. 'Honderd procent juist,' beaamde ze. Althalos wachtte netjes tot ze uitgesproken was, tot hij weer iets zei. Nieuwsgierig keek Malaika naar de hand die hij ophief, waar allerlei bladeren naartoe kwamen. Leuk, GFT-afval had ze nooit genoeg. Hij bedekte de bladeren met zijn andere hand en haalde die er al snel weer vanaf. In plaats van een hoop groen was er nu één enkel, fragiel uitziend steeltje met een prachtige roos erop. Malaika pakte de roos maar aan en bedankte hem. 'Een prachtige bloem, bedankt,' zei ze, met eenzelfde warme glimlach. 'In mijn lokaal zal hij wel genoeg licht krijgen,' dacht ze hardop. Ze had een ontzettend licht lokaal, het stond dan ook op het zuiden. Heerlijk, zoiets. Ze kon nu niet echt iets terug doen, in rozen maken was ze nu niet bepaald een expert. Maar een gesprek beginnen dan? Duffe maar ook de beste optie, dus.. 'Als ik vragen mag, hoe ben je hier terecht gekomen?' vroeg ze, haar natuurlijke nieuwsgierigheid volgend. Heel irritant af en toe, maar met jezelf kon je leren leven.

Althalos strekte zijn armen even. "Ik heb nooit op school gezeten, mijn ouders waren te arm. De flora en fauna van Gren hebben mij mijn magie geleerd. En toen ik alles had geleerd wat ze me konden leren, leerde ik zingen van de vogels. Daarna is de rest van de muziek gewoon op intuïtie en gevoel gegaan. Toen ik ouder werd wilde ik mijn talenten met de wereld delen, maar naarmate ik nog ouder werd wist ik dat dat onmogelijk was. Dus richtte ik me niet op de hedendaagse wereld, maar de toekomstige. Kinderen... Toen wilde ik muziekdocent worden. En toen kreeg ik een sollicitatiebrief van Starshine binnen. Die heb ik ingevuld opgestuurd en... hier ben ik..." Althalos keek naar zijn viool. en daarna terug naar Malaika. "Misschien zou ik het jou ook kunnen leren, als je dat zou willen, natuurlijk." Althalos dacht wel dat ze te druk was voor muziek, en als hij les gaf in een ander vak, hij de komende tijd ook wel te druk zou zijn geweest.

Ze hield met haar ene hand de pols van haar andere arm vast terwijl ze naar Althalos keek en naar zijn verhaal luisterde. Zelf zijn magie aangeleerd.. knap, zij was er echt voor naar school geweest. Hij moest wel erg in verbintenis met zijn omgeving gestaan hebben, als hij alles ervan geleerd had. Voor zulke mensen had ze altijd respect. Mensen die zowel de toekomst als de natuur belangrijk vonden, en zo'n iemand was hij overduidelijk. 'Je hebt wel gelijk, deze kinderen zijn de toekomst,' stemde Malaika met hem in. 'Wat een ongewoonlijke jeugd, trouwens.. De natuur kan mensen zoveel leren.' Hij pauzeerde daarna even en stelde toen voor het haar te leren. Malaika keek wat onzeker naar de viool. 'Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit geprobeerd iets te bespelen,' gaf ze maar eerlijk toe, 'hoewel ik het best zou willen proberen,' glimlachte ze, hopend dat hij veel geduld had. Zo handig was ze niet met dat soort dingen, jammer genoeg.

Althalos begon toen ietwat te lachen. "Dan is het misschien beter als we wat makkelijker beginnen. Kom maar langs het muzieklokaal wanneer je tijd hebt, dan kunnen we bij de basis beginnen; Piano spelen. Hopelijk heb ik tegen die tijd de kans gehad om de plek in te richten." Hij glimlachte warm. Als hij iemand ging leren die überhaupt nooit een instrument heeft -geprobeerd- te bespelen dan had hij tijd nodig. Tijd en instrumenten. Hij deed zijn viool-koffer dicht en trok een band uit de onderkant en het middenstuk van de koffer, en deed hem om 1 schouder. Dit was zijn enige bagage naar Starshine. Hij had aangenomen dat hij al zijn muziek-apparatuur in zijn lokaal zou kunnen vinden, en anders wel instrumenten zou kunnen bestellen. Het was net alsof de vogels van Gren met hem mee waren gekomen naar Starshine, want plots kwam een drietal duiven op zijn schouders neer, alsof hij een standbeeld was. Hij fluisterde wat naar een ervan, die vervolgens van hem oversprong op Malaika. "Kun je me misschien rondleiden? Zoals ik al zei, dit is mijn eerste keer hier op Starshine."

De lach die al om haar mond hing werd nog wat breder toen Althalos ging lachen. Vrolijkheid was nu eenmaal ontzettend aanstekelijk voor haar, ze kon er redelijk slecht tegen. 'O, dat zou ik geweldig vinden! Piano klinkt al moeilijk genoeg. Ik kom wel langs zodra je alles op orde hebt in je lokaal,' antwoordde Malaika. Misschien had ze een instrument moeten leren bespelen in plaats van alleen maar zingen onder de douche. Ach ja.. Ze moest dit dan maar zien als een inhaalslag. En niet te lastig doen voor Althalos. Het klonk vast lomp dat ze zoiets nog nooit gedaan had. Malaika merkte op dat er veel vogels waren, opvallend veel op één plek. Waarschijnlijk trok hij vogels aan. Nou ja, zo erg was dat helemaal niet. Een duif kwam naar haar toe. Malaika grinnikte en keek naar het dier, vogels had ze altijd al mooi gevonden. Zij konden het dichtst bij de zon komen, de grootste lichtbron. En ze waren gewoon mooi. 'Natuurlijk! Dat grote gebouw daar is zoals je waarschijnlijk al geraden had, de school.' vertelde Malaika direct. 'Aan die kant is de waterval, daar is het meer en verderop zijn er ook nog kassen,' lichtte ze toe, ondertussen druk wijzend. De kassen.. Daar zou Norwood misschien wel zijn. Ze voelde even een steek in haar maag, maar negeerde die. 'Zin om naar het schoolgebouw te lopen? Dan komen we gelijk over dat enorme grasveld daar,' glimlachte ze.

(Liefdes-issues met Norwood? Die zag ik niet aankomen...)

Althalos probeerde nauwkeurig bij te houden waar alles was, maar behalve magie en muziek had hij niet echt talent voor iets, zoals les geven, wat nog eens wat zou worden bij zijn eerste les, of onthouden. De kassen zou hij zich wel thuis voelen, de enige plek waar hij zich meer thuis zou voelen was de wilde natuur. Toen bedacht hij zich een vraag, maar voordat hij een kans kreeg om hem te stellen, werd hij meteen al gevraagd om naar de school te lopen. "Das goed." Daarna keek hij naar het grasveld. "Wauw... das inderdaad enorm.." Althalos begon al meteen ideeën te krijgen voor een buitenles. "Denk je dat ik hier een keer een klein open-lucht lokaaltje zou mogen bouwen?" Hij stelde deze vraag meer aan zichzelf dan aan Malaika. Hij schudde zichzelf wakker uit zijn droomwereldje en kwam terug naar zijn originele vraag. "Umm.. Is er hier ook een bos?" Hij stroopte zijn mouwen op en deed de bovenste 2 knopen van zijn overhemd open. Hij had deze tijdens zijn reis dichtgedaan omdat hij het koud had.

(Een leraar die geen les kan geven, dat wordt nog eens leuk xP)

[Ikzelf eerst ook niet xD]

Althalos stemde in om mee te lopen naar de school, terwijl Malaika gezellig doorkletste. Een minpuntje; ze kon soms aan één stuk doorkletsen zonder te bedenken dat andere mensen ook nog een stem hadden en die misschien wel heel graag wilden gebruiken. Ze haalde net op tijd adem om Althalos iets te horen zeggen over het grasveld. 'Ach ja, je raakt eraan gewend..' Nu hij het zei, inderdaad. Wat een rotwerkje zou dat moeten zijn voor een tuinman, al nam ze niet aan dat de school die in dienst had. Bijna miste ze zijn volgende vraag, al klonk die bijna retorisch. Note to self: shut up. Malaika besloot dat ze maar even stil moest zijn en keek bedenkelijk. 'Geen idee eigenlijk! Maar met zoveel licht is het wel een leuk idee om buiten les te geven.. Je mag de leerlingen hier wel mee naartoe nemen, maar een lokaaltje bouwen, dat weet ik niet,' gaf ze eerlijk toe. Als ze deed alsof ze het wist kwam ze vaak alleen nog maar meer in de problemen. Nu ze stiller was hoorde ze in ieder geval zijn vraag. Malaika knikte bijna direct en wees naar iets duisters in de verte. 'Ja, het Duistere Bos noemen ze het hier. Overdag is het normaal gesproken geen probleem, alleen 's nacht schijnt het er niet erg leuk te zijn,' vertelde ze. Voor iemand met Woudmagie was het wel logisch om van het bos te houden, niet? 'Buitenlessen geven aan de leerlingen zouden ze vast leuk vinden,' zei Malaika. Zijn idee had haar aan het denken gezet.

PROFILE MAGICIAN

» Magic of Music
» Music of the Earth
» Music from the heart of nature itself
» Music and Magic {Lesson 1}
» Music quest (open c;)

Music is in the Air

Music is in the Air

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen