(Alleen de Legendarische Magicans, hun opvolgers, Zalas en Marcus)

Deshas ijsbeerde met stevige stappen heen en weer. Hij had nauwelijks geslapen en dat was ook echt aan hem te zien. Hij had opnieuw zijn nette pak aangetrokken. Het was voor het eerst in duizend jaar dat alle Legendarische Magicans bij elkaar werden geroepen voor een rechtelijk proces. En omdat het Marcus was, en niet Selavin, moest het proces in het Rijk der Schaduwen plaats vinden en niet in het Rijk van Fennon. Eerlijk gezegd zag Deshas hier best tegenop. Er zou een drukke tijd aankomen. Om nog maar te zwijgen over alle officiële dingen die hij moest doen. Hij kreeg al kramp in zijn hand als hij alleen al aan al dat papierwerk dacht. Gelukkig had hij iedereen in het Rijk al laten weten dat ze eraan kwamen. Daarnaast had hij een nieuwe manier van reizen moeten bedenken. Ze konden niet met een shuttle. Daarvoor waren ze met teveel. Daarbij kon hij het Savador niet nog een keer aandoen een zeereis te maken. Na nachtenlang brainstromen had hij toch een veilige manier bedacht. Maar makkelijk had hij het de afgelopen dagen niet gehad. Los van de gewoonlijke zorgen zoals Emrahnaiya, Kataro. Zelfs Savador en Zalas hadden dagelijks zijn aandacht zonder dat ze het wisten. Deshas was zo verzonken in zijn gedachte dat hij met een ruk omkeek toen hij iemand anders het platform op hoorde lopen.

(Even ter informatie: We zijn nu nog op het lancering platform. Maar ik vond het onnodig om daar twee topics voor aan te maken. Verder is dit Deshas pak om een goed beeld te krijgen. Alleen alles wat op de afbeelding wit is, is bij Deshas zwart en visa versa: https://2img.net/r/ihimizer/img689/4710/jiro1.png )

Savador had nog een laatste keer voor de spiegel een hand door zijn doffe haar gehaald en zijn kleding geschikt. Strakke effen zwarte kleding inclusief een al net zo zwarte mantel rustend om zijn schouders met aan de zoom een paarsig Shadraans design. Hij had haast het gevoel alsof hij zich klaar had gemaakt voor één of andere elegante bijeenkomst, maar een rechtszaak tegen zijn oom waar hij bij moest getuigen zou alles behalve een gezellig worden. Zwaarmoedig zag hij er tegenop, maar wie anders dan hij kon de belangrijke rol als getuiger op zijn schouders nemen? Hij slaakte een zachte zucht en draaide zich om. Het moest dan maar. Er was in ieder geval wel een piepklein lichtpuntje in het hele aspect: hij was even weg van de school en diens energieverspillende leerlingen. Bij het lanceringsplatform aangekomen, schikte Savador zijn mantel en bleef even staan terwijl zijn slangenogen de omgeving afgingen. Ze bleven hangen op een net gekleed persoon - pas toen hij een aantal stappen dichterbij kwam kon hij Deshas erin herkennen. Automatisch gleed er een flauw glimlachje op zijn bleke gelaat. Deshas in nette kleding was nog altijd iets wat hij zich moeilijk voor de geest kon halen. Kennelijk was hij evenals hij behoorlijk gespannen, al was dat duidelijker aan Deshas te zien dan aan hem zelf. 'Het is te hopen dat het een succes wordt,' sprak Savador kalm, doelend op het proces, toen hij naast zijn vriend tot stilstand kwam en zijn mantel beter omsloeg om zich te beschermen tegen de frisse herfstbries. Voor hem was Marcus in zijn ogen altijd nog iemand die moeilijk te neer te halen was. Zelfs als het met een proces zou gebeuren.

(Kleding: https://2img.net/h/i910.photobucket.com/albums/ac307/rebelliouschick_15/Naruto/96298-1.jpg
Manteldesign: https://2img.net/h/oi53.tinypic.com/2vb4kl5.jpg)

Met kalme passen liep Ferost door de gangen. Hij had zich voorgenomen om voor vandaag de strijdbijl tussen hem en Deshas te begraven voor zover hij dat kon. Kearan vloog kalm met hem mee. Ferost zag er vandaag ook netter uit dan anders. Althans wat je net kon noemen. Voor in zijn eigen rijk was dit gepaste kleding voor een nette gelegenheid als een proces. Zijn haar was langer dan normaal en hij had van een lok een kleine vlecht die onderaan vastzat met een donkergroene edelsteen en een veer eraan. De punten ervan waren zwart gekleurd en de lokken reikte tot zijn schouders. Verder had hij vreemde tekens in zijn in zijn hals, op zijn schouders en op zijn armen. Grenaans. Om zijn nek had hij een leren touwtje met een slagtand en een veer eraan. Zijn kleding was iets netter. Hij had een trui met lange mouwen aan. Om die mouwen waren linten gewikkeld die eraan genaaid waren om ze strak tegen zijn armen te houden. Hierdoor zou het niet in de weg zitten. Hier overheen droeg hij een vest zonder mouwen dat tot zijn knieën reikte. Om de trui had hij een riem met een speciale schede voor zijn zeis als hij helemaal ingeklapt was. Nu gebruikte hij de stok om mee te lopen. Het blad van de zeis was ingeklapt. Vlak voor Ferost het platform opliep stuurde hij Kearan weg. Daarna liep hij verder. 'Deshas, Savador' zei hij kalm bij wijze van groet. Hij probeerde niet hatelijk over te komen en het lukte hem aardig zijn stem normaal te laten klinken.

Ook Celebrian kwam niet veel later aanlopen. Sinds een lange tijd droeg ze weer een jurk. De lange, zware rokken ruiste onder het lopen. Het haatte het om een jurk als deze te dragen. Anders dan de jurk die zo normaal gesproken droeg waren de vele rokken van deze zwaar en niets anders dan sierlijk belast. Ze voelde zich erin geketend en gevangen. Alsof ze zich niet langer vrij kon bewegen. Ze had niet langer dat vrije gevoel als ze in contact met water was. Los van het feit dat ook de hakken haar voeten bij elke stap leken te knellen. Omdat haar jurk haast geen mouwen had en blote schouders had ze een omslag doek in dezelfde groen blauwe kleur als haar jurk omgeslagen. Haar haren had ze opgestoken en met een gouden sieraad vast gezet. Los van dat ook de gewoonlijke haar pinnen die ze als wapens gebruikte. Toen ze aan kwam. Zag ze dat Deshas, Ferost en Savador er al stonden. Ze knikte enkel lichtelijk als teken van begroeting. De drukkende sfeer die er hing was duidelijk voelbaar.

(Haar jurk aan de voorkant: https://2img.net/r/ihimizer/img153/1184/celebrianjurkvoorkant.png
Haar jurk aan de achterkant: https://2img.net/r/ihimizer/img5/9353/celebrianjurkachterkant.png )

AIdan liep op zijn gemak door de gangen,richting het lanceringsplatform.In tegenstelling tot de anderen had hij zich niet opgedoft.Zijn broek was gewassen en zijn halsband gepoetst,maar dat was het dan.Zelfs zijn zwaard en schede had hij met rust gelaten.Instrumenten van dood hoefde niet mooi te zijn.Zoals gewoonlijk droeg hij geen shirt.Aan zijn riem had hij een buideltje hangen,met daarin een aantal kleine flesjes vuurwater,en een vooraadje sigaretten.Hij zou sober door de rechtzaak heengaan,maar naderhand kon hij best een slok gebruiken.Hij stak een sigaret op,en grijnsde.Des kon waarschijnlijk ook een wel een biertje of 5 op nu.Eindelijk kwam het platform in zicht.Hij stak zijn hand op,iedereen die er al was begroetend,en ging naast Deshas tegen een shuttel aan staan leunen."Leuk pakje,Des."

Wat hoppend op zijn voeten begaf Shong zich richting het lanceringsplatform. Vlak voordat hij die naderde, echter, bleef hij even stilstaan. Een proces! Hij was dan wel pas geleden aangewezen als opvolger van de Vrouwe van het Water, maar om dan al meteen een proces bij te moeten wonen. En dan nog met een gevaarlijke man die ze terecht moesten proberen te stellen, maar die hij nauwelijks kende. Nerveus plukte hij aan de pofmouwtjes van zijn traditionele Cassiaanse uniform. Dit keer niet zijn gebruikelijke, maar eentje die er zo gelikt uitzag alsof hij er haast bijliep als een prins. Alles voor de gelegenheid. Om zijn borst liep de band van zijn schoudertas, waar eigenlijk niets anders inzat dan een afgesloten waterdichte zak met water. Voor in gevallen van nood waarbij zijn magie noodzakelijk was. Schuifelend liep hij verder richting het lancerigsplatform, met een verbeten trek aanwezig op zijn gezicht. Hij wist niet of het hele opvolgersgedoe wel geknipt voor hem was, aangezien hij het voor deze bijeenkomst het haast al in zijn broek deed. Vanaf een afstandje kon hij turend al een aantal aanwezigen zien: Deshas en Savador en nog twee mannen die vast en zeker onder de categorie 'Legendarische Magicans' moesten vallen. Hij voelde een deken van opluchting over zich heenvallen toen hij ook Celebrian tussen het gezelschap zag staan. Gauw gaf Shong uit beleefdheid de anderen vlugge knikjes met zijn hoofd, waarna hij haast opgetogen meteen naar Celebrian doorliep en haar begroette met een zenuwachtig glimlachje.

Ferost keek even op toen hij het weerklinken van hakken over de grond hoorde. Hij glimlachte naar Celebrian toen hij haar herkende. Het was een hele lange tijd geleden dat hij haar in een jurk had gezien. Hij wist dat ze er niet van hield. Maar het stond haar wel mooi. Vanuit zijn ooghoeken zag hij daarna ook Aidan aankomen. Hij ging er maar niet teveel op in. Hij zou zich volledig afzijdig houden behalve van officiële zaken vandaag.
Het was dat Ferost zag dat de man naar Celebrian toe liep. Anders had hij hem over het hoofd gezien. Gedacht dat het een leerling was die voorbij kwam. Maar nu hij naar hem keek zag hij dat de man gewoon klein van stuk was. En te zien aan de manier waarop hij haar begroette was merkbaar dat hij haar nieuwe opvolger moest zijn. Ferost liep op de man af. 'Jij moet vast Celebrians nieuwe opvolger zijn. Ik ben Ferost, Heer van het Woud' stelde hij zichzelf met een vriendelijk glimlach voor terwijl hij zijn hand uitstak.

Norwood had bericht gekregen over de terechtstelling van Marcus en vond het niet meer dan terecht. Norwood kwam in een zwart pak aan lopen. Zoals gewoonlijk zat er een blad aan de onderkant van zijn colbert. Norwood had zijn ring van Ferost om zijn nek hangen. En keek het platform binnen. Hij had hier geen behoefte aan als het aan hem lag. Maar het was niet anders. Het was een verplichting. Hij was net vader geworden en dan al weer naar een rechtzaak. Hij zuchtte kort en liep toen het platform op. Gelijk zag hij Shong en Ferost staan. Hij glimlachte tevreden. Hij had niets anders verwacht van Shong dat hij het zo ver zou schoppen. Hij knikte Ferost gedag en keek toen rond. Hij bleef zwijgzaam staan. Niet wetend wat hij zou moeten zeggen.

Shong bleef met een blijvende glimlach pal naast Celebrian staan, haast alsof hij weer zijn moed hervonden had nu hij zich een stuk veiliger voelde met de gedachte dat ze dicht in zijn buurt was. Maar hij dook weer als een klein bang musje ineen toen er plotseling een jonge man op hem af kwam gelopen. Schuchter keek hij naar hem op, maar de nerveusiteit leek langzaam maar zeker plaats te maken voor grote verbazing toen de man zich voorstelde als Ferost, Heer van het Woud. Met grote ogen als van een klein jongetje die oog in oog met een groot idool stond, kon hij Ferost de eerste paar seconden alleen maar onthutst aanstaren, waarbij hij straal langs zijn uitgestoken hand keek. Diep beschaamd van zijn onattente gedrag legde Shong gauw zijn kleine hand in die van Ferost om die zachtjes te schudden. 'Vergeeft u mijn reactie, Heer!' verontschuldigde hij zich met een trillerig buiginkje. Verlegen glimlachend keek hij daarna weer naar Ferost op. 'Het is me een genoegen de dienst als opvolger van de Vrouwe van het Water te mogen vervullen. Ik zal u verzekeren dat ik mijn uiterste best zal doen!' beloofde Shong breed glimlachend.

Savador had stug de andere kant opgekeken zodra hij Ferost aan zag komen lopen, gehuld in aparte kleding. Vast iets wat Grenanen als typisch traditioneel zouden beschouwen. Hij was zelf in ieder geval van mening dat het er belachelijk uitzag. Hij reageerde expres niet op zijn kalme begroeting, bleef liever in alle talen zwijgen. Celebrian was vlak na hem de volgende die zich bij het kleinschalige gezelschap voegde, maar ook haar begroette hij nauwelijks. Een enkele norse blik was wat ze van hem kon krijgen. Hij vond haar nog steeds één van de personen waar hij liever zo ver mogelijk uit de buurt bij bleef, met haar gruwelijke waterkrachten op Legendarische Magicans-niveau. Zijn slangachtige ogen volgden iedere beweging van Aidan, die het volgende moment aan kwam zetten. Shirtloos en wat meer fatsoenloos, al was dat laatste gewoon een term wat Aidan tot Aidan maakte. 'Aidan,' zei Savador kalm als begroeting toen hij voorbij kwam lopen, al draaide hij zijn hoofd niet mee zodra hij uit zijn zicht verdwenen was. Zodra hij het kleine gestalte van Shong zag, viel de huid van zijn voorhoofd in een diepe plooi. Wie had hém hier uitgenodigd? Geërgerd keek hij toe hoe de kleine man zich bij Celebrian voegde, wat alleen maar kon betekenen dat hij als haar opvolger was aangewezen. Wat zou een zwakkeling als hij nu kunnen doen voor de balans van de magie. Foute keuze. Net zoals die verachterlijke Norwood die als één van de laatsten het lanceringsplatform op kwam gelopen. Savador wierp hem een hatelijke blik toe en deed er niet eens moeite voor om er zeker van te zijn dat hij het wel had gezien, zoals zijn bedoeling was. Rustig vouwde hij zijn armen over elkaar heen waarbij hij de mantel meetrok om de koude bries geen kans te geven zijn kleding binnen te dringen. Hij besloot zijn geduldige afwachtende houding aan te houden tot het zover was te vertrekken, al hoopte hij dat dat niet meer zo lang zou duren. De drukkende sfeer die hem, maar behalve hij vast ook iedereen teisterde, werd nog eens extra benadrukt door de gure herfstwind die aan hun kleding trok.

Met kalme passen liep Fennon door de gangen. Ook hij had voor vandaag zijn normale kleding verwisseld voor iets dat netter was. Al was dat eigenlijk alleen maar zo omdat hij het haast nooit droeg waardoor het er nog gloednieuw uitzag. Uiteraard wel in middeleeuwse stijl. Hij had wel nog altijd zijn lange houten staf bij zich. Het was zijn wapen zoals Deshas zijn zwaard had en Ferost zijn zeis. Bij zijn aankomst zag Fennon dat merendeel van de legendarische magicans er al waren. Inclusief hun opvolgers. Hoewel de kleine man met de witte hanenkam hem onbekend voorkwam. Waarschijnlijk Celebrians opvolger. Fennon knikte even in het algemeen een begroeting. Hij keek het gezelschap even rond. Ze misten Clera, Rose, Airmid en de gevangene en zijn bewaarder zelf. Ironisch als je bedacht dat het hele proces om die eerste draaide. Hij leunde zwijgzaam een beetje op zijn staf terwijl zijn blik naar de uitgang gekeerd bleef. De gespannen sfeer was erg nadrukkelijk aanwezig. En dat was goed te voelen.

Clera liep met kleine passen naar het platform. Hoewel zijzelf strikt tegen oplossingen als dit waren was ook zij van mening dat het dit keer gewoon niet anders kon. Marcus moest terecht gesteld worden. Al vond Clera het geen prettig idee dat ze daarvoor naar het Rijk der Schaduwen moest. Daar zag ze nog wel het meeste tegenop. Maar ja, Marcus kwam nou eenmaal van Shadra. Dat hield dus in dat hij ook op Shadraanse grond terecht gesteld moest worden anders gold het niet voor officieel.
Ook Clera haar haar gebruikelijke jurk verwisseld voor iets met meer elegantie. Natuurlijk wel in het wit. Ze straalde sowieso wel, witte kleding of niet. Haar huid zelf gaf die gloed af. Zelfs haar haren had ze op weten te steken wat nog een hele klus was geweest aangezien het altijd bewoog en wolkte alsof ze zich onder water bevond. Ze had het nu opgestoken met een parelketting die door de spierwitte lokken heen gevlochten was. Al wolkte de lossen plukken nog steeds een beetje om haar hoofd heen.

( https://2img.net/r/ihimizer/img66/9744/sissy2eo9.jpg )

Zalas had met een zucht op zijn bed op de etage gezeten. Vandaag zou Marcus terecht gesteld worden. Naast hem lag een gloednieuw uniform dat hij van Deshas gekregen had wat kennelijk in het Rijk der Schaduwen gedragen werd. Het was lang geleden dat hij een uniform had gedragen. Zwijgend stond hij op om zich om te kleden. Het uniform bevatte een zwarte broek waarvan hij de pijpen in zijn bruine laarzen propte. Verder een zwart shirt met lange mouwen die hij in zijn broek stopte. Daaroverheen een maliënkolder van donker goud gekleurde ringetjes. Het voelde raar aan. Zalas had al in geen eeuwen meer een maliënkolder gedragen. Toch voelde de druk die het op zijn schouders legde vertrouwd aan. Daaroverheen trok Zalas een zwarte tuniek aan die tot halverwege zijn bovenbenen kwam. Met wat moeite haalde hij zijn lange witte lokken onder de kleding uit en liet ze op zijn rug vallen terwijl hij zijn kleding recht trok. Hij keek in de spiegel even naar het symbool aan de linkerkant. Een perfect rondje met daarin een halve maan en een raar gevormde ster. De maan en de ster waren omgeven met kleinere pijlen. Vier grote die naar de vier windstreken wezen en vier kleinere die naar de tussen windstreken wezen. Het symbool was van gouddraad gemaakt met als de randen van zijn mouwen en de randen van de onderkant van de tuniek. Zalas maakte van zijn haar een lage staart in zijn nek met een zwart lint. Zijn haren waren netjes bijgeknipt. Eigenlijk waren alleen de dode punten eraf en had Zalas dat alleen voor Ephony gedaan. Hij snoerde zijn onderarmen vast met zwarte leren kappen en om zijn rechterhand deed hij een speciale handschoen voor boogschutters. De zwarte handschoen bedekte enkel zijn wijs-, middel-, en ringvinger. Als laatste gespte hij een donkerbruine riem om zijn heupen met een zwart met gouden schede eraan. Al was het zwaard wat erin zat nog steeds zijn eigen zilverwitte zwaard. Zalas keek even naar Asb'el die hem vanaf zijn bed vragend aankeek. 'Vandaag niet mijn vriend. Pas goed op Ephony' zei hij zachtjes tegen de slang. Daarna verliet hij de etage. Eerst moest hij Marcus uit zijn cel ophalen.

Samen met Marcus die hij stevig vastgeketend, geblinddoekt en de mond gesnoerd had liep Zalas het lanceringplatform op, de gevangene voor zich uit duwend. Hij zag dat verder bijna iedereen er al stond. Had hij echt zo lang in zijn gedachten verzonken op bed gezeten? Dat feit maar negerend liep Zalas verder. Eenmaal bij het gezelschap gaf hij Marcus een trap in zijn knieholtes zodat hij gedwongen zou zijn om op zijn knieën te gaan zitten. 'Waag het niet je mond nu nog verder open te trekken want zolang je nog niet in die rechtbank bent sta je onder mijn genade. En dat is geen prettige situatie voor jou gezien de positie waar je nu in zit' siste hij in Marcus' oor ten teken dat hij niet eens mocht wagen ook maar geluid te maken. Met een vuist vol haar stevig in zijn hand bleef Zalas Marcus vast houden. Hij keek even op tot hij de blik van Deshas' kruiste en knikte hem even rustig toe.

Deshas had even opgekeken toen Savador aan was komen lopen. 'Het is te hopen dat we er hierna vanaf zijn' zei hij zacht. Zijn stem klonk schor en vermoeid. En het proces moest nog beginnen. Deshas negeerde haast verder al zijn collega's en hun opvolgers die na elkaar aan kwamen lopen. Hij gaf enkel een kort en stijf knikje terug ter begroeting. Behalve Aidan. Heel even verscheen er een vage glimlach om zijn lippen. 'Anders dan voor jou waarschijnlijk Aid, ben ik wel verplicht om correct gekleed te gaan' zei hij kalm. 'Anders vermoord Ceylin me nog' momplede hij er zacht tegen Savador achteraan. Misschien wist Aidan niet meer wie Ceylin was. Deshas kon zich ook niet herinneren dat hij haar ooit had ontmoet of niet. Maar Savador kende haar wel. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Shong ook aan was komen lopen. Als hij zich niet bij Celebrian had gevoegd dan had Deshas zich afgevraagd wat hij hier deed. Hij schudde haast onmerkbaar zijn hoofd. Hoe had Cel kunnen denken dat iemand als Shong ooit over leiders kwaliteiten zou kunnen beschikken.
Hij keek pas weer op toen Zalas aan kwam lopen. Het was ook voor Deshas even wennen hem weer in uniform te zien. Het was zo'n tijd geleden ondertussen. Maar Deshas blik betrok bij het zien van Marcus, zij het geketend en gesnoerd. Ongeduldig keek hij daarna naar de ingang. 'Airmid en jouw opvolger laten het afweten Aidan. Ik wil nog even wachten op hen maar daarna toch echt vertrekken' zei hij terwijl hij Aidan aankeek.

De cape die Neara had omgeslagen verborg haar gehele postuur tot aan de grond, en daarbij haar sneeuwwitte haar. Met zwevende passen kwam ze het lancerings gebied binnen, sloeg haar blik onder de kap op en bekeek van de afstand, die er nu tussen hun lag, het gezeldschap. Haar eerste aankomst op SSA, en ze moest gelijk een hoorzitting bijwonen. Ooh Airmid, waar heb je me ingegooid, niets van deze frustratie was te zien op de jonge vrouw haar gelaat. Haar donkere, zilverkleurige ogen, met een iris die leek te golven zodra je haar aankeek waren op de geknielde man gericht. Dat moest Marcus zijn. Ze had hem nog nooit gezien, maar was genoeg op de hoogte gebleven in de tijd dat ze op Puffoon was. Bij het zien van de uitgedoste kleding van de rest van de Legendarische Magicans brak er een klein flintertje van haar kalme en serene postuur af. Ze was hier in zo'n haast gekomen dat ze gewoon in haar gebruikelijke kleding was gehult. Ze trok de kap wat naar achter, waardoor er alleen een klein randje van haar haar te zien was, naast de plukken die langs haar gezicht weer onder de mantel verdwenen. Haar ogen gleden over het gezeldschap. 'Hallo Iedereen. Ik ben Neara, Vrouwe van de Lucht. Dit moet voor jullie allen als een verbazing komen, maar uitleg zal moeten wachten,' haar kalme stem had iets melodieus, alsof het gretig op de wind werd mee genomen en werd verspreid. Maar niets in haar stem had iets bazigs, meer iets zachts en breekbaars. Een kleine glimlach sierde haar vrouwelijke lippen. 'Ik zie dat ik de laatste ben, het spijt me voor mijn late aankomst,' ze liep langs de geketende Marcus en zijn begeleider heen en trok ondertussen met haar blik op de grond voor zich gericht haar kap geheel van haar hoofd. Haar sneeuwwitte haren sprongen hierbij gulzig eruit, deinde mee op het kleine zuchtje wind alsof ze al jaren opgesloten zaten.

Deshas keek even op toen hij voetstappen hoorde. Hij fronste zijn wenkbrauwen bij het zien van de vrouw die binnen kwam lopen. Hij bleef haar aankijken terwijl hij op haar afliep. 'Ik weet niet waar je vandaan komt, maar ik heb geen tijd om daar verder over na te denken. Deshas, Heer der Duisternis' stelde hij zichzelf voor. Hij bleef Neara nog even aankijken maar draaide zich toen om terwijl zijn blik even langs alle aanwezigen ging. 'Vooruit. We hebben al genoeg tijd verspilt' zei hij uiteindelijk. Hij trok zijn zwaard uit de schede en trok met de punt van het robijnen lemmet een perfecte cirkel. Die begon paars te gloeien. Deshas trok hem overeind en maakte van de cirkel een rechthoek als een deur. In de kolkende vloeistof in de opening was een groot imposant gebouw te zien, gemaakt uit zwarte stenen. Het was duidelijk uitgehouwen in een berg op en plek waar zelfs Savador nog nooit geweest was. Deshas keek naar Zalas. 'Veroordeelden mogen voor' zei hij doelend op Marcus met een hoofdknik naar het portaal.

Zalas keek even op toen er nog iemand aan gelopen kwam. Hij had Vrouwe Airmid dan wel nog nooit gezien maar hij had zo het gevoel dat deze vrouw niet Airmid was. Zijn voorgevoelens werden bevestigd toen ze zichzelf voorstelde als Neara. Zalas wierp even gauw een blik op Deshas. Was dit toegestaan volgens de oude regels? Zalas schudde zijn gedachten van zich af toen Deshas in actie kwam. Hij knikte kalm op zijn woorden. 'Met alle genoegen' grijsde hij vals. Hij trok Marcus ruw aan zijn haren omhoog zodat hij noodgedwongen op zijn voeten moest gaan staan. 'Lopen schorem' gromde hij in Marcus' oor terwijl hij hem een harde zet in zijn rug gaf. Zalas blik ging even naar het gebouw aan de andere kant van het portaal. Hij grijnsde even naar Deshas. 'Waarom is dat gebouw zo bekend?' vroeg hij grijnzend. Zalas herkende het. Het gerechtsgebouw in de hoofdstad van Shadra zelf driehonderd jaar geleden had er precies zo uitgezien. Hij duwde Marcus voor zich uit en volgde door het portaal.

Vanaf het moment dat hij geketend was had Marcus geen kik meer gegeven. Hij moest wat bedenken. Er moest gewoon een uitweg zijn. Die was er altijd. Tot die tijd had hij keurig met Zalas meegelopen. Hij onderdrukte soms enkel een zachte kreun als hij met geweld gedwongen werd iets te doen. Het ergste was nog wel dat hij niets kon zien. Maar aan de stemmen te horen en wat ze zeiden moesten ze op het lancering platform staan. Marcus hoorde de legendarische magicans praten. Even later de onmiskenbare stem van Deshas. Vervolgens het geluid van een lemmet dat over de vloer kraste. Niet veel later werd hij, opnieuw pijnlijk, door Zalas overeind getrokken en vooruit geduwd. 'Ik krijg jullie hier nog wel voor. Vooral jij Zalas' gromde Marcus zo zacht dat waarschijnlijk alleen Zalas hem verstaan had. Al betwijfelde Marcus dat ook zwaar want doordat zijn mond ook gesnoerd was klonk het niet anders dan zacht gemurmel.

Aidan keurde zowel Zalas als Marcus geen blik waardig.Shong werd daarintegen meerdere malen onderzoekend bekeken.Dus hij was Celebrian's opvolger,hmm?Met hem moest hij ook maar eens een gesprekje voeren.Zuchtend rechtte hij zijn rug.Zelf moest hij ook een nieuwe opvolger zien te vinden.Rose was namelijk verdwenen.Jammer,dat meisje had potentie.Nu Aidan eens beter om zich heen keek,zeg hij dat iedereen formeel gekleed was."Ik zal niet als enigste onbeschoft zijn,"mompelde hij,en knipte in zijn vingers.Zijn lichaam werd een moment omgeven door vuur.Toen het vuur verdween,was hij heel anders gekleed.Hij had nu een lange,rode jas aan,met op zijn rug het oog van de zonnegod.De jas hing aan de voorkant open,en liet zien dat zijn broek ook was verandert.Nu liepen er bloedrode vlammen over de pijpen omhoog.Zelfs de schede van zijn zwaard was vervangen door een andere.Deze was zwart,met robijnen bezet.Boven zijn hoofd zweefde een kroon van vuur.
Onwennig draaide hij zijn armen rond."Het is lang geleden dat ik dit aan heb gehad",zei hij tegen Deshas.Toen draaide hij zich naar Neara,en boog."Ik ben Aidan,heer van het vuur."Toen hij weer overeind kwam,liep hij door de poort."Ik ben alvast vooruit,Des."

Spoiler:

(blijf even in je rol, Marcus heeft oorspronkelijk de grootste haat jegens Savador en zijn familie, en niet tegen Zalas, anders verdraai je het hele beeld... dat hebben ik en Mizore zo verzonnen dus hou je er maar aan.)

Het duurde niet lang of de personen die ze nog misten verzamelden zich al gauw bij het overige gezelschap. Onder andere Fennon en Clera. Al wist hij niet wat Zalas hier nu precies te zoeken had. Marcus had hem dan wel haast gedood, maar verder had hij er volgens zijn mening helemaal niets mee te maken. Hij kende zijn oom hoogst waarschijnlijk niet zoals hij hem kende en iemand anders kon net zo goed de taak van bewaarder op zich nemen. Savador gluurde zwijgend tussen zijn sluike donkere lokken door toen hij Marcus vastgeketend en geblindoekt zag. Het was vreemd zijn oom zo te zien. Weerloos en machteloos. Hij keek nors op bij het zien van het fel wit afstekende gestalte dat hen naderde. Op het eerste gezicht onbekend, maar toen hij beter keek zag hij dat het diezelfde vrouw was die hij ook bij zijn kantoor had gezien. Zwijgend bleef hij haar even met zijn goudkleurige slangachtige ogen volgen, maar scheurde toen zijn blik van haar los en besteedde geen aandacht meer aan haar. Hij had zich gericht op het verschenen portaal, waarin een groot gebouw te zien was dat hij nooit eerder had gezien. Savador keek even toe hoe een paar mensen al het portaal binnen gingen, en keek Deshas toen aan. 'Gaan jullie maar vast, ik wacht nog even op Mizore,' zei hij hem zacht. Zonder er nog een blik of woord of iets van een uitleg aan te verspillen, richtte hij zijn blik strak in de verte, standvast over zijn woorden. Mizore zou ook nog komen. Ze had er immers recht op sinds Marcus haar bloedeigen vader was.

Mizore had op het allerlaatste moment nog bericht van Savador gehad dat Marcus vandaag terecht gesteld zou worden. Nette kleding had hij ook aangeraden. Twijfeld had ze voor haar kleding kast gestaan, maar daar had niet veel in gelegen. toch had ze een blauw jurkje gevonden met handschoenen die tot haar boven arm liepen met donkerblauw aan de rantjes. Het rokje viel net tot boven haar knieën. Ergens in een hoekje van haar lade had ze nog een nette panty gevonden en had die er onderaan aan gedaan. Een paar blauwe schoenen, in de zelfde kleur als haar jurk, met hoge hakken er onder aan rende ze naar het lanceringsplatform. Gelukkig kon ze er op lopen en rennen. Expres had ze nog een verdofings middel ingenomen zodat ze vandaag geen last van haar botten en gewrichten zou hebben. Lichterlijk buitenadem kwam ze aan. Hijgend kwam ze naast Savador tot stilstand. Haar ogen gleden over de overige aanwezige en haar ogen bleven hangen op het portaal. Lichterlijk kwam er een brok in haar keel. Maar dit keer moest ze er niet voor zichzelf heen. Ze gaf even een knikje algemeen als begroeting en wachte daarna op verdere instrukties.

Spoiler:

Celebrian keek even op bij het zien van de vrouw die aan kwam lopen nadat ze Shong eerst toegeglimlacht had toen hij aan was komen lopen. Ze moest zich een beetje inhouden om niet te grinniken toen Ferost zich daarna voorstelde en Shong erbij stond als een klein kind. Ze had haar nog nooit gezien maar enige uitleg die al snel van haar kant volgde vertelde Celebrian precies waarom dat zo was. Haar blik ging even tussen de lokken door haast schichtig naar Deshas. Zoals ze wel al verwacht had te zien bij hem borrelde er woede in hem. Verrassingen was dan ook niet bepaald het ding waar Deshas van hield als het hem zelf overkwam. Ze zweeg er maar over. Het was niet aan haar om dat op te lossen. Ze keek toe hoe Deshas een doorgang naar het Rijk der Schaduwen maakte en een ongemakkelijk gevoel bekroop haar. Ze kende enkel verhalen over die plek en had eigenlijk geen zin om te controleren of die waarheid bevatte. Maar zaken waren zaken. Dit moest gebeuren. Ze gaf Shong een zacht en bemoedigend kneepje in zijn schouder waarna ze in beweging kwam. Celebrian liep eerst naar de nieuwe vrouw, Neara, en keek haar even met een kleine glimlach aan. 'Celebrian, Vrouwe van het Water' stelde ze zichzelf voor. Daarna liep ze op het portaal af en liep er dwars doorheen net als Aidan voor haar.

Ze tilde haar kin lichtjes wat om, bekeek het gebouw dat net tevoorschijn was gekomen. Al gauw werd haar aandacht getrokken door een stem, en gingen haar kalme, grijszilveren ogen naar de vrouw naast zich. Celebrian, galmde het door haar hoofd. 'Aangenaam,' begroette Neara haar, waarbij haar hoofd een klein knikje maakte en ze haar even nakeek toen ze het gebouw inliep. Zonder haar blik verder op iets anders dan de ingang te richtten zette ze de kap van haar mantel weer op, verborg haar sneeuwwitte haar en liep met een onzichtbare pas naar binnen.

Fennon had even opgekeken toen er een andere vrouw eraan kwam die zichzelf voorstelde als Neara, de nieuwe Vrouwe van de Lucht. Ze leek hem wat iel. En ook niet helemaal helder. Maar dat vond Fennon van alle magicans die van Puffoon kwamen. Hij lette verder niet op haar. Hij hield zijn aandacht bij Deshas. Hij deed ook niet de moeite zich voor te stellen aan Neara. Als ze hem moest leren kennen zou dat wel gebeuren als de tijd er rijp voor was. En niet eerder. Toen de poort naar het Rijk der Schaduwen geopend was zette Fennon zichzelf in beweging. Zwijgend liep hij door de poort om er aan de andere kant weer uit te komen.

Langzaam kwam Shong weer in beweging en groette Ferost voor een laatste keer nog met een snel gehaast buiginkje. Hij sloot zich daarna weer snel bij Celebrian aan, wilde vandaag niet van haar zijde wijken tussen al deze vreemde en machtige mensen. Bedenkelijk kneep hij zijn ogen even halfdicht toen de Heer Deshas een portaal liet verschijnen. Daarbij stond hij wat ineengekrompen half achter Celebrian verscholen, wat angstig aangezien hij niet wist wat er precies gaande was. Een groot gebouw was in de geopende doorgang te zien, eigenlijk een plaats waar hij direct lichte rillingen van kreeg. Niks Cassiaanse gebouwen met vrolijk ogende gedraaide torentjes, wat verwachtte hij ook? Ze gingen naar Shadra, dáár moesten ze wezen. Shong verstopte zich nog meer achter Celebrian zodra de man waarover ze de rechtszaak hielden werd afgeleverd, en stond daarbij nu bijna geheel achter haar. Met zulke types maakte hij liever geen contact. Hij leek zichtbaar te schrikken van Celebrians bemoedigende kneep in zijn schouders en moest zich haastig aan de zoom van haar jurk vastgrijpen om niet om te vallen. 'Oei pardon!' Beschaamd keek hij naar haar op, maar zijn aandacht werd erna al gauw getrokken door een nieuwe verschijning, waardoor hij niet merkte dat Celebrian in de tussentijd wegliep en zijn beschutting weg was. Gauw hobbelde hij achter haar aan. Toen hij weer vlak achter haar stilstond kwam hij tot de conclusie dat ze de nieuwe vrouw aanspraak. Langs de plooien van Celebrians jurk piepte zijn hoofd tevoorschijn en keek glunderend maar beleefd naar de vrouw op. 'Shong, opvolger van Vrouwe Celebrian,' stelde Shong zich op zijn beurt attent voor nadat Celebrian hem voor was geweest. Hij liep gehoorzaam naast haar verder toen ze richting het portaal liep. Toen hij er vlak voor stond keek hij schuin nog even vragend naar haar op, alsof hij wilde vragen of ze dit echt moesten doen. Via portalen reizen, waarschijnlijk gemaakt van duistere magie, was niet iets wat hij iedere dag deed. Uiteindelijk volgde Shong haar op de voet met al zijn verzamelde moed.