Rustig

Afgeleid ging zijn aandacht naar Xana die uit het niets enthousiast bij hem op schoot sprong. Hij lachte nogal verbaasd over het spontante idee van de Lynx en legde zijn handen op haar vacht. Gedeeltelijk om haar in evenwicht te houden maar ook zodat hij haar over de vacht kon aaien en doen. Xana was verrassend licht, iets wat hem deed verbazen maar hij werd teveel uit zijn concentratie gehaald door het dier zelf om er nog diep over na te kunnen denken. Hij draaide lachend zijn gezicht weg terwijl deze helemaal vochtig werd gelebberd door Xana's tong. ‘Xana, vieserd, hou 's op.’ Lachte hij haar toe terwijl hij moeite deed haar hoofd aan de kant te drukken. Niet te hard natuurlijk, hij wilde haar geen pijn doen. Uit het niets trok ze zich sprong weer van zijn schoot af. ‘Ahw, sorry.. zo bedoelde ik het niet.’ Een grijns sierde nog steeds zijn gezicht totdat hij opeens vanaf de andere kant belaagd werd door Lynn. ‘Ah, nee! LYNN!’ Wetend, zonder zijn blik op haar te hoeven richten, dat zij het was. Met een oorverdovend schrapend geluid schoof hij zijn stoel naar achteren, weg bij het onaangename gevoel. ‘Ik had je gewaarschuwd!’ Zei hij dreigend, ‘Waar is mijn emmer?’ Zoekend keek hij om zich heen, alsof hij werkelijk keek of hij ergens een emmer kon vinden zodat hij deze kon vullen en over Lynn haar hoofd heen kon gooien. ‘Jij hebt zo'n geluk dat hier geen emmer in de buurt is.. op een keer pak ik je terug Lynn, dat is je gerade.’ Beloofde hij haar. Met een grijns, die toch iets duivelachtigs bezat, keek hij haar aan. ‘Ooit,’ Voegde hij er nog iets dreigend aan toe. ‘En Xana.. ’ Hij draaide zich om tot de lynx. ‘Meer van zulke acties en je zult me vertrouwen toch echt een keer verliezen. Misschien moeten we er maar een keer goed over praten, zal onze relatie ook vast goed doen. Zie ik je vanavond?’ Babbelde hij droogjes tegen haar aan waarna hij zich weer tot de medemens aan tafel richtte. ‘Jongens, als die kantine niet in een kwartier opengaat ga ik de keuken plunderen. Who's with me?’

- Dan ga ik maar XD -

Lynn keek lachend hoe Laurens omhoog sprong en wou wegrennen, terwijl Laurens naar een emmer zocht, die hij natuurlijk niet kon vinden. 'Wij houden ook van jou, Laurens', plaagde ze hem en ze wreef zijn hele haar in de war. Daarna richtte Laurens zich tot Xana en babbelde weer onzin. Ze keek hem aan met platte oortjes. Daarna zette ze haar poten op zijn stoel, rekte zich uit en gaf hem een lik over zijn neus. Haar oren zaten nog steeds achteruit. Xana vond Laurens namelijk erg lief. Maar ze vond, net als haar baasje, het ook wel leuk om hem te plagen. Toen Laurens over de kantine begon, knorde Lynn's maag ook. Dat bracht haar op een nieuw ideetje. Ze keek naar Xana en wees toen naar de kantine. Xana rende achter de balie door. Even later sprong ze over de balie weer terug en schudde haar hoofd. 'Nou jongens, er is in ieder geval niks eetbaars te vinden', zuchtte Lynn. Ze streelde Xana's vacht, die een genietend geluid liet horen. Xana liep onder de tafel naar Laurens en ging toen voor zijn voeten liggen. Ze keek met platte oortjes omhoog. Lynn liep achter Laurens door naar Tomari. Ze stond achter hem, hurkte een beetje en sloeg haar armen om hem heen, terwijl ze haar wang tegen de zijne liet gaan. 'Goedemorgen lekkertje van me', fluisterde ze, zodat alleen Tomari het kon horen, zachtjes in zijn oor.

- Iemand? Rosalie? -

Rosalie keek het tafereel een beetje verward aan. Wat waren die twee aan het doen? Maar al snel merkte Rodalie dat het om een plagerijtje ging en lachte mee. Die Lynn was goed met Xana. Vol bewondering voor die twee volgde ze alles. Tot ineens Laurens, die naast haar zat, begon over de kantine. Rosalie knikte en glimlachte. "Ik doe mee!" Zei ze glimlachend. Ondanks het stukje brood was haar maag nog steeds niet vol. En zachtjes hoorde ze hem knorren. In eens schoot Xana achter de balie van de kantine waarop Lynn al snel antwoord gaf. Met haar ogen schoot Rosalie van Xana naar Lynn. 'Nou jongens, er is in ieder geval niks eetbaars te vinden', zuchtte Lynn. Rosalie zuchtte mee. Als ze ergens zin in had was het nog wel een broodje. Vervolgens liep Lynn naar Tomari en Rosalie glimlachte. Ze richte zich op Laurens, "Dan wordt het toch de keuken plunderen." Zei Rosalie ondanks dat Lynn had verteld dat er niks was. Rosalie glimlachte. "Misschien houden ze het wel verborgen voor ons." Ze keek even naar de Lynx die bij Laurens zijn voeten lag. Daarna keek ze naar de kantine, hopend dat hij toch open ging.

~ sorry voor een late reactie! ~

Tomari keek rustig toe, maar zijn maag knorde nu echt hardop, hij voelde echter op dat moment Lynn achte hem komen staan en voelde haar armen om hem heen, Tomari glimlachte 'Goedemorgen lekkertje van me' fluisterde ze in zijn oor en hij fluisterde zacht terug "goedemorgen, liefje van me" en leunde iets naar achter zodat hij haar een kusje op haar wang kon geven, die situatie had Lynn waarschijnlijk willen voorkomen, maar Tomari kon zich gewoon even niet inhouden, daarna stond hij voorzichtig op en gaf haar een knuffel, toen hij haar los liet draaide hij zich om en zei "ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ga kijken of ik nog wat te eten kan ritselen, mijn maag houd het niet lang meer zo" waarna hij met een glimlach op zijn gezicht toekeek wie er met hem mee zouden gaan op plundertocht in de keuken

(spijt me dat ik zo extreem laat ben, maar dan kunnen we nu verder, toch?)

PROFILE MAGICIAN

» Rustig
» Rustig
» Rustig
» Rustig lopen
» rustig onder wakend oog

Rustig

Rustig

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen