Hij was lang weg geweest. En er was veel veranderd. De herfst had zijn karakter verhard. Hij voelde zich hetzelfde zoals de oranje, bruine en gele bladeren die zich langzaam losrukten van de takken van de bomen en zacht richting de grond dwarrelden. Hij voelde zich alsof hij nergens echt hoorde, en hij voelde zich zoals de bladeren: langzaam aan volledig aan het verrotten.

Hij had de natuur van rond de school gemist. Dat was de reden dat hij die ochtend de kap van zijn jas over zijn hoofd heen getrokken had en naar de waterval was vertrokken. Als earth en air magician voelde hij zich daar het meeste thuis. De jongeman keek enkel naar de grond juist voor zijn voeten, maar zijn scherp gehoor vertelde hem dat hij misschien niet alleen was. Hij hoorde nog ritselende bladeren.

Aangekomen bij de waterval bleef hij even staan. Hij snoof de frisse lucht op. De lucht was vochtig en deed zijn haar een beetje krullen aan de uiteinden. De jongeman concentreerde zich en deed de aarde van een steen af schuiven. Er was hier precies al lang geen levende ziel meer geweest. Basil ging op de steen zitte en sloot zijn ogen. Hij slaakte een zucht. Hij was echt lang weg geweest.

Het was moeilijk te genieten van je leven als het allemaal zo ingewikkeld was. Hij wist zelf niet meer precies hoe het nu met zijn familie zat. Hij was de ene die geen knappe kop was, hij was niet zo slim als de rest. Gelukkig heb ik wel een letterlijke knappe kop, dacht Basil bij zichzelf in een poging zijn zelfbeeld op te krikken. De band met zijn ouders was sowieso verslechterd nadat ze hem naar zijn grootouders gestuurd hadden omdat hij geen aandacht wou geven aan zijn zusje Wen. Stom wicht. Hoe durfde ze, zo hun gezin infiltreren. Hij wou nog steeds weten waarom zijn grootvader zo mysterieus gestorven was en waarom zijn oma hem naar huis gestuurd had.

De jongeman zat sinds zijn derdtiende op Starshine en vermeed het zo veel mogelijk om naar huis te gaan. Hij ging eerder bij zijn oma langs dan bij zijn ouders. Wade, Adria en Wen hadden het daar toch goed zonder hen. Hij wist wel dat ze misschien van plan waren om Adria naar Starshine te sturen. Hij vroeg zich af of hij dat wel zou willen. Ergens wel, dan kon hij misschien zijn band met haar herstellen. Hij haalde zijn hand door zijn haren en spitste zijn oren omdat hij weer wat leek te horen. Terwijl hij langzaam een sigaret tussen zijn lippen aan het steken was, liet hij subtiel zijn ogen ronddwalen. Hij hoorde bladeren ritselen en plots leek er een grotere gestalte te staan. Zie zou het zijn? Hij kende hier niet veel mensen. Zijn vrienden hier waren afgestudeerd en de jongere mensen wou hij niet mee omgaan. Hij stak de sigaret aan en hield zijn hoofd wat schuin. "Behoort het bespieden van jongens tot uw hobbies?" riep hij naar de schaduw, hopend dat het een leerkracht was zodat hij een amusante woordwissel kon hebben.

Het gebrek aan reactie was een beetje jammer omdat hij het best aangenaam gevonden zou hebben om een ongemakkelijk gesprek te voeren. Die waren altijd in zijn voordeel. Het was misschien een beetje sadistisch maar ach, zo was hij nu eenmaal.

Hij had een opmerking gemaakt over de wolf. De jongeman tegenover hem moest lachen met de opmerking, waardoor Bas een mondhoek omhoog trok. 'Die grote haarbal is Strider. Hij in nu niet het standaard type huisdier wat je wel zou verwachten.' De bruinharige jongen keek naar hoe de wolf water op begon te drinken en liet hem begaan. Hij hief zijn blik terug op naar het gelaat van de jongen. "Lijkt me een gevaarlijk beest als hij het niet met je eens is", sprak hij en hij stak zijn handen in de zakken van zijn vest. "Ben niet zo'n huisdiermens. Kan niet eens tegoei voor mezelf zorgen, laat staan dat ik energie moet steken in een beest." Hij grinnikte. Zijn zusje Adria had een Dryad als huisdier. Dat was haast nog gekker als dit beest. Dryads waren een soort planten faeries. Adria kon haar de helft van de tijd niet eens zien. "Aangenaam trouwens, ik ben Basil."