Zins Master Geralt weg was gegaan wat de jonge Razaan best wel erg vond, had hij na lopen denken. Bij welke docent kon hij nu gaan?! De meeste waren vriendelijk, maar bij een Shadraan zoals Master Iro wilde Syrax niet nog eens mee maken. Hij was Master Savador nog altijd niet vergeten en natuurlijk kon de beste man misschien heel anders in elkaar steken, maar Syrax wilde zich daar liever niet bij in schrijven, puur omdat hij een Shadraan was. Gisteren had Sy een nieuw briefje zien hangen van een nieuwe docent. Deze zocht ook naar mentor leerlingen en hoewel er bijna hetzelfde stond als bij Master Geralt's briefje schreef de jonge man zich meteen in. Niet lang daarna had Syrax gezien dat Master Ryder hem had toe gevoegd. Iets waar hij best wel blij om was. Al stond de jonge vuur magiër niet gelijk te springen. Dit betekende ook dat ze elkaar nog niet kende en dat was al een frustratie voor hem op zich... Maar die gedachten gooide Syrax meteen overboord en schreef de nieuwe docent een briefje dat hij hem graag wilde ontmoeten. Dit ook in de hoop dat de Master hem wat tips kon geven over zijn mensenschuwheid en zijn te lage zelfverzekerd zijnde. Hoewel Syrax zijn best deed waren er altijd weer gebeurtenissen die hem direct weer naar af zonden. Vooral wanneer iets onverwachts ging en men hem liet schrikken. Syrax kon soms best een angsthaas zijn en schoot dan direct ongewild in de verdediging. Iets waardoor Syrax de toorn van Master Savador des tijds op zijn hals haalde door de man met zijn vuurschild diens sikje aan te branden. Syrax had er ook bij geschreven dat hij Master Ryder op het grasveld wilde ontmoeten. Meer voor zichzelf dat hij genoeg ruimte had om weg te duiken als het nodig bleek te zijn... Met rustige passen was Syrax door de stallen gelopen vanaf zijn kamers. Hij vond altijd zijn rust bij zijn beste maatje, hoewel het geen mens was toch kon Dregoe hem gerust stellen als geen ander dan zijn ouders. Eerst wilde Syrax Dregoe verzorgen, maar de zwarte draak had andere plannen. Het dier had al op zijn baasje zitten wachten en greep de jonge vuur magiër bij zijn kraag terwijl het dier naar buiten vluchten. Syrax grinnikte en wist dat Dregoe er niets kwaads mee bedoelde. Buiten stopte de draak weer en liet hem los. Syrax aaide de kop en diens snuit zachtjes. Tot een windvlaag zich plotseling tussen hem en Dregoe plotseling ontstond. 'Wa...' Meer kon Syrax niet uiten voor hij hard bij zijn huisdier vandaan geblazen werd. Echter werd Dregoe meteen via aarde magie vast gezet, waardoor het dier geen kant op kon. Dregoe werd door het gesteente tegen de grond aan gedrukt van kop tot staart, maar diens vleugels konden zich gewoon vrijelijk bewegen wanneer hij dat wilde. Syrax rolde nog even door over de grond, maar kwam tegen een stel voeten tot stil stand. Toen Sy nog wat duizelig van het rollen op probeerde te kijken zag hij een vier tal gezichten die zich langzaam aan terug vormde tot twee personen. Syrax ontliep dit stel al weken. Ze konden maar niet genoeg krijgen van hem treiteren gewoon omdat Syrax zo weinig zelf vertrouwen bezat. Echter werd Sy feller wanneer ze Dregoe iets aan probeerde te doen, maar die beschermingsdrang zat zo diep in hem. Omdat hij Dregoe van af ei af aan had gehad. Door die beschermingsdrang probeerde hij sneller dan goed voor hem was op te staan. 'Kijk, kijk. Je kunt niet eens gewoon op je benen blijven staan!' Lachte Harold die zijn vriend aan stoten die als een hyena daar stond te lachen. 'Laat Dregoe met rust, hij heeft jullie niets gedaan!' zei Syrax met een nog wat onvaste stem. Hij probeerde stil te blijven staan, maar het duizelde hem nog zo... 'Of wat uk!' grauwde Bart die Syrax een flinke duw gaf, wat niet eens met zo veel kracht nodig was geweest, want Sy had met een klein duwtje ook wel om gelegen. Dregoe gromde en probeerde zich te bevrijden, maar zijn gevangenis was gewoon te sterk en te zwaar voor hem om het te breken. 'Ik... i...' Daar ging hij weer. Ik zulke dingen was Syrax gewoon niet goed, woorden verzinnen die de ander onderuit konden halen dan fysiek, want hij bezat de kracht nog niet om een van die twee ouder jaars weg te duwen. De jonge vuur magiër stond op en probeerde iets te bedenken, maar de duizeligheid was gewoon nog niet genoeg gezakt. Harold en Bart liepen langs de zwalkende jongen die zich probeerde op te draaien, maar dat ging zo snel nog niet. 'Wat denk je Bart? Dit zou toch een prachtige leren jas kunnen worden?' vroeg Harold aan Bart die weer begon te grinniken alsof ze aan het winkelen waren. Syrax begon nu echt boos te worden en stapte dichterbij. 'Laat Dregoe met rust!' klonk het nu bozer, maar nog niet echt geloof waardig. Dregoe had al naar het stel gegromd en gegrauwd, maar kon enkel zijn klauwen dieper in de koude aarde boren. Harold keek om naar Syrax die inmiddels een elke hand een vuurbal had weten te maken, maar beide jongens begonnen hem gewoon uit te lachen. 'Wil je het echt tegen mij op nemen? Dat ga je toch niet halen!' zei Harold en bewoog simpel met zijn hand waardoor een harde wind stoot zowel het vuur uit blies als Syrax enkele meters naar achteren schoof. Verdorie! Waarom kon hij zich nu niet consenteren!!! Dregoe maakte even een meelevend geluidje, maar zodra de twee jongens hun aandacht weer op de draak richten was het dier weer vol vuur en vlam die feller dan eerder begon te grommen en zijn tanden liet zien. Syrax was na de wind vlaag op een knie gezakt. De laatste duizelige momenten even verwerken, maar hij moest iets doen en snel of hij zou Dregoe misschien nog wel verliezen en een boze docent hebben omdat hij te laat zou zijn gekomen op hun eerste mentor gesprek?!

@Master Ryder

Nogmaals liet hij zijn ogen over het stuk papier gaan, over de woorden. Zijn mondhoeken waren omhoog gekruld in een zachte glimlach.


Ze was het gewend dat hij weg was, door zijn eerdere baan als soldaat. Vanuit daar was ook hun gewoonte om elkaar op regelmatige basis brieven te schrijven ontstaan. Zo één maal per week. De brief vouwde hij voorzichtig op, waarna hij deze in de binnenzak van zijn leren jack stopte. Hij zou in de schoolvakanties naar huis gaan.
Oh... Hoe laat was het nu? Zijn blik gleed naar de zacht tikkende klok.. Hij had zo meteen een mentorgesprek. Over vijf minuten, wel te verstaan. Het bureau waar hij achter zat was nog leeg, het was dan ook zijn tweede echte werkdag met lessen.. en meteen had hij al een mentorgesprek. En zoals hij zichzelf had voorgenomen, had hij donuts gehaald in Oaks field en deze in de lerarenkamer gezet als een hallo. Het was dan wel niet op zijn eerste dag gedaan, hij had het te druk met andere dingen gehad en was het vergeten, de tweede dag zou vast ook nog wel volstaan.
Met een korte zucht ging hij door zijn korte bruine haren en het papier waarop een pasfoto en wat informatie stond over de leerling waarmee hij zo.. nu eigenlijk.. vijf minuten geleden al, een mentorgesprek had, pakte de leraar survival erbij. Zijn ogen gingen over de foto en over de woorden. Ach.. graag of traag. Als hij hem zag zou hij de jongen wel aanspreken op zijn gedrag. Een gesprek aanvragen en dan niet komen.. Met een zucht stond Ryder op. De sleutels viste hij uit de achterzak van zijn spijkerbroek, waarna hij met een paar stappen de deur uit was.

Voor een winter was het leek zacht weer, zag hij toen hij één van de ramen uitkeek. Een beweging op het grasveld waar hij naar keek, trok zijn aandacht. Een paar seconden bekeek hij de situatie, bekijkende wat er gaande was en of hij moest ingrijpen. Met een kleine frons tussen zijn wenkbrauwen, begaf hij zich hierna naar buiten. ‘Hey!’ galmde zijn stem over het grasveld toen hij zag hoe een jongen, die hij herkende van de foto, omver geblazen werd, er een draak vast zat en twee anderen hem omsingelden. Wat in godsnaam… Vluchtig wierp de man en blik op de knul die hij dacht te herkennen als Syrax, waarna hij met grote passen op de andere twee en de kleinere draak afbeende. Als het beest maar geen vuur zou spuwen…. En hij wist ook meteen waarom die knaap niet op tijd bij zijn eerste kennismakingsgesprek en tevens ook mentorgesprek was. Al leek hij niet te erg toegetakeld, net als dat zwarte reptiel.

De twee jongens die aan het smoezen waren over het vuurspuwende beest in kwestie, pakte hij bij hun armen, niet hardhandig maar wel zo dat ze niet uit zijn grip konden komen. ‘Zijn jullie helemaal van de pot gerukt!?’ siste hij naar ze. Een van de twee deed zijn mond open om te protesteren. ‘Maar hij..!’ Kort schudde Ryder zijn hoofd. ‘Ten eerste ga ik het met hem regelen en ten tweede gaan jullie je bij Miss Eres melden, en wel nú!’ Sprak hij ze hierna streng toe. ‘Ik zal het horen als jullie niet geweest zijn dus waag het niet eronder uit te glippen anders krijgen jullie strafwerk en een nablijf klasje bij mij.’ Hij liet de armen van beide heren los, waarna de kleinste van de twee zijn mond open deed om wat te zeggen om die daarna weer dicht te doen. De andere trok hem mee, vuile blikken werpend en binnensmonds mopperend. Als ze maar zouden gaan. Eer de twee jongens uit het zicht verdwenen waren draaide de man zich richting Syrax. ‘En jij.’ Sprak hij hem toe terwijl hij kort naar hem wees. ‘Jij bent Syrax, toch?’ Vroeg hij, voor de zekerheid. Voor een paar seconden liet hij een stilte vallen, waarna hij diep zuchtte. Zijn tweede dag en meteen al een vechtpartij, ruzie, pesterij of hoe je het ook wilde noemen. Wat een geweldig begin. ‘You ok, kid?’vroeg hij kalmpjes aan de knul, terwijl hij hem even bekeek op eventuele verwondingen. Zijn armen sloeg hij voor kort over elkaar. ‘Als het niet gaat, geef dat eerlijk aan en ga naar de ziekenzaal. Als het wel gaat, kom dan mee met mij naar mijn lokaal.’ Met een duim wees hij over zijn schouder en richting het kasteel, hierna ging een wijsvinger richting de draak. ‘En die blijft buiten.’ Sprak hij hem streng toe waarna hij de aarde magie rondom het wezen ophief. ‘Ook wil ik dat jij me verteld wat er hier precies gebeurd is zodat ik het indien nodig met Miss Eres kan bespreken.’ Ging hij verder. ‘Er zijn immers altijd twee kanten van een verhaal. Ik heb deels gezien wat er gebeurd is maar ik wil graag alles van jou horen. Zodra we binnen zijn.’ Na deze woorden gesproken te hebben draaide de man zich om en beende hij weer naar binnen en naar het lokaal, ervan uitgaande dat de knul hem volgde. Zo niet, was dat zijn eigen keuze en probleem. Het was hun opleiding en hun school, niet de zijne. Hij hoopte ook dat het gesprek zelf wel goed ging verlopen en niet.. distratieus als deze situatie.

@Syrax

Hoewel Harold en Bart niet echt zo ver zouden gaan om een ander zijn huisdier te doden, vonden ze het gewoon leuk om andere mede studenten te zien kronkelen en draaien om het behoud van hun dierbare vriend. Syrax was daar geen uitzondering op, maar de jonge vuur magiër verloor zo wel steeds zijn vertrouwen in de mensen. Wat de schuld van zulke knapen waren. Ook was Drake hier een gevalletje van, maar die zou andere niet dreigen. Die zou het vast nog doen ook. Dat was een gedachten die Syrax wel vaker door zijn hoofd had spoken, maar voor nu wilde hij die twee weg hebben bij Dregoe. Maar hij was gewoon nog niet sterk genoeg om hen echt weg te duwen. Zelfs hun magische krachten waren groter dan de zijne. Woede groeide in zijn lijf en ook zijn innerlijke vlam begon zich hiermee te voeden, maar toen Syrax op stond galmde een stem over het grasveld die hen alle vier om liet kijken. Hoewel Dregoe dit enkel met zijn ogen kon, aangezien hij vast lag. Een oudere man kwam het grasveld over gebeend en Stuurde Harold en Bart richting Miss Eres. Hun verdiende loon! Wacht even? Deze man kende hij nog niet, maar kon het zijn??? Was dit de man die hij als nieuwe docent had? Of eigenlijk als nieuwe mentor... Het litteken op zijn gezicht zag er minder angst aanjagend uit dan bij Master Geralt, maar hij leek even streng te zijn? Syrax volgde het gesprek op enige afstand, maar luisterde wel naar wat er gezegd werd. Ja hoor die twee wilde het zeker weer op Sy af schuiven?! Heel even verduisterde zijn blik en verlegde de jonge Razaan zijn draak die daar nog altijd vast lag. Zelfs toen die twee weg liepen met een paar vuile blikken. Syrax was even diep in gedachten over welke mogelijkheden er aan verwondingen zouden zijn bij Dregoe, maar de toch al altijd schrikachtige jongen keek verschrikt op toen hij zijn naam hoorde noemen met het gevolg van een volgende zinnen. 'J...Ja dat.. b..ben ik.' zei hij nog even hakkelend, maar de man voor hem. Syrax vloekte binnensmonds. Waarom kon hij zich niet eens als een normaal persoon gedragen tegenover vreemde mensen... man of vrouw dat maakte niets uit. Of ze moesten een zekere rust uit stralen als Miss Abby dat deed. Al kon ze wel streng zijn natuurlijk. Toen de woorden hem ter oren kwamen over de ziekenzaal controleerde hij zichzelf even. Hm... Er waren wat schrammetjes, maar dat kwam meer door het rollen. Echte wonden waren er gelukkig niet. De nog onbekende man tegenover hem was zo snel dat hij Dregoe al bevrijd had en weer was weg gaan lopen dat Syrax even perplex stond. Waaaaat??? Dregoe schudden zich uit en liep voorzichtig een paar passen, maar meer dan tegen de grond gedrukt te zijn geweest had enkel zijn spieren wat verstijfd. Het dier drukte zijn snuit tegen Syrax zijn wang die daardoor weer tot zichzelf kwam. 'Alles goed met je? Ik moet even gaan, maar ik ben zo weer terug jochie.' vroeg Sy aan zijn huisdier die hem even toe knikte. Het verraste hem nog steeds hoe intelligent draken eigenlijk waren. Even aarzelde Syrax, maar Dregoe duwde hem aan en stuurde zijn baasje richting de weg lopende docent. Het was nog altijd onwennig, maar Sy versnelde zijn pas. Hij moest vertellen wat er net gebeurd was... Dat kon hij wel toch? Gewoon de waarheid vertellen dat was toch mogelijk??? Syrax wist niet wat voor man hij nu mee te maken ging krijgen, maar hij kon het proberen om minder schuw naar andere te zijn. Dit ging om een nieuwe docent en docenten waren er toch om te vertellen... zeker als er een ruzie of pesterijen waren... In stilte volgde Syrax hem hij probeerde zijn zenuwen te bedwingen door even te slikken, maar het klonk luider dan dat Syrax het bedoelt had. Man hij was zo zenuwachtig!!!