Master Joël?

Joël keek haar aan en luisterde naar haar. Toen raakte hun lippen elkaar weer en hij sloot zijn ogen zelf ook,en zijn greep om haar versterkte. Hij bleef zo zitten en streek nog steeds over haar rug en toen hij zijn ogen en keek haar weer gewoon aan. "Vergeet Selavin niet,als hij terugkomt wil ik dat je me verlaat,ik sta niet graag tussen jou en Selavin in"zei hij heel zacht tegen haar en gaf haar dan een kus op haar wang. De woorden die hij net had gezegd deden hemzelf veel pijn vanbinnen maar liet dat aan de buitenkant niet merken.

Rose keek na een tijdje weer naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. Ze wist niet wat ze hierop moest reageren, aangezien ze hem niet wilde verlaten. Nee, dat kon ze niet doen, en ze zou het Joël wel een keer laten merken. Ze hield haar armen om zijn hals heen, en ze gaf hem dan een hele dikke knuffel. Haar rode ogen keken hem aan met een zachte blik, en ze zou hem nooit van haar hele leven verlaten.

Joël keek haar even aan en streek over haar rug. De knuffel gaf hem weer kracht en hij keek haar dan aan met zijn grijsachtige ogen. Nu wist hij niet meer wat doen,ze had hem al zijn woorden weg genomen,en nu was hij sprakeloos. Hijstreek even met zijn handen door haar haar en glimlachte eventjes. De lichten waren nog steeds uit omdat hij geen tijd had om ze aan te doen ach wat dan ook. In het donker zag hij inmiddels toch al beter dan in het licht,hij gaf haar een zachte kus op haar lippen en glimlachte even.

Rose genoot van de aanraking op haar rug, en ze bleef zo zitten bij hem. Niets kon haar nu nog van gedachte laten veranderen, en ze hield haar ogen nog op hem gericht. Eigenlijk wilde ze wel eens weten of hij nog zo goed als vroeger kon dansen. Kort keek ze even in het rond, en dan voelde ze opeens zijn lippen op de hare. Ze gaf hem een kus terug, waarna ze dan kort opstond. Doordat zij de kracht van vuur had liet ze een heel klein beetje licht tevoorschijn komen, maar toch keek ze weer naar hem. Langzaam draaide ze een rondje, en ze sloot heel even haar ogen. Ze danste de dans die vaak werd gedanst op het eerbetoon voor de phoenix.

Joël keek haar aan en glimlachte even. Toen ze opstond en begon te dansen zette hij zich beter op de bank en keek haar even aan. Hij sloot voor enkele momenten zijn ogen en luisterde naar hoe haar voeten de grond raakte,en het was best wel rustgevend. Hij zelf kon nog dansen maar liet het niet meer zien,al een hele lange tijd had hij niet meer gedanst,en dat zou hij ook niet meer doen. Hij dacht na over de toekomst,over hoe die zou gaan verlopen,hij streek even over zijn kin en opende dan zijn ogen weer.

Rose hield haar ogen gesloten, en ze bleef dansen tot de dans compleet was. Na een lange tijd stond ze weer stil, en ze had gemerkt dat hij naar haar had gekeken. Een glimlach was te zien om haar lippen, en het was al zolang geleden dat ze die dans had gedaan. Haar ogen glinsterden dan ook heel even kort, en ze bleef dan rustig naar hem kijken. Haar vuurrode ogen hadden zich op hem gevestigd, en ze liep dan ook naar hem toe. Rustig nam ze zijn handen, en ze trok hem dan ook gewoon recht. "Dans met me." Zei Rose dan ook heel erg zachjes tegen hem, en ze keek hem in de ogen aan.

"Rose het dansen is me jammer genoeg verleerd"zei hij tegen haar toen hij voor haar stond. Hij keek naar hun handen en streek zachtjes over de rug van haar hand. Het dansen had hij afgezworen al sinds hij vertrokken was uit de clan,hij kon het nog maar hij deed het niet. Hij keek haar even aan en haalde zijn schouders op en wou weer gaan zitten,hoewel hij een gevoel had dat ze dit onderwerp niet zou laten vallen,maar proberen macht natuurlijk altijd. Hij liet haar handen los en wou weer naar de bank toegaan. Hij wreef even in zijn ogen en rekte zich even kort uit waardoor hij natuurlijk bleef staan.

Rose hoorde zijn woorden dan ook, en ze keek hem aan in de ogen. Ze wist niet wat ze hierop moest zeggen, en dus bleef ze hem maar aankijken. Natuurlijk liet ze niet merken dat ze wat teleurgesteld was, aangezien ze hetzelfde aan hem had gevraagd toen hij nog in de clan was. Ze bleef echter gewoon staan, en ze keek dan kort in het rond. Ze liet hem dan maar weer zitten, waarna zijzelf gewoon bleef staan. Haar rode ogen keken hem nog steeds aan, en ze glimlachte dan ook weer even kort.

Joël zette zich neer en was enigzins verbaasd dat ze zo snel opgaf. Vroeger was dat niet zo geweest,ze was altijd die uitbundige dame geweest,die altijd alles wou hebben wat ze wou. Hij grijnsde even. "Vroeger gaf je zo snel niet op weetje"zei hij met een glimlach. Hij kon nog dansen,dus hij loos. Maaar hij had het al heel lang niet meer gedaan,te lang zelfs. Hij legde zich neer op de bank en sloot zijn ogen even.

Rose keek naar hem, en ze dacht dan even aan vroeger. Ze wist nog hoe ze deed bij hem, maar nu had ze daar eigenlijk geen zin meer in. Nee, ze was heel erg hard verandert op dat gebied, aangezien ze sinds de dood van iedereen zich afstandelijker had gedragen. Dan hoorde ze zijn woorden, en ze keek naar hem. "Die tijden zijn voorbij." Zei Rose dan enkel tegen hem, en ze draaide zich dan rustig om. Ze keek naar de ketting die ze van haar neef Gwydion had gekregen voor dat hij stierf, en ze hield deze rustig vast.

Joël stond op en liep naar haar toe. Hij legde zijn armen om haar heen zodat zijn handen tegen haar buik lagen. Hij keek naar de ketting en besloot maar te zwijgen,hij keek zelf gewoon naar de grond en zuchte even diep. Waarom loog hij nu tegen haar? Tegen de enigste van wie hij ooit had gehouden. "Ik kan nog wel dansen,maar ik doe het niet meer,omdat het me herinert aan vroeger de tijden met mijn familie de clan,en al het andere"zei hij dan maar eerlijk tegen haar en hij keek haar even aan en zuchte diep.

Rose hield de ketting nog steeds vast, en ze voelde dan opeens zijn handen op haar buik. Ze keek om naar hem, en ze bleef zo een tijdje staan. Dan hoorde ze zijn woorden, en ze draaide zich om zodat ze hem recht kon aankijken. "Het maakt me niet uit." Zei Rose dan met een glimlach, en ze drukte een kus op zijn lippen. "Soms heb ik het ook moeilijk als ik aan vroeger denk, maar dat is juist waarom ik eruit wil leren. Er is zoveel dat ik nog niet begrijp, en vooral nu omdat ik de leidster ben van de clan. Nouja ik wil dat alles weer zoals vroeger word, maar dan met nieuwe mensen in de clan zodat de clan nog meerdere eeuwen blijft bestaan." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze omhelsde hem dan ook gewoon.

Joël keek haar aan en zuchte even. Hij hoorde wat ze zei over de clan en keek even rond. Hij streek zacht over haar rug en hield haar dicht tegen hem. "De clan zal wel weer groeien als het op de planeten rustig is. Ik begrijp zelf waarom ik er niet aan denk,vanwege de dood van mijn familie,de clan,jouw familie,we waren allemaal vrienden en dan boem en iedereen is weg"zei hij tegen haar. Hij keek even naar de ketting en gaf haar dan een kus op haar lippen.

Rose keek met een rustige blik naar hem, en ze voelde dat hij haar rug weer streelde. Ze genoot er eerlijk gezegd wel van, waarna ze dan zijn woorden hoorde. "De andere clans van de zes andere planeten blijven met onze clan in samenwerking. Alleen ik kan de clan niet in mijn eentje leiden." Zei Rose dan zacht tegen hem, maar haar laatste woorden zei ze wel heel erg zacht. Kalm sloot ze heel even de ogen, en ze voelde dan zijn lippen op de hare. Ze gaf hem een kus terug, waarna ze dan nog dichter bij hem kwam staan.

Joël keek haar even aan en zuchte kort. Hij sloot voor enkele momenten zijn ogen. "Wat je daarop uit wil maken is dus waarschijnlijk dat je wilt dat ik samen met jou de clan wil leide"zei hij tegen haar en hij keek haar even aan. Tuurlijk bedoelde ze dat. Maar kon hij het wel,een clan leiden. Hij wist het echt niet op dit moment. "Als de hoofden van de clan het toelaten dan wie weet kan ik de clan leiden"zei hij tegen haar en begon zachtjes met haar zo te dansen,het was niet de dans die ze in haar hoofd had,maar het was een dans.

Rose keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden opeens. "Euh." Zei Rose enkel tegen hem, aangezien ze niet wist wat zeggen. Hoe kon hij nou weten wat ze misschien zou vragen aan hem? Agh ze haalde heel even haar schouders op, maar toch verbaasde zijn andere woorden haar nog meer. Ze merkte dat hij begon te dansen met haar, en ze liet hem dan gewoon doen. Ze sloot haar ogen heel even kort, en ze glimlachte heel even zacht naar hem. Daarna deed ze haar ogen weer open, en ze keek dan kort naar de ring die ze van Aiden had gekregen.

Joël keek haar aan en grijnsde even. "Voor jou zal het altijd een vraag zijn waarom ik weet wat je denkt,laten we het maar gewoon toevel noemen"zei hij tegen haar en streek zachtjes over haar wang. Hij merkte dat haar blik op de ring viel de ze aan had,maar hij besloot er geen vragen over te stellen. Zijn blik ging telkens weer naar haar ketting die hem bekend voor kwam. Maar dan focuste hij zich weer op haar en begon weer na te denken. Hij sloot zijn ogen even en geeuwde dan even. Dan liet hij haar los. "Rose wil je me excuseren,ik ben de laatste tijd nogal moe,en ik zou graag gaan slapen,als je het niet erg vind zou ik van mijn laatste vrije uren willen genieten al slapend"zei hij tegen haar.

Rose keek naar hem, en ze luisterde rustig naar zijn woorden. Daarna voelde ze zijn hand op haar wang, en ze sloot voor even haar ogen. Toch had ze al een tijdje door dat hij naar de ketting keek, en ze grinnikte even kort. "Die ketting komt je bekend voor hé? Nou hij was van Gwydion geweest, maar hij gaf hem aan mij als cadeau." Zei Rose dan zacht tegen hem, en ze merkte dan dat hij begon te geeuwen. Daarna hoorde ze zijn woorden, en ze keek hem in diep in de ogen aan. "Mag ik bij je blijven?" Vroeg ze dan voorzichtig aan hem, maar dan draaide ze zich vluchtig om. Ze wist dat het onmogelijk was, en dus wilde ze dan maar naar de deur stappen.

"Daarom herken ik ze dus"zei hij tegen haar en glimlachte even. Toen ze een vraag stelde aan hem keek hij haar aan. "Je mag heus blijven maar veel ga je niet aan mij hebben,ik val meestal als een blok in slaap. Dus misschien is het beter dat we elkaar nu verlaten,en elkaar morgen weer ergens treffen"zei hij tegen haar en nam zijn tas en sloeg die om zijn schouder. Dan liep hij even naar haar en drukte een lange kus op haar lippen als slaapwel. Hij wreef even in zijn ogen en liep dan ook naar de deur en keekk nog even achterzich.

Rose keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. Kalm luisterde ze naar zijn woorden, maar dan keek ze kort naar de grond. Opeens voelde ze zijn lippen weer op de hare, waarna ze dan kort haar ogen sloot. Ze merkte dan dat hij wegging, waarna ze dan zelf ook maar het lokaal verliet. Ze vond het jammer, maar dat liet ze niet merken. Haar haren wapperden achter haar mee, en ze rekte zich heel even uit. Ze was dolblij om hem weer terug te zien, en dat was dan ook genoeg voor haar.

PROFILE MAGICIAN

» Master Joël?
» Joël/ Dragoslavius
» For my master..
» Master?
» Hello Master.

Master Joël?

Master Joël?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen