De klok staat twee wanneer Teren zijn pennenveer definitief naast het perkament neer legt. Tevreden werpt hij een blik op de schets die hij gemaakt had van de tuinen bij La Fortunata, de pleasure house op Nova waar hij jaren gewoond, geleefd en gewerkt had. Al met al was het een zeer degelijke representatie geworden van het origineel. Hoe de druivenstruiken langs het hek naar beneden dwaalden en hoe het zonlicht speelde met de bladeren van de beukenbomen die centraal stonden in de tuin. Zelfs de gordijnen van koninklijk blauw en lavendel paars satijn die de kleine 'ruimtes' afbakenden waar cliënten werden ontvangen, stonden nauwkeurig op papier. Teren bijt zachtjes op zijn onderlip, een nare gewoonte die er zelfs daar nooit helemaal was uitgesleten. Bovendien zag je de wondjes op zijn lippen toch niet meer nadat sommige cliënten hun weg met hem hadden gekregen. Een rilling glijd langs Teren's ruggengraat terwijl hij de schets van zich wegschuift en een blik op de klok werpt. Kwart over 2. Normaal zouden ze nu afscheid nemen van hun ochtend clientèle en zich oplappen voordat zijn avondgasten weer zouden komen. Bovendien was er eten, thee en andere alcoholische fruitsappen om voor te bereiden. En zelfs nadat hij alle klusjes had gedaan was er nog altijd de zware training waar zijn 'eigenaar' en 'oude vlam' verantwoordelijk voor was. Een glimlach kruipt langzaam op Teren's lippen terwijl hij zijn ogen nogmaals op de schets richt.

Niet alles was slecht geweest, hij had ook goede herinneringen aan die plek. Zoals, inderdaad, de tuinen die in het zon geblakerde licht werkelijk onbeschrijfelijk prachtig waren. In de zomer, als hij geen klanten had, was het zijn gewoonte om zich op een van de ligbanken neer te leggen met een glas rode wijn in zijn hand en op te blijven tot zijn oogleden zelfs het sterrenlicht niet meer aankonden en dicht vielen.

De blonde Teren komt overeind uit zijn fauteuil, een ietwat mysterieuze glimlach sierde zijn lippen. Wat daar kon, kon hier ook beseft Teren zich vrolijk. Starshine was in de afgelopen weken, sinds zijn terugkeer, als een warm bad geweest. Als een perfect warm bad maar op een andere locatie dan thuis. Het was fijn, het voelde goed maar echt thuis voelde hij zich er nog niet. Nog altijd vond hij het moeilijk om op één plek te slapen in plaats van telkens van herberg naar herberg te verhuizen. Zijn nachtrust was de afgelopen dagen dan ook niet echt van bijzonder hoge kwaliteit geweest daar deze telkens door nachtmerries getreiterd werd.  Misschien zou een avondje onder de sterren zijn gemoed weer neutraliseren, bovendien was de koele avondlucht een welkome afwisseling. Met zijn lichtmagie zou hij het toch nooit écht koud hebben. Teren is al druk bezig met de benodigde spullen pakken wanneer hij word gestoord door een onverwachts geluid: zijn buik die rommelt. Ok, first things first...

Op een drafje holt hij de trappen af die uitgestrekt lagen voor zijn kamer, een vrolijk deuntje neuriënd. Teren draait de hoek om waar hij enkele studenten passeert en begroet. Een van hen wilde een praatje maken maar daar had Teren nu even geen interesse in. Hij was een man met een missie, een missie om zijn nachtrust te verbeteren en... misschien wel een missie om dronken te raken en te verdwalen in hersenspinsels over het verleden.

Teren bereikt de grote zaal in een oogwenk; hoewel het heerlijk geurende buffet zijn perceptie eerder had bereikt dan de grote houten deuren die er toe zouden leiden. Aangezien het rond etenstijd is, is het zo ongelofelijk druk in de grote hal dat hij om hordes en hordes van studenten moet heen manoeuvreren. Zijn honing-groene ogen glijden even over de bankjes en tafels die haast allemaal bezet leken te zijn met smakkende, lachende snoetjes. Zou hij gewoon wat eten pakken en het meeslepen terug naar zijn kamer? Teren's ogen landen in die van een andere stagiaire die hij met een knik van zijn hoofd begroet. Misschien was een beetje socialiseren ook geen slecht idee voor de verandering, bedenkt Teren zich; haast schuldig voor zijn eigen gedrag de afgelopen weken. Voordat Teren het doorheeft is hij aan de beurt met het bestellen en pakken van eten en pikt hij snel het laatste broodje en een lauwwarme salade; dat zal voor de komende nacht wel voldoende zijn.

Teren rekent af en verplaatst zich vervolgens met zijn dienblad door de zaal heen. Meteen verschuiven duizenden ogen zich naar hem, allemaal geïnteresseerd waar deze vreemdeling plaats ging nemen. Sommige van die etter-, studenten, legde preventief hun tas op de stoel naast hen terwijl ze Teren een blik stuurde die kon doden. Alsof bij donderslag loopt hij dan ineens tegen een tafeltje aan waarvan de studenten hun kont letterlijk nét van de bank gehesen hadden. Met een grijns op zijn lippen neemt hij gretig plaats, zich extra breed makend net zoals de rest van die asociale studenten dat deden. Zíjn tafel.

Niet voor lang... In een wirwar van opeenvolgende acties ligt er uiteindelijk een meisje met blond haar op zijn schoot en verkeerd zijn sweater in een... puree-achtige situatie. Teren's wenkbrauw was onmiddellijk omhoog geschoten en hij had even geaarzeld om haar van zich af te duwen. In een awkward positie om haar gezicht zover mogelijk bij zijn kruis vandaan te krijgen, zoekt hij haar violette ogen op. Woorden schieten Teren even te kort terwijl het meisje zich verontschuldigd. Teren's gouden ogen strelen langs haar gezicht waar ze landen op een klodder puree die op haar wang zat. Zonder twijfel veegt hij het met een vinger van haar gezicht af, de vinger daarna in zijn mond stekend. "Misschien..." zegt hij langzaam. "is het beter dat je eerst van me af gaat." zegt hij in alle eerlijkheid; een lichte blos op de appels van zijn wangen. In een waas van bewegingen veegt hij de puree van zijn sweater af, de puree dumpend op het dienblad naast zijn eigen eten. "Weet je wel hoe duur deze sweater is?" vraagt hij haar, semi-kwaad; speels om eerlijk te zijn. "Ik maak me meer zorgen om jouw reputatie..." zegt Teren met een knipoog duidend om alle priemende ogen in hun richting. Hij kon de roddel van morgen al door de wandelgangen horen gaan; 'Stagiaire waarzeggerij is intiem met een minderjarige student in een openbare ruimte.' Goede binnenkomer Teren...

Niet mijn beste werk, maar hoop dat lieve schattige Demise er mee weg komt ;D