Let it shine, until you feel it all around you
And I don't mind - if it's me you need to turn to

♒

Voldaan glimlachend stond de watermagiër op de bovenste trede van een vrij hoge, wankelende trap. Zonder dat hij het echt door had bewoog zijn smalle achterste bedrijvig heen en weer onder zijn drukke bezigheden en opgetogen geneurie. Zijn iele gestalte stond zodanig voorovergebogen in een opengeschoven luikje in de muur, dat toegang verschafte tot de bak van zijn enorme wandaquarium, dat hij er onverhoeds in zou kunnen kukelen als hij niet oppaste. 'Goedemiddag, Pablo!' kirde hij met zijn hoofd hangend boven het aquarium. Opgewekt zwaaide hij met een paar Zuid-Cassiaanse Dwergkreeftjes naar een flinke albino meerval, die net zo hautain voorbij zwom als dat zijn fantastisch gekrulde baarddraden in een snor leken te zijn gedraaid. Toch leek de meerval iets te mankeren; hij zwom half op zijn kant, doordat één van zijn borstvinnen kleiner was dan de ander. Wuivend met de kreeftjes, deed hij een poging de vis naar hem toe te lokken.
Shong bloosde toen één van de sirenen met sierlijke slagen van haar staart zich een weg naar boven baande en de kans schoon in zag om met een nagel van haar gevliesde hand langs zijn lichte bakkebaardjes te strijken. Waarschijnlijk een bekorende poging om hem over te halen haar in het geheim nog een extra portie zalmen toe te stoppen. Ondanks dat zijn ras, de Syaorin, en de sirenen en zeemeerminnen een vreedzame gemeenschappelijkheid met elkaar onderhielden, leek het wel alsof hij nooit kon wennen aan hun verleidelijke aard. Marine-maagden uit de diepste wateren, met het karakter van een succubus. Haar charmante poging werd beantwoord met een verlegen glimlachje. Vlug deed hij het luik dicht en waggelde naar beneden; een vervaarlijke, haast onmogelijke taak, zoals hij zowat bezweek onder het gewicht van de enorme meerval tegen zijn gehele lengte geklemd. Onderweg naar het sacrale poeltje midden in zijn lokaal, betegeld in een fraai mozaïek-patroon, struikelde hij bijna over een paar rondslingerende emmers en moffelde een 'au!' onder zijn hijgende ademhaling toen Pablo hem een stevige tegenwerkende pets met zijn staart in zijn gezicht gaf. Het scheelde maar een haartje, of hij was zelf met uit de kluiten gewassen vis en al in zijn poeltje geplensd als hij het gewicht van de meerval nog langer had moeten dragen.
'Daar zijn we dan, meneer Pablo! Een heel bassin, speciaal voor u! Laten we eerst maar eens iets aan die vin van u doen, vind u ook niet?' Met enige moeite en wat gespetter slaagde hij erin om de meerval in het poeltje te laten glijden. Het sacrale water in de poel zou snel genoeg zijn werk doen; al vond Shong het aannemelijk dat het weken kon duren voor Pablo's vin enigermate gegroeid was. Een proces waar hij de meerval ruim de tijd voor zou geven. 'Weet u dat u mooier bent met een vreugdevolle twinkeling in uw ogen?' vroeg hij de chagrijnige meerval ondeugend terwijl hij zijn natte handen aan zijn livrei afveegde.
Glimlachend draaide de kleine watermagiër zich tot de deur bij het horen van een plotselinge stem en gooide vrolijk een hand in de lucht. 'Present!' luidde de jofele reactie. Met een paar verloren Dwergkreeftjes die ijverig heen en weer over zijn bovenlichaam dribbelden - alsof dat de normaalste zaak van de wereld was - waggelde de leraar met een brede glimlach naar de witharige jongen toe. Zoals gebruikelijk moest hij zijn hoofd in zijn nek leggen om zijn nieuwe mentorleerling aan te kunnen kijken, maar dat was hij inmiddels al wel gewend. 'U moet vast meneer Volodya zijn. Welkom! Kom binnen, kom binnen! Ik verwachtte u a-'
Om de een of andere, initieel onduidelijke reden, stokte de leraar plotseling midden in zijn woorden en keek zijn kersverse mentorleerling met grote ogen aan. Toen begon hij vanuit het niets een reeks wurmachtige bewegingen te maken, trilde, beefde, leek de drang te moeten onderdrukken om zichzelf hier en nu uit te kleden, schudde met een voet - en bevrijdde uiteindelijk een wriemelend minikreeftje dat plompverloren in zijn broek geplopt was. Voorzichtig kroop het onder zijn pijp vandaan, om daarna in één rechte lijn in rap snelheid richting het poeltje te roetsjen waar het over de rand verdween, gevolgd door een nauwelijks hoorbaar plonsje. Als een uitgehongerde haai-torpedo, lanceerde Pablo zich een paar centimeter boven het water en hapte meteen toe. Shong bleef even een goede paar seconden sprakeloos in de richting van de sacrale poel staren alsof hij het tafereel nog moest verwerken.
'- Eh? Welkomkonuhetvinden. Poef of stoel. Thee. Wilt u thee,' brabbelde hij struikelend over zijn woorden zodra hij zich met roodgloeiende oren weer tot zijn leerling richtte, nog een beetje van de kaart. Dat was weer de afknapper van vandaag.

Let it shine, until you feel it all around you
And I don't mind - if it's me you need to turn to

♒

Een beetje beschroomd (en met een ander willekeurig Dwergkreeftje hangend in zijn handen alsof het een bol gegeten puppy betrof) staarde Shong naar het stukje vloer tussen zijn rode slofjes, afwachtend op de reactie van meneer Volodya. Die kon ofwel positief zijn - of een vorm die hij helaas al vaker had moeten verwerken in zijn tijd op de Academy. Meestal uitte zich dat als spottend gegrinnik, neerkijkende blikken, gefluister op de achtergrond dat dát wat daar iel en onhandig stond te wezen, hun nieuwe leraar Watermagie moest voorstellen. Sommigen vonden hem met al zijn zachte details, van zijn rommelige hanenkam tot zijn satijnen stem, lief of aandoenlijk, of zelfs een verlichting om als leraar te krijgen. Anderen, meer gesteld op hun eigen ras, vonden het een leuke bezigheid om hem en zijn gebruiken te treiteren. Maar meneer Volodya wekte de indruk van een keurige jongen. Hij ging gelukkig op zijn aanbod in, zelfs met een 'alstublieft'. Het maakte de kleine docent blijer dan de witharige jongen misschien zou kunnen denken. Opgewekt durfde hij zijn duidelijk stralende gezicht weer naar zijn nieuwe mentorleerling op te richten. En hij leek helemaal in zijn nopjes te zijn toen Cain daarbovenop ook nog eens een buiging voor hem maakte. Het Dwergkreeftje bungelde een beetje in zijn armen op het moment dat hij aansluitend in een kort rukje een enthousiast buiginkje terug maakte - niet geheel naar zijn eigen, traditionele wijze doordat hij zijn handen niet vrij had. Voorzichtig zette hij het stribbelende beestje op de vloer, kwam weer overeind en sloot zijn kleinere handen hartelijk om de hand van de jongen. 'Dat ga ik voor u regelen, meneer Volodya! Laat me u eens bekijken - '
Alsof de leerling zijn bloedeigen zoon was waar hij apetrots op was, nam Shong nu ook de andere hand van de jongen vast en liet zijn blik glimlachend over het langere postuur voor hem heen glijden. 'Ja - ja, er bruist potentie in u, meneer. Veel potentie. Zeker weten. Nog geen vaste vorm, wellicht, maar dat kunnen we omlijnen. En motivatie.. Gevoel voor rechtvaardigheid. Intuïtie, ook zeer van belang.. Uw water is welwillend.' De donkere ogen van de Syaori ontmoetten de roodgetinte ogen van de jongen weer. 'Ik denk dat het lot er goed aan heeft gedaan om u in mijn klas te plaatsen,' voegde hij daar met een klein, bevestigend kneepje aan toe, zijn ogen tenslotte vriendelijk toeknijpend. 'Kom! Komt u verder!'
Onder zijn enthousiaste bedoelingen en zijn ademhaling die zelfs een beetje een vrolijke, hijgende vorm begon aan te nemen door zijn bezieling, trok Shong de jongen opgelaten mee. Hij begeleidde hem langs het sacrale poeltje, tussen de leerlingentafels in het middel van het lokaal door, naar een donker hoekje onder een schuin afdakje met een verzameling aan een hoop zachte kussens, rolkussens en poefen van zeeblauw kashmir. Daar veegde hij zorgvuldig de zachtste uit zijn collectie bij elkaar en duwde Cain ongedwongen neer in alle geborgenheid, zijn kleine handen op zijn schouders en een glimlach die niet van zijn gezicht leek te kunnen worden geveegd. 'Thee,' herinnerde hij er zichzelf aan zonder zijn blik van de jongen te scheuren. Alsof hem plotseling iets te binnen schoot na een moment voor zichzelf te hebben genomen wat mogelijk de beste keuze voor de jongen zou zijn, gleed er een knipoog over zijn gelaat en wees hij breed glimlachend met een een wijsvingertje naar Cain. 'Pu-Erh thee. Voor uw welzijn en prosperiteit!' Moge hem dat immers uitgebreid toekomen. 'Maak het uzelf intussen maar - gemakkelijk-' Shong moest zijn zin even onderbreken, zoals hij intussen op handen en knieën uitgestrekt voorovergebogen zat, reikend met een aangestreken zwavelstokje naar een kleine pot met wierook in het midden die de kussens en poefen in twee hopen scheidden. In zijn opstaan klopte hij de jongen tweemaal toegenegen op een knie en waggelde vervolgens door naar zijn desk onder het enorme aquarium in de wand, waar al zijn Aziatische theepotjes stonden.

Let it shine, until you feel it all around you
And I don't mind - if it's me you need to turn to

♒

De kleine vingers van de Syaori waren geoefend door het dagelijks hanteren van eetstokjes, en zo was het ook niet vreemd dat ze behendig de donkerrode theebladeren in een smalle aardewerken kom strooiden. Met een milde glimlach op zijn gelaat die zijn zachtaardigheid betoonde, voerde Shong zijn bezigheden uit in een proces dat verried dat dit daadwerkelijk iets was wat hij ook dagelijks deed. Kovomakaanse thee was er in zoveel verschillende soorten en smaken. Ze leken op zichzelf te corresponderen met emoties; of, in ieder geval, remediën tegen bepaalde negatieve emoties. De Pu-Erh thee, bijvoorbeeld: een Erdse theesoort met een krachtige smaak die vanzelfsprekend veel wordt gebruikt om aan te sterken. Grense Matcha-thee, die onder andere de Hutan veel benuttigen in een traditionele ceremonie voor de jacht. De Raziaanse Salancez, ironisch met een heet nasmaakje en een brandend gevoel achter in de huig, perfect tegen keelpijn. En tot slot de Pai Mu Tan-thee, een Cassiaanse soort met een diepblauwe kleur en zijn persoonlijke favoriet. Het leek de ijverige docent Watermagie weinig concentratie te kosten hoe hij zijn beide handen om een met water gevulde theepot legde, die vervolgens voor een fractie van een seconde in een helderblauwe gloed oplichtte. Ten slotte werd het kokend hetende water in gutsende, sierlijke boogjes uit de pot over de gedroogde bladeren gegoten, en sijpelde het eindresultaat door een klein vergietje in een tweede pot. Voor nu leek hem de lang van tevoren gefermenteerde Pu-Erh theebladeren de beste keus om meneer Volodya mee te onthalen. Voor zijn welzijn. Hij.. hij had immers zo ijskoud aangevoeld..
De glimlach op het gezicht van de Syaori vertrok tot een bezorgde grimas die niet voor zijn jeugdige snoet leek te zijn gemaakt. Hij kon het niet ontkennen dat hij zich er een beetje zorgen om maakte, en graag het allerbeste voor de witharige jongen wilde. Zelfs al kenden ze elkaar nog maar net.
Automatisch gleed er weer een glimlachje op zijn gelaat bij het horen van de stem van zijn leerling, hoewel Shong er zodanig van opschrok dat hij met diezelfde glimlach nog op zijn lippen met grote ogen naar beneden staarde bij de ontdekking dat hij door middel van het kokend hete water bijna even leukweg een 'ongelukje' op zijn broek gecreëerd had.
'Bent u mal!' kirde de witte hanenkam die boven het tafelblad uitstak vrolijk ter reactie of hij hulp nodig had. 'U bent vandaag te gast, laten we het zo stellen! Nee hoor, blijft u maar gewoon zitten, maak het uzelf gemakkelijk. Ik zal mezelf niet kunnen vergeven als ik u aan het werk zou zetten. Enkel - enkel voor vandaag dan,' voegde hij er met een veelbetekenend knipoogje aan toe, die hij enkel aan zijn mentorleerling kon tonen door zich van tevoren eerst half en onhandig over zijn bureaurand te werpen. De rest van het jaar zal meneer Volodya immers helaas wel moeten zwoegen. Zo voorzichtig mogelijk trappelde Shong met twee dampende theeglazen in zijn handen van het kleine opstapje achter zijn desk af.
'Kijkt u eens,' klonk zijn stem zacht en genegen toen hij, buigend over de schouder van de jongen, hem een kopje aanreikte. 'Lekker opwarmen.' Dat werd nog eens bevestigd door een kleine hand die kort en snel over Cains schouder wreef, alsof hij de daad meteen bij het woord wilde voegen. Hij voelde dat het voor nu verder niet zijn plaats was om te vragen hoe de jongen het zo koud had in het nazomerse seizoen - wellicht iets voor later, wanneer hij zich iets meer op zijn gemak voelde. Glunderend (en met een glimlach van oor tot oor die voor menig persoon wellicht te enthousiast was om te tonen in een normale kennismaking als deze, maar die hij voor iedere situatie leek te bewaren die hem ook maar een beetje blij maakte) zetelde de leraar zich neer in een poef tegenover Cain. Iets te groot voor zijn kleine postuur, zodat hij er als een verloren zaadje op een grashalmbedje in wegzonk. Zo bleef Shong zijn nieuwe mentorleerling een kort ogenblik aankijken, glimlachend, met het theekopje tussen zijn beide handen geklemd rustend op zijn onderbuik. Er was geen haast met spreken. Er was geen haast met niets. In het kortstondige moment van stilte wilde hij graag alle gelegenheden tot wennen bieden, en daar mocht meneer Volodya wat hem betreft zo lang mogelijk over doen als nodig voor hem was. Overige afspraken zei hij wel af.
'Het moet vast overweldigend voor u zijn, meneer Volodya, een enorme gemeenschappelijke school als deze,' pakte Shong het gesprek op aan de hand van Cains eerdere woorden. Hij nam een klein slokje, toonde een glimlachje en vervolgde:
'Dat is heel begrijpelijk! Heel wat anders dan de colleges op Cassia, kan ik ook uit ervaring spreken. Even wennen en doorbijten, vooral de eerste paar weken - maar dat hoeft u uiteraard niet in uw eentje te doorstaan. Geen sprake van, zelfs! Kunt u het tot nu toe vinden - en.. zijn er dingen waar u tegenaan loopt? Uw aangewezen etage, de aankomende lessen, leraren, leerlingen? Ik wil u graag zo goed mogelijk in goede banen leiden, op een wijze die voor u valideert dat u op me terug kunt vallen. Daar ben ik natuurlijk voor.' Zijn woorden werden afgesloten met een vriendelijk knikje, waarna de leraar zich in een kleermakerszit nestelde en de pauze gebruikte om meneer Volodya de ruimte te geven om na te denken.

Let it shine, until you feel it all around you
And I don't mind - if it's me you need to turn to

♒

Afwachtend bleef de kleine man in de kleermakerszit naar zijn nieuwe mentorleerling kijken. Een klein olijk glimlachje sierde zijn gelaat en gaf weg dat hij van binnen een beetje glunderde, zoals iemand altijd deed wanneer hij een onbekende iets voorschotelde en uit expressies af wilde peilen hoe het smaakte. Voornamelijk in de wetenschap dat deze theesoort vrij bitter op de tong kon liggen. En misschien zelfs een tikkeltje ondeugend. Vooralsnog zou het meneer Volodya goed doen. Hij wilde de jongen immers niet zijn eerste dag al op de ziekenzaal vinden.
Ietwat twijfelend ging de witharige jongen toen in op de vraag, al begreep Shong niet waarom. Werkelijk alles was goed; domme vragen of antwoorden bestonden er niet in zijn wereldje. Het viel enkel te bezien op welke hij een antwoord kon leveren, en op welke niet. 'Ooh. Zegt u het maar!' klonk het opgewekt van zijn kant in de hoop de aarzelingen bij de jongen ietwat weg te nemen, hem mogelijk nog een geruster gevoel te geven. Terwijl hij meneer Volodya de ruime gelegenheid gaf om zijn vraag te vormen, dook de leraar Watermagie leukweg een klein momentje als een wriemelend fretje tussen alle poefen en kussens om daar ergens een blikken trommel tussenuit vandaan te halen.
'Thee en koekjes!' gaf hij joviaal uitleg bij zijn daad, Cain de trommel koekjes daarbij gul voorhoudend. 'De twee basisingrediënten om gevoelsbanden met elkaar te doen laten versmelten. Ik kan u de pindakoekjes aanraden, puur Erds recept uit grootmoeders wereldkeuken, zoals ze dan zeggen - mede doordat ik een lichte pinda-allergie heb, ervan af wil en u met alle plezier vet wil mesten; maar dat even tussen haakjes!' voegde hij er fluisterend achter een hand aan toe met een plagende twinkeling in zijn ogen.
De mondhoeken van de leraar krulden het volgende ogenblik om tot een brede glimlach bij het horen van de vraag. 'Jazeker! Ik neem aan dat u op de hoogte bent van het roostersysteem?' vroeg hij terwijl hij een mapje op zijn schoot schoof en er een perkamentje uit plukte. 'Zo niet - het is heel simpel! - oei wacht, ik kom even bij u zitten-'
Er ontsnapte hem een zacht 'woeps' toen hij bijna voorover rolde en daarbij een wierook-stokje in een neusgat hengste op het moment dat hij om de pot heen kroop en naast Cain op het kussen kwam zitten. Hij kwam maar net tot de schouder van de langere jongen. 'Kijk, dit zijn uw lessen' begon hij zachtjes, het rooster een stukje voor zich houdend zodat Cain het ook goed in ogenschouw kon nemen, en zijn kleine vinger glijdend langs de tabellen. 'De tijdstippen, door welke leraar het gegeven wordt, op welke locatie.. dit zijn de dagen, zo kunt u aflezen wanneer u welke les hebt! O, en hier kunt u zien dat de roostermaker heeft gezwoegd om het speciaal voor u in elkaar te zetten: meneer Cain Volodya,' voegde hij er grappend aan toe, zijn wijsvinger nu pronkend naar de krullerige naam bovenaan het blaadje. 'En verder -'
Shong liet het rooster zakken om met een vriendelijke glimlach schuin naar de jongen naast hem op te kijken. 'Verder kunt u een groot notitiebord vinden in de hal, waaruit u wijs kunt worden welke lessen er op het moment beschikbaar zijn. U kunt zich vervolgens voor deze lessen aanmelden bij de betreffende leraar. Daarin bent u vrij om ieder vak op te pakken dat u wilt! Mocht een les al vol zitten: geen nood. Er komen regelmatig gelegenheden om u op te geven voor bij- of privélessen waarin de stof met u behandeld wordt. Tenslotte wordt er uiteraard van u verwacht dat u op tijd komt en geen testvlucht maakt met papieren vliegtuigjes door het lokaal.' Er ontglipte hem een klein lachje dat klonk als een helder, klaterend fonteintje, maar Shong pakte het gauw weer met de genegen geleiding op.
'Schept dat een beetje duidelijkheid voor u, meneer Volodya?' vroeg hij uiteindelijk zacht, zijn blik weer glimlachend rustend op het vrij bleke gelaat van de leerling, en zijn kleine hand hem het voor hem bestemde, netjes opgevouwen rooster aanreikend.