Master Joël?

Rose was opzoek gegaan naar Master Joël, en ze sloot heel even kort haar ogen. Ze besloot dan maar om naar de gymzaal te gaan, maar toch moest ze hier aan de deur blijven staan omdat deze opslot was. Even zucht ze heel erg diep, waarna ze dan kort om haar heen keek. "Joël waar ben je toch?" Vroeg Rose zachtjes tegen zichzelf, maar wel hoorbaar voor iedereen. Ze had hem nu ook nodig, maar dan zucht ze nog dieper.

Joël was net terug van zijn jaarlijkse bezoek aan zijn planeet en daar wist het schoolhoofd dan ook van. Hij was natuurlijk opweg naar de gymzaal en daar aangekomen trof hij Rose. "Rose?"vroeg hij verbaasd aan haar. Wat deed ze hier? Hij wist het niet maar het maakte voor hem dan ook niets uit,tenminste een iemand die hem gemist had,maar hij was dan ook de enige die haar goed kende.

Rose bleef wahten op hem, en dan keek ze op bij het horen van haar naam. Ze stond dan ook op, en ze vloog hem gewoon om de hals. "Waar was je? Ik heb je zitten missen." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze bleef met haar armen om zijn hals hangen. Haar ogen sloot ze dan ook even, en het was waar wat ze zei dat ze hem gemist had. Hij en zij waren dan ook nog steeds de twee enige die de overlevende van de clan waren. Ookal was hij weggegaan toch bleef hij een lid van de clan, en ze keek hem dan diep in de ogen aan.

"Ik ben mijn oude planeet gaan opzoeken,maar ik was het tegen jou vergeten te zeggen"zei hij tegen haar en legde zijn handen op haar heupen en glimlachte even. "Ik heb je ook gemist"zei hij zacht tegen haar en hij keek even rond. Hij was veranderd in de tijd dat hij weg was,maar voor Rose zou hij altijd die zelfde Joël blijven als toen. "En hoe is het dezer dagen met jou en Selavin"vroeg hij aan haar.

Rose hoorde zijn woorden, en ze glimlachte even kort. Ze was blij hem terug te zien, en ze kroop dichter tegen hem aan. Zijn woorden hadden haar altijd goede hoop gebracht, maar dan als hij over Selavin begon keek ze heel even naar de grond. "Ik weet niet hoe het met hem gaat, aangezien ik hem al heel lang niet meer heb gezien." Zei Rose dan wat triestig tegen hem, en ze plaatste haar hoofd tegen zijn borst aan.

Joël keek haar even aan en vond het jammer voor haar dat ze Selavin niet meer zag. "Dat spijt me voor je,dat je hem niet meer ziet"zei hij tegen haar. Hij legde zijn armen om haar heen om haar toch nog enige troost te bieden. "Je weet dat ik er voor je ben hé"zei hij tegen haar en drukte haar een kus op haar voorhoofd. Toen liet hij haar los en stak de sleutel in de deur en opende die dan ook. Zijn lessen zouden weer gewoon doorgaan vanaf morgen.

(Eten)

Rose keek naar hem, en ze hoorde dan ook zijn woorden. Ze voelde kort daarna zijn armen om haar heen, maar ook zijn woorden deden haar goed. "Dat weet ik." Zei Rose dan ook zachtjes tegen hem, en ze voelde dan de kus op haar voorhoofd. Ze volgde hem met haar ogen, en ze nam dan zijn hand vast. Ze wilde vandaag de heletijd bij hem blijven, maar toch wist ze niet zeker of hij dat wel wou. "Er is hier veel gebeurd toen dat je wegging. Ik ben opvolger van de legendarische magician Aiden de vuurheer geworden, en Savador is het schoolhoofd geworden. Verder zijn er al zes van de zeven legendarische magicians wakker geworden, en volgens hen is er een magische storing bij de ruïnes." Zei ze dan tegen hem, en ze hield zijn hand nog steeds vast.

Joël luisterde de gehele tijd naar haar. Hij liep samen met haar de gymzaal in en zette zich neer op een bank van een toestel. Hij keek haar even aan en glimlachte eventjes. "Wel ik had al zo'n flauw vermoeden toen ik weer naar hier kwam dat er een ander schoolhoofd was,over de school hangt een duistere sfeer. Ik zou maar op passen voor verassingen,met die legendarische magicans zijn hier niet zomaar"zei hij tegen haar. Hij keek haar bedenkelijk aan en dacht even na.

Rose liep naar hem toe, en ze keek hem in de ogen aan. "Toch ben ik blij dat je terug bent, aangezien ik me dan niet zo alleen meer voel." Zei Rose dan zacht tegen hem, en ze ging dan op zijn schoot zitten. Even dacht ze kort aan Selavin, maar algauw verdween die gedachte gewoon weer. Daarna drukte ze een kus op zijn wang, en ze bleef hem diep in de ogen aankijken. Haar hart was nog rustig aan het slaan, en ze sloot even haar ogen. "Ik heb de vleugels van de phoenix ontvangen op mijn rug, en ik kan ze nu gebruiken wanneer ik maar wil." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze streelde zijn wang dan voor een tijdje.

Joël keek haar aan en glimlachte even. "Ik ben ook blij dat ik er nu weer ben,en dat ik jou weer zie"zei hij tegen haar en glimlachte even. Toen ze op zijn schoot ging zitten keek hij even kort naar de grond,maar keek haar dan weer aan en voelde een kus op zijn wang. "De vleugels van de phoenix,ik sta versteld"zei hij tegen haar en streek even over zijn kin,het zachte gestreel op zijn wang deed hem goed.

Rose keek naar hem, en ze glimlachte dan ook vrolijker. Ze wilde zoveel met hem bespreken over vroeger, maar ook over de toekomst van de clan. Alleen dat was iets wat ze niet in haar eentje kon doen, maargoed ze zou de hele clan niet teleurstellen. Dan keek ze hem weer aan, en ze bleef zijn wang strelen. "Weetje ik moet eerlijk toegeven dat ik meer aan jou gedacht heb dan aan Selavin." Zei Rose dan erg zachtjes, en ze keek dan even ergens anders naar.

Joël keek haar even aan en hoorde dan wat ze zei. Zijn wangen kleurde lichtjes rood toen ze dat zei. Hij wist niet hoe hij hier op moest gaan reageren. "Euhm"was het enige wat nu uit zijn mond kwam,hij keek dan even naar de grond en beet op zijn onderlip. "En nu?"zei hij maar tegen haar. Hij wist gewoon even niet wat doen of wat te zegge,ze had hem de woorden uit de mond gehaald,en hem niet in de plaats gegeven. Hij streek even door zijn inmiddels zwart geworden haar.

Rose keek nog steeds naar ergens anders, en ze sloot dan ook even haar ogen. Ze wist nu eerlijk gezegd niet meer wat ze moest doen, aangezien ze aan de ene kant Selavin niet wilde achterlaten maar aan de andere kant wilde ze Joël niet verliezen. Ze keek dan naar hem, en ze merkte dan plots dat zijn wangen wat rood waren geworden. Ze hoorde dan zijn vraag, en ze slikte heel even kort. Haar hart was evenals Rose zelf verward, en ze keek dan weer naar de grond.

Joël keek haar kort aan en liet dan zijn hoofd tegen haar schouder vallen en zuchte even diep. Rose bracht een gevoel van verwarring bij hem op,en dan wist hij gewoon niet meer hoe het voort moest. Hij begreep dat Rose Selavin niet kwijt wou,maar ze speelde hier me het hart van twee mannen. De ene zijn liefde heeft ze al aan haar zijde staan,maar ze weet niet te kiezen tussen de oude vriend of haar liefde voor de andere persoon.

Rose voelde opeens zijn hoofd op haar schouder vallen, en ze bleef gewoon zo zitten bij hem. Haar hart brak zowat in twee, en ze wist niet meer wat ze moest doen. Ze wist wel dat ze beide niet wilde verliezen, maar ze had Selavin al zolang niet meer gezien. Ze wist zelfs niet of hij nog wel van haar hield, en dat deed haar een beetje pijn in het hart. Ze omhelsde hem dan ook, en ze drukte zich heel stevig tegen hem aan.

Joël merkte op dat ze hem omhelsde,hij legde zijn armen om haar heen en hefte zijn hoofd weer op. "Geloof me Rose ik weet dat het je pijn doet,dat Selavin hier al zolang niet meer geweest is"zei hij zacht tegen haar en streek zachtjes over haar rug,zijn greep verstevigde ook even,aangezien hij ergens wel wist dat dit waarschijnlij niet voor lang zou duren. Hij wist dat Rose oprecht was,maar toch.

Rose keek naar hem, en ze bleef hem stevig vasthouden. Ze hoorde zijn woorden dan ook, en ze voelde tranen opkomen. Toch hield ze zich gewoon erg sterk, en ze voelde dan dat zijn greep ook verstevigde. Er ging een vlaag van troost door haar lichaam heen, en ze keek dan recht in zijn ogen. "Joël ik...." Rose maakte echter haar zin niet af, en opeens drukte ze haar lippen op de zijne. Ze sloot haar ogen dan ook weer, maar toch bleef ze zo een tijdje zitten.

Joël keek haar enkele momenten aan en streek zacht oer haar rug. Toen ze begon te praten keek hij haar even aan en opeens voelde hij haar lippen op de zijne. Hij sloot zijn ogen en streek zachtjes over haar rug,maar liet haar doen. Toen hij zijn lippen los scheurde van de hare keek hij haar even aan. "Weet je het wel zeker"vroeg hij aan haar en keek haar enkele momenten heel lang aan.

Rose hield haar lippen nog steeds op de zijne, en ze had dan ook haar ogen gesloten. Ze wilde niet alleen zijn op de wereld, maargoed ze zou hiermee dan wel aan Selavin kwetsen. Haar ogen deed ze dan ook open als hij zijn lippen van de hare deed, en ze hoorde dan zijn vraag. Ze knikte even kort, en ze knuffelde hem dan ook.

Hij keek haar even aan en beet even op zijn lip,hij streek zacht over haar rug en legde zijn hoofd tegen haar schouder en drukte haar wat dichter tegen hem. Hij wist dat dit niet mocht,maar het nieuwe schoolhoofd was ook met een leerlinge dus eigenlijk maakte het weinig tot niets uit. Maar Selavin als die dit zou weten dan werd hij waarschijnlijk gelijk geschorst aangezien die gast iemand was van een of andere orde.

Rose bleef tegen hem aanzitten, en ze sloot haar ogen dan ook. Ze voelde dan zijn aanraking op haar rug, en ook zijn hoofd voelde ze op haar schouder. Ze bleef zo bij hem zitten, en ze dacht dan heel even kort na. Ze zou het wel uitleggen aan Selavin als hij zich ooit nog zal laten zien, maargoed ze kon niet meer zo leven. Ookal wist ze wel dat hij het erg druk had, en toch had ze ook wel genoeg aan hem gedacht. Ze had hem zelfs gaan opzoeken, maar alleen daar had ze slecht nieuws gehoord van zijn broer. Even schud ze haar hoofd, en ze bleef dan nog steeds zo bij hem zitten.

Joël keek haar aan en sloot voor enkele momenten zijn ogen. "Rose vertel dit aan niemand,ik weet van enkele mensen dat Master Savador ook van een leerlinge houd,maar ik wil dat van mij zo min mogelijk houden"zei hij.tegen haar en keek haar even aan. Tussen Savador en die leerlinge zat een groter leeftijds verschil dan tussen hun,maar niet iedereen begreep hun gewoon. Dan trokken ze vooroordelen en daar had hij geen zin in.

Rose keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. "Ja en zij noemt Diva, en ze wist eerst dat ik gevoelens had voor hem, maar die tijd is allang over. Ik heb gehoord van leerlingen dat hij Donovan gemartelt heeft ofzoiets." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek hem aan in de ogen. Haar hart sloeg nog wel met verwarring, maar ze wilde zeker zijn van haar toekomst. Daarbij was Joël degene die haar het beste begreep, maar dat is omdat hij ook bij haar in de clan had geleefd.

"Hij martelt een leerling en hij word schoolhoofd,moet ik ook is gaan proberen dan"zei hij met een lachje. "Rose ik meen het met je,ik weet zelf dat je Selavin nog graag ziet,dus doe niets overhaast. Maar ik wil jou nooit ongelukkig zien om een man,ik sta volledig achter je beslissing weet dat wel. En ik zal altijd van je houden ookal kies je voor de ander"zei hij kalm tegen haar. Hij keek haar diep in haar ogen aan en zou haar altijd beschermen wat ze ook zou doen.

Rose keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. Ze moest er even om lachen, maar dan hoorde ze zijn andere woorden. Ze keek naar hem, en ze duwde haar vinger tegen zijn lippen. "Laatste dagen en weken is mijn liefde voor hem gedaalt, ookal hou ik nog diep van binnen van hem. Ik kan zo niet meer verder Joël." Zei Rose dan zacht tegen hem, en ze duwde haar lippen weer op de zijne. Ze sloot na een tijdje haar ogen, waarna ze zich nog dichter tegen hem aan drukte.

PROFILE MAGICIAN

» Master Joël?
» Joël/ Dragoslavius
» For my master..
» Master?
» Hello Master.

Master Joël?

Master Joël?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen