Sinds Aido altijd geïntegreerd is geweest om nieuwe gezichten te leren kennen, duurde het dan ook niet lang om zelf zijn eigen naam op de lijst te zetten van deze nieuwe schooldokter. Al geeft zijn probleem nog altijd een slechte nasmaak in zijn mond als hij erover moet spreken of schrijven. Hij schaamt er zich niet zo zeer voor, maar het blijft de zwaarste fout die hij ooit heeft gemaakt.
Het geeft hem altijd de rillingen om erover te spreken, er aan herinnert worden is ook al erg genoeg. Hij kan en mag het niet verbergen, al helemaal niet voor de persoon dat voor je gezondheid instaat. Hij weet dat dit een groot gespreksonderwerp zal worden, maar hij hoopt ook dat hij overtuigend genoeg zal overkomen dat hij het achter zich heeft gelaten. Erover praten zal wel moeilijker worden, sinds hij het in een lange tijd niet meer heeft gedaan. Behalve dan tegenover zijn eigen bandleden. Miss Eres is er ook van op de hoogte, maar dat is ook omdat zij de persoon is die zijn aanvraag heeft goedgekeurd. Als je met kinderen of jongeren werkt, dan mag je zoiets niet verbergen. Het kan zeker ook geen kwaad dat er mensen zijn in je omgeving die op de hoogte zijn van je... kwaaltjes.

Zoals elke morgen begint Aido met een stemopwarming, herinnert er zich dan aan dat hij nog eens een afspraak moet maken bij zijn keel-neus-oog-arts. Het is nu toch al een jaar geleden dat hij zijn stembanden heeft laten nakijken. De mok hete thee, die nu naar citrusvruchten ruikt, is het tweede onderdeel van zijn dagelijkse ochtendroutine. Die drinkt hij leeg om naar zijn afspraak te kunnen lopen. Onder zijn arm draagt hij een klein schriftje die hij gebruikt voor het schrijven van nieuwe liedjesteksten en melodieën. De laatste paar dagen waren heel inspirerend. Het zal de nieuwe omgeving zijn die hem op nieuwe ideeën geeft.
Al is er een heel klein stemmetje in zijn hoofd dat hem iets anders verteld.
Een constante tik is in de wachtkamer te horen, afkomstig van het tikkend potlood in zijn handen. Bij het horen van zijn naam kijkt hij op, weer volledig uit zijn schrijverstrance, en volgt hij de dokteres naar haar kamer. Meteen valt de orde en netheid van de ruimte, iets dat hij wel benijd. Het heeft hem een paar dagen genomen voor hij zijn orde had gevonden in zijn kamer en muzieklokaal. "A very good day, Miss Althea," groet hij de vrouw hartelijk met een hoog Engels spraak vermogen. Niet dat hij daarover wilt opscheppen. Het is meer dan normaal om een vrouw hartelijk te begroeten.

"Het ziet er inderdaad zo uit." waarbij hij nog eens door de grote ramen van de ziekenzaal naar buiten kijkt. Het ziet ernaar uit dat de strenge winter begint te verdwijnen en weer rustig aan warmer wordt. Al is het nog steeds te koud om gewoon buiten te zitten, maar hij heeft al erger meegemaakt.
Hij kijkt toe hoe de vrouw plaatsneemt en ziet dan ook het mapje dat op de tafel ligt, die hij verontrustend aankijkt. Al is hij niet al te trots over zijn laatste paar jaren, hij kan het niet voor iedereen verborgen houden en al helemaal niet voor de schooldokter. Hoe graag hij deze grove fouten in zijn leven achter wilt laten, het dichtstbijzijnde verleden maakt duidelijk dat hij toch meer hulp nodig heeft dan verwacht. Daarvoor was hij deels hier, al staan zijn zenuwen op scherp en is hij bang dat dit op dezelfde manier gaat eindigen zoals al die zogezegd psychologen met hun universiteitsdiploma's die denken dat op de zetel liggen en verhaaltjes vertellen alles gaat oplossen. Duidelijk dat het niet echt zijn meest favorieten bezigheden zijn? Hij vestig zijn blik weer op de schooldokter als ze plots weer recht springt en hem iets te drinken aan bied. "Just water is good, thank you." antwoord hij met een warme lach, zijn ontrust weer verdwenen. Het is tegenwoordig een gewoonte geworden om elke keer zijn echt gevoelens weg te duwen en op die manier niks te laten merken. Het zal even duren voor hun nog iemand vindt om iemand te vertrouwen. Eens zien hoe deze dokter hem onder handen zal nemen. Al kan hij het haar niet verwijten als ze hem eerst even op zijn plaats zet. Mogen ook niet vergeten dat hij een docent is, toonbeeld voor de jeugd en daarvan zijn er heel veel in deze school.