Al haat ze de kou, toch houdt ze wel van dat gevoel en het geluid van het witte tapijt onder haar voeten. Siegmund is helemaal in de wolken van dit ijskoud gevoel onder zijn poten. Af en toe toch, want soms is het alsof hij zich realiseert hoe koud het is en springt hij naar het pad die speciaal is vrijgemaakt. Echt vrijgemaakt kan je het niet noemen, sinds het daar spekglad is en het daardoor veiliger is om langs de zijkant, in de sneeuw te stappen. Olivia's voeten verdwijnen bij elke stap die ze zet, maar ze blijft tenminste stevig staan. Haar laarzen, die ze de dag ervoor speciaal had gekocht voor dit weer gaan tot aan haar knieën, wat maakt dus dat ze tenminste geen sneeuw in haar voeten krijgt. Voorlopig is er nog niet veel op de baan, de meeste studenten zijn nog aan het slapen, ontbijten of maken zich klaar voor de lessen van vandaag. Vandaag had Olivia geen lessen gepland, wat dus maakt dat ze eindelijk de tijd kon nemen om een paar magie oefeningen uit te voeren.

Een paar dagen geleden heeft ze de beslissing genomen om terug te komen, om toch haar studies hier af te werken. Gaat het haar ergens mee helpen, misschien niet, maar dan heeft ze tenminste een diploma. Het is alle sinds beter als niks. Een jaar geleden nam ze de beslissing om hier weg te gaan. Ze had hier toch alleen maar verlatingsangst (meer als ervoor) opgelopen. Toen heeft ze op Razen iemand gevonden die bereid was om haar privé les te geven voor haar magie. Hij is dan ook één van de weinigen die weet wat er echt aan de hand is met haar. Op een paar maanden tijd was ze veel sterker geworden en had ze meer controle, maar de moment dat ze hier weer een stap zette, was het alsof al die controle verdwenen was. Is het omdat er hier te veel is gebeurd? De herinneringen aan haar begin periode hier en al die mensen die haar dan hebben verlaten. Soms loopt ze terug naar de ziekenzaal, om dan alleen de officiële schooldokter te zien, geen assistent... Haar magie kan ook niet opgelost worden, want ja de enige die haar daarmee kan helpen, die is ook plots zonder enige uitleg verdwenen.

Eindelijk staat ze voor de grote poort van de Arena. Ze stapt naar het binnen, om te zien dat niemand al een moment heeft genomen om de sneeuw hier te verwijderen. Ze zullen ook niet denken dat iemand met dit weer hier uit vrije wil zou komen. Ze doet haar dikke zwarte jas uit en legt die neer op de eerste rij zitbanken die gemaakt zijn voor publiek in de arena. Siegmund neemt plaats op deze jas. Voor Olivia is dit perfect, want dan voelt die warm aan als ze die weer aandoet. Voor Siegmund is dit dan om niet op natte, koud hout te moeten liggen.
Ze had gehoord dat hier grote wedstrijden worden georganiseerd, maar die had ze jammer genoeg nog nooit meegemaakt. Ze maakt een kleine vuurbol tussen haar handen, onregelmatig en klaar om weer te verdwijnen. Ze weet niet of dat de koude buitenlucht hiervan de oorzaak is, of dat het de controle is. Ze gaat op haar hurken zitten en laat de vuurbol naar de besneeuwde grond dalen. Door de warmte van de bol, verdwijnt de sneeuw en verdwijnt die in de grond, waardoor die dan ook modderig wordt. Perfect. Het is niet met deze controle dat de grond stoffig en brandbaar moet zijn. Nadat er toch een cirkel van tien meter diameter vrij is, gaat ze naar de volgende stap. Achter een kleinere deur vind ze verschillende instrumenten om mee te trainen. Van projectielen, tot poppen. Olivia neemt drie van deze poppen. Ze bestaan uit hout, maar hebben een duidelijk beschermlaag zodat ze niet volledig tot as kunnen vergaan. Het is een simpele torso en kop op een langere stok. Ze zet ze rond haar, verschillende van afstanden van haar vandaan. Op deze manier kan ze zien of ze tot de verste pop kan geraken. De sleepsporen van deze poppen zijn in de sneeuw te zien, sinds ze te groot en zwaar zijn om op te pakken. Als de drie poppen op hun plaats staan, neemt ze plaats in het midden van de cirkel en kijkt ze naar de dichtstbijzijnde. Ze neemt diep adem, ademt dan weer uit en zet haar handen op elkaar. Wanneer ze die weer van elkaar haalt, verschijnt er een vuurbol die als maar groter wordt. Ze gooit die voorzichtig richting de pop, richt het op het hoofd, maar daalt halverwege zijn pad en komt die op het borststuk. 'Concentreren...' Ze neemt nog eens adem en laat de vuurbol weer verschijnen. Nu komt die op de kop terecht. Bij de tweede keer komt het weer op de gewenste plaats terecht. Nu is het tijd aan de tweede pop, die een paar meters verderop staat. Al had ze deze op de kop gericht, jammer genoeg komt die toch weer lager terecht. Na vijf keer te proberen, stopt ze er even mee en stapt ze naar haar rugzak die ze naast haar jas had gelegd. Daarin had ze wat eten in gestoken. Chocolade repen, boterhammen met ham, een fles water en een thermos die haar yasmijn thee warm houdt. Iets dat ze bij haar docent in Razen had leren drinken. Ze haalt een been uit haar zak en geeft die aan Siegmund, waar hij gretig aan begin te knagen. Daar is hij wel even zoet mee. Nadat ze twee repen chocolade binnen heeft staat ze weer recht en richt ze haar blik op de pop die aan de grens van de cirkel staat.
Opnieuw laat ze de vuurbol verschijnen, maar deze keer iets groter, sinds die naargelang zijn weg kan verkleinen in dit koud weer. Toch komt die niet eens in de buurt van de pop. Ze probeert dit opnieuw en opnieuw. Na een tiental keren, kan je de brandplekken op de grond voor de pop zien. Olivia haar frustratie wordt alsmaar groter, tot zo een vuurbol maakt die groter is dan al de vorige. Misschien heeft ze hiermee meer kans om iets te raken omdat ze er meer kracht achter moet zetten. Ze richt de bol op de pop en tot haar grote geluk blijft die op haar ooghoogte in de lucht, maar omdat haar magie nog niet zo strak is, gaat de vuurbol de pop voorbij en vliegt die dan ook in de richting van de persoon die zonder waarschuwing is binnen gekomen.

Haar adem is zichtbaar in de kou, al lijkt die zwaarder te worden. Is het door de krachten die ze misschien te veel gebruikt en waarvan haar lichaam nog niet aan gewend is, of door frustratie? Niemand zal het weten. Hoogstwaarschijnlijk door de combinatie van de twee. De enorme vuurbol ziet ze achter de pop verdwijnen, en merkt dan ook niet op dat die bijna iemand raakt. "Mierda!" vloekt ze in het Razaans. Waarom ging het toen allemaal zo vlot en nu is het precies weer helemaal vanaf nul. Okay, het ging niet zo extreem vlot in haar privé lessen, maar toch alle sinds beter dan wat ze nu aan het demonstreren. En helemaal vanaf nul is het ook weer niet want tot een jaar geleden was ze zelf niet in staat een goeie vuurbol te maken. Gefrustreerd kijkt ze naar de verste pop, alsof het haar aartsvijand is en het dan ook diens fout is dat ze hem niet kan raken. Je kan het misschien zien als het childish gedeelte van haar weer even naar boven komt. Pas wanneer ze iets ziet bewegen. Even is ze verward dat ze dubbel begint te zien, maar het is duidelijk dat dit geen pop is, al hebben ze allebei misschien wel dezelfde bruinige kleur. Ze kijkt de man even sceptisch aan, gaat er van uit dat het een leerkracht is, sinds hij er veel te oud uit ziet om student te zijn (no offense). Help? Ze herinnert zich niet iets te hebben gezien dat Geralt terug was (dit is alles behalve hem) en ook niet dat er een nieuwe vuurdocent was aangewezen, dus wie is dit dan? Valt het op dat haar gedachten gang een en al frustratie is? Want er al niet in slagen om een deftige vuurbol te sturen is één, maar dat iemand er nog op zit te kijken, dat is toch weeral een heel ander verhaal. Anderzijds, het is hoogstwaarschijnlijk een docent, dus wie weet kan hij haar wel helpen en ze heeft toch niks anders te doen en misschien kan hij haar wel iets bijbrengen. Een gefrustreerde Olivia is iemand die heel veel in haar eigen gedachten verloren gaat en alles in in vraag stelt en daar dan zelf weer een eigen antwoord op geeft. "I can maybe use some help, yes." Geeft ze met een zucht toe als ze zijn gebaar naar de brandvlekken kijkt. "I'm sorry about that," Jup en daar komt de neerhalende Olivia naar boven die zichzelf elke keer verontschuldigt voor alles. Deze plek is daarvoor gemaakt, waarom zou ze zich dan verontschuldigen. "Olivia Williams, student of the fire departement. Not that goes so smoothly" stelt ze zich uiteindelijk voor, in de hoop dat de man voor haar zich ook voorstelt en ze dus ook weet met wie ze te maken heeft.