Sapphire luisterde naar Emily's vraag. Ze accepteerde de voorzichtigheid erin enorm en glimlachte lief naar het meisje. 'Nee, dit is me eerste,' glimlachte ze. Ze lachte toen Emily over de muziek sprak. 'Ik doe er neit echt veel aan, maar ik vind het natuurlijk wel leuk om te horen,' voegde ze glimlachend toe. 'Ach ja, je moet niet te overhaast doen, dat is mijn tip,' lachte Sapphire bij Emily's woorden over een vriendje. Ze ging net zoals Emily ook in kleermakerszit zitten en keek toen naar het plafond. 'Trouwens, soms vind ik verliefd zijn echt knaplastig!' sprak Sapphire glimlachend.

- En dat is dus echt waar! Ik leef ook voor de muziek. Ik kan niet zonder iPod of een keertje keihard zingen vind ik ook niet erg -

Emily glimlachte. Ze vond het fijn om lekker te praten. "Dankje.. ik zal het onthouden." glimlachte ze bij de tip van Sapphire. Bijd e gedachten van de jongen die ze misschien wel meer dan aardig en leuk vind begon ze lichtjes te blozen. Maar dat was niet het enige. Vlinders vlogen door haar buik. "Heb jij ook zo'n gek gevoel in je buik, als je aan hem denkt? Ik bedoel. Het laat me minder eten, alsof ik ziek ben en niks meer kan eten. Snap je wat ik bedoel?" Emily keek er wat moeilijk bij en plaatste haar hand op haar buik. Het voelde prettig maar ook gewoon heel vervelend.

Sapphire schoot in de lach. Ze dacht even aan Ryuu. Haar hart bonkte sneller. Ze schoot in de lach. 'Oh, dat gevoel is heel erg normaal. Weet je...' zei ze en ze verplaatste zich wat dichter naar Emily toe. 'Toen ik voor het eerst had met Ryuu, toen durfde ik zelfs niet te eten in zijn buurt, bang dat ik een blooper ging maken,' zei ze. Toen herinnerde ze zich iets om te vertellen aan Emily. 'Een paar maanden geleden bijvoorbeeld. Ik pakte een glaasje water en Ryuu stond verderop met een aantal mensen te praten, ik deed een beetje overdreven. Toen struikelde ik en vloog het water tegen Ryuu's achterhoofd aan. Toen hadden we nog niet met elkaar,' schaterde ze. Ze keek Emily rustig aan en schoot daarna in de lach.

Emily lachte wat onzeker mee. Was het echt zo normaal. Ze keek naar beneden, naar haar buik. Greep wat "vet", wat ze niet had, vast. En keek er vragend naar. Liet het los en keek naar Sapphire.. "Volgens mij kan er nog wel wat af... Toch?" Emily schoot nu in de lach. En zeker bij het verhaal van Sapphire kwam ze niet meer bij. Op eens lag ze te rollen van het lachen op haar bed. Ze kon hier zo niet tegen. Die ontzettende lach verhalen, blunders. "Eigenlijk als ik het zo bedenk. Is verliefd zijn ontzettend ongezond." Zei Emily half serieus. Waarna ze weer in de lach schoot. "Ojee! Ik moet echt ontzettend nodig." Kierde Emily waarna ze opstond en wegrende naar de wc. Een paar minuten later kwam ze terug en plofte op het bed neer. Zuchtte en moest weer lachen. Het idee alleen al dat ze water over der vriendje gooide.

Ze schoot in de lach en bestudeerde haar nagels even toen Emily wegrende naar de WC. Lachend keek ze het meisje toen aan, die terugkeerde. Opeens stond ze op en keek naar Emily. 'Je bent mooi zoals je bent. Je moet niet gaan afvallen voor een jongen. Dat is het stomste wat je kunt doen in een relatie,' sprak Sapphire. Daarna keek ze in Emily's ogen en boog zich ondertussen over haar toilettas. Ze worp een lichtblauwe nagellak richting Emily. 'Vangen!' Daarna haalde ze een roze nagellak uit voor zichzelf. Ze keek naar Emily. 'Vind je zoiets mooi? Als je wilt, mag je ook een ander kleurtje hoor. Ik vind deze altijd leuk, maar eigenlijk probeer ik veel dingen uit. De nagellakken zijn van Cassia,' sprak Sapphire. En als deze voorraad op zou zijn, zou zij geen nieuwe meer kunnen halen. Dan ging ze wel naar Razen of zo. Ze wou nooit meer terugkeren naar Cassia. Nooit meer. Dan kreeg ze depressies en huilbuien. Dat wou ze niet.

Emily glimlachte naar Sapphire. "Het was een grapje hoor. Ik ben goed zoals ik ben, en jij ook." Glimlachte ze waarna ze keek wat Sapphire ging doen. Verbaasd keek ze op naar haar. 'Vangen!' Emily schrok even van het voorwerp dat haar kant op kwam. Maar voor het viel ving ze het op. "Wauw! Blauw!" Lachte ze en ze bekeek gelijk de kleur. Precies goed. "Wauw wat gaaf! Ik heb er niet zo veel. En meestal maar een kleur. Maar deze zijn echt gaaf!" Ze keek naar de kleur van Sapphire. "Heb je nog meer kleuren dan? Mag ik ze eens zien?" vroeg Emily nieuwschierig. Ze boog een stukje voorover. Ze kende alleen haar twee blauwe kleuren. Deze pakte ze uit haar toilettas. Ze waren totaal anders dan de blauw van Sapphire. "Dit zijn mijn twee kleurtjes." Glimlachte ze.

Sapphire keek richting Emily, glimlachte en knikte. Ze pakte haar toilettas en zette die vlak voor Emily neer. Ze haalde een mapje eruit. 'Maar de nagellakken die ik heb zijn wel gespaard. Daar heb ik vijf jaar over gedaan, wil ik daarmee zeggen,' zei ze. Ze keerde het mapje om, waar een stuk of dertig nagellakken uitkwamen. Ze vond dertig nog best weinig voor zoveel jaar. Maar Sapphire deed er ook niet zo heel veel mee. Bij haar bleef nagellak er lekker lang op zitten. Ze zag een lichtblauwe, een violetkleurige, een zilverkleurige, een donkerblauwe, noem maar op. Ze pakte een doorzichtige eruit. Die vond ze zelf ook wel mooi. Een goudkleurige met glitters trok haar aandacht. 'En die ga ik op doen!' zei ze toen lachend. Ze pakte de goudkleurige en begon eraan. Meestal kon ze het heel nauwkeurig. Ze morste bijna nooit. Ze ging er maar een keer overheen. Ze keek geconcentreerd naar haar tenen. 'Bij mij droogt zoiets binnen twee minuten,' zei Sapphire.

- Echt! Bij mij droogt zoiets binnen twee minuten XD Heb droge tenen denk ik XD -

Emily keek haar ogen uit naar alle nagellakpotjes. "En dan kom ik met mijn 2 potjes." proestte ze uit. Maar bij de korte uitleg keek ze verbaasd. "Vijf jaar?! Jeetje. Ik koop elk jaar een nieuw potje en die gebruik ik dan. En een jaar later is hij zo ongeveer op en dan koop ik een nieuwe." Ze glimlachte en keek naar alle kleurtjes. Een mooie felrode trok haar aandacht. Het zou leuk passen bij haar jurk voor het kerstgala als die zou komen. Voorzichtig opende ze het potje. Klemde het tussen haar voeten en begon met haar nagels te lakken. Vinger voor vinger en uiterst geconcentreerd, dat betekende bij Emily zingen. Zachtjes zette ze een kerst nummer in..

Last night I took a walk in the snow,
Couples holdin hands, places to go,
Seems like everyone but me is in love
Santa can you hear me?
I signed my letter that I sealed with a kiss,
I sent it off, it just said this:
"I know exactly what I want this year"
Santa can you hear me?
I want my baby, baby
I want someone to love me, someone to hold,
Maybe Maybe (Maybe, Maybe)
He'll be all my own in a big red bow

Het was altijd een van haar favoriete nummers geweest. Ze had geen idee wat Sapphire er van vond, laat staan of ze het prettig vond. "Klaar" Riep ze trots terwijl ze haar vingers bekeek. Zachtjes blaasde ze tegen haar nagels aan, draaide het dopje op het potje. Bij mij duurt het meestal ook niet zo lang" zei ze met pretoogjes. "Je hebt trouwens echt hele gave kleuren!"

Spoiler:

Sapphire had aandachtig naar het liedje geluisterd. Emily kon echt prachtig zingen. Ze keek op toen ze klaar was. Het zag er prachtig uit. 'Dat ziet er mooi uit Emily!' riep ze enthousiast en ze schoot in de lach. 'Je hebt echt talent met zingen, weet je dat? Daar moet je iets mee doen. Misschien als je een show mag geven,' zei Sapphire en ze keek glimlachend richting Emily. Zijzelf kon ook wel zingen, maar ze was er niet goed in om bij andere mensen te zingen. Dat vond ze altijd eng. Ze vond het commentaar nooit leuk. Van goed commentaar moest ze blozen en van slecht commentaar werd ze verlegen. 'Dankje. Ik wil wel is met je shoppen op Razen of zo,' zei Sapphire. Vanwege haar overleden oma sprak ze Cassia expres niet uit.

- Nu krijg iik opeens vet veel zin om zo'n topic te openen bij Razen XD -

Emily bloosde lichtjes bij het compliment van Sapphire. "Ik durf niet goed bij andere mensen te zingen. Nouja niet voor heel veel mensen." Zei Emily zacht. "Ik heb zegmaar een soort podium angst." Glimlachte ze zwakjes. "Ik sloot me altijd op in mijn kamer om te zingen. Zodat zo min mogelijk mensen mij hoorde." Emily dacht even aan de vele eenzame uren die ze doorbracht op haar kamer, zingend en niet zingend. Ruzie met haar ouders. Emily zuchtte even toen ze het voorstel deed. "Naar Razen. Wauw. Ik ben nog nooit verder geweest dan Cassia. Wat wil je kopen dan?" Glimlachte Emily. Dit was een mooi moment om niet te denken aan die uren. Ze glimlachte en ging even verzitten. Blies nog eens tegen haar nagels aan en bekeek ze kieskeurig.

Sapphire keek glimlachend opzij, terwijl ze luisterde naar de vraag van Emily. Haar ogen lachten stiekem mee. Dat was altijd het vriendelijke deel wat Sapphire in haar had. Ondertussen stond ze op van haar bed en manoeuvreerde zich richting het raam van hun etage. Ze opende ze aan beide kanten en liet haar blik naar beneden glijden. Nou.. Als je hier een val maakte, dan was je er geweest. Dat was in elk geval al een feit. Een glimlach verscheen over haar gezicht, terwijl ze besloot te antwoorden. 'Goh... Dat kan ik zo niet opnoemen. Misschien gezellig als we kleren gaan passen of zo?' vroeg ze, terwijl ze even een glimlachende blik naar Emily wierp en daarna weer voor zich keek. Haar gifgroene ogen keken naar de lucht. Een lichte schemering begon al langzaam zijn tocht maken door de lucht. Het was al vast tegen de eind van de middag. Ze zaten hier al lang te kletsen. Soms vergat Sapphire de tijd als ze lol had. Ze keek naar beneden en ontdekte al het groen. De bomen stonden vredig naast elkaar. Sapphire had een scherpe blik die diep kon kijken, dus ook nu zag ze dat de bladeren heel zachtjes heen en weer gingen. De wind was dus rustig. Sapphire ademde in en voelde daarmee een langzame koude trekken, op weg voor de nacht. Het zou vannacht gaan vriezen, dat kon Sapphire nu al aan haar huid voelen. Haar ogen keken naar het grasveld. Vanaf hier was het grasveld klein, maar als je eenmaal op dat grasveld stond, was het groot. De watervallen en het bos was ook zichtbaar geworden. Grappig. Vanaf hier kon je precies het midden zien waar ze geweest waren bij het Halloween Gala. Haar ogen keken verder. Het stille meer, die best ver uitrekte, was ook zichtbaar. De wind werd iets feller en de deuren van de ramen, die helemaal opengeslagen waren en als ze los zouden gaan een flinke smak op de grond zouden maken, boden weerstand. Sapphire voelde dat een raam langzaam terugkwam, om in haar gezicht te slaan. Maar Sapphire hield die tegen en duwde die weer open, zodat ze weer vrij zicht had op het prachtige gebied voor zich. Een glimlach verscheen over haar gezicht toen ze een paar raven zag vliegen. Ze vlogen een andere kant op. Was er naast deze school en deze gebieden nog een weg, of was dit gewoon een eiland met een school? Sapphire stelde zich een eiland voor, maar dan zonder zand. Achter de school was een afgrond met een klif. Sapphire had zich nooit zo in de natuur geïnteresseerd. Ze keek naar Emily en richtte haar gifgroene ogen toen weer op het meer. Daar zou ze wel eens een keertje in gaan zwemmen. Een beeld van Ryuu kwam in haar op, die net met een glimmende huid uit het meer kwam. Haar hart bonsde sneller en ze probeerde het gegiechel te onderdrukken. Ze keek naar het grasveld en sloot even later de ramen. Filosofisch nadenken over hoe mooi het gebied was had niet echt veel zin. Ze liet zich zakken op haar rug op een bed.

Emily volgde Sapphire die naar het raam manoeuvreerde. Bijd e antwoord op de vraag lachte Emily even. Ze stond op en liep richting haar raam, waar Sapphire stond. Keek mee over het prachtige uitzicht. "Dan moeten we dat misschien wel een keertje doen." Zei Emily zacht. Ze glimlachte en liet zich verdrinken in de schoonheid van het terrein. Ja. De school stond zeker op een mooie plek. Al waren er altijd plekken waar ze lieven niet kwam, dacht ze denkend aan die avond dat ze Deshas tegen was gekomen. Ze zuchtte even. Haar ogen gleden nu over het water van het meer. Dat er rustig bij lag. Je zag enkel wat kleine beweginktjes in het water die aan gaven dat de wind niet helemaal stil was, maar ook niet hard waaide. Hij was rustig. Ook de kou bereikte Emily. Ze rilde even. "Volgens mij gaat de temperatuur vannacht dalen." Ze ze zachtjes en lachte even. Haar ogen gleden verder. Al die plekken waar ze al was geweest, maar ze zag ook plekken die ze nog nooit had gezien. Een glimlachje sierde haar lippen. Ze kon er niks aan doen. Het zag er zo mooi uit.