Korte wandeling

Tomari grinnikte "Lynn zal het vast niet al te erg vinden, ze weet wat ik voor haar voel" zei Tomari waarna hij zich af vroeg hoe ze wist dat hij een vriendin had en moest lachen toen ze zei dat ze hem levend zou verbranden als hij loog, daarna bood ze haar excuses aan omdat ze hem niet had gelooft "Even goede vrienden" zei Tomari met een glimlach op zijn gezicht "Ik geloofde het ten slotte ook niet toen ik het zelf voor de eerste keer hoorde" gaf Tomari eerlijk toe, waarna hij opeens een knuffel kreeg, waar hij een beetje gemangde gevoelens van kreeg, ze bedankte hem voor zijn hulp en Tomari glimlachde en zei "ik help met alle plezier iemand in nood", terwijl hij een brede glimlach gaf en zijn hand op haar hoofd legde waarna hij haar haren een beetje door de war haalde door die over haar hoofd te halen

Xalina voelde Tomari's hand op haar hoofd en net toen ze weg wou duiken, liet die haar haren door de war halen. 'Oh! Gemeen! Maar wacht, die krijg je terug', zei Xalina lachend en ze begon hem overal te kietelen waar ze maar kon. Toen ze hem uiteindelijk in zwakke positie had, gebruikte ze al haar kracht om hem om te duwen. Ze ging op zijn buik zitten en begon hem toen te kietelen op zijn buik, terwijl zij hem stevig tegen de grond drukte. 'Zo, dus je meisje heet Lynn. Is ze een beetje knap?' plaagde ze hem om hem te laten blozen. Ze kietelde hem lachend verder. 'Tja.. Nu moet je wel tegen haar zeggen dat je je hebt laten verslaan door een meisje', plaagde ze hem verder. Xalina vond het leuk om lol te hebben met een goede vriend. Ze kietelde hem heel hard en Spirua keek geamuseerd toe.

Tomari verbaasde zich toen hij opeens hoorde 'Oh! Gemeen! Maar wacht, die krijg je terug' en toen hij naar haar keek zag hij een lach op haar gezicht die voor Tomari waarschijnlijk niet veel goeds voorspelde, maar voordat hij zich echt af kon vragen wat ze bedoelde of wat ze van plan was begon ze hem te kietelen, Tomari kon er echter niet tegen en begon al snel te lachen, toen Xalina hem goed genoeg verzwakt had werkte ze hem echter tegen de grond en begon op zijn buik te zitten en hem daar te kietelen terwijl ze hem tegen de grond hield, 'Zo, dus je meisje heet Lynn. Is ze een beetje knap?' hoorde hij haar zeggen, Tomari wou zeggen dat hij dacht dat Xalina hen al gezien had, maar kon dat niet omdat hij te hard lachde, hij bloosde echter niet, 'Tja.. Nu moet je wel tegen haar zeggen dat je je hebt laten verslaan door een meisje', plaagde ze hem, maar hij had echter nog niet verloren, hij had zich namelijk nog niet eens geprobeerd te verzetten, Xalina kietelde hem ondertussen echter vrolijk verder, maar daar zou Tomari snel verandering in brengen, hij verzette zich tegen het kietelen en voordat hij het wist had hij zich automatisch zo uit haar greep gewerkt dat de rollen waren omgedraaid, Tomari hield haar tegen de grond en zei "wie heeft hier nou verloren? En ja, ze is heel knap, maar volgens mij heb je ons al een keer samen gezien, of niet?" vroeg hij met een grote glimlach op zijn gezicht, hij zou haar nog niet gaan kietelen, nog niet...

Xalina zat luid te lachen. Het was leuk om eens een keertje gek te doen en alle slechte dingen uit het oog te verliezen. Lachend keek ze hem aan en probeerde hem sterker vast te houden. Ze verloor echter de grip toen Tomari zich verzette. Samen rolde ze om en de rollen waren omgedraaid. Xalina lag onder Tomari en lag luid te lachen. Ze wou hem kietelen maar haar handen werden tegen de grond gedrukt. Luid lachend probeerde zij zich te verweren tegen hem, maar Tomari was sterk. "Wie heeft hier nou verloren? En ja, ze is heel knap, maar volgens mij heb je ons al een keer samen gezien, of niet?", vroeg Tomari toen en Xalina dacht even na. Ze had inderdaad een blauwharig meisje gezien. 'Ja, ik geloof het wel. Jullie passen mooi samen,' zei ze. Dit meende ze echt, want ze keek serieus. 'Nu kun je toch nog iemand krijgen. Da's verrassend,' plaagde ze hem en ze probeerde hem tegen de grond te krijgen.

Tomari was blij toen hij te horen kreeg dat hij en Lynn goed bij elkaar leken te passen, het bracht een lach op zijn gezicht, daarna zei Xalina echter iets waarvan Tomari niet begreep waar ze op duidde 'Nu kun je toch nog iemand krijgen. Da's verrassend,' Tomari dacht er over na en lette even niet op, in dat ene moment duwde Xalina hem echter weer en belandde Tomari weer op de grond waar Xalina hem vast ook nog wel even zou houden, het kon Tomari op het moment niet zo veel schelen "wat bedoel je daar mee?" vroeg Tomari serieus, hij wou het nu weten ook, desnoods zou hij het uit haar kietelen tot ze bijna in haar broek zou doen van het lachen, Tomari verzette zich niet meer en liet Xalina gewoon doen als ze wou, tot ze te ver zou gaan natuurlijk, maar hij verwachtte niet dat zoiets zou gebeuren, dus hij bleef gewoon stil lichen wachten op haar antwoord

Xalina lachte toen zij hem uiteindelijk tegen de grond kon houden en hield hem toen in een ijzersterke greep. Tomari deed echter niks meer en Xalina maakte haar greep losser. Ze zette haar knieën tegen hem en sloeg haar armen over elkaar. Ze vroeg zich af waarom hij ophield. "Wat bedoel je daar mee?", vroeg Tomari toen en zij zag zijn gezicht serieus worden. Xalian wou niet dat haar vriend het verkeerd zou opvatten. 'Het was om te plagen bedoeld,' glimlachte ze. 'Natuurlijk kan je wel iemand krijgen,' zei ze, waarop ze overdreven hem aankeek en twee keer met haar ogen knipte, ook om te lachen. 'Je weet toch, dat ik als een blok voor je val,' speelde ze toneel, terwijl ze net deed alsof ze flauwviel. Als Tomari het snapte, wist hij dat ze maar toneel speelde en het niet meende. Nou ja... Een beetje kunnen lachen in de vriendschap moest er zijn, toch?

Tomari was gerust gesteld toen hij haar woorden hoorde en moest lachen toen hij haar zag acteren, Tomari vroeg zich af hoe goed hun vriendschap zou ontwikkelen, maar dat was iets waar Tomari zich op het moment geen zorgen om kon maken, Tomari zette een grijns op en speelde mee "oh, is dat zo?", Tomari ging dichterbij haar met zijn gezicht en tuitte zijn lippen, waarna hij nog iets dichterbij ging en in haar gezicht blies, hopelijk kon ze in zien hoe hij haar terug had gepakt en nam ze het niet serieus, Tomari leunde iets terug en haalde de grijns weer op zijn gezicht "dan vindt je het vast niet erg als ik dit doe" zei Tomari en hij werkte Xalina daarna in de positie van het kietelen, maar dit keer weer met hem bovenop, Tomari keek naar haar en vroeg "schrok je?" nu wat serieuser hoewel hij nog steeds een lach op zijn gezicht had

Toen Tomari vroeg of het zo was en dichterbij kwam met zijn lippen, kwam Xalina ook dichterbij, maar raakte hem natuurlijk net niet en wendde haar blik af. 'Ugh... Ik ben genezen geloof ik,' grijnsde ze lachend. Tomari leunde al terug en keek haar aan. "Dan vindt je het vast niet erg als ik dit doe", zei Tomari en hij begon haar te kietelen. Aangezien Xalina tegen kietelen kon, bleef ze rustig liggen en keek hem met een grijns aan. Toen hij vroeg of ze was geschrokken, schudde ze haar hoofd. 'Darling, weet je nou nog niet dat ik tegen kietelen kan. We wonen al zolang samen,' zei ze met een gespeelde verliefde blik. Ze lachte. 'En ik maar denken dat je me uiteindelijk goed begreep. Ik heb me dus flink vergist.'

Tomari was verbaasd over hoe Xalina reageerde zeker toen hij en achter kwam dat ze tegen kietelen kon, maar Tomari had nog steeds een grijns op zijn gezicht "dat is niet mijn enige wapen" zei Tomari waarna hij zachtjes vloot, net hard genoeg om Toki het te laten horen, die op Xalina haar borst ging zitten en haar gezicht begon te likken terwijl Tomari Xalina stil hield, hij hoopde dat dit wel voldoende was om haar te laten reageren, Tomari grinnikte en zei "zo te zien heb jij niet als enigste een verliefdheid opgelopen" hij liet Toki nog ff door gaan en floot toen nog een keer, dit keer op iets andere toon, Toki maakte een geluidje van gehoorzaamheid en sprong van Xalina af, waarna hij naast Spirua zitten terwijl hij vrolijk toe keek

Xalina keek Tomari grijnzend aan, aan de enige kant opgelucht dat hij haar toneelspelen begreep. Toen Tomari zei dat het niet zijn enigste wapen was, keek ze hem enigszins vragend aan. Tomari floot en opeens sprong het vosje van hem op haar borst. Toki. Xalina begon keihard te lachen toen die haar gezicht begon te likken. Ze hield haar lippen toen op elkaar omdat een lik recht in haar mond was en keek toen met een gefronst gezicht naar Toki. Ze kneep haar ogen dicht en voelde hoe Tomari haar vasthield. 'Tok!' schreeuwde ze toen lachend. "Zo te zien heb jij niet als enigste een verliefdheid opgelopen'', zei Tomari toen en Xalina keek verliefd naar Toki. Toki ging gewoon door en Xalina lachte. Toen floot Tomari hem gelukkig van haar af. 'Stuur je mijn geliefde nu al weg?' vroeg ze met een pruillipje. Toen Tomari niks in de gaten had, sprong ze tegen hem aan, rolde met hem over de grond, kwam toen boven op hem, drukte haar knieën sterk tegen zijn lichaam aan en hield haar armen slap naast zich, omdat ze met haar knieën al kracht genoeg zette. 'Niet slecht voor een meisje hè? Jongens zijn toch nog slap,' plaagde ze hem en ze stak haar tong uit. Toen ging ze met haar gezicht dichterbij hem. 'Of niets soms?' fluisterde ze in zijn oor en ze keek hem daarna uitdagend aan. Gelukkig waren Tomari en zij nu goede vrienden. Daar was Xalina wel blij om.

Tomari glimlachte om Xalina haar reactie en op het dat Tomari niet op lette sprong ze opeens tegen hem aan zodat zij weer bovenop zat, ze zette behoorlijk kracht met haar knieen en had daar kennelijk genoeg vertrouwen in om haar armen los te laten hangen 'Niet slecht voor een meisje hè? Jongens zijn toch nog slap,' zei ze tegen hem en ze stak haar tong uit, ze kwam met haar gezicht dichterbij en fluisterde 'Of niet soms?' en Tomari moest een grijns onderdrukken, maar dat was niet voldoende om hem volledig van zijn gezicht af te houden, ze zou eens moeten weten wat hij kon en hoe sterk hij was, hij trainde niet voor niks elke dag elk aspect van zijn lichaam, van magie tot zijn geest, van conditie tot kracht, Hij wou haar bijna uitdagen voor een wedstrijd maar dacht dat het een beetje flauw zou zijn om haar compleet weg te vagen in een wedstrijd, dus veranderde hij zijn grijns in een vriendelijke glimlach en zei "inderdaad, maar weet je dan wel zeker dat jij een meisje bent, je reageerd als een jongen" en Tomari kon het niet helpen dan te grijnzen

Xalian zag een grijns verschijnen en kon er daardoor ook moeilijker een van haar eigen gezicht afhouden. Ze keek Tomari uitdagend aan en hield haar knieën ondertussen flink tegen hem aangedrukt. "Inderdaad, maar weet je dan wel zeker dat jij een meisje bent, je reageerd als een jongen", zei Tomari, waarop Xalina al meteen een gekke terugslag had. 'Goed, ik zal het vrouwelijker maken,' zei Xalina. Ze legde zich toen op Tomari en kon hem nu nauwelijks tegenhouden. Hoe kon ze nu iemand in godsnaam tegenhouden terwijl ze op diegene lag? 'Beter?' vroeg ze. Toen ging ze weer uit die positie en zette haar knieën weer stevig tegen de grond gedrukt aan weerszijden van hem. 'Nah... Ik zit liever zo.'

Tomari bleef rustig liggen toen Xalina haar positie veranderdem hij was ietwat verbaasd, maar ze ging al snel weer terug, ook nu bleef Tomari gewoon liggen, Tomari lag na te denken en sloot zijn ogen, zou het een goed idee zijn? waarschijnlijk niet, hij wou het nooit tonen, niet dat, in elk geval was hij het spelletje tussen hem en Xalina nu zat, hij opende zijn ogen en keek Xalina serieus aan "Wil je de prijs weten?" vroeg hij rustig en serieus terwijl hij revereerde naar hun voorgaande gesprek, na deze vragen van haar beantwoord te hebben zou hij haar daadwerkelijk naar het pad brengen, hij had geen zin meer om rondt te kloten, hij zou binnen een uur weer alleen moeten zijn en terug op de plek waar hij vandaan kwam, hij zou niet met zichzelf kunnen leven als 'dat' zou gebeuren

Xalina keek hem lachend aan, maar Tomari lachte niet mee. Xalina's gezicht veranderde ook weer naar ernstig en ze keek hem toen serieus aan. "Wil je de prijs weten?" vroeg Tomari toen en Xalina slikte even hoorbaar. Wat het ook was, het was vast geen pretje. 'Ja, oké, ik vind het best,' zei ze en haar voorgevoelens speelden op. Moest zij soms met hem... Nee, dat was toch niet de prijs? Dan bedroog hij zijn vriendin toch? Nee, dat zou het wel niet zijn. Maar waarom keek hij anders dan zo en waarom had hij zijn ogen net gesloten? Xalina vroeg het zich af en voelde zich benauwder bij de minuut worden. Had ze die actie van daarnet, van het op hem liggen, soms beter niet kunnen doen? Had hij nu fantasieën gekregen? Xalian werd angstiger bij de minuut. Ze ging van hem af en kroop een eindje terug waarnaar zij zich kwetsbaar tegen een boom zette en haar armen om zich heen sloeg. 'Hé, die actie van daarnet, dat ik op je lag. Je weet toch dat dat een grap was? Ik zou jou toch nooit afpakken van je vriendin!' zei ze wanhopig.

Tomari hoorde haar bevestiggen, waarna ze opeens steeds angstiger werd en opeens een stuk naar achter kroop, tegen een boom aan, 'Hé, die actie van daarnet, dat ik op je lag. Je weet toch dat dat een grap was? Ik zou jou toch nooit afpakken van je vriendin!' zei ze en Tomari ging recht op zitten "stop eens met door te denken, natuurlijk wist ik dat het een grap was, en bovendien, zelfs als je het probeerde dan zou het je nog niet lukken, anyway, ik vraag het omdat als we nog lang zo door gaan dat ik een beetje in tijdnood kom en ik wilde de openstaande vraag nog beantwoorden en je terug naar het pad begeleiden" zei hij serieus, hij wachtte nog even tot hij zeker wist dat het bij Xalina ingezonken was en begon te vertellen "bij de overdracht hoort een bloedcontract, je maakt een heel klein sneetje op je vinger en trekt dan bij waar het lint bij de vorige eigenaar stop een bloedlijn met de grootte van het stukje dat je over neemt, daarna wordt het bevestigd met het bloed van de gever", hij wachtte een seconde voordat hij verder ging en zei toen "daarna komt de stap van het echte contract, de bloedende vingers van elkander zet je tegen elkaar en die houd je zo totdat de stroom stopt, dat zal ongeveer een halve minuut zijn en voor de rest zal jij dan weinig merken, ik krijg door het contract echter een heel klein deel van jouw herrinneringen die betrekking hebben met waar je het lint voor nodig hebt en ik zal jouw magie kunnen opsporen" zei Tomari, dat was alles wat hij te vertellen had, hij wachtte nu tot Xalina met vragen kwam of bevestigde dat ze het begreep

Xalina keek hem aan. 'Sorry,' mompelde ze toen hij zei dat ze moest stoppen met doordenken. 'Groot gelijk heb je,' grinnikte ze even. Daarna luisterde zij aandachtig naar wat Tomari te vertellen had. Ze keek hem even met grote ogen aan en een lach verscheen toen over haar gezicht. Haar goudkleurige ogen lachte mee en Xalian trok een wenkbrauw op. 'Is het dat? Is dat alles wat ik moet doen?' vroeg ze toen, alsof ze het nog steeds nauwelijks kon geloven. 'Nou, kom maar op dan!' grinnikte ze, terwijl ze hem aankeek. Ze keek even naar haar vinger. Had ze iets om hem door te snijden. Ze wist al iets. 'Spirua!' riep ze, waarop haar tijger meteen kwam. Ze hield haar vinger voor Spirua, die eraan snuffelde. 'Bijt daar is een stukje vanaf,' zei ze. De tijger keek haar aan en ging toen met haar mond naar Xalina's vinger. In een handeling was een stukje vlees van Xalina's vinger weg en Xalina keek naar Tomari. Even herhaalde ze zijn woorden in haar hoofd. Ze trok een lijn zoals Tomari het verteld had, daarna wachtte zij tot zijn vingers ook bloedde, om het vervolgens tegen zijn vinger aan te duwen. 'Was het dit?'

'Is het dat? Is dat alles wat ik moet doen?' hoorde Tomari Xalina zeggen en Tomari knikte, 'Nou, kom maar op dan!' reageerde ze vrolijk, ze liet haar tijger haar vinger bijten zodat deze bloedde en Tomari pakte het mes dat hij bij zich had en waarmee hij eerder die dag kruiden had verzameld en ook hij maakte zijn vinger open zodat deze bloedde, Xalina deed zoals Tomari haar gezegt had, en ook Tomari volgde de stappen, bij de laatste stap vroeg Xalina 'Was het dit?', maar het einde moest nog komen, Tomari zei zacht "houd je vinger zo tegen de mijne aan en concentreer je op je bloedstroom, je voelt het wel als het klaar is, geloof me, het is alsof je een paar duizend volt door je lichaam heel krijgt, ook voor mij trouwens" en Tomari sloot zijn ogen en concentreerde zich op zijn bloedstroom terwijl hij hoopte dat Xalina zijn instructies ook voelde, hij dacht dat Xalina het contract onderschatte, maar zou haar niet tegen kunnen houden, en hij dacht dat ze 't ook wel de moeite waard zou vinden dus hield hij haar niet tegen, Tomari zette zich schrap op de klap waarvan hij wist dat hij over een paar momenten zou komen en wachtte

- OMG! Sorry voor late reactie! Ik had het niet gezien O_O -

Xalina keek hem aan. Duizend volt? Dan ging je toch dood? Maar Tomari had zijn vinger al tegen de hare geplaatst. Xalina concentreerde zich volledig op haar bloed, die stroomde door haar aderen. Ze voelde hoe Tomari's spieren spande en de hare vervolgde automatisch. Ze zette zich angstig schrap op die harde klap die ging komen. Xalina had het niet echt graag op elektriciteit. Haar spieren spanden zich en het volgende moment leek het alsof Xalina in vuur en vlam stond. Een schrok, zo sterk als wat, kwam in haar lichaam en Xalina snakte naar adem. Het volgende moment viel ze op de grond en geschrokken keek ze Tomari aan. Haar tanden lieten zich automatisch zien toen hij dichterbij probeerde te komen en Spirua sprong tot naast Xalina, terwijl ze haar staart automatisch rond Xalina sloeg. Xalina keek geschrokken naar Spirua en richtte haar blik toen op Tomari. Het gevoel tintelde nog na en gelukkig hield het even later op. Xalina keek tomari even vol afschuw aan. 'Ik hoop voor jou dat het nu over is,' siste ze en haar stem klonk trillerig. Het leek niet op de hare.

Tomari had zich er op voorbereid, maar de schok die door zijn lichaam heen was gegaan had alsnog verschrikkelijk veel pijn gedaan, zoveel dat Tomari zich echt moest inhouden om niet heel hard te gaan vloeken, hij had dit al twee keer eerder gedaan en wist dat het verschrikkelijk pijn deed, een keer was dat hij het lint kreeg, de andere keer was toen zijn zusje had gesmeekt om haar ook een stukje te geven, waar Tomari na weken van gezeur uiteindelijk toch mee was ingestemd, het deed even veel pijn voor de gever als de ontvanger, alleen was het voor de gever erger sinds die nog ongeveer een week lang naschokken kreeg, hij keek Xalina aan en zag haar behoorlijk pissig naar hem terug kijken, Spirua stond ondertussen naast haar, die dacht waarschijnlijk dat hij haar baasje behoorlijk pijn had gedaan en daar had ze alle reden toe 'Ik hoop voor jou dat het nu over is,' siste ze tegen hem, bij Tomari deden zijn vingers echter nog steeds pijn van de schok en hij wachtte een seconde met antwoorden om er zeker van te zijn dat hij niet zou gaan vloeken van de pijn midden in zijn zin "voor jou is het nu voorbij, jij krijgt nu alleen nog de positieve effecten van het Linoa, en sorry dat ik niet eerder zei dat het zo'n pijn zou doen, ik had het een beetje verdrongen sinds het voor beide kanten gelijk is" zei hij tegen Xalina, hopelijk was ze niet al te boos op hem, in elk geval zou hij haar maar vertellen over de naschokken als ze doorging met boos te zijn

Xalina's ogen schoten lichtelijk vuur. Ze verbrandde bijna een boom naast zich, maar kon de vlam nog net onder controle houden. 'Je hebt het verdrongen?' vroeg ze sissend. Daarna keek ze hem vol afschuw aan en Spirua zwiepte nerveus met haar staart. Toen schudde Xalina haar hoofd. Ze stond op en keek hem toen aan. 'En moeten die dromen nu normaal verdwijnen?' vroeg ze toen weer met haar normale stem. Ze leek zichzelf te beheersen en een glimlachje kon er gelukkig vanaf. 'Sorry dat ik kwaad werd. Ik ben zulke grote schokken nog niet gewend,' zei ze en ze glimlachte. Haar vingers tintelden nog een beetje maar Xalina's woede was gelukkig afgekoeld. Ze moest haar vuur wat beter onder controle krijgen als ze kwaad werd. Rustig keek ze hem nu aan. Te rustig. Ondertussen liep ze samen met Tomari een kant uit, zodat ze van elkaar verwijderd zouden kunnen worden. Maar niet te ver. 'Je zult me nu wel een afschuwelijk monster vinden, omdat ik zo kwaad werd, maar ik moet denk ik, als het echt waar is, nogal bij je in de buurt blijven,' mompelde Xalina.

'Je hebt het verdrongen?' vroeg Xalina sissend, Tomari knikte alleen, ze klonk anders dan eerst, alsof ze zichzelf niet was, nadat Xalina haar hoofd schudde werd ze weer normaal, tenminste dat hoopte hij 'En moeten die dromen nu normaal verdwijnen?' vroeg Xalina en Tomari knikte weer "ja, inderdaad" zei hij 'Sorry dat ik kwaad werd. Ik ben zulke grote schokken nog niet gewend,' zei Xalina en ze glimlachte, Tomari wist echter dat het ook zijn schuld was, hij had dit niet zo dicht bij zijn 'probleemtijd' moeten door, dat wat op dit moment in zijn bloed zat had haar ook even beinvloed, weliswaar kort sinds haar afweersysteem het meteen had aangevallen, wat het bij Tomari dus niet meer deed, Xalina werd nu weer rustig, ze begon samen met hem te lopen en zei 'Je zult me nu wel een afschuwelijk monster vinden, omdat ik zo kwaad werd, maar ik moet denk ik, als het echt waar is, nogal bij je in de buurt blijven,' Tomari zuchte, ze had hem verkeerd begrepen en bevendien wist hij dat die aanval van net ook zijn schuld was "ik vind je geen monster, het was mijn schuld, bovendien hebben we net het contract al gebonden en ben je dus totaal vrij van mij als je dat wilt zijn" op dat moment kreeg hij echter een van de naschokken en hij moest zich even stil houden om niet echt iets te laten merken en liep toen snel weer met haar mee

Xalina keek hem toen aan en knikte. Ze trilde een beetje. 'En wat als die dromen nu toch niet verdwijnen?' vroeg Xalina, treurig kijkend naar de grond. Ondertussen richtte ze haar blik even op de bomen en dacht toen heel even aan Sevalin. Haar hart bonkte wild, maar ze hield zichzelf koest bij Tomari in de buurt, terwijl ze rustig op het antwoord wachtte. Even later zag ze uiteindelijk de uitgang van het bos en daar was ze wel blij mee. Nu kon hij naar Lynn en zij naar Sevalin, of iets anders. Ze keek rustig op en hem neer en liep toen een stukje voor zich uit. Ze floot Spirua bij zich en liep toen het bos uit. Ze ademde de nieuwe lucht stevig in en haar ogen moesten even wennen aan het plotselinge opgedoemde licht. Daarna glimlachte ze. 'Nou, Tomari. Tot nog is,' glimlachte zij en ze liep weg.

- Einde topic (als jij nog gepost hebt) ? -

Tomari zuchtte heel zacht zodat Xalina het niet kon horen en zei "de dromen verdwijnen echt, geloof mij nou maar, als dit niet werkt zal niks werken, wat je ook probeert voor hoe lang dan ook en dat is nog nooit gebeurt dat Linoa heeft gefaalt" Tomari keek weer naar voren en zag de rand van het bos die ze daarna snel bereikte, Tomari ademde even in en uit en genoot van het zachte zonnetje yerwijl hij afscheid nam van Xalina en bedacht wat hij nu ging doen

(einde topic, was een goede ^^)

PROFILE MAGICIAN

» Korte haartjes
» Een rustige wandeling
» Wandeling door de sneeuw||Open

Korte wandeling

Korte wandeling

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen