Hmm.. There is something strange around here.

Met een opgelucht gevoel liep Emily over de Water etage. Het voelde goed om weer hier te zijn. Ze had inmiddels haar koffer al op haar oude vertrouwde bedje gelegd, en tot nu toe leek niets veranderd.. Op de aantal mensen die erbij zijn gekomen dan. Met een mok warme thee met munt liep Em richting de slaapzaal waarna ze haar bed opzocht. Ze stond nog steeds in het hoekje van de kamer, bij het raam met de diepe vensterbank. Haar kussentjes stonden er nog steeds in en de kast stond er nog steeds naast. Met een plof ging ze op haar bed zitten. Plaatste haar mok op het nachtkastje en sloeg haar koffer open. Hierna begon ze met de kleren in eerste instantie op te vouwen, want ze had het in Cassia er gewoon in ene keer in gegooid. Na minuten opvouwen en sorteren, kousen bij kousen, blousejes bij blousejes en rokjes bij rokjes, liep ze naar de kast die ze met een zwaai open sloeg. Maar tot haar verbazing was haar hele kast bezaaid met kleding, en het was zeker niet van haar. Er lag van alles tussen, roze, groen en nog veel meer. Met een zucht sloeg ze de deuren weer dicht en ging ze met haar kop thee in de vensterbank zitten. Misschien waren er toch wel dingen veranderd. Haar kleren had ze inmiddels al in dr koffer gelegd en onder het bed geschoven. Ze was benieuwd wie haar kastruimte had in gepikt.

{ post maar als je zin hebt.. Razz

}

Sapphire ging met twee treden gelijk de trap op. Ze was ongelooflijk chagrijnig. Ace had echt dubbel ongelijk. Er waren nu al een paar maanden voorbijgegaan en nog niet was Ryuu terug. Hij zou waarschijnlijk nooit terugkomen. Moest ze nu echt naar hèm op zoek gaan? Waarom zou ze? Als die jongen haar niet meer wou zien, dan wou hij dat niet. Rare manier omdat uit te beelden. Ze haalde alles in haar hoofd terug. Ryuu die opeens was verdwenen, Ace' vermoeden over een meisje en toen zijn plotselinge ontdekking dat Ryuu toch op Starshine zat. Waar zou hij in godsnaam naar toe zijn gegaan dan? En hield hij nog wel van haar? Met een ruk opende ze de deur en kwam tot de ontdekking dat ze niet alleen was. Ze miste haar lange haren stiekem een beetje, nu ze de lange haren van het Cassiaans meisje zag. Die deed net een kastdeur dicht. De kast van Kijito, leek het. 'Die kast daar staat nog vrij,' zei ze vriendelijk, terwijl ze naar een afgelegen kast wees. Haar bed zat aan de linkerkant van het bed naast de lege kast.

Emily schrok op toen ze een stem hoorde achter haar. Ze schoof van de vensterbank op haar , oude, bed. "Oow.. Dankje.. Het liefst heb ik eigenlijk gewoon mn eigen kast, naast mn bed.. Maargoed, dingen veranderen wel eens als je een poosje weg bent." Dit mompelde Emily meer in zichzelf al zei ze het hardop. Ze zuchtte eens en schoof haar koffer onder het bed vandaan. De, tevens, blauwe koffer sloeg ze open, zocht naar de sleutel waarna ze tot ontdekking kwam dat die in haar zak zat. Griste hem eruit en liep naar de kast die ooit van haar was. Ergens bovenin was een klein deurtje met een slot. "Ooit geweten waar dit voor is?" Ze glimlachte even en stak een sleuteltje in het slot. Draaide hem om en het deurtje schoot open. Aan de binnenkant lagen allerlei spulletjes, van muziek cdtjes tot oortjes, en van make-up tot haarspeldjes. "Sorry ik ben echt ontzettend onbeleefd bezig." Em glimlachte even. "Emily Miller, ook we simpel Em." Emily lachte even en gooide een snoepje naar het meisje toe waarna ze het kastje weer sloot en spullen uit haar koffer haalde, weer sorteerde op haar bed en het langzaam inruimde in de kast aan de andere kant van de kamer, uiterst onhandig.

Sapphire glimlachte en knikte. 'Volgens mij heeft iedereen z'n eigen kast hier hoor. Ik hoef in elk geval mijn kast met niemand te delen. Dat vind ik wel fijn,' lachte ze vriendelijk naar het meisje. Ze keek naar het sleuteltje die plotseling tevoorschijn kwam en grinnikte. Ze schudde haar hoofd. 'Volgens mij zat het altijd in jouw zak en ik ken je nog maar net, dus ik zou dus echt niet weten wat dat sleuteltje wilt zeggen,' gaf ze eerlijk toe. Met grote ogen keek ze hoe een soort kluisje werd geopend. Cd's, make-up... Toen stelde het meisje zich voor als Emily. Em. Sapphire vond het een mooie naam. Ze ving het snoepje handig op en stopte het in haar mond, niet wetend wat het was. 'Aangenaam Em, mijn naam is Sapphire,' zei Sapphire vriendelijk, terwijl ze het meisje aankeek, maar haar hand niet uitstak.

Emily lachte even. Waarna ze nogmaals naar het kleine kluisje wees. "Ik heb het ooit in mijn kast gebouwd, dat kluisje. Zo wist ik zeker dat er niemand bij mijn spulletjes kon komen." Emily grinnikte even waarna ze van de kast weer de slaapzaal overstak naar haar bed. "Mooie naam, Sapphire." Emily glimlachte even vriendelijk naar haar terwijl ze voor de laatste keer met spullen naar de kast aan de andere kant liep. Hierna ging ze weer zitten in haar vensterbankje met de thee in haar handen. "Zit je al lang hier op school?" vroeg Em uit nieuwschierigheid. Em stopte ook een snoepje in haar mond, zo te proeven een dropje. Daarna gleed ze met haar vinders door haar haren. Al snel ontstond er een knot, boven op haar hoofd. Ze glimlachte nogmaals vriendelijk naar het meisje waarna ze de zaal rondkeek. "Er is veel veranderd hier.." mompelde ze zachtjes.

Sapphire luisterde naar haar verhaal over de kluis en Sapphire glimlachte. 'Wel, dat vind ik een heel handige manier van je,' zei ze lachend. Het was ook redelijk gek, maar wel leuk natuurlijk. Ze glimlachte bij het complimentje over haar naam. 'Dankjewel, ik vind jouw naam ook heel erg mooi,' lachte ze en ze hoorde Em's volgende vraag aan. 'Goh... Toch wel zeker een halfjaar,' zei Sapphire, terwijl ze even nadacht. Ze hoorde Em zachtjes mompelen en vroeg zich af waarover het ging. Veel veranderd? Misschien zat ze hier een paar jaar geleden wel op school. 'Mijn excuses voor mijn nieuwsgierigheid, maar zat je vroeger dan ook op deze school?' vroeg Sapphire toen voorzichtig. Lola, haar husky, was buiten aan het luieren. Waarschijnlijk aan het denken aan Tatsu. Arme Lola. Ze hadden allebei liefdesverdriet.

Bij het horen dat Sapphire hier al een half jaar zat schrok Emily even. Was ze zolang weg geweest. Dat had ze niet verwacht. Niet eens doorgehad. Ze dacht simpel aan een aantal weken. "Uhm.. Ik ben iets meer dan een halfjaar geleden hier weggegaan. Nouja, ik heb al mijn werk op Cassia gedaan. Mijn ouders hadden mij nodig die tijd. En dus ben ik weer terug na 6 maanden. Ik zit hier al 3 jaar." Emily glimlachte even. Het was al lang, maar ze vond het super hier. Ze vond het echt leuk. Het enige jammere is dat ze zolang weg was geweest en er ontzettend veel is veranderd. Dat merkte ze al bij aankomst. Wel jammer. Maar het zou weer net zo leuk worden als altijd. Ze trok haar benen op en kwam in kleermakerszit zitten. Waarna ze haar handen er in legde, Keek naar buiten en zag hoe het weer steeds meer winters werd.

Sapphire keek naar Emily. Het leek wel alsof ze schrok. Toen Sapphire Emily's woorden hoorde, begreep ze dat ook. Het was ook wel moeilijk om te werken en je school af te maken tegelijk. Bij Emily's woorden dacht ze terug aan haar pas overleden, lieve oma. Tranen welde op. Maar ze wou niet huilen. Niet hier. Dat deed ze wel als ze alleen was. Sapphire ging daarvoor steeds vaker naar de WC's. Ze keek Emily aan. 'Ik ben van plan nooit meer terug te gaan naar Cassia. Ik zoek wel werk op Shadra of zo,' zei Sapphire, ondanks dat ze in Cassia toch wel leuke jobs hadden. 'Mijn oma is pas overleden en ik kan daar niet zo goed mee leven. Vooral omdat ze voor mijn vertrek had gezegd dat ze er nog zou zijn als ik terugkwam. Ik had een brief aangekregen. Ze hebben haar gecremeerd. Eerst was ik er kapot van, maar nu heb ik mezelf er een beetje overheen kunnen zetten. Nu heb ik geen familie meer,' zei ze. Dat was gelogen. Ze had Ryuu en Tatsu als familie. En Lola.

Emily luisterde aandachtig naar Sapphire terwijl ze af en toe nipte aan haar thee die inmiddels koud was geworden. Het kopje zette ze weg en keek Sapphire aan. "Wat erg!" zei ze. Ze had eigenlijk nog nooit echt een naaste familielid verloren. "Ik weet niet hoe het voelt maar ik zou er echt niet makkelijk over heen komen.." Emily slikte en dacht even aan haar vriend die er ook niet meer was.. Maarja dat was anders.. En niemand wist er van. In iedergeval niemand hier op Starshine. Maar hij had het uitgemaakt. Ze was er kapot van. Hij was vaker vreemd gegaan. Ze wist niet hoe iemand het in zijn hoofd kon halen. De liefde van hem was veranderd in haat. Ze kon er niks aan doen. Tot op het moment dat zijn moeder voor haar neus stond. Om het 'tragische' bericht te melden. Em had haar nog getroost maar uiteindelijk kon ze alleen maar zeggen dat hij het zelf had gedaan.. Emily slikte en zuchtte.

Sapphire grinnikte even en knikte. Ze had Ryuu nodig gehad. Maar Ryuu was weg. Ace was er wel. Ace was ook een soort kopie van Ryuu. Was het echt die zijn broer? Sapphire keek bedenkelijk voor zich uit. Ze mistte Ryuu verschrikkelijk hard. Ze wou dat hij terugkwam. Sapphire's hart bonkte bij het bedenken om hem terug te zien. Ze wou dat hij echt terugkwam. Hij was de vlam in haar leven. Hij was diegene die haar troostte als er iets was. Zij was ongelooflijk verliefd op hem. En dan ging hij weg... Gewoon... Alsof het niks deed... Sapphire werd gewoon emotioneel als ze eraan dacht. Daarom moest ze er ook niet aan denken. Dan werd ze alleen maar wanhopiger naar het moment dat hij misschien terugkwam. Maar toch... Het was anders zonder hem. Dat kon je wel merken aan haar haren, die eerst op haar schouders lagen. Haar uitrusting was ook anders. Meer sterker in haar schoenen, meer een muur om haar heen op sommige momenten.

Emily bekeek hoe Sapphires uitdrukking veranderde. Van eigenlijk een grinnik gezicht naar een wanhopiger gezicht. Met vragende ogen keek Emily haar aan. Ze durfde niks te vragen, wie weet hoe onbeleefd het was. Emily vulde het lege glas waar de thee in had gezeten met water en gaf het geluidloos aan Sapphire. Misschien dat een slok water zou helpen. Zonder iets te weten wat er in haar hoofd omging, maar denkend dat het om haar oma ging sprak ze tegen haar. 'Zolang je de leuke dingen met haar blijft onthouden komt alles wel goed. En bedenk je dat ze voor altijd in je hart zit! En daar gaat ze niet weg. En die liefde blijf je echt wel voelen, dat weet ik zeker. Emily glimlachte even onzeker en een blosje verscheen op haar gezicht.

Het drong vaag tot Sapphire door dat Emily haar glas vulde met water. Ze hoorde Emily's woorden aan en glimlachte. Emily was echt heel erg aardig en Sapphire knikte een keer. Het was fijn dat Emily haar wou helpen. Heel erg fijn zelfs. 'Ach ja, het is gewoon een moeilijk jaar geweest. Ik geloof niet dat er nog iets goeds kan gebeuren dit jaar met me. Ik heb mijn haren korter gemaakt. Eerst hingen ze op mijn schouders,' vertelde Sapphire. Haar reden om haar haren korter te maken, was gewoon om een nieuw leven te starten. Ze zou niet meer diezelfde gevoelige Sapphire zijn als vroeger. Dat wou ze niet. Ze had al genoeg verloren door lief te zijn. Ryuu... Tatsu... Lola... Lola deed nauwelijks meer iets samen met haar en zat alleen maar te treuren. Zelfs voor haar favoriete koekjes wou ze niet terugkomen. Eten deed ze weinig. Net zoals Sapphire. Die at ook bijna niks. Ze was daarom best mager.

"Jeetje! En dan zo kort! Dat zou ik niet kunnen!" Emily voelde even aan haar haren. Die kwamen inmiddels tot aan haar enkels. "Ik ben ook weer opnieuw begonnen, een paar jaar geleden.." Het floepte er gewoon uit. Niemand hoefde iets te weten van Mich. Niemand. Emily zuchtte. Ze had weer eens wat er uit gefloept wat niet de bedoeling was. En hopelijk vroeg Sapphire niet verder. Hoewel het wel zou opluchten. Ze glimlachte even. "Ach soms moet het gewoon gebeuren.." Babbelde ze zachtjes. "Life suck sometimes hard!" Emily grinnikte even.

Sapphire keek Emily aan en grinnikte even. 'Ach ja, sommige tijden mis ik mijn haar en andere tijden vind het korte haar ook wel stoer,' lachte ze. Toen ze Emily's volgende woorden hoorde, dacht ze even na. Sapphire keek Emily even twijfelend aan, maar hield toch maar haar mond. Toen ze verder praatte, dacht Sapphire nog steeds na. Toen Emily het laatste zei en grinnikte, lachte ze vrolijk mee. 'Soms wel ja,' lachte ze. Toen ging ze bij Emily staan en sloeg haar arm om diens schouders. 'Hé, ik wil je niet dwingen of zo, maar als je ooit is je hart wilt luchten, ben ik er altijd voor je. Voornamelijk omdat ik weet hoe erg het is iemand of iets te verliezen,' zei Sapphire zorgelijk. Toen hoorde ze stappen en Lola, haar husky, kwam even later binnengelopen. Haar oren hingen slap en haar stappen waren mismoedig. Sapphire slikte even. Lola vond het erg dat Tatsu er niet was en dat Sapphire's oma overleden was. Sapphire riep Lola bij zich, die kwam en een beetje kwispelde en aaide haar over haar hoofd. Haar natte snuit ging tegen Emily's benen.

Emily glimlachte dankbaar naar Sapphire. Zo had ze zich nog nooit gevoeld hier op starshine. Zo vertrouwd, zo heerlijk. "Dankje wel Sapphire." Emily sloeg haar ogen even neer. Maar zodra ze op keek zag ze een hond bedroefd binnen lopen. Het was zo zielig om te zien dat Emily er verdrietig van werd. Het arme beest kwam bij haar staan en drukte zijn neus tegen een stukje been dat bloot lag tussen het rokje dat ze aan had en de kousen. Een klein gilletje kwam uit Emily's mond door de aanraking. Het was koud en nat. Niet veel later giebelde Emily er even om. Waarna ze voorzichtig haar hand op de kop legde. "Is ze van jou?" vroeg Emily terwijl ze even Sapphires kant op keek.

Sapphire schrok een beetje van Emily's reactie, net zoals Lola. Lola dacht echter dat Emily haar niet mocht, dus maakte ze aanstalten om weg te lopen, maar bleef staan toen ze Emily's hand op haar hoofd voelde. Sapphire knikte bij Emily's vraag. 'We kennen elkaar al heel lang. Maar ik heb de laatste tijd steeds meer en meer het gevoel dat ik haar kwijt ben. Ik mis haar ongelooflijk hard. Ze treurt om een hond, die nu weg is,' vertelde Sapphire. Lola was er na al die tijd nog niet over. Sapphire ook niet echt, maar ze probeerde zich voor de buitenwereld groot te houden. Het was moeilijk, maar wel mogelijk. Ze keek Emily aan. Het ging niet zo perfect zoals het zou moeten. Sapphire dacht er serieus over na om een einde aan haar leven te maken. Zonder Ryuu en Tatsu had ze gewoon geen leven. Wat zou ze kunnen doen zonder Ryuu? Hij was, overduidelijk, haar vlam. Hij stond veel voor haar klaar. Ze hadden samen getraind. Hun ontmoeting in de gymzaal was ook leuk geweest.

Emily voelde heel goed hoe de husky en Sapphire zich voelde. En dat was in een woord: rot. Het was een gave die ze mee gekregen had, maar die was behoorlijk licht. Ze kon het in extreme gevallen voelen, of als ze er tijd voor had. Zoals nu. De rust was gewoon.. Ze kon zich er makkelijk in verdiepen. Ze voelde het verdriet van beide, maar ook de gevoelens van Sapphire. Het was beangstigend te noemen dat zeker. Em bewoog haar hand over de kop van de hond en kriebelde zachtjes over de kop. Boog naar voren en fluisterde in de oor van de husky. "Het komt allemaal goed, lief hondje. Wees blij met de momenten die je hebt gehad met die andere hond. Maar denk ook aan de leuke tijden die je nog gaat krijgen. Want die krijg je, dat weet ik zeker." Ze glimlachte en draaide zich om naar Sapphire. "En dat geld niet alleen voor je hond, maar zeker ook voor jou.. Doe eens iets leuks met je hond, laat haar die andere hond doen vergeten als je met haar bezig bent. Jij bent al dan niet of wel over hem heen maar je hond moet een zelfde proces door maken.. Help haar erin. Dat werk echt! Anders verlies je haar ook nog." Emily klonk bezorgd, en zoals een soort moeder, vond ze zelf. Maar zo was het toch? En de waarheid kan soms hard zijn. Ze glimlachte even vriendelijk naar beide en gaf de hond nog een aai over haar bol.

Sapphire keek in vochtigheid gehuld naar Lola en luisterde ondertussen naar Emily's woorden. Haar hoofd was ondertussen gebogen en vochtige druppels kwamen op haar handen terecht. Sapphire probeerde er nauwelijks aandacht aan te spenderen, maar het werd haar nu eenmaal allemaal te veel. Sapphire probeerde haar gevoelens voor Emily te verbergen, maar zoals gewoonlijk snikte ze zachtjes. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen daarom heen. Dat werkte vroeger atlijd goed. Lola sprong op Sapphire's bed en begon zich treurig tegen diens lichaam te drukken. Sapphire dacht ondertussen na over Ryuu. Zou hij veranderd zijn of zou hij juist hetzelfde zijn? Zou er iets gebeurd met zijn oog zijn? Wat zou er met hem gebeurd kunnen zijn? Allemaal vragen spookten door haar hoofd rond, die zijzelf helaas niet zou kunnen beantwoorden. Dat vond ze echt zeer jammer, omdat ze vooral nieuwsgierig was naar wanneer zou hem weer tegen zich aan kon voelen. Wanneer ze zijn masker weer een stukje naar beneden kon trekken om hem vervolgens een kus te geven. Sapphire wist dat Ryuu misschien wel helemaal veranderd was. Of ja, ze wist dat die mogelijkheid er zou kunnen zijn.

Emily was verbaasd over de reactie van Sapphire die begon te snikken. Emily sloeg een arm om haar heen. En troostend wreef ze over Sapphires arm. "Ales er iets, weet dat je altijd bij me terecht kan.." mompelde ze vriendelijk en warm terwijl ze in de ogen van Sapphire keek. Dit had ze niet verwacht. Haar haond kwam bij Sapphire zitten en Emily reikte haar hand om haar te aaien. Ze glimlachte aanmoedigend naar de hond en Emily wreef nog steeds over Sapphires arm heen.

Sapphire voelde Emily's arm om haar heen en ze keek in diens warme ogen. Zoveel liefde had ze naast die keer met Ryuu en dat was maanden geleden, niet meer meegemaakt. Ze vond het fijn om Emily naast zich te hebben. Ze vond het fijn dat Emily haar troostte. Ze legde haar hoofd even op Emily's schouder, terwijl ze die toen rustig aankeek. 'Bedankt voor wat je voor me doet, nu, op dit moment. Het voelt wel fijn om iemand rond je heen te hebben,' glimlachte ze, terwijl ze Emily rustig aankeek. Daarna wurmde zij zich voorzichtig onder Emily's arm door. Ze zocht die oude radio die hier altijd stond. Toen ze hem vond, zette ze een muziekje op, een heel erg swingende en ze ging gek voor Emily dansen. 'Kom! Doe mee! Laten we niet gaan janken of zo,' lachte ze door haar tranen heen, terwijl ze gek begon te dansen. Daarna begon ze op haar bed te klimmen en daarna sprong ze heen en weer, terwijl ze luid meezong en lachte ondertussen.

Emily lachte hoe Sapphire opknapte. Met een beetje moeite stond ze op. Ze vond het gek om te doen. Zomaar even dansen. Gek doen. Het was iets dat ze niet vaak deed. Nouja. Eigenlijk durfde ze het niet.. Zielig kind was het toch af en toe. Voorzichtig begon ze te dansen. Heel langzaam kwam Em op gang.. En na een tien tal seconden ging Em net zo los als Sapphire. Na een poosje ging ze hijgend zitten. "Pfoe.. Dat is even lekker..." Lachte Emily

Lachend sprong Sapphire naast Emily. Ja, dat was het inderdaad! Ze keek Emily aan en grinnikte even. 'Zulke buien heb ik heel vaak. Stom hè?' lachte ze, terwijl ze haar kousen iets beter trok, die fout en niet erg lekker waren gaan zitten. 'Ach ja... Eigenlijk kan ik niet heel de dag blijven treuren om een jongen. Als het uit zou zijn zou het precies hetzelfde zijn als nu en dan zou ik niks redden met janken,' zei Sapphire, hoewel ze dondersgoed wist dat ze er morgen weer verdrietig over zou zijn. Maar ja... Dat was morgen en nu was nu. Dat vond ze een mooie uitspraak. Ze legde zich rustig neer, terwijl haar blik zich naar de hemel hielp. Haar rug maakte zich mooi plat tegen het bed aan. 'Ik wou dat deze dag al voorbij was. Ik wil me bezighouden. Niet steeds aan die jongen denken,' vertelde Sapphire Emily. 'Hé, het is niet omdat ik verdrietig ben over een jongen dat jij er niet meer over mag spreken! Al iemand leuk gevonden?' vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze in de lach schoot.

Emily lachte bij de woorden stroom die ze uit het niks van Sapphire hoorde komen. "Het komt allemaal goed, ik weet het zeker!" Emily glimlachte. Uit het kluisje haalde ze wat dropjes. Gaf er een paar aan Sapphire en stopte er zelf ook nog een paar in haar mond. Met volle mond sprak ze. "Bnee.. Bik Bweeet Bhet Beibelijk. Nieb." Emily schoot in de lach. Dat kwam er lekker uit met volle mond. Ze kauwde snel de dropjes weg. "Wat ik probeerde te zeggen. Ik weet het niet zo goed. Wel iemand die ik heel aardig vind.. Maar ik heb geen idee." Emily bloosde een beetje. Ze had nog nooit echt een vriendje gehad.

Sapphire glimlachte om Emily's goede moed. Ze nam de dropjes aan, om ze vervolgens weer bijna uit te spugen van het lachen toen Emily begon te praten. Met moeite en een paar keer hoesten kreeg zij ze doorgeslikt. 'Wat zei je daarnet nu?' vroeg ze lachend. Ze hoorde Emily's woorden en glimlachte. 'Nu niet te overhaast zijn en dan komt het wel goed,' zei ze. Daarna pakte ze Emily's handen vast. 'En vooral niks doen wat je niet wilt!' zei ze. 'Vertel me alles als je een vriendje hebt!' lachte ze, terwijl ze Emily aankeek. Toen ging ze liggen en keek richting het plafond. 'Soms is liefde stom, maar vaak is het leuk. Weet je wat ik echt een leuke vind? Als je zo met je vriendje zit en je zegt dat het buiten mooi weer is!' lachte ze, terwijl ze Emily aankeek.

Emily lachte dankbaar. "Had jij al eerder een vriendje gehad? Of was dit je eerste?" Vroeg Emily voorzichtig. Zou het stom zijn als ze nog nooit een vriendje had gehad? Emily lachte even mee. Ze had zulke dingen nog nooit mee gemaakt. Ze was nooit zo van de jongens. En trouwens ze sloot zich meestal op in haar kamer en was alleen maar bezig met muziek. "Weetje.. Mijn echte grote liefde is muziek. Daar leef ik voor en van!" Emily glimlachte. "Maar een vriendje is natuurlijk ook wel leuk." Bloosde Emily. Ze ging op haar bed verzitten en trok haar benen in een kleermakerszit. Waarna ze met haar vinger met het dekbed begon te spelen.

PROFILE MAGICIAN

» Strange.
» a strange boy
» Strange whispers..
» A strange world.
» Ice, peace but a strange sound...

Hmm.. There is something strange around here.

Hmm.. There is something strange around here.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen