No… no no nononono this can’t be true. Wanneer hij de deur opent, merkt hij een kamer met twee bedden, bureaus en kleerkasten. Hij had nog specifiek voor eenpersoonskamer gevraagd. Waarom staat hij dan in een kamer met twee bedden? Het idee dat hij dit voor zich alleen is wordt meteen weg geslagen wanneer hij het set reiskoffers ziet. Er is duidelijk al iemand voor hem hier binnen gekomen en heeft zijn plaats ingenomen. Aido heeft nog last van nachtmerries, met als gevolg dat hij midden in de nacht kan wakker schrikken en bang is dat hij de andere daardoor wakker maakt. Aido kijkt nog eens naar de zilver matte sleutelhanger die aan zijn kamersleutel hangt, maar als dit niet de juiste kamer was dan zou hij die ook niet hebben open gekregen. ”Oh hai,” hoort hij dan in de gang. Wanneer hij zich omdraait ziet hij daar een blonde jongen, iets jonger als hij met twee volwassen. ”You must be Aido. I’m Kain, I think we are going to share a room for the next months,” onzeker krabt de persoon, die zich net als Kain heeft voorgesteld, achter zijn hoofd. De twee volwassenen reiken hem hun hand en hij schudt deze. ”Nice to meet you Kain, but” begint Aido te praten, ”I fear this is a misunderstanding. I asked for a single room.” Neen, Aido had helemaal geen zin om zijn verhaal aan deze jongen te vertellen. ”Oh,” hij weet niet wat hij bij Kain moet aflezen, maar het lijkt op een mengeling van teleurstelling, opluchting en onzekerheid. Het begint bij Aido op te merken dat hij deze jongen niet wilt storen met zijn verleden. ”But, you know what? For now we can take this.” Aido forceert een glimlach en neemt dan een stap in de kamer om aan de andere kant zijn twee reiskoffers te zetten. ”Sweet.” reageert Kain achter hem, weer zijn enthousiasme als hij Aido begroette. Hij hoort nog een druk gefluister in de deuropening, van Kain en zijn ouders, maar schenkt er even geen aandacht aan sinds hij nakijkt of alles in orde zijn. ”We have already been looking around, so I can show you the important stuff.” Aido draait zich om en gebaard hem om voor te lopen. Om eerlijk te zijn had Aido even geen zin in vriendelijk zijn. Het liefst zou hij terug naar de verantwoordelijke van de kamers gaan en hen nog eens op het hart drukken dat hij een kamer alleen moet hebben. ”Kitchen!” Nog voor ze in de ruimte zijn. Roept Kain het enthousiast uit. ”So I have been training to cook, if you want to I can show you,” en op dat moment beseft Aido dat het misschien niet zo een ramp is. Hij moet zelf om het enthousiasme lachen. ”Well as long you don’t poison me, we can do that,” Voor het eerst sinds lang, is zijn lach niet meer geforceerd.

De weken lopen voorbij, maar elke nacht doet Aido zijn best om zo min mogelijk lawaai te maken. Met als gevolg dat sommige dromen verstikkend zijn en het lijkt alsof hij geen adem krijgt. Met als gevolg dat Aido minder en minder slaapt en hij daardoor de eerste ochtend lessen skipt. ”I hate mornings,” is het antwoord dat Aido geeft als Kain erachter vraagt, maar eigenlijk profiteert hij van dat extra uurtje dat hij zonder problemen kan slapen. Kain stelt er zich geen vragen bij, maar weet dat er meer aan de hand is. Aido wordt oververmoeid en zijn punten gaan erop achteruit. Hij leert Kain en diens ouders beter kennen, wat Aido een gemis geeft aan zijn eigen ouders. ”My parents kicked me out when they found out I wanted to be a singer instead of a lawyer.” Kain, de person die niet zou weten wat te beginnen zonder zijn ouders, snapt niet hoe iemand zou iets kan doen. Hij nodigt Aido uit voor het kerst- en nieuwjaarsfeest, maar Aido slaagt dit af met een smoesje dat hij al ergens naartoe kan. Al heeft Aido niemand om op terug te vallen en hij dus de feestdagen alleen viert.

Tot Aido de rol van kamer opruimen eens op zich neemt.
Door dat hij toch geen eigen kamer krijgt en Aido het smeken heeft opgegeven maakt hij er het best van en maken ze gebruik van een wisselsysteem. Al zorgt Kain het meest voor het koken, met of zonder succes, neemt Aido dan het opruimen en kuisen van hun kamer. Dit is nog zo een dag. Met een borstel en dweil gaat hij door de kamer, tot hij onder Kains bed ergens tegen komt. Bij het bukken en onder het bed te kijken merkt hij een boekje open, wat Aido beter had laten liggen. Het moment dat hij het boekje opneemt, kijkt hij meteen weer weg. In het open geslagen boekje ziet hij een frontaal, héél naakte jonge man staan. De deur van de kamer gaat ineens open, “Hey Aido, Di…” waardoor Kain perplex blijft staan. “Euh, Aido, It’s not what it looks like. That’s not mine,” en grijpt hij het boekje uit Aidos handen. “Don’t worry about it, I already had an idea,” wuift Aido de bekentenis weg. “You do? And you don’t mind we share a room?” Aido draait zich verbaast om. “Why would I mind?” ”Well, maybe because I’m gay and you are not. You wouldn’t be the first person who would start to hate or ignore me because of that,” zijn blik neergeslagen. Aido kan duidelijk de krop in zijn keel horen en hij realiseert zich dat hij wel gehecht is geraakt aan deze jongen. ”Are you serious? It doesn’t change who you are. As long you don’t try to seduce me, I’m fine.” Kain kijkt verbaast op, tranen in zijn ogen. ”Really?” Aido knikt hem toe en draait zich om om verder te gaan met zijn huishoudelijke taken. ”Can you just not tell my parents about it?” en Aido draait zich weer om. ”First of all: why would I tell your parents about it, it’s not my business. Second of all: why can’t they know?”
”They aren’t fan of the idea of me doing music, they think that’s it’s full of gay and bisexual people. So I they will think that it’s because I’m surrounded by them and you would have changed me.” Aido kijkt verontrustend naar Kain, ”Well, you can already tell them it wasn’t my fault.” natuurlijk zegt hij dit al lachend. ”I know and you are married, so,” Aido kijkt naar de zilver matte trouwringer aan zijn rechter ringvinger. ”Sharp eye. But if you want me to keep your secret, I can promise you it is safe,” ”Thanks man”
”So you wanted to say something entering the room?” paniek in Kain zijn ogen. ”Shit!” en loopt weg, naar de keuken. Razendsnel halt hij de ovenschotel uit de oven, gelukkig net niet verbrand. ”Dinner is ready!” al probeert Kain wel enthousiast te klinken, hoort Aido een enige aarzeling in zijn stem. Aido zet zijn hand op diens schouder en geeft hem een opbeurende knijp. Ze zetten zich aan tafel en beginnen in stilte te eten. ”Technically, I’m not married anymore. She passed away a couple years ago.” bekent Aido tussen de happen door. ”Oh, I’m sorry to hear that man. What happened?” ”A robbery gone wrong. She was standing at the wrong place when one of them spoke a spell.”
”Is that why you never take any magic lessons? “
”I don’t want to make that mistake as that person did. I’m not going to ruin another life. Because it surely did mine. Because of that I’m an addict… alcohol.”
”And that’s why you never come with the whole gang when we go out.”
”It’s hard, really hard.”
”Hey, I know it will not mean much, but if you want I can be here for you”
”Thanks, I appreciate it. Have you never been woken in the middle of the night?”
”Yes, but I never told you. Didn’t wanted to make it uncomfortable.”

De avonden erna, wordt Aido soms nog zwetend wakker, paniek. Kain staat dan recht en gaat dan bij Aido in het klein eenpersoonsbed zitten om hem te kalmeren en een rust te geven. Zoveel maanden later hebben ze beslist om samen een groep op te starten en samen te werken om Aido zijn alcoholprobleem tegen te houden, maar ook om Kain zijn zelfvertrouwen hoog te houden.