Dat ze verrast was .. was misschien een beetje te zacht uitgedrukt. Nee, ze had niet bepaald verwacht deze man ooit voor haar deur te vinden. Ze had verhalen gehoord. Ze had zelfs een keer een glimps van hem gezien op het school terrein. Maar zijn uiterlijk was te ongewoon om niet te herkennen. Het opgeschoren deel van zijn schedel dat zo ontzettend in contrast stond met de lange donker rode lokken. De weinige kleding die hij droeg die duidelijk niet meer van deze tijd was. Wat Roxanne alleen niet begreep.. Wat deed de heer van de lucht in godsnaam aan haar deur. Haar welgevormde zwarte wenkbrauwen schoven neer in een niet begrijpende frons boven de iet wat perplexte hemelsblauwe ogen toen hij eindelijk sprak. Voor ze direct kon antwoorden werd haar aandacht getrokken naar haar hond. Gyp stond namelijk, plotseling, heel geïnteresseerd en enthousiast de stenenvloer vlak naast de man te likken. Pas toen er een heldere druppel bloed op zijn witte kraag viel schoten haar ogen omhoog naar de arm van de legendarische magiër.. "Oh.. oh god," een lichte paniek was nu duidelijk in haar stem te horen. Ze plaatste zacht maar kordaat haar hand op zijn linker schouder en trok hem, zonder verder iets te zeggen het huis binnen, mee naar de keuken. Het kleine meisje had zich met moeite omgedraaid in de goed aangeschoven stoel. Met grote verbaasde blauwe ogen keek het kind op naar de wel heel interessant uitziende man terwijl Roxanne een schone theedoek onder de kraan hield. "Here, let me help you," Ze drukte de theedoek op de wond om het meeste bloed weg te halen en de plek beter te kunnen bekijken. Het zag er pijnlijk uit en dat was te zien aan Roxanne vertrokken gezicht. Met plaatsvervangende pijnlijke uitdrukkingen siste ze uit tussen haar tanden, waarna ze de ogen van de man opzochten.. hmmm verschillende kleuren. "What happened?" vroeg ze hem bezorgd.

Voor hij kon antwoordde klonk er opeens een zacht plof naast hen. Het meisje was van de stoel af geschoven en rende nu kierend richting de open staande deur, waar Gyp nog steeds uitgebreid elk laatste beetje bloed tussen de tegelgroeven weg probeerde te likken. "Shit." siste ze zacht en haast niet gepast uit de lippen van de vrouw, waarna ze de bloederige hand van Ronodan op de theedoek drukte. Met een paar grote passen had ze het meisje ingehaald en van de grond getild. "Waar dacht jij heen te gaan jongedame." Het kleine meisje gaf een klein speels gilletje en sloeg haar mollige armpjes met een lachebekkie om de hals van Roxanne. "Ik wil met kip buiten spelen!" ze wees naar de openstaande deur, maar Roxanne liep met haar de andere kant op. Naar de woonkamer. Daar zette ze het kind op een speelgoedtapijt, waar allemaal mytische dieren op stonden afgebeeld, en bezaait was met allemaal speelgoed. De woonkamer was afgezet met kindervriendelijk hekwerk van Gren. In de hoek onder het raam lag een ander dier. Een mysterieus katachtig dier, ongeveer zo groot als een leeuwin. Haar gepluimde oren waren nieuwsgierig naar Roxanne gedraaid. Al bleven haar zilveren ogen kalm op het kleine meisje. Roxanne wist dat ze, met River in de woonkamer, Lunar zonder problemen even alleen kon laten.

De vrouw haastte zich daarom ook weer terug naar de keuken, nadat ze de voordeur ook gesloten had. Gyp was nog wel buiten, maar die kon zich wel even in de tuin redden. "Sorry daarvoor," verontschuldigde ze zich waarna ze zich weer op zijn wond richtte. "So again.. what happened?"

Een frons van concentratie stond boven haar hemels blauwe ogen. Ze was geen mensen dokter, maar haar EHBO diploma was wel ergens goed voor. De snee was diep, maar voor zover ze kon zien had het niet al te veel schade aangebracht aan belangrijke spieren in zijn arm. Hij moest hoe dan ook terug naar de school zodat Rae hem kon behandelen. Het enige wat Roxanne nu kon doen was de wond zo goed mogelijk schoonmaken en verbinden. Ze dook in een van haar keukenkastjes en haalde er een tinnen kistje uit met een rood kruis op de bovenkant. Maar voor ze deze opende schoten haar blauwe ogen duidelijk verschrikt op naar man. "A hitman?" Alsof hij nu elk moment door de ramen kon springen keek Roxanne bezorgde en zoekend door het keukenraam naar buiten, voor het geval ze iemand zag. "Is he still out there?" Shit! Ze had Gyp zojuist buiten gesloten. "You didn't lead him here, did you?" de bezorgdheid in haar stem ging gepaard met een ondertoon van verontwaardiging. Ondertussen opende ze de kist en verzamelde het verband werk die ze nodig had. Ze begon met een Novaans ontsmettingsmiddel en depte deze op een schone dot watten. "This is probably gonna sting," waarna ze het zorgvuldig maar snel over de snee veegde. Ze hield haar hand vervolgens boven de wond. Tientallen lichtblauw fluoriserende tentakelachtige flinterdunne slierten dropen uit haar slanke vingers en handpalm en kuste de beschadeging in Ronodan's huid. "That should relieve some of the pain.." Vervolgens ging ze te werk met verband om de wond te verbinden. "My name is Roxanne by the way." haar blauwe ogen zochten even die van Ronodan op, waarna ze verder ging met het wikkelen van het verband.

Roxanne leek te weer wat te ontspannen toen Ronodan haar ervan verzekerde dat ze veilig waren. Haar blik nog geconcentreerd op de handelingen om de man te helpen waarbij haar mond onbewust wat omkrulde. "Good." Ze moest er niet aan denken dat Lunar iets zou overkomen. Al voelde ze zich vrij veilig met River in de buurt. Van Ronodan was ze nog niet heel zeker, maar ze gaf hem wel het voordeel van de twijfel. Ze had geen reden om hem niet te geloven. "I trust you." bevestigde ze enkel, zonder hem aan te kijken.

Ronodan liet zich gewillig door haar behandelen, ookal wist ze dat het pijnlijk was. Iets wat ze wel kon waarderen. Dieren waren niet zo makkelijk.. dat was juist een heel gevecht. En ze zag het nou ook niet bepaald zitten om deze man te fixeren zodat ze hem kon helpen. "Helping you," was haar korte antwoord op zijn vraag toen hij vroeg wat ze aan het doen was. "It's just some healing magic. Most of the time I only use it on wounded animals, but it works on people just as well." ze grijnsde kort.

"Nice to meet you Ronodan." Ze wikkelde kalm zijn arm in verband om de wond te beschermen tegen eventuele infecties van buitenaf, onderwijl luisterend naar zijn vraag. Ze richtte wat verbaasd haar blik naar hem op "Yes. I am. How do you know that?" ze had niet gedacht dat een legendarische magiër überhaupt van haar bestaan af wist. Ze had net zo goed een dorpeling van Oaks field kunnen zijn. Ze was niet bepaald een belangrijk of bekend persoon ofzo. In tegenstelling tot hem. Hij was niet bepaald iemand die makkelijk in de menigte zou verdwijnen. Zijn magische energie alleen al...
Twee bijna tegenovergestelde mensen... en toch stond ze hier nu zijn wond te verzorgen... How a normal day could change..

Ze was al snel klaar met het verband aan leggen. "There. That should be fine for a couple hours. You should see a real doctor though.. I don't know if you get treated by Rae?" Ze borg al de verbanddoos spullen weer netjes op. Haar blik viel op de ovenplaat met afkoelende koekjes, waar ze eentje vanaf pakte. "For the patient" bood ze hem met een glimlach aan "Because he behaved so well," Waarna ze een stoel voor hem open schoof, zodat hij even kon zitten. "Would you like some milk with that cookie? Or something else to drink? You should take a little breather at least, so please sit." sprak ze vriendelijk terwijl ze drie mokken voor thee of koffie of melk uit een keukenkastje greep.