Met zijn armen over elkaar geslagen liet Graham zijn blik nog eens door zijn omgeving gaan. Hm-hm. Dit was goed genoeg.
Hij was tevreden met het resultaat. Sinds een uurtje bevond de doktersassistent zich nu in de buitenlucht, nadat hij een volledige dag binnen bij de ziekenboeg had doorgebracht en mensen had verzorgd met allerlei uiteenlopende pijntjes, inclusief iemand die zijn eigen tand had doorgeslikt. Weer een bruisende dag op de academie overleeft~
Graham liet toe dat een verse stoot lucht zijn lichaam binnengleed, waarbij zijn brede borstkas kalm omhoog ging. Ondanks dat het nu al tegen de avond was, was de temperatuur nog heerlijk aangenaam buiten. Precies goed voor zijn plannetje…
Een tevreden glimlach stond op zijn gezicht. Ja, hij was klaar voor haar. Met een soepele knip van zijn vingers zorgde Graham ervoor dat het briefje wat hij in het geheim op Lilith’s bureau had geplaatst verscheen en lichtelijk begon te gloeien, zodat ze het zou opmerken.
Op het stukje papier stond geen lap tekst. Er was slechts het absoluut noodzakelijke op geschreven: aanwijzingen hoe de Vrouwe van het Vuur naar zijn locatie kon komen. Ook was het niet helemaal een… “normaal” papiertje te noemen, maar in feite een verpakking van de lolly’s die inmiddels weer bij de ziekenboeg aanwezig waren. Vandaar dat er onder de aanwijzingen nog in kleine, bijna onleesbare letters stond geschreven dat als Lilith nog steeds geïnteresseerd was in de inhoud van dit specifieke papiertje, ze naar de beschreven plek moest komen. Hij had haar immers toch nog een lolly beloofd..?

Op zijn gemak liep Graham naar de rand van het dak waar hij zich op bevond. Het was een waar juweeltje wat hij eruit had gepikt. De school bevatte vele puntdaken, maar min of meer toevallig had hij een stukje plat dak ontdekt wat ook nog perfect uitzicht bood over de omgeving. Nou ja… toevallig… Eigenlijk was hij er terecht gekomen tijdens één van zijn vele achtervolgingen van zijn jongere broer Elijah die weer eens voor hem wegvluchtte. Waarom de jongen hem nog steeds vermeed, wat Graham verder onduidelijk, maar hij was in ieder geval verdomd snel geweest in zijn wel erg bijzondere dierlijke vorm...
Onderweg naar de ziekenzaal had Graham zijn broertje als kat voorbij zien schieten uit de meisjeskleedkamers van de gymzaal en zo doende de achtervolging ingezet. Goed, hij had Elijah dus niet te pakken gekregen, maar deze plek was op zich ook een aardige beloning.

Voor een laatste keer zette Graham de borden en het bestek op het kleine, sierlijke tafeltje wat hij er had neergezet recht en schoof de stoelen aan. De ondergaande zon zorgde ervoor dat hij nog niet voor kaarslicht hoefde te zorgen. De jonge arts had de wijnglazen nog maar net op hun plek gezet, toen hij een geluid in zijn buurt dacht op te merken. Vlug liep Graham uit het zicht en wachtte hij net om het hoekje van de deur dat naar het dak leidde, zijn rug tegen de muur geleund en zijn armen wederom over elkaar geslagen. Zijn fonkelende, amberkleurige ogen staarden doordringend richting de deur. Hm...

[& Lilith]

Het was nu al de hele dag dat Lilith zich druk bezig hield met taken waar ze een kleine achterstand van had. Op Razen zelf waren er in de loop van de week enkele dingen gebeurd dat de aandacht van Lilith nodig had. Hier zat ze dan, achter haar bureau met een 2 hopen papieren op elkaar gestapeld. De ene wat hoger dan de andere. De kleinste hoop had Lilith al door gekeken. Die had ze allemaal ondertekend als bewijs dat ze het heeft bekeken, dus er van op de hoogte is. Vermoeid ging ze met haar vingers door haar bruine lokken, om die dan achter haar oor te steken. Zo hopend dat het niet meer voor haar ogen in de weg ging hangen. Achter nog een paar uur langer te hebben gewerkt stond ze abrupt op. Voor nu wilt ze wat rust nemen. Misschien haar bureau best eens opruimen, het lag echt vol met van alles en nog wat. Met een diepe zucht keek ze door het raam naar buiten. Het was warm weer en zij zat hier in haar toren te werken.

Achter enkele minuten langer naar buiten gestaard te hebben besloot ze om haar bureau wat op te ruimen. Haar rug draaide ze naar het raam, haar ogen fixeerden zich op iets dat oplichtte onder al haar papierwerk. Met een frons en nieuwsgierigheid haalde ze het van onder al die papieren en keek verbaasd naar het papiertje in haar handen... Eerst was Lilith stil om dan grinnikend in de lach te schieten. Dit had ze van Graham niet zien aankomen... anderzijds dan weer wel. Vol ongeloof schudde ze haar hoofd. Om eerlijk te zijn was ze het diner dat afgesproken was geweest tussen hen volledig vergeten. Vooral omdat er niks was afgesproken qua tijd en plaats. Tot nu dan. Achter het papiertje nog eens goed bestudeerd te hebben nam ze haar jas en ging naar buiten. Het papiertje belande in haar broekzak. "Ik kom later terug Aphra" sprak ze tegen de witte tijger en sloot de deuren achter haar dicht.

Lilith volgde zonder problemen de instructies en kwam snel op de afgesproken plaats. Dat ze terecht kwam op het dak verbaasde haar. Dit had ze niet verwacht. Met een behendige beweging stapte ze voorzichtig het dak op. Haar gifgroene scande de omgeving, het was een prachtig uitzicht. Nog voordat ze op het dak kwam wist ze waar Graham zich verstopt hield. Zijn aura was duidelijk zichtbaar. Het leek zich net als bij hun eerste ontmoeting zich met de haar te verstrengelen. Toch deed ze alsof ze niet wist dat hij achter de deur stond. Zoals bij hun eerste ontmoeting speelde ze het spel gewoon weer mee. Daarvoor in de plaats genoot ze van het uitzicht dat de hoogte van de school haar gaf.

Graham keek met één opgetrokken wenkbrauw toe hoe de deur naar het dak werd geopend en een prachtige vrouw met lang, bruin haar tevoorschijn kwam. Voor een moment deed hij niets anders dan haar slanke gelaat bestuderen. Zijn glinsterende ogen gleden langzaam over haar hele lichaam heen, van top tot teen en weer terug en bleven hier en daar een seconde langer hangen op haar vrouwelijke vormen. Het deed zijn mondhoeken geleidelijk aan verder omhoog krullen. Iets in haar blik deed hem denken dat zij hem al had opgemerkt. Echter besloot Graham zijn plan niet te wijzigen. Of ze nou wist dat hij er stond of niet, dan nog kon hij haar op een andere manier… verrassen. Uiterst kalm en beheerst stapte de jonge arts uit de schaduwen die de muur hem gegund had. In slechts een paar pasjes stond hij achter de Legendarische Magiër. Terwijl haar blik gevestigd was op de horizon, nam hij achter haar plaats, net zoals hij tijdens hun eerste "onderonsje" had gedaan vlak voordat hij afscheid van haar had genomen. Op dezelfde manier liet hij zijn vingers over haar hals glijden om haar lange lokken opzij te halen en hing hij zijn lippen bij haar oor. Het was alsof hun moment nooit onderbroken was geweest. “Lilith…” zuchtte hij verleidelijk met diepe, dragende stem. “Ik had je nog een keer een diner voor twee beloofd. Tijd om…” Hij beet verlekkerd op zijn onderlip en liet een zacht, aanstekelijke lachje horen. “die belofte in vervulling te laten gaan.” Zijn handen plaatsten zich sensueel rond haar middel, zodat hij haar gemakkelijk richting de tafel kon leiden. Hierbij drukte zijn bekken soms lichtjes tegen haar achterste aan en tikte haar rug tegen zijn borst bij iedere stap.

Eenmaal bij de tafel aangekomen, liet Graham haar pas weer los, maar niet voordat hij bij het terugtrekken “per ongeluk” met zijn kaak langs haar wang streek. Het was zo’n subtiele aanraking, dat het haast niet gebeurd leek te zijn, al zei zijn aantrekkelijke en tevreden grijns genoeg. Zijn ogen waren echter hongerig, alsof hij meer wilde en dit slechts een minuscule voorbode was voor wat nog komen ging. Dat was het enige wat hem enigszins verraadde. Verder was Graham zoals altijd de rust zelve. Als een echte heer trok hij de stoel voor Lilith wat naar achteren. “Ga zitten.” prevelde hij zalvend, waarna hij zelf op de andere stoel tegenover haar plaatsnam. Vervolgens haalde hij in een soepele beweging een fles rode wijn tevoorschijn. “Grenaanse wijn uit het Verdos woud.” Begon Graham weer te spreken, waarbij zijn priemende blik zich in de hare boorde. “Mijn favoriet. Vol van smaak en bovendien…” Zijn speelse grijns verbreedde, waarbij er kleine kuiltjes in zijn wangen verschenen. “schijnt het een goed afrodisiacum te zijn…” eindige hij, zijn stem ietwat schor om de sexyness die erin verscholen lag te onderstrepen. Vloeiend schonk hij eerst Lilith en daarna zichzelf een glas vol. Het was aan haar of ze ervan zou drinken, aangezien er ook water op de tafel stond. Maar als ze het zou doen, dan zou Graham dat opvatten als een bevestiging dat hun spelletje van eerder zich weer kon hervatten.
Tot dan zou hij ook nog niet beginnen over de rest van de maaltijd. Nee, als het aan hem lag zouden ze de spanning weer stukje bij beetje opbouwen. Alleen was hij dit keer niet van plan vroegtijdig weg te gaan, niet voordat één van hen zich gewonnen gaf...
Hm... Lilith...

Vanaf dat ze het papiertje op haar bureau had liggen gloeien, was de vrouwe van het vuur benieuwd naar het diner. Hoe het zou verlopen en aflopen. Haar handen had ze in de zakken van haar jaszak gestopt terwijl ze naar het uitzicht keek. Dit diner zou haar goed doen om. Ze zou zichzelf lichtjes kunnen laten ontspannen. Niet volledig. Naast archer was ze bij niemand volledig ontspannen, zelf bij Ronodan niet. Misschien kwam dat ook omdat Archer en zij elkaar al zo lang kennen. Met een enkele stap boog ze voorover om te zien hoe hoog ze zouden zitten. Een licht gegrinnik verliet haar lippen bij het zien van de hoogte. Zelf had ze geen hoogtevrees, als drakenrijder is het belangrijk dat je dat niet hebt. Je moet het wezen dat je vervoerd 100% vertrouwen. Dat wilt dus zeggen in de hoogte van je draak durven springen en er op vertrouwen dat hij je opvangt voor je de grond raakt. Die ene durfde lager vallen dan anderen. Daarnaast moest je kalm blijven om nog altijd te kunnen communiceren met je draak.

Achter enkele seconden langer naar beneden te hebben gekeken trok ze zich terug om in stilte af te wachten. Meteen voelde ze hem vlak achter haar staan. Een zacht klein glimlachje sierde haar lippen. Het werd breder wanneer ze voelde hoe Graham zijn lippen weer richting haar oor liet glijden. De vrouw moest zich inhouden om niet zomaar haar ogen te gaan sluiten en tegen hem te gaan leunen. Onee, dat zou de gemakkelijke weg zijn. Lilith wilt hem dat plezier niet gunnen. Zachtjes haalde ze trillig adem wanneer zijn handen haar middel vond. Gedwee liet ze hem haar leiden naar de stoel en ging er op gaan zitten. De grijns op haar gezicht had iets verleidelijk, iets aanlokkelijks. “Grenaanse wijn uit het Verdos woud.” Begon Graham weer te spreken, waarbij zijn priemende blik zich in de hare boorde. “Mijn favoriet. Vol van smaak en bovendien…” Nieuwsgierig trok ze een wenkbrauw op, benieuwd naar het volgende van zijn woorden. “schijnt het een goed afrodisiacum te zijn…”

Meteen schoot Lilith bij die woorden in de lach, om onschuldig haar hoofd heen en weer te schudden. " Geen wonder dat dit een van je favorieten is Graham" sprak ze hem plagend aan. Haar gelach veranderde in een duivels glimlach. Langzaam nam ze het gevulde glas van haar op en nam er enkele slokjes van. Haar gifgroene ogen fixeerde ze in die tijd de hele tijd op de goudkleurige ogen van de man voor haar. Het glas plaatste ze dan weer voor zich op tafel. Haar lippen gleden zachtjes over haar lippen. 'om volledig van de smaak te genieten'. "Hm, het smaakt inderdaad lekker" haar stem was zacht en sereen. " Je hebt al een goede indruk gemaakt... De omgeving is adembenemend en de wijn bevalt me ook wel. Vooral omdat ik eigenlijk niet zo voor wijn ben, heb je me laten inzien dat er ook uitzonderingen zijn." Haar ene been sloeg ze over de andere. "Vertel eens Graham, moet ik nog meer verrassingen verwachten?" Haar duivels grijnsje werd breder.

Op het moment dat Lilith opmerkte dat ze het geen wonder vond dat de wijn één van zijn favorieten was, trok Graham eigenwijs een wenkbrauw omhoog en keek hij haar veelbetekenend aan. Echter mocht ze zelf raden wat er precies in zijn gedachtes verborgen ging op dat specifieke moment. Onbewust beet hij zachtjes op zijn onderlip toen Lilith het glas aan haar lippen zette en ervan dronk. Goed zo. Hun spel ging verder. Hij moest toegeven dat hij sinds zijn aankomst op Starshine nog niet zo geïntrigeerd was geweest als wanneer hij bij deze vurige dame in de buurt was. Inmiddels was hij al twee weken op de academie te vinden. Natuurlijk had hij al het één en ander geleerd en meegemaakt, maar zijn eerste moment met Lilith was misschien nog wel wat hem het meest was bijgebleven in de tussentijd. Niet dat hij dat ooit zou toegeven… Niet hardop tenminste. En zeker niet in háár bijzijn. Nee, Graham wilde haar veel liever uitdagen om om hém te smeken… om zíjn aanraking, zíjn lichte strelingen... En om dat voor elkaar te kunnen krijgen, zou hij zelf minstens zoveel moeite moeten doen, dat was hem inmiddels wel duidelijk. Ze was niet een gewone zuster die best een “check-up” met de jonge arts wilde in de bezemkast. Was ze boven zijn stand? Wellicht. Maakte hem dat uit? Absoluut niet. Graham was niet iemand die weg deinsde voor een uitdaging. Integendeel.

Net als Lilith deed hij geen poging zijn blik los te maken uit de hare en nam zelf ook een omvangrijke slok van de wijn. Als je goed keek, verbreedde zijn grijns iets toen Lilith haar lippen likte na van de wijn geproefd te hebben. De manier waarop ze dat deed… Oef…
"Hm, het smaakt inderdaad lekker.”
“Mooi.” lispelde Graham terug. “Ik weet wel wat…lekker is. Maar als jij er ook nog meer ideeën over hebt, dan hoor ik het graag.” Oh de dubbelzinnigheid! Hm… Als hij haar zo bekeek dan wist de Vrouwe van het Vuur maar al te goed wat nog meer “lekker” was. Ze leek in ieder geval zeker genoeg van zichzelf...
Hij knikte even bescheiden toen ze hem complimenteerde met de wijn en de omgeving. “Dankjewel, al ben ik in feite niet echt degene die hiervoor gezorgd heeft.” Hiermee doelde hij op het feit dat de wijn door de Grenanen was geproduceerd en het gebouw van Starshine voor het verbluffende uitzicht zorgde. Terwijl Graham alle tijd nam om nog verder te antwoorden, schonk hij hen nog eens bij toen daar het goede moment voor was. “Daarom zal ik je zo dadelijk ook meer van míj laten proeven.” Oeps! Wat zei hij dat nou apart. Graham bedoelde alleen maar dat hij wel zélf voor hen had gekookt hoor… Meer niet. Echt niet… Toch? He he.

Graham stak het kaarsje tussen hen beiden aan en luisterde aandachtig naar wat Lilith te vertellen had: "Vertel eens Graham, moet ik nog meer verrassingen verwachten?" Die grijns… Het was indrukwekkend en best…onheilspellend tegelijkertijd. Wat was ze allemaal van plan?
Met zijn wijsvinger gleed Graham langs de rand van zijn glas en liet zijn ogen kort naar de tafel gaan. “Als ik je dat zou vertellen, Lilith, zouden het geen verrassingen meer zijn, of wel?” prevelde hij met een diepe, dragende stem, waarmee hij eigenlijk stiekem toegaf dat er wellicht nog meer verrassingen op de loer lagen deze avond. Vervolgens stond hij beheerst op en liep om de tafel heen, zodat hij achter Lilith kwam te staan, aangezien hij daar iets op een ander tafeltje had neergezet. Tot nu toe was het redelijk uit het zicht gebleven, dus zou het best kunnen dat Lilith het over het hoofd had gezien. En zo niet, dan had ze alsnog niet kunnen zien wat er precies op de tafel stond, aangezien er deksels overheen hadden gestaan. Graham reikte al naar zijn doel, toen hij zich plotseling toch bedacht, aangezien hij iets vanuit zijn ooghoeken dacht op te merken. Verwonderd draaide hij zich meer naar Lilith toe.
Hij had het dus goed gezien, ondanks haar lange lokken. Op de één of andere manier kon hij nooit helemaal zijn doktersoog uitschakelen, maar nu kwam het bovendien wel aardig van pas~
Kalm plaatste hij zijn sterke, behendige handen op haar schouders en begon zachtjes haar schouders en nek te masseren. “Je bent zo gespannen…” merkte hij met zalvende stem op waarbij hij haar precies op de juiste plekken bleef masseren om de spanning iets weg te nemen en haar daarbij in het geheim op ander gebied wat meer "op te winden". Echter voelde hij tegelijkertijd dat er iets in de intensiteit van de spanning school wat verraadde dat het niet met een simpele massage verholpen zou zijn. Bijzonder... En interessant.
Maar zijn getrainde, tevens ietwat sensuele aanrakingen zouden voor het moment helpen.
Toen hij voelde dat de spanning tijdelijk verlicht was, draaide Graham zich weer om naar de opbergtafel en pakte iets onder een deksel vandaag. Met de schaal in zijn hand liep hij terug naar de eettafel en zette deze neer. Het was een bekend, pittig Raziaans voorgerecht genaamd Yngera. Wellicht dat Lilith dit kon waarderen. “Tast toe.” Nodigde Graham haar uit toen hij weer was gaan zitten en zijn blik de hare weer ontmoette.

Nooit had Lilith bij een eerste ontmoeting al toegestemd om achteraf voor diner te gaan. Er heeft wel wat tijd tussen de twee gezeten maar dan nog. Lilith had zich altijd in haar werk verdiept, nooit echt naar andere mannen omgekeken. Naast de tijd had ze er ook geen interesse in. Wanneer de interesse er wel voor had, was omdat zelf een vrouw zo haar momenten had. Het gebeurde dan ook niet vaak. Wanneer ze dan wel eens echt interesse had dan alleen maar voor de seks... wel kijk naar Ronodan. Het was al geen materiaal gemaakt voor meer dan seks, daarbij moet je nog rekening houden met zijn gedrag en acties. Wat die twee hadden... de term was nog onbekend. Verwoed duwde ze de gedachten over de roodharige man weg. Het heeft geen nut of zin om nog over die man te denken. Hij heeft zijn antwoord gegeven en daarbij gaat ze het laten. Hem achterna gaan doet ze niet. Lilith is niet zo wanhopige. Op hem wachten? Ook niet, daarbij geloofde Lilith niet dat hij nog van gedachten gaat veranderen. Daar heeft ze zich ondertussen wel al bij neergelegd.

Nu wilde ze haar focussen meteen weer richten op de man dat wel degelijk voor haar zat. Niet omdat ze meteen een ander wou. Nee, tussen hen ging het over het spel dat tussen hen werd gespeeld. Vanaf het begin had hij haar interesse weten te krijgen. Vanaf het hun eerste ontmoeting was hun spel gestart. Het was onbekend wie er zou winnen, geen van beide zal opgeven.
De wijn zelf was verrassend goed. Zelf zou ze geen wijn drinken, deze zou de uitzondering erop kunnen zijn. “Mooi.” lispelde Graham terug. “Ik weet wel wat…lekker is. Maar als jij er ook nog meer ideeën over hebt, dan hoor ik het graag.” Haar ogen keken hem doordringend aan. Er school zoveel dingen achter zijn woorden. Dingen die ze zelf wel wilt ontrafelen. Verbaasd trok ze haar wenkbrauw op. Wie heeft deze plek dan gevonden...? Wel, veel deed het er nu niet echt toe. het gaat om het gezelschap dan om de omgeving. De volgende woorden dat uit zijn lippen vielen zorgde ervoor dat ze verbaasd begon te lachen. Ze zat hem niet uit te lachen. " Daar ben ik benieuwd naar" sprak ze hem zoetjes aan.

Graham kennende gingen er nog verrassingen komen, het kon nooit kwaad om er naar te vragen. “Als ik je dat zou vertellen, Lilith, zouden het geen verrassingen meer zijn, of wel?” Haar handen hief ze onschuldig in de lucht"Ah, Het spijt me" ze keek hem zo onschuldig aan alsof ze echt het echt meende. totaal niet, het was zo wel duidelijk geworden dat ze er nog enkele verrassingen op haar af gaan komen. Wanneer Graham zelf recht stond, bleef Lilith afwachtend zitten. Voelde zijn aura rond de hare hangen waardoor ze zelf al makkelijk kon inschatten hoever hun lichamen van elkaar waren. Lilith merkte dan ook meteen op wanneer hij zijn bestemming veranderd en achter haar kwam te staan.

Een warme tinteling raasde door haar lichaam bij zijn handen op haar schouders, die hij dan lichtjes begon te masseren. Haar tanden zette ze in haar onderlip, haar ogen sloot ze voor enkele seconden. Hoe wist hij... het deed er niet toe. “Je bent zo gespannen…” Zelf kon ze er niks aan doen, het is haast natuurlijk bij haar. "Geen zorgen, het ligt niet aan jou" sprak ze sarcastisch. Het sarcasme was naar haarzelf gericht en niet naar de man dat nu langzaamaan haar schouders wist zachtjes te ontspannen. Pas wanneer hij content leek te zijn met zijn resultaat voelde ze hem wegdraaien, iets te nemen om dan vervolgens weer aan tafel te zitten met een gerecht voor haar neus. “Tast toe.” Ze richtte zich op het eten voor haar. Op de schaal lagen kleine koekjes met een soort pittige smeersaus erop. De kleur alleen al maakte duidelijk dat het pittig was. Daarnaast is de saus alleen maar mogelijk te bereiden in Razen. Het heeft een hoog temperatuur nodig om het te kunnen maken. Vandaar dat haar thuisland het beste kon maken. Bij het grijpen van een van de koekjes grijnsde ze. " hm... Weet je wel zeker dat je dit aan kan Graham?" Langzaam met haar blik op de jonge dokter gericht stak ze eentje in haar mond. Al haar bewegingen deed ze traag, haast sloom. "Ik wist niet dat je voor pittige gerechten ging, of is dit allemaal speciaal voor mij" lichtjes stak ze iedere vinger met wat saus op haar vingers in haar mond op ze schoon te likken. Haar blik met twinkelende ogen bleven hem in die tijd de hele tijd aanstaren.

Graham keek met een halve glimlach toe hoe Lilith het voorgerecht observeerde. Enige herkenning leek in haar ogen te schuilen. Uiteraard. Zijn blik ontmoette de hare toen ze één van de koekjes vastpakte en vervolgens tegen hem sprak: “Hm… Weet je wel zeker dat je dit aan kan Graham?”
“We gaan het zien…” antwoordde Graham mysterieus, waarbij hij ook een koekje pakte. In gedachten doelde hij daarbij zowel op het voorgerecht, als op Lilith zelf. Als het op eten aankwam was de jonge arts redelijk veel gewend, al liet hij dat voor nu nog niet blijken. Maar of hij Lilith zou aankunnen... Tja... Sowieso ging hij niet snel een uitdaging uit de weg.
Al vanaf kleins af aan had Graham een passie gehad voor koken. Er was hem in het verleden ook meerdere malen gevraagd of hij niet kok wilde worden, maar aangezien Graham dacht als dokter meer van betekenis te kunnen zijn voor anderen, had hij koken maar een hobby gelaten en was hij geneeskunde gaan studeren. Dat veranderde niets aan het feit dat hij nog regelmatig aan het kokerrellen was en nu eigenlijk zelden in de kantine te vinden was, tenzij hij te weinig tijd of energie had om zelf te koken.
Het was dan ook niet toevallig dat hij Lilith mee had gevraagd voor een “diner voor twee”. Mocht zijn charme alleen niet genoeg zijn, dan konden zijn gerechten haar wellicht nog net een stukje meer plezieren… Al wist hij ergens dondersgoed dat het ook zonder het eten interessant genoeg kon worden tussen hen...

Aandachtig keek Graham toe hoe Lilith een koekje in haar mond stak. Nog even wachtte hij op haar reactie, voor hij ook zelf de tijd nam om er eentje in zijn mond te nemen.
Toen hij eenmaal uitgekauwd was, liet hij een zacht lachje horen bij Liliths opmerking over de keuze voor het pittige gerecht. Enigszins verlekkerd sloeg hij gade hoe ze haar vingers begon schoon te likken. Een speelse grijns sierde zijn gezicht. “Laten we zeggen dat beide waar zijn: Ik kan de Raziaanse keuken zeer waarderen en…” Zijn amberkleurige ogen boorden zich ondeugend in de hare. “ik wilde een gerecht voor je klaarmaken dat jouw eigen…pittigheid enigszins kon evenaren.” Op een haast sensuele manier pakte Graham weer een koekje op, maar in plaats van deze naar zijn eigen mond te brengen, liet hij zijn hand naar Liliths gezicht glijden. “Pittig, maar toch…zoet. Hm…” Met zijn wijsvinger sperde hij voorzichtig haar lippen iets van elkaar, zodat hij het koekje langzaam naar binnen kon laten glijden. “Proef nog eens en zeg me of ik het bij het juiste eind had dit gerecht voor je te bereiden…” Na deze woorden trok hij zijn hand weer net zo geleidelijk aan terug en nam nog een slokje van zijn wijn.

Na zelf nog een koekje gegeten te hebben, raakte de voorraad van het voorgerecht al aardig leeg, dus ging Graham over naar het leukere gedeelte: “Ik geloof dat ik je een fijne maaltijd en… “interessante conversaties” had beloofd…” sprak hij daarom kalm, zijn eerdere belofte herhalend. Zijn ogen glinsterden licht terwijl hij haar gedaante nogmaals in zich opnam. “Vertel me daarom eens meer over jezelf, als je wilt, Vrouwe van het Vuur. Ik gok dat onze conversatie dan snel nog…interessanter wordt.” Was zijn vraag aan haar. Niet alleen was het bevorderend voor hun “spel” als hun gesprek intrigerende onderwerpen zou aansnijden, maar daarbij was hij oprecht benieuwd naar de vrouw voor hem. Als het Graham lag, zou hij -als ze hem de kans gaf- zeker de tijd nemen haar meer…uit te pluizen, qua innerlijk...en uiterlijk…
Hij was werkelijk benieuwd waar de avond heen zou gaan. Tot nu toe was het in ieder geval goed begonnen, aangezien hij al vanaf het eerste moment weer dezelfde spanning tussen hen had gevoeld als bij hun eerste ontmoeting. Echter hadden ze nu meer de tijd en mogelijkheid elkaar verder te “exploreren” en het spel voort te zetten.
Wie weet, wie weet...

Zelf zou Lilith het nooit toegeven, maar even van haar werk af genomen te worden... Het deed haar meer deugt dan ze had verwacht. Graham had een rustgevend en verleidelijk effect op haar. Het liet haar kalmeren en relaxen. Stiekem was ze hem zeer dankbaar. Hij was een goeie afleiding. Haar ogen dwaalde naar de lucht. De zon begon stilletjes te zakken. Het leek niet eens te bewegen, pas als je na enkele minuten terug naar de lucht keek merkte je dat het weer wat gezakt was. stilaan maar zeker verdween het... Een onhoorbaar hufje verliet haar keelgat. Haar gedachten begonnen weer af te dwalen. Zoals de laatste tijd al veel vaker begon te gebeuren. Een slecht voorteken... Een speels grijnsje werd Graham gegund toen ze hem plaagde of hij het pittige eten wel aan zou kunnen. Zelf meer dan de helft van de Razanen hebben er nog wat moeite mee.

“Laten we zeggen dat beide waar zijn: Ik kan de Raziaanse keuken zeer waarderen en…” Zijn amberkleurige ogen boorden zich ondeugend in de hare. Lichtjes trok ze nieuwsgierig een wenkbrauw op. benieuwd naar wat de andere reden zou zijn “ik wilde een gerecht voor je klaarmaken dat jouw eigen…pittigheid enigszins kon evenaren.” Iets luider dan gewoonte begon Lilith te lachen. En het deed haar deugt zo goed te lachen. "Dat is zeer charmant om te zeggen Graham, je blijft me verbazen" Gaf ze hem eerlijk toe. Dat was allemaal goed. Lilith hield er niet zo van om al de andere te kunnen voorspellen. Haar ogen bleven de zijne recht aankijken terwijl ze gedwee haar lippen opende wanneer hij die met zijn vingers aanraakte. Lilith voelde hoe het eten op haar tong werd gelegt, waarna ze dan zachtjes haar lippen weer sloot en daar 'perongelijk' nog lichtjes zijn vinger meenam. Terwijl ze nog steeds oogcontact hield begon ze er op te kauwen.

Haar glimlach werd nog wat breder. "Je hebt het bij het rechte eind" langzaam liet ze haar tong over haar lippen glijden voor de smaak dat op haar lippen bleef hangen ook te proeven. Een kleine 'o' werd gevormd met haar mond. zodat ze haast 'verbaasd' leek te zijn. "hm... interessante conversatie. En dan denk je direct aan mijn leven hm?" Kort grinnikte ze even voor ze weer stil werd. Haar hoofd begon ze enkele millimeters schuin te houden terwijl ze zat 'na te denken'. "in ruil voor wat informatie van jou natuurlijk" begon ze voor ze dan maar verder ging. "even zien. Het grootste eerste deel van mijn leven werd in het weeshuis gespendeerd voor ik Flavio, de vorige Lm ontmoete bij een van mij vele nachtelijke ontsnappingen." Ze kreeg een dromerige blik in haar ogen. "Door hem wou ik beter gaan doen en ben dan op een veel te jonge leeftijd de rijderschool gaan joinen." Legde ze in grote lijnen uit. Natuurlijk dat ze al het slechte in haar leven niet zomaar direct aan hem zou gaan blootgeven." En nu jij, my dear" sprak ze zachtjes met haar melodieuze stem waardoor heel even voor een fractie van een seconde haar iers accent tevoorschijn kwam.