Zijn mondhoeken krulden om tot een smalle glimlach toen hij Mizore vanuit de verte al zag naderen. Geheel in nette kleding natuurlijk. Goedkeurend gleed zijn blik even over de kleding die ze aan had toen ze naast hem tot stilstand kwam en even uithijgde. Savador legde bemoedigend een hand op haar schouder toen ze naar het portaal keek, gaf er woordenloos een paar zachte klopjes op. Daarna zette hij zich langzaam in beweging richting de gecreëerde doorgang, zijn zwarte mantel wapperde in de kille herfstwind om zijn benen tijdens het lopen. Vlak voor het portaal draaide Savador zich nog even om om Mizore over zijn schouder een blik toe te werpen, alsof hij daarmee wilde zeggen dat ze hem moest volgen. Hij draaide zich daarna weer om en liep met kalme passen door de doorgang, de geheel nieuwe locatie betredend.