Het begon serieus koud te worden nu de herfst was neergedaald rond het kasteel. De seizoenen van kou, nat en vies stonden met drammende vuisten heftig om de deuren te bonzen en op dit moment had de deur als door kieren de kracht laten glippen. De kou kwam onder je deur omhoog en greep je bij de voeten tot het je hele lichaam omringde en je op zoek ging naar dikke sokken en een extra dik vest. Nu Drake dit wist was het voor hem alleen maar meer reden om zijn bekende zwarte jas met witte bontkraag aan te doen. Het waren de maanden waar Drake het meeste een hekel aan had, al zou je dat niet van hem verwachten door de duistere manier van doen die hij over zich had. Duister en kou gingen vaak goed samen, maar Drake baadde zich liever in een deken van warmte en vuur, hij haatte kou. Hetzelfde gold voor het feit dat hij dus ook nooit in het zwembad te vinden was. Op dit moment zat de jongen in zijn slaapkamer raam met een verse mok koffie terwijl hij door de geconcendeerde ramen keek. Hij had met zijn hand zicht gemaakt en nu liepen de druppeltjes water als groeiende takken die in elkaar over liepen naar beneden. De jongen hield van zijn uitzicht en had er altijd al veel waarde aan gehecht om dingen zoals een kat van bovenaf te kunnen bekijken. Zicht over alles, alles weten en ondervinden maar toch op afstand zodat je zelf met je streken weg kon komen. Drake keek wat dromerig tot hij zijn hoofd schudde, wat veroorzaakt werd doordat zijn wekker af ging. Drake keek er suf naar hoe het lichtje knipperde en het irritante geluid zijn oren binnen drong. Hij stapte uit het raam met de mooie zwarte badjas aan die tot zijn schenen rijkte en daaronder gewoon zwarte onderbroek en shirt. Hij drukte op het knopje, tot zijn blik gleed naar de overkant waar zijn broer normaal lag maar nu zo te zien de hort op was. Misschien erg vroeg les vandaag? Drake betwijfelde het. Drake was normaal de jongen die uitsliep, maar sinds hij weer last had van zijn nachtmerries.. was hij vaak wakker voordat de wekker ging, niet erg plezierig dus. Met zijn duffe hoofd dok hij de badkamer in waar hij douchte en zich omklede voor de dag. Nu hulde hij zich wel in de jas, liep de kamer uit met op zijn schouder zijn tas.

Voetstappen over het vochtige groene gras terwijl hij boven zich de kraak heldere hemel zag. De koffiesmaak zat nog steeds in zijn mond en door de kou die zijn neus in drong irriteerde het wat. Met zijn handen achterover leunend in zijn zakken liep Drake gemakkelijk het pad af waar hij dus les scheen te hebben. De docent was nieuw en Drake zijn nieuwsgierigheid was tot nog toe wel geïnteresseerd. Vandaag zou hij les hebben in shadow controle, interessant, want Drake had het al eerder gedaan bij Swain, dus was hij benieuwd of deze gast het op dezelfde manier zou doen. Zo kon hij schaduw voorwerpen oproepen en het begin van een echt wezen, tot het vormen van een 'schaduw schild' en natuurlijk de tentakel aanval die hij ooit van Xavier had 'geleerd' de vlammende ogen van de jongen warn in zijn interesse gebied dus altijd leergierig op het gebied van prakties sterker worden.Na zijn laatste stukje lopen kwam Drake aan bij zijn leeraar en de uit de kluiten gewassen schaduwding. Hij leek het altijd bezig te hebben en wierp er een blik op, waarna Drake's ogen arrogant rolde. Hij haalde zijn neus op, rochelde het tegen de grond. Na zijn blik op het wezen keek hij weer naar Iro. ''Hey Irie. Schadow controle today? How interesting.'' terwijl Drake dat zei beet hij een stukje nagel af dat het irriteerde, waanra zijn aandacht weer naar zijn docent ging.

Drake kwam aanlopen en de minachting naar de docent was al gelijk duidelijk. De handen van Drake zaten rustig in zijn zakken en hij vroeg zich af op wat voor manier de man het wilde gaan uitleggen. 'Ook een goede morgen Mister Burned.'  Mister Burned, wat formeel was hij ook. Drake grinnikte er om, maar het was amper te merken en kort. De man was kil en afstandelijk, ja dat had Drake begrepen, maar hij zou Drake niet zijn, al zou hij daar niet even mooi gebruik van maken. 'Zoals u al zei Shadow controle, Ik ga u eerst leren te reizen via de schaduwen. Kies er twee uit. Eentje waar je start en de tweede waar je naar toe wilt reizen door eerst het verdwijnen in de eerste schaduw om vervolgens uit de tweede schaduw weer te verschijnen en er uit te stappen.'  Met zijn handen in zijn zakken luisterde Drake naar de woorden die Iro te zeggen had. Hij krabte even aan het kleine baardje dat zich op zijn kin had gevormd tot de uitleg over was. Okey, dus Iro had het over de schaduwen die hij kon uitkiezen? Okey, sure. Nu Drake zich concentreerde loste de man in zijn gedachten op zodat hij zich volledig kon concentreren. Drake zijn handen hield hij alsof hij een bol vast had, sloot zijn ogen even met een rustige zucht. Daarna bracht hij zijn handen uit elkaar alsof hij zich uitrekte. Hij had twee schaduwvormen opgeroepen zoals hij in zijn eerste les had geleerd en als twee zwarte wolven cirkelde ze rustig rond tot ze ook opgingen in het duister. Drake keek de man even met een sluw glimlachje aan waarna hij naar een boom toe liep en daar zich daar achter verschool. Je zou verwachten dat Drake daar gewoon zou blijven staan, of niet. Binnen een seconde verscheen Drake weer achter een andere boom vandaan. Het was alleen niet op het eerste gezicht zichtbaar waar want het was de boom achter Iro. Drake had een kwaadaardige grijns op zijn gezicht, door zijn stille pas ook amper te horen en toen hij achter Iro stond schraapte zijn nagels zacht over de huid van Iro zijn nek en hals, waarna hij weer naar voren liep. Drake was erg nieuwsgierig naar hoe de man hier op zou reageren. Natuurlijk was Drake ook wel wat uitgeput omdat de spreuk erg veel energie en vermogen had gekost, maar dat was het laatste wat Drake wilde laten merken. ''And now?''

Drake voerde de spreuk op zijn manier uit. Twee grote wolven vormde zich rond hem heen en hij voelde hoe ijskoud maar tegelijkertijd gloeiendheet waren. Toch voelde het voor hem behaaglijk, hij genoot van de aanblik van de wezens. Verdwijnen en verschijnen. Drake grinnikte even en voelde hoe hij door de schaduwen werd verzwolgen, waarna hij er vlak bij Iro weer uit stapte. De nagel streek langs de keel van de man en Drake keek uitdagend naar het rood omlijste gezicht. Dt was niet een actie van verleiding, verre van. Dit was eerder een waarschuwing dat Iro hem niet moest onderschatten. Het was een gevoelige plek en Drake ist dat, dus al snel voelde hij hoe zijn pols werd gepakt om daarna van de hals af te halen. 'U gebruikt te veel energie Mister Burned, het gaat veel eenvoudiger zonder die poespas. Opnieuw graag.' Drake liep door tot hij op anderhalve meter afstand weg was van Iro. Hij rolde geirriteerd met zijn ogen en knipte met zijn vingers. Op dit moment deed Drake precies na wat Iro hem verteld had en stond hij binnen een paar seconde op een andere plek via de rook. 'En om dingen interessanter te maken. Mag je proberen Reaper te vinden en een van je aanvallen op hem te raken, misschien dat u zich dan wat beter voelt om een uitdaging te hebben.' Nu verscheen er een grijns op Drake's gezicht. De jongen keek het wezen aan en knikte naar hem. Okey, een spelletje dan? Leuk. ''Alright than. I'll play.'' Drake klapte in zijn handen waarna er opeens een vuurbal op het wezen afschoot. Dit leek misschien een simpele en normale aanval, wat het ook was, alleen Drake wilde er eerst achter komen hoe dit wezen vocht. Pas dan kon hij weten wat fatale aanvallen zouden kunnen zijn.

-Wanneer kan ik deze spreuk in mijn spreukenboek zetten?

Het was donker en de bomen om hen heen waren zwarter dan de gene die meer naar het licht stonden aan de rand van het bos. Drake kon zich op zij gemak voelen in het duister maar ook genieten van een volle zomerzon. Misschien vond hij de zomerzon nog wel fijner, omdat hij dan het gevoel had dat hij erdoor werd opgeladen. Drake zag hoe het schaduw wezen van Iro de ballen van zwarte materie op hem af schoot. De eerste paar ballen kon Drake ook ontwijken tot de eerst hem raakte op zijn arm. Hij greep er gelijk naar want het deed ontzettend veel pijn, alsof er ijzige wormen door zijn huid heen waren gedrongen. Drake keek naar Iro en daarna naar het wezen. Hij wilde weten wat dit voor materie was. Alsof het aan zijn arm vast zat, voelde het alsof hij langzamer werd. Toen Drake met zijn tentakel aanval bezig was leek de reaper van dezelfde materie een soort muur te maken, hij keek hatelijk naar het ding. Toch had hij het voor elkaar gekregen om het wezen te beschadigen, wat Drake weer liet grijnzen. Vanuit zijn eerste vorm zag Drake het ding veranderen. Een enge schedel was nu te zien met een lang zwart gewaad, de lange zeis van het ding was erg hoog en Drake keek er naar. Nu hoorde Drake bang te zijn, hij hoorde in zijn broek te piesen van angst. Echter volgde Drake een techniek van zichzelf op die hij bij vele dingen gebruikte, of hij nu wel of niet bang was, wat nu trouwens wel mee viel. Hij had voor grotere angsten gestaan in zijn leven. Als dit de dood moest voorstellen zou Drake hem hartelijk ontvangen, hij was namelijk niet bang voor de dood maar wat er in je eigen leven kon gebeuren en wat je allemaal kon breken. Iro had geen idee wie hij voor zich had. De man zelf zou zeer zeker ook wel dingen hebben meegemaakt en Drake hoefde dat niet te weten ook. Arrogantie was nu eenmaal een van de kenmerken van Drake. Hij keek het ding aan.  ''Ah, een Death look? Fancy hoor.'' zei Drake spottend. Gelijk daar achter aan stak hij zijn hand uit waarna er een grotere en sterkere tentakel op het ding af schoot. Als een slang wilde deze levendige vuur lijn zich om de schedel heen binden.

-Drake blijft koppig xD

Drake stond koppig in zijn strijd terwijl hij het moeilijk vond om toe te geven aan zijn tegenstander. Hij begon echter ook hoofdpijn te krijgen, maar dit negeerde de jongen. Hij bewoog zijn vingers en zijn blik spitste zich naar de schedel. Hij schoot er een vuur tentakel op af, maar nog voor deze het wezen bereikte, was het opgegaan in de schaduwen. Drake schold, keek verwoed om zich heen waar hij kon zijn. Gevonden, maar veel te laat, dus Drake werd overladen door de schaduwen die het wezen op hem af stuurde. Hij beet zijn kaken op elkaar en voelde hoe het koude zweet angst zijn rug liep door de aanval die hij voor zijn kiezen kreeg. Drake gaf echter niet toe en balde kwaad zijn handen. Een fout van Drake die hij zo vaak maakte was echter dat hij altijd teveel met zichzelf bezig was. Op die manier had zijn tegenstander genoeg tijd om van plaats te wisselen en opnieuw de aanval uit te voeren. Dit was nogmaals een rotgevoel. Drake keek om zich heen en toen naar zijn handen. Hij slaakte een zucht en dacht aan een aantal dingen. De manier waardoor hij altijd weerstand gaf, de vele wegen die hij kruiste en misschien nog wel vele andere gedachten. Hij dacht na over wat hij zojuist had geleerd van Iro. Natuurlijk had hij veel te hooghartig gedaan en dacht dat het gemakkelijk zou zijn. Dit was veel moeilijker en zoals vaker had hij het allemaal onderschat. Nu hij het accepteerde bedacht hij zich dat hij dus de geleerde magie moest gebruiken, wat eigelijk best logisch was. Drake sloot zijn ogen, nam een diepe teug lucht. Toen hij de magie in zichzelf opriep voelde hij hoe onwennig het voelde. Deze duistere magie was veel kouder en stiller dan de razende vuurzee die hij gewend was. Het was erg sterk, dat wist hij, maar op een andere manier. Hij hief zijn handen voor zich alsof hij een dienblad vast had. Een diepe zucht slaakte hij met zijn luchtwegen tot hij na de inspanning zijn ogen opende. Op zijn handen waren Dark matter ballen verschenen. Het voelde anders dan dat wat hij net had gevoeld, dit was compacter. Nu hij dit onder controle had kon je even snel een glimp van een glimlach bij hem ontdekken. Hij wilde het uitproberen hoe dit op hem zou werken. De jongen bewoog zijn handen rustig, maar de ballen gingen in snelle vaart richting het schaduw wezen.

Srry, was dit topic beetje vergeten ^^''