Dangerous...

Araguana stond 's morgens gapend op. Haar ogen opende zich maar moeizaam en ze had geen zin in de vrije dag, die ze vandaag maar weer eens had. Ze had de laatste tijd wel veel uitval van lessen. Ze stond moeizaam op en verplaatste zich naar haar kast. Daar pakte ze een fluwelen rokje uit. Ze zou geen schoenen aandoen. Daar was ze te lui voor. Ze ging naar buiten. Het gebouw van de kassen trok direct haar aandacht. Aangezien zij niet van Gren was, kon het geen kwaad om is te gaan kijken. Ze opende voorzichtig de deur en haar aandacht werd getrokken door wel duizenden onbekende planten. Sommige leken gevaarlijk, anderen leken zo leuk. Araguana liep het gebouw helemaal in. Ze zou die tuin deze keer maar is niet opzoeken. Gewoon de planten bestuderen was ook leuk. Ara was weer aan het rondvliegen. Araguana's rooster lag nog in haar kamer, anders had ze die even goed bekeken. Daar had ze nog geen tijd voor genomen. Dat wou ze ook niet. Ze deed dat meestal 's avonds, maar dan was ze het 's morgens weer vergeten. Ze merkte een plant op. Het was een prachtige plant met doorns. Araguana voelde een huivering, toen ze het wou aanraken. Nee... Ze kon de plant het best maar laten. Een beweging achter haar. Araguana had de sliert die zich langzaam naar haar enkel reikte nog steeds niet door. Ze was te druk om de plant voor zich te bestuderen. Misschien moest ze toch maar is aan Master Norwood enkele info over de planten vragen. Ze voelde nog steeds niks. Ze was zo druk bezig, dat ze het plakkerige gedeelte, een sliert van plant met doorns, pas opmerkte toen ze stekels voelde. Ze keek naar beneden. Bloeddruppels kwamen bij haar enkels tevoorschijn. Een gil verliet haar mond. Toen viel ze met haar hoofd op de grond en werd alles zwart voor haar ogen. Haar gegil was het laatste wat er was.

Emily wandelde vrolijk richting de kassen. Het was inmiddels al weken geleden dat ze hier was geweest. Ze zuchtte even en stapte door. Ze was benieuwd hoe het was met de planten die ze eerder aan het bestuderen waren. Ze had heel wat lessen gemist, maar dankzij wat voorbereidingen en een duidelijke planning van master Norwood was ze zo op de been dat ze de lessen met gemak kon volgen.. Alleen ze moest nog 1 les inhalen. Emily had het allemaal op Cassia geleerd. Haar ouders hadden ook een kas achter het huis waardoor ze af en toe er even tussen uit kon. De lessen volgen op haar eigen gemak, en veel experimenteren. Iets wat Emily super vond. Ze glimlachte en kneep de boeken onder haar arm dichter tegen zich aan. Ineens werd ze gegrepen door een gil. Een gil die niet lekker lag in het gehoor. Laat staan dat het iets goeds betekende. Snel vhoogde Emily haar pas tot een rennen. Het leek wel een eeuwigheid voor ze bij de kassen was. Daar gooide ze de deur open en dag een meid op de vloer liggen. Emily schatte haar ouder, dus dat zou ze moeten weten wat ze moest doen.. En zeker bij die plant.. Het was een uiterst zeldzame maar ook een plant die veel zorg nodig had. Eentje met een eigen wil die je kan beïnvloeden met wat simpele woordjes, had ze pas gelezen in de boeken van master Norwood. Het was zo'n les die ze zelf moest uitvogelen, maar haar ouders hielpen gelukkig goed.

Emily liep op de meid voor haar af. Knielde neer en luisterde eerst naar haar hartslag, gewoon normaal. Daarna richtte ze zich op de plant. De doornen van de stam hadden zich in haar huid genageld en Emily gooide haar boek met een klap open, op de juiste pagina, handig die magie. Vervolgens gleden haar ogen razend snel over de bladzijden. Ze stond op, legde haar hand neer op de bloem van de plant en sprak zachtjes wat woorden uit. De sliert die om de benen zaten ontspande en op de doorns kwam minder druk. Emily ging door tot de plant tot bedaren kwam en zich terug trok. Daarna knielde ze weer neer en sprak haar aan. "Hallo? Kan je me horen?" Emily sprak wat zachtjes en vriendelijk, hopend op een antwoord van haar.

De spanning van haar enkel verdween. De doorns trokken langzaam uit haar vel. Haar ogen opende zich. Enkele zwarte vlekken dansten voor Araguana's ogen, maar algauw zag ze weer helder. Ze hoorde een stem en zag een meisje, Araguana vermoedde van Cassia afkomstig, over zich heen gebogen. Het leek wel een hypnotiserende stem. Zo zacht... En vriendelijk. Was ze in de hemel? Was ze dood? Ze keek richting haar enkel. Het bloed droop er vanaf en een diepe snede kwam haar tegemoet. Een hoopje groen op de wond viel net haar huid binnen. Dat had ze gevoeld. Was het gif? 'Ja, ik kan je horen,' antwoordde ze zwakjes. Hoe snel verspreidde gif zich? Ze moest Ara bij zich hebben! Haar hippogrief kon haar naar de ziekenzaal brengen. 'Ik voel me niet erg lekker. Wat is er gebeurd?' vroeg ze het vermoedelijke Cassiaanse meisje. Dat ze van Cassia afkomstig zou kunnen zijn, was omdat ze van de prachtige lichtblauwe haren had. Araguana vond ze wel leuk. Maar haar eigen haren waren ook leuk. Eigenlijk vond ze iedereens haarstijl wel leuk.

Emily zuchtte opgelucht toen ze hoorde dat het meisje bij kennis was. "Je bent aangevallen door een plant hier.." Zei Emily kalm tegen haar. Waarna ze even in haar boek bladerde. De les die ze nog moest doen was een les over het verwijderen van het gif, iets wat uiterst experimenteel was. Ze glimlachte even. "Ik denk dat je je niet lekker voelt omdat het gif denk ik in je lichaam is gekomen. .. uhm.. Wacht even..." Emily bladerde door het boek heen tot de les, gif verwijderen. Snel las ze het door en begreep de essentie wel van het verhaal. Met haar water magie kon ze de samenstelling in het bloed bepalen waardoor ze met een beetje geluk het meeste gif er uit kon halen. "Ik kan je helpen het gif te verwijderen.. Maar het is niet bepaald pijnloos. En het is de eerste keer dat ik het doe.. Dus ik kan je niet beloven dat het gaat lukken.. zeg maar. Emily slikte en pakte een plantenspuit uit een kast en ging naast de meid zitten. "Wat ik ga doen is eerst water op de wonden spuiten. Dat bevries ik, hierdoor wordt de wond afgesloten en kan er niks meer bij.. Hierna kan ik door middel van nog meer water je bloedsamenstelling veranderen waardoor ik het grootste deel van het gif kan verwijderen.. Maar daarna moet je denk ik nog wel naar de ziekenboeg.. Want ik denk niet dat ik het er helemaal uit kan krijgen.. Een worden stroom vloog uit Ems mond. Een licht blosje verscheen op haar gezicht terwel ze de meid vragend aankeek. Ze had groot gelijk als ze het niet wilde.. Ze kende Emily immers niet eens.

Araguana knikte. Ze had de plant achter zich ook niet opgemerkt. Ze had alleen iets plakkerigs gevoeld. Maar het moest dus wel een stekelige plant zijn, anders deed het niet zo'n ongelooflijke pijn. Er zaten doorns aan of zo. En aan die doorns moest gif hebben gezeten. Araguana zag dat het meisje er alles aan wou doen om haar te helpen, wat zij ook zeer veel respecteerde. Ze hield van haar leven, maar ze vertrouwde dit meisje wel genoeg, dus knikte ze. 'Ik vertrouw op je. Geloof ook in jezelf. Het gaat niet mis,' zei ze tegen het meisje en ze glimlachte vriendelijk. Het meisje leek niet de spot aan te drijven. Anders had ze Araguana wel laten liggen. En als ze er geen verstand van had, had ze Master Norwood wel gehaald. Trouwens, waarom zou ze een leven op haar geweten willen hebben als ze toch wist dat ze het niet zou kunnen? Araguana vertrouwde het meisje. 'Ik vertrouw je, omdat je er precies wel verstand van hebt. Ik heb absoluut geen verstand van water, haha. Alleen van aarde en vuur,' lachte ze pijnvol. 'Laat maar komen!' lachte ze toen.

Emily grinnikte. Het was leuk om te zien dat mensen vertrouwen in je konden hebben zonder hen te kennen. Dat kwam trouwens niet vaak voor. Emily spoot nu water op de wond en liet het heel snel bevriezen voor het andere schade kon veroorzaken. Daarna keek ze nogmaals in het boek. "Je moet nu heel stil blijven zitten, dat is namelijk dan de grootste kans dat het gaat lukken." Ze glimlachte even erbij en concentreerde zich nog een maal op het boek en daarna op de meid voor haar. Haar hand lag net iets boven het ijs en Emily sloot haar ogen. Het haal magie haalde ze het water uit de plantenspuit dat door haar heen doorstroomde naar de hand boven de wondjes. Het water was door Emily schoon gemaakt en liep nu van haar hand de wond in, door middel van een klein gaatje. Met wat zachte woorden die Emily uitsprak regelde ze de bloed samenstelling. Al snel merkte dat Emily dat er meer gif in het bloed dan ze verwacht had in het bloed. Een groot deel had ze al alleen de rest was moeilijker. Emily glimlachte even en nam het grootste deel mee door weer water terug te nemen. Dit gooide ze in een bakje dat bij de gootsteen lag. Daarna draaide ze zich weer om naar de wondjes en regelde ze meer water en weer sprak ze de woordjes uit. En al snel had ze bijna alles. Maar de laatste restjes kreeg ze niet te pakken, daarvoor zou ze naar de ziekenboeg moeten. Alhoewel ze toch verbaasd was hoeveel ze weg had kunnen krijgen. En het laatste beetje gif zou waarschijnlijk door haar witte bloedcellen nog kapot gemaakt kunnen worden. "Bijna alles is er uit.. alleen ik denk dat je beter nog even naar de ziekenboeg kunt gaan, alhoewel zouden je witte bloedcellen het wel aan moeten kunnen om het te verwijderen.." Emilily lachte even. "Ik ben trouwens Em, Emily Miller."

Araguana luisterde naar het meisje en knikte toen. 'Goed, ik zal net doen alsof ik dood ben,' lachte ze zwakjes. Toen keek ze met grote ogen naar het meisje haar handelingen. Ze had nooit zoiets meegemaakt, maar zou het wel graag willen leren. Cassia vond ze ook een mooie kracht. Eigenlijk alles. Maar toch was ze wel blij met haar Erd en Razen kracht. Araguana keek naar het meisje, die alles zo goed mogelijk wilde doen en was blij dat ze het Cassiaanse meisje had vertrouwt. Het was leuk om te zien dat je vertrouwen niet geschonden konden worden. Toen ze klaar was, luisterde Araguana aandachtig naar het meisje haar woorden. Ze knikte. 'Goed dan, dan neem ik straks een kijkje bij de ziekenboeg. Nu even rusten,' lachte ze, terwijl ze haar hoofd rustig neerlegde en de naam hoorde. Ze knikte nogmaals, ter teken dat ze het gehoord en begrepen had. Emily. 'Mooie naam! Mijn naam is Araguana.'

Emily glimlachte even. En was verbaast hoe ze het had gedaan. Met een zucht plofte ze naast Araguana. Ze was kapot. "Jij hebt trouwens ook een erg mooie naam Araguana.." Em dacht even na.. Ze had het nog nooit eerder gehoord. Ze stond even op en liep naar de schaap. Daar gooide ze het water met eht gif weg en spoelde haar handen en plandenspuit om. Daarna liep ze glimlachend terug. "Voel je je verder wel goed?" Vroeg Em juist omdat ze niet wilde dat het verkeerd ging of verkeerd zou aflopen.

Araguana glimlachte bij het complimentje van Emily. De meeste meiden keken naar haar haren en maakten dan een domme opmerking daarover. Bijvoorbeeld of ze al vuil waren, alleen maar omdat ze zo lang waren. Araguana hield dan voor zich dat die meiden alleen maar stikjaloers waren. Dan moesten ze hun haren ook maar hun hele leven laten doorgroeien. Araguana had ze nooit afgeknipt. Nou ja... Bijna nooit dan. Een keer had ze het een stuk verkort, maar alleen maar omdat het toen wel op de grond hing. Nu hing het op haar achillespees. Niet dat ze dat erg vond. Lange haren waren een mooie sluier. Van voren had ze een dichtgegroeide pony. Daar kon ze af en toe een lok naar links maken. Dat deed ze ook vaak. Van haar haren maakte ze alleen bij speciale gelegenheden er krullen van. Dan vielen ze tot op haar kont. Ook best wel lang. Araguana was er dan ongeveer een halfuur mee bezig. Vooral omdat ze er handig in was. Ze keek rustig naar Emily. 'Ik voel me heerlijk, bedankt voor de bezorgdheid.'

Emily glimlachte beleefd. Ze was blij dat ze kon helpen. Dat sommige mensen het ook toe lieten. Ze ging naast het meisje zitten en trok haar benen op. Sloeg haar armen er om heen en plantte haar gezicht, door middel van haar kin, boven op haar knieën. Gewoon omdat ze het heerlijk vond zitten. Vanuit haar ooghoeken keek ze Araguana aan. "Trouwens. Ik vind je haar ook echt ontzettend gaaf!" Emily's eigen haar zat in een halve knot. Grote plukken hingen en de rest was verwerkt tot een grote bol op haar hoofd. Haar pony hing half achter haar oren, zover mogelijk en de rest had ze met speldjes naar achter geschoven. Ze was best trots op haar haar, turquoise blauw. Ze glimlachte. Het haar van Araguana zag er glanzend uit.. Iets wat Em vaak niet voor elkaar kreeg, zo glanzend.

Araguana glimlachte bij de opmerking over haar haren. Ze vond de haren van Emily ook heel mooi, wat ook gezegd mocht worden, vond ze. 'Dankjewel. Ik vind jouw haren ook heek mooi. Ik heb nog nooit lichtblauwe haren gezien. Daar mag je trots op zijn, dat het zo'n unieke kleur is,' zei ze, terwijl ze glimlachte. Er zouden vast wel meer meisjes zijn met zulk haar, maar op Starshine had Araguana er in elk geval nog geen enkele gezien. Dat was misschien een goed punt van Emily, dat zij zo'n haar had, dat uniek was. Araguana's haren, waarmee ze de kleur bedoelde, kwam iets vaker voor. Bruin. Poepbruin. Nou ja... Als ze in de zon stond, was het eerder lichtbruin. En ze was ook wel trots over de lengte. Helemaal tot bijna op de grond. Dat was mooi. Maar voor gym vond ze een staart dan wel fijner. Alhoewel... Nee, hier ging ze niet verder over nadenken. Egoïstisch, dat was het. Ze keek het meisje aan en glimlachte vriendelijk.

- Lol, buiten het einde alles over haren XD -

Emily glimlachte dankbaar en vriendelijk. Ze bleek het wel geërfd te hebben. Want haar broer had het ook. Wat nog heel raar klonk in Emily haar oren.. Haar broer. "Het gekke is, geen van mijn ouders hebben blauw haar." Emily dacht na. Nee ze had het nu over haar adoptief ouders. Emily raakte even helemaal in de war en schudde haar hoofd.. "Nee.. wacht.." Mompelde ze een beetje verward. "Mijn ouders zijn niet mijn echte ouders.. Uhm.. He nu weet ik het niet meer. Emily dacht even hardop. "Emilia en Stan zijn mijn adoptief ouders. Mijn oom en tante bleken mijn echte ouders te zijn en Mudly is mijn broer. Mudly heeft ook blauw haar maar volgens mij onze ouders niet.. Ach laat ook maar." Emily zei de laatste worden gewoon op en de andere woorden waren meer op fluistertoon. Of gewoon heel zachtjes. Ze glimlachte naar Araguana.

Araguana luisterde naar Emily's verwarde verhaal over haar ouders. Dan bleek dat juist te zijn, dan dat en vervolgens bleek alles fout uitgelegd te zijn. Araguana schoot in de lach. Toen Emily het zelf ook opgaf, gaf Araguana lachend een knipoog. 'Goed hoor, Emily. Ik denk dat ik het wel snap,' sprak Araguana lachend, terwijl ze haar blik richting het plafond van de kassen wierp. Ze voelde dat ze weer kon bewegen. Haar enkel deed niet meer zo'n pijn. Ze stond op. 'Nou, heel erg bedankt voor je hulp,' zei ze, waarna ze opstond en net deed alsof ze weg wou lopen. Lachend kwam ze terug en ging ze zitten. 'Grapje!' zei ze toen lachend. Oh, wat was ze soms toch gemeen! Araguana richtte haar blik naar het plafond en een glimlach speelde over haar gezicht. Het was heerlijk om zo te liggen en vrienden te maken. Ze stond op en wenkte Emily. Eenmaal buiten liep ze naar het grasveld en ging daar liggen. 'Dit ligt veel fijner!' klaagde ze lachend.

Emily was helemaal in de war van het verhaal. Niet alleen hoe ze het had verteld maar ook het verhaal hoe het was. Ze kon er niks aan doen. Echter stond ze versteld soen Araguana op stond. Verbaasd keek ze haar na en hoorde haar woorden aan. Vol verbijstering keek ze haar na. Wat was dit ineens voor wending. Verbaasd bleef Emily achter terwijl ze Araguana ineens lachend om zag draaien. Emily had haar gezicht niet willen zien maar het lachen was waarschijnlijk mede door haar gezicht. Ze stond perplex van wat er gebeurde. Bij het wenken stond Emily wat aarzelend op. Volgde Araguana naar het grasveld waar ze ging liggen. Emily volgde haar voorbeeld. Glimlachte bij haar woorden en knikte instemmend. "Het is inderdaad beter dan die grond daar." Lachte Emily nu mee. Ze zuchtte even en keek naar Araguana. "Hoe is het in jou familie? Vroeg Emily aarzelend. Ze was gewoon ontzettend nieuwschierig.

Araguana moest lachen toen ze het verbijsterende gezicht van Emily had gezien. Had die nu echt gedacht dat ze zo'n trut zou zijn? Nee, bedanken en meteen verdwijnen lag niet in Araguana's bloed. Zelfs niet als ze bij een vijand was. Dat was gewoon niet normaal voor haar normen. Ze keek Emily aan en een glimlach verscheen over haar gezicht bij haar vraag. 'Nee, ik heb geen familie,' sprak ze rustig, terwijl ze naar de lucht keek. Maar ze wou niet vertellen dat ze vroeger eigenlijk op straat had gezworven. Nee, dat wou ze liever voor zich houden. Ze zou ook niet snappen wat iemand ermee te maken zou hebben. Misschien zou ze het pas vertellen als ze een persoon heel goed kon vertrouwen, maar verder zou ze niks zeggen. Ze keek rustig richting Emily en een vredige glimlach ging over haar gezicht. Ze stond op en begon allemaal kunstjes te doen. Lenig boog zij haar benen heen en weer. Daarna spreidde ze haar benen elk een kant uit. Ze boog tot ze helemaal open op de grond zat en deed haar benen opzij. De split. 'Doe je mee?'

Verbaasd keek Emily naar Araguana. Geen familie. Ze had geen idee hoe het kon, misschien was ze al die tijd wel een wees geweest. Maar aan haar blik te zien wilde ze het er niet over hebben en was ze er, zo leek het voor Emily, tevreden over. Klaar. Een glimlach speelde om de mond van Emily. En ook op de mond van Araguana. Niet veel later stond Araguana op. Met een frons keek ze glimlachend naar haar. Wat ging ze nu weer doen? Maar al snel bleek wat ze ging doen. Araguana begon allerlei kunstjes te doen. En lenig dat en was. "Jeetje. Wat ben jij lenig zeg!: Lachte Emily. Ze keek naar Araguana die van alles deed, haar benen vlogen alle kanten uit. Tot ze in een spreidstand zat met haar benen. En haar vroeg of ze mee wilde doen. Emily schudde haar hoofd. "Ik weet niet of ik dat kan hoor. Ik ben niet zo lenig." Emily keek met een glimlach aan. Het enige wat ze zou kunnen was een radslag die hoogstwaarschijnlijk toch zal mislukken. Gym was nooit haar beste kant geweest. Laat staan turnen.

Araguana glimlachte bij het complimentje en knikte dankbaar. Veel mensen keken geschrokken op als ze ontdekten dat zij zo lenig was. Araguana vond het van zichzelf ook best wel stoer. Ook haar uiterlijk op zich gaf aan dat ze niet lenig kon zijn. Maar ze was het toch en Araguana was er trots op. Ze glimlachte bij Emily's twijfelende woorden. Ze liet zich zakken in de split en keek Emily aan. Dit hield ze vijf seconden vol, normaal kon ze langer, maar ze ging weer omhoog en keek Emily aan. Ze maakte vier salto's voordat ze bij Emily was en zakte weer neer in de split bij haar. 'Oefening! Elke dag oefening! En kom op, je kan het wel hoor!' spoorde ze Emily aan en ze trok het meisje met de lichtblauwe, mooie haren overeind. Ze ging klaarstaan en keek naar Emily. Ze deed voor hoe je je handen precies voor je moest houden en liet zich toen vallen, voorover. Toen deed hetzelfde, maar deze keer hield ze haar handen de andere kant uit. Ze rolde achterover en kwam weer soepel overeind. 'Nu jij!' glimlachte het bruinharige meisje, terwijl ze Emily aankeek en een keer zachtjes knikte. Ze hield haar handen weer voor zoals het moest en knikte toen naar Emily, ter teken dat die haar moest nadoen. Toen liet ze zich in half slow motion vallen en deed ze een koprol. Ze kwam op haar knieën terecht en kwam zo overeind.

- Meh, flutpost! Oh Noes!

-

PROFILE MAGICIAN

» Dangerous.
» dangerous,, ~~~ With tate.
» Drugged but dangerous
» Dangerous? Nah, not at all. [&SARETH] [M]
» [M] Dangerous. [&KAILEE]

Dangerous...

Dangerous...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen