Xalina keek naar haar tijger, Spirua. Lachend wenkte ze het elegante, prachtige beest, die zich uitrekte en ook opstond. Xalina deed een blauwe spijkerbroek met een blauwe trui erover aan. Ze had gelukkig een capuchon. Zo kon ze, als er iemand aankwam, zich onzichtbaar maken. Nou ja, voor een deel dan. Xalina wenkte Spirua met zich mee. Onderweg deed ze haar capuchon toch maar op. Ze had er blauw witte sneakers onderaan gedaan. Gelukkig kenden mensen haar niet. Xalina wou wel kennismaken, maar ze was nogal verlegen over het feit dat ze soms stomme dingen kon zeggen, of opeens stoer ging praten. Nou ja, dat stoer praten gebeurde zeer weinig. Xalina opende zonder moeite de deur en vond de tuin binnen enkele minuten. Ze wrong zich voorzichtig tussen de struiken door en ging toen tegen een gigantische eik aanzitten. Ze had haar boekje met tests bij. Xalina schreef altijd testjes. Bijvoorbeeld 'Ben jij een engel of een bengel?' had ze al is verzonnen. Zo meisje, dit blijft wel ons geheimpje leken de bomen te fluisteren en Xalina drukte zich hijgend tegen de boom aan. Ze zag haar vader voor zich en trapte wild in het niets. Ze liet een vlam komen en maakte een boog rond haar, maar niks raakte ze. Morgen kom ik weer, ik word al opgewonden als ik eraan denk! Xalina keek hijgend voor zich uit.
PROFILE
Onderwerp: Rustig 
zo okt 31 2010, 22:23
