De lente en zomer waren de meest verschrikkelijke seizoenen. Niet door het warme weer, of de vele vogels. Nee, door de mensen die allemaal een stuk... vrolijker waren als de zon zich veel liet zien. Nu was het niet alleen in het kasteel druk en luidruchtig maar buiten ook. Oak's field was nu, naast de grote zaal en schoolgangen, de hel op dit zwevende rotsstuk. Een warboel aan mensenmassa.
Daarom liep de platinablonde jongen nu, met strakke passen en al mensen ontwijkend, richting een hopelijk wat rustiger stuk van de school. De ruïnes. Het donkere bos had ook gekund, maar gelukkig lagen de ruïnes daar in de buurt dus hij kon daar altijd nog heen. De hoogste uiteengevallen toren kwam al in zicht en met zijn ogen op zijn bestemming gericht, sneerde hij naar een klein snotjong wat tegen hem aan was gebotst. Hij lette één seconde niet op zijn gehele omgeving.. Hij zuchtte diep. Geïrriteerd en de vermoedelijke eerstejaars rende weg nog voordat Raül zijn mond had open gedaan om snijdende woorden naar zijn hoofd te slingeren.
Zijn nette, grijze jasje trok hij weer recht voordat de jongeman zijn weg vervolgde. De vervallen ruïnes kwamen langzaamaan gelukkig steeds dichterbij. Maar vandaag was niet Raül zijn dag en zijn ene voet bleef haken achter een verhoogde boomwortel, die bij een van de bomen uit het bosrand van het donkere bos vandaan kwam. In volle stijl landde de jongen met een hoorbare plof op de grond neer. Miepend en kreunend over vuile kleren draaide hij zich voorzichtig om, en staarde pessimistisch naar de helderblauwe lucht. Zijn voet haakte hij voorzichtig los van de boomwortel en zijn gezicht vertrok in pijn bij het bewegen van zijn enkel. Geweldig. Een vies pak en een zere enkel. Gekneusd hopelijk, misschien gebroken. Just his luck. Het pak wat hij vandaag had aangetrokken was niet eens zwart, want zwart trok warmte aan, maar grijs waardoor vlekken te zien waren voor anderen. Zijn dag kon echt niet erger. Het had zijn dieptepunt al bereikt en het was pas tien uur in de morgen, op een zaterdag. Geweldig. Best life ever.... not.
OC: Open