Een kraakheldere lucht met een warm winters zonnetje scheen over het veld. Een fijne dun ijslaagje kraakte over de waterspiegel van het meer en alles leek te glinsteren, ookal was er niet veel sneeuw gevallen. De vrouw met lange zwarte lokken, die nu in een lange vlecht was opgebonden stond in haar winterkleding naast het meer te wachten. Roxanne had vandaag haar eerste privéles. Nadat ze het succes van die lessen bij haar collega’s onder ogen had moeten zien had ze toch maar de knoop doorgehakt om er ook aan te beginnen. Haar leerling voor vandaag was een jongen die ze nog niet kende. Vash, las ze van het perkament in haar gehandschoende handen. Ze hoopte van harte dat Vash een beetje tegen de kou kon want de Animalis Figura les was eentje die buiten gegeven werd. Vandaar dat de jonge vrouw nu ook op hem stond te wachten. Gelukkig was het alleen maar koud en scheen het zonnetje nog. Dat zou een hoop schelen. Haar hemelsblauwe ogen schoven naar het water met dat dunne laagje ijs. Nog lang niet geschikt voor schaatsen. Al hoopte Roxanne wel dat het nog een paar dagen zou blijven friezen. Schaatsen was wel haar ding en gelukkig ook die van haar echtgenoot. Misschien dat ze dan eindelijk weer eens iets konden doen wat hen beide wat gelukkiger maakte samen…
Ze schudde die gedachte uit haar hoofd. Werk was niet het moment om te tobben over haar privé leven. Ze zette weer haar warme glimlach op, keek om naar het kasteel waar de leerling vandaan moest komen en wachtte geduldig op zijn komst.


@Vash

Zijn eerste les buiten! Bah, konden ze niet beter in de gymzaal zijn? Daar zou het ook nog wel koud zijn, maar dan had je geen last van de wind. Deze gedachten ging door Vash zijn hoofd, maar hij zou het nooit hardop zeggen, zeker niet tegen een ander persoon. Vash liep vanuit de grote zaal naar buiten. Hij had zijn rode lange jas aan, maar had een dikkere broek aan getrokken tegen de kou en een lekkere warme trui en dikke sokken. Zijn kraag stond omhoog waar een dunne das rond zijn hals heen gewikkeld was. Handschoenen waar elke vinger apart in zat maakte dat hij het buiten hopelijk minder snel koud zou krijgen. Nu was Vash geen koukleum maar warm was anders. Ach wel, met een zucht verliet hij de school en liep richting de afgesproken plek. Het stille meer... Water plus wind maakte het nog kouder, toch? Even schudden Vash zijn hoofd en duwde zijn zonnebrilletje weer verder op zijn neus. Voor een beetje kou zou hij de les niet afzeggen kom op zeg! Met grote passen ploeterde hij door de sneeuw die tot zijn enkels reikte. Zo zou hij hopelijk niet snel uit glijden? Toen Vash iemand zag staan dacht hij even na. Misschien was nu terug gaan toch wel niet zo'n slecht idee?! Maar Vash negeerde die gedachte en liep verder. 'Vash Stamped Miss.' melde Vash zich toen hij vlakbij de zwart harige docente stil stond.

De leerling kwam goed ingepakt haar kant op en ze stak even haar hand op om zijn aandacht te trekken. "Goedemiddag Vash, ik hoop dat je een beetje was voorbereid op de kou," ze glimlachde hem even toe. "Mijn naam is Roxanne, je mag die Miss wel achter wegen laten hoor." Ze liep wat dichter naar hem toe. "Zullen we meteen maar in de les duiken?" ze klapte fanatiek in haar handen. "Ik weet dat het nogal frisjes is, maar ik ben van mening dat een animalis figura les het beste buiten gegeven kan worden. Maar als het echt te koud wordt moet je het zeggen hoor. We kunnen best naar een warmere plek verkassen als het niet gaat." De natuur zou een goede stimulansen zijn bij het oproepen van de spreuk en ze had het idee dat Vash een grootte jongen was die wel tegen een beetje kou kon, maar ze wilde hem niet zijn tenen en vingers eraf laten bevriezen. Even gleed haar blik naar het ijzelige meer. Hopelijk had de jongen geen water dier als dierenvorm. Ze wende zich weer op de jonge knul. "Vertel eens, Vash, waarom wilde je deze les volgen? Kun je me wat meer vertellen over je dierenvorm?" haar blauwe ogen keken hem kalm en vriendelijk aan.

@Vash

In deze les is het nog wel winter, als je daar rekening mee zou willen houden ^^ alvast bedankt
Mijn excuses voor de ontzettend late reactie!

De snijdende kou leek door zijn warme kleding te komen en dan was hij pas bij de docente?! Een rilling schoot door zijn lichaam, maar Vash wilde niet laten zien dat de winterse kou hem wat deed. Op Erd hadden ze ook winter, maar die waren lang zo ijzig niet als hier... Zou Cassia nog kouder zijn? Brrr! De gedachten alleen al lieten hem even bibberen. Miss Roxanne was een aardige dame en ze vroeg dat als hij het te koud had ze wel naar een warmere plek toe konden gaan. Echt lang ging hij deze kou echt niet uit houden. Zeker niet met deze wind... 'Aangenaam Roxanne. De kou is zo erg niet als de wind niet zo snijdend was. Als u een plek heeft waar we uit de wind zouden staan zou dat fijn zijn?' begroeten Vash haar en vertelde haar dat de wind het enigste probleem momenteel was. Maar hij bleef vriendelijk al trilde zijn stem wel ongewild door de kou. Na wat uit leg vroeg ze waarom Vash deze les wilde volgen en of hij wat meer over zijn dierlijke vorm kon vertellen. 'Wel de reden dat ik uw les volgen wil is of ik wat aan mijn dierlijke vorm zou kunnen veranderen? Ik hoop van wel. Mijn vorm is een Kirrin, maar met de tekening op het hoofd schrikt veel mensen af.' vertelde Vash haar en je kon horen dat Vash zich er voor schaamde.

Roxanne zette de kraag van haar zwarte winterjas op, want zoals de jongeman al opmerkte; de wind begon aardig te snijden. Het viel haar toen ook pas op dat er een windje was opgestoken. Ze knikte instemmend en glimlachte hem even toe bij het horen van de bibbers in zijn stem. "Je hebt helemaal gelijk," Ze bukte zich even om haar notitie blok terug in haar tas te stoppen "Ik denk dat ik wel een geschikt plekje weet. Bij de stallen, naast het kasteel is het vaak wind stil. Daar kunnen we prima n de luwte van het kasteel prima oefenen denk ik zo."
Geduldig naar zijn woorden luisterend over zijn problemen keek ze een beetje verbaasd op. Ze had nog niet eerder gehoord dat iemand zijn uiterlijk wilde veranderen... en eerlijk gezegd wist ze ook niet of dat echt kon..

"Hmmm loop maar even mee Vash, dan hebben we er het onderweg over." Ze wenkte hem met een glimlach en begon vast door de sneeuw te ploeteren richting de stallen.
"Eens denken.." Een frons van het brainstormen hing boven haar ogen. "Ik zal eerlijk zijn Vash. Ik heb nog niet eerder meegemaakt dat iemand zijn dierenvorm kon veranderen. De eerste oplossing die ik daarvoor kan verzinnen is een tweede dierenvorm aanleren. Jammer genoeg is jouw niveau daar nog te laag voor. Voor een moment hield ze haar mond om over een ondergesneeuwde boomstam te stappen en daarbij Vash waarschuwde dat hij niet uit zou glijden over de gladde bast. "Wat ik als eerste zo wil zien is je dierenvorm zelf. Een Kirrin zei je toch?" er verscheen een glimlach op haar gezicht die duidelijk liet merken dat ze best onder de indruk was van dat feit. Niet veel mensen hadden een fabeldier als vorm. Het was niet ongewoon, maar je zag het niet vaak.
Toen ze eenmaal bij het stuk veld tussen het kasteel en de stallen waren gekomen merkte je meteen een verschil. De wind waaide nog wel langs de hoge kasteel daken, maar zij hadden er zo goed als geen last meer van. "Zo, dit voelt al een stuk fijner of niet soms!"

Roxanne liet haar tas in de sneeuw ploffen en draaide zich om naar de leerling. "Goed. Tijd om in actie te komen. Laat je vorm maar eens zien Vash. Dan ga ik kijken wat ik voor je kan doen. Neem je tijd." Ze nam wat afstand zodat hij de ruimte had en zodat Roxanne duidelijk naar zijn techniek en de hele dierenvorm kon bekijken.


@Vash

Miss Roxanne gaf hem gelijk, maar ze wist nog wel een plek buiten die geschikt was zodat ze uit de wind zouden staan. Vash knikte en ze begon te lopen. Hij volgde haar en luisterde naar haar woorden. Dus ze had nog nooit meegemaakt dat iemand zijn of haar dierlijke vorm wilde veranderen... Zoiets was natuurlijk heel ongewoon, maar ze noemde wel een tweede dierlijke vorm, maar Miss Roxanne zei er ook meteen bij dat zijn niveau daar nog niet voor reikten. Begrijpelijk knikte Vash opnieuw. 'Dat snap ik en het is ook goed te weten dat u ook niet alles weet, wat wetenschappelijk ook niet kan.' zijn laatste woorden klonk met een geamuseerd gegrinnik. Natuurlijk kon niemand al wetend zijn dat was onmogelijk... Toch? Nou ja misschien dat een van de LM's veel wisten, maar ook zij konden toch niet alles weten? De bevroren boomstam was glibberig, maar Vash was voorzichtig door de waarschuwing van Miss Roxanne. Natuurlijk wilde ze zijn dierlijke vorm zien, hoe kon ze hem anders helpen? Nu knikte de jonge Erdse in stilte. Hij vormde zich dan wel zonder problemen naar zijn dierlijke vorm, maar toch... hij vond het geen gezicht en daarom schrokken sommige mensen ook van hem in zijn dierlijke vorm. Nadat ze op de plek van de bijna wind vrije grasveld waren aan gekomen draaide Miss Roxanne zich naar hem toe en gunde Vash was ruimte. Vash nam heen even diep adem en veranderde daarna naar zijn dierlijke vorm. Alsof de wind was opgestoken wapperde zijn rode jas even wild voor het glad getrokken werd en in de vacht van de Kirin veranderde met hier en daar wat schubben op zijn benen, op 1 been na die uit metaal bestond tot bijna de schoft van het wezen dat verscheen in plaatst van het mens dat er eerst had gestaan. Vash gezicht rekte zich uit net als de rest van zijn lichaam tot het de juiste vorm had. In plaatst van een vervormde hoorn in het midden van zijn paardachtige hoofd zoals bij een eenhoorn zou ontstaan, verschenen een soort kleine duivel hoorntjes boven zijn oogkassen, achter zijn oren krulde een stel dikke hoorns waarvan het zich bijna bij het begin twee kanten op splitste. De ene hoorn groeide gewelfd naar boven en de ander groeide langer dan de gesplitste hoorn, maar draaide zo dat het meer op een stel rams hoorn leek. Zijn vacht was donker bruin met de tekeningen van een appelschimmel, maar wel bruin al waren die plekken lichter. De plek waar zijn manen hoorde te zitten waren spier wit , maar daar bleef het niet bij, de manen krulde en groeide ook langs zijn hals over zijn schoft heen naar zijn borst en over zijn borst kast. Zijn staart was voller dan die van de meeste paarden zouden zijn, maar Vash had in zijn kirin vorm ook witte plukken over zijn rug lopen zoals bij een fjord de aalstreep had groeien. Zoals altijd groeide een witte vacht op het gezicht van Vash in de vorm van een schedel. Vash zwiepte even met zijn hoofd voor hij een paar hoef stappen dichter naar Miss Roxanne toe stapte. Hij was benieuwd hoe ze zou reageren???

Roxanne had wat afstand genomen zodat Vash rustig zijn dierenvorm aan kon nemen. Haar blauwe ogen op de leerling gevestigd. Ze schoof haar, met zachte wol gelijnde, capuchon van haar hoofd wat haar inktzwarte haar openbaarde in het compleet tegen hangende wit besneeuwde veld. Ze had moeite met Vash's probleem. Niet zo zeer omdat het onmogelijk was. Meer omdat het gewoon nog nooit was voorgekomen, tenminste niet in haar opleiding en jaren als lerares. Ze kende niemand die een vorm wilde veranderen en haar hersenpan was dan ook uitvoerig aan het brainstormen over welke magie misschien geschikt zou zijn voor het verzoek dat Vash had. Intussen keek ze toe hoe de jongen op een vrij zelfverzekerde en foutloze manier in zijn vorm veranderde. Een glimlach verscheen op haar gezicht. "Dat deed je keurig." complimenteerde ze zijn stijl. Ze zette een stapje dichter bij om Vash beter te bekijken. Zijn vorm was erg fabelachtig en zoals ze eerder al had gedacht vrij zeldzaam. "Als ik het zo op het eerste gezicht bekijk vind ik het meevallen. Maar daar ben ik niet de geschikte persoon voor omdat te bepalen," ze grinnikte erbij. Roxanne had met veel angstaanjagendere wezens gewerkt en ze was iemand die de schoonheid in allemaal kon zien. Zo ook in Vash. "Waarom wil je hem zo graag veranderen? Is het alleen om wille van mensen die er van schrikken?" vroeg ze toen met een zachte glimlach. Ze strekte een hand uit en nam zachtaardig wat van zijn witte lokken in haar handen. "Ik ben zelf altijd van mening dat je eerste dierenvorm een reflectie is van jezelf. Ik zou het zonde vinden als jij jezelf alleen maar veranderd voor andere mensen. Dus voor we er aan gaan werken wil ik zeker weten dat je het echt doet voor jezelf. En niet om wat andere mensen denken." Haar blik kreeg iets serieus toen ze hem in zijn ene oog aan keek, gezien dat de enige was die ze nu kon zien. Ze kon begrijpen dat hij er wat... imposant en misschien wat afschrikkend op het eerste gezicht.. maar Roxanne geloofde dat mensen daar echt wel doorheen konden prikken als ze Vash leerde kennen. Hij was absoluut geen onvriendelijke knul.

@Vash

In tegenstelling van hoe er mensen in Oak's Field en sommige leerlingen gereageerd hadden bleef Miss Roxanne er rustig onder toen ze zijn dierlijke vorm zag en kwam zelfs dichterbij om hem beter te bekijken. Vash volgde haar voor zo ver hij kon, maar luisterde wel naar wat ze zei. hoewel hij nog niet had geleerd hoe hij kon spreken in deze vorm verrieden zijn ogen wel dat hij een kern van waarheid in haar woorden zaten. Misschien deed hij het niet direct voor zichzelf, maar voor anderen. Haar zachtaardige manier toen ze een pluk van zijn lange witte vacht pakte keek de Kirin even weg om over haar woorden na te denken. Zelf vond hij het ook geen mooi gezicht, maar zelf had hij er eigenlijk geen last van tenzij zijn reflectie in het water of waar zijn spiegelbeeld dan ook te zien kon zijn. Daarna draaide Vash zijn blik weer naar haar toe en snoof zachtjes. Hij wist wel dat er magiërs waren die in deze vorm konden spreken, maar hij kon beter terug veranderen om haar te woord te staan. Dus stapte hij een klein eindje bij haar vandaan om zich weer terug te veranderen. Alles kromp weer terug in de juiste vorm op 1 ding na. Zijn duistere magie speelde nog vaak genoeg een spelletje met hem. Waardoor een halve schedel op zijn gezicht achterbleef. Dit was al eens eerder in een paar lessen voor gekomen waaronder het meeste bij Master Iro. Toch bleef hij er niet direct erg in te hebben. Al had de schedel nu meer iets dierlijks dan menselijk.  'Het klopt wel wat u zegt. eigenlijk doe ik het meer voor mijn omgeving dan het voor mezelf te doen, al vind ik het zelf ook geen gezicht wanneer ik mijn spiegelbeeld ergens zie verschijnen... Maar u als docente der fabeldieren zal zulke dingen vast wel gewent zijn.' moest Vash naar alle eerlijkheid toe geven en stapte weer dichterbij  tot een normale afstand die je aan hield tussen een leerling en een docente.