Aiden was met Akuma naar het donkere bos gevlogen, hij voelde dat hij de controle over zijn demonische vorm begon te verliezen en wou niet dat andere hem als hybride demoon zagen. Toen hij en Akuma eenmaal een rustig plekje in de schaduwen hadden gevonden gingen ze daar rustig liggen en deed Aiden geen poging meer om zijn andere vorm te onderdrukken. Meteen veranderde zijn ogen in een diepe helrode kleur, en werden zijn irissen nauw. Ook veranderden zijn handen en voeten in hun demonische equivalente. Aiden ademde rustig en begon spreuken te zeggen die het gedeelte waar hij zat zouden camoufleren hoewel deze traceerbaar waren, was Aiden zijn demonische aanwezigheid ook te voelen dit zorgde ervoor dat veel leerlingen en docenten het liefst een beetje van de plek uit de buurt bleven. Aangezien zijn vorm en magie kracht alleen veranderde behield Aiden controle over zijn acties. Spreuken waren sterker maar gebruikte ook veel meer energie waardoor Aiden het liefste niet meteen aan het begin van een gevecht veranderde. Maar hij kon er vaak niks aandoen, de demonische vorm kwam en ging wanneer deze dat wou. Daar was Aiden nog mee bezig om dat ook onder controle te houden.

Rustig lag hij in een donker gedeelte van het bos samen met Akuma te praten en soms vuurde hij een spreuk af om te zorgen dat zijn camouflage tot stand bleef. Zo nu en dan keek hij even op zijn horloge. Hij had een gitaar meegenomen en begon wat metal te spelen, met zijn magie versterkte hij het gitaar geluid en met een andere spreuk zorgde hij ervoor dat het geluid niet ver buiten het gecamoufleerde gebied kwam.

Lilith was al de hele dag bezig met documenten in orde te brengen. Het zorgde ervoor dat ze druk bezig was. Er waren natuurlijk dagen dat ze even moest bekomen voor zichzelf. En dan zat ze gewoon in haar kamer. Sinds dat een draak gestorven was in de drakenrijders school,Voelt Lilith zich soms leeg. Er was nu eenmaal een deel in haar gestorven met het wezen. Aan de buitenkant was het dan misschien niet te zien, in haar gedrag wel. Ze kwam killer over. Al had ze dat zelf niet eens door. Gefrustreerd dat opnieuw haar gedachten van haar werk zat af te dwalen, stond ze recht. In stilte en diep in verdachten verzonken. Uiteindelijk zette ze zich weer in haar stoel achter haar bureau om weer verder te focussen op haar papierwerk. Ze was dan nog geen 10min weer bezig aan haar werk, of een reusachtige kop van een draak kwam uit haar raam tevoorschijn. Een zachtte glimlach sierde Lilith haar lippen.

Met enkele passen stond ze al voor hem en legde teder haar hand op zijn neus. Lilith wist dat Vritra haar nooit zou verlaten. Het stelde haar wat gerust en maakte haar kalm. "Wat is er Vritra" sprak ze respectvol tegenover de draak die al heel haar leven bij haar zijde was. In haar hoofd antwoorden hij op haar vraag. hierbij knikte ze en wachtte tot hij zich terug uit het raam had getrokken, zodat ze zelf op haar balkon kon staan. Om dan zo op de rug van de zwarte draak te kruipen. Met twee stevige slagen van zijn vleugels vloog het reusachtige wezen richting de rand van het donkere bos. Daar eenmaal geland boog hij zijn poten zodat ze er makkelijker vanaf kon glijden en bleef wachtten. Lilith zelf ging het donkere bos in. Vritra had gelijk er was hier iemand met een duistere aura. Had ze zich niet zo in haar werk gericht, dan zou ze het veel eerder opgemerkt. Achter dat ze diep genoeg in het bos was, voelde ze de spreuk dat er gebruikt werd.

Met een simpele beweging van haar hand liet ze de spreuk van de jonge student wegbranden. "Wat doet een student zo diep in het bos" sprak ze koeltjes. haar gifgroene ogen gericht op de student. Ten eerste beviel het haar al niet dat de school een demoon liet logeren. Wat veel te gevaarlijk was. Dat de jongen dan nog eens zich in het bos verstopte vertelde haar dat hij er geen controle over had. Iets dat nog gevaarlijker was. Er was dan een veel grotere kans dat hij iemand in school zou kunnen verwonden moest hij het niet snel onder controle krijgen. " Hoor jij niet in klas te zitten of weet ik wat studenten tegenwoordig doen in school" sprak ze wat bot. Haar armen had ze over elkaar geslagen.

Aiden keek op toen hij hoorde dat er iemand op hem af kwam. In zijn demonische vorm keek hij de kant van het geluid op. Een paar tellen later was zijn spreuk verbroken, alsof het niets was. Dat ging wel snel, echter voelde Aiden en Akuma geen dreiging van de aanwezigheid. Wel wist hij dat het geen docent was, die zouden wat meer moeite gehad hebben met zijn camouflage spreuk. Kon het zijn dat er een Legendary Magician voor hem stond. "Wat doet een student zo diep in het bos?" vroeg het persoon kil. De toon maakte Aiden niet uit, hij was gewend dat er afstandelijk gedaan werd tegen hem, hij was tenslotte opgegroeit op Shadra. "Ik ben hier heen gegaan aangezien ik liever niet heb dat mensen me op school in deze vorm zien. Dat mijn uiterlijk demonisch is betekend niet dat ik geen controle meer over mijn acties heb, helaas weten veel leerlingen dat niet, dus in plaats van leerlingen bang maken door gewoon rond te lopen leek het mij beter om hier te wachten tot ik weer terug transformeer." legde Aiden uit zonder enige emotie in zijn stem. "Hoor jij niet in de klas te zitten of weet ik wat studenten tegenwoordig doen in school?" zei de vrouw. Aiden keek even weg en zei toen: "Nee ik heb straks pas les.". Zijn antwoord was niet meer dan functioneel geweest, al keek hij wel vol bewondering naar de dame die hem het aangesproken.