Lichtelijk verveeld vervolgende de roodharige haar passen rond om en in de school. Ze was nieuwsgierig hoe alles hier er uit zag, ze had haar tas over haar schouder hangen, gevuld met een paar scheet kussens. Eigenlijk was ze toch op zoek naar de lerarenkamer om ze daar te deponeren. Het kleine gouden vogeltje rustend op haar schouder, zijn ogen gesloten, het dier had de afgelopen decennia niet van haar zijde geweken en ze was niet van plan hem snel te laten gaan. Voor haar gevoel was Oriole haar beste vriend ook al was het een vogel.

Eindelijk gevonden waar ze moest zijn liep de de kamer binnen waar de docenten normaal hun koffie dronken en hun vergaderingen hadden. Tenminste zo zag de ruimte er uit met een tafel groot genoeg voor een groot aantal mensen. Misschien aten ze hier alleen hun brood en hadden ze geen vergaderingen. Ze veegde een springerige lok achter haar oor en trok het simpele blauwe shirt nog een stuk naar beneden. Ze stopte deze in haar simpele strakke broek zodat hij hopelijk niet opnieuw zou opkruipen. Waarom moeilijk doen over kleding keuze als je daardoor alleen maar enorm opviel, ze was nooit het type geweest om te willen opvallen. Ze wilde enkel zichzelf zijn.

Ze hield haar hand uit tegen de buik van Oriole zodat zijn eerste instinct was om op de hand te stappen zodat ze hem op een lederen stoel kon plaatsen met zijn best scherpe nagels. ze zette haar tas neer op de tafel en pakte er een groot aantal aan scheet kussens uit. Ze liep nog even snel naar de deur en keek vluchtig op de gang rond voor ze terug liep naar de tafels en de scheet kussens onder kussens van stoelen te plaatsen.

Ze schrok lichtelijk op van een stem die haar vertelde dat dit iets onverwachts was. Ze draaide zich om met een glimlach op haar lippen en hoorde meteen haar stem en keek de man aan. Ze kende zijn gezicht en zijn naam 'Alec!' Zei de roodharige krullenbol terwijl ze zich meteen naar hem omdraaide en naar hem toe liep en haar armen om hem heen sloeg. 'Wat leuk je weer te zien!' Zei ze meteen enthousiast. 'Trouwens Eva is goed genoeg hoor of je moet Evelynn helemaal leuk vind is dat ook goed, sta open voor eventueel andere opties.' Ze keek even op naar haar goud gekleurde vogel die haar vanaf de lederen stoel in de gaten hield. Ze floot zacht naar het dier dat bijna meteen reageerde en zich weer nestelde op haar schouder. 'Dit is mijn vogel Oriole.' Zei ze na hem los gelaten te hebben en het dier zacht met een vinger onder zijn kinnetje kroelende.

De vogel was een geval apart als dank voor het redden van zijn leven hield hij haar onsterfelijk zodra er iets met dit dier gebeurde sloeg dat door naar haar. 'Maar zoals je ziet ik heb het druk wil jij het voor mij even uittesten?' Zei ze met een lichte grijns en wijste naar een comfortabele stoel met een groot donker kussen er op. 'Neem plaats! Ik maak je wel medeplichtig aan mijn grootse misdaad.' Zei ze grinnikend.

Dat hij iets uit haar gerattel had kunnen halen had haar nog verbaast, vaak praatte ze snel en articuleerde ze slechter. Duidelijk goed genoeg voor Alec om haar te kunnen verstaan, ze keek op toen ze haar naam hoorde. Naja de naam die haar moeder haar had gegeven als kind. Eva het klonk toch prettiger in de oren als Eve, alsof ze avond heette maar dan heel slecht afgekort. Ze keep op bij zijn woorden en glimlachte breed. 'Tuurlijk is het goed mij weer te zien, ik ben vet gezellig en leuk en lief en ik kan goed overdrijven enzo.' Zei ze grinnikend terwijl ze haar hoofd schudde om zichzelf.

Ze volgde zijn houding veranderen naar de opnieuw statiglijkende stand terwijl hij naar Oriole staarde. Ze schoot zachtjes in de lach toen hij de vogel het woord aangenaam schonk en Oriole maakte een vrolijk tjilpend geluid. 'Oriole knikt niet terug he.' Zei ze bijdehand waarna de vogel het juist deed. 'Tuurlijk zet jij mij maar weer voor schud he.' Zei ze grinnikend

Ze keek op bij het onbekende woord en schudde het meteen weer van zich af als het belangrijk was geweest had ze het waarschijnlijk wel geweten aan de toon van zijn stem. Maar het klonk alsof het hem vermaakte. Ze bekeek hem van top tot teen toen hij langzaam naar haar toe liep en voelde de hand op haar onderrug en knikte op zijn vragende ik. 'Tuurlijk is het mijn creatie, niemand anders is zo briljant om zo iets geniaals te bedenken. Ergens zou ik iets willen waardoor ik de reacties kan zien als er iemand op gaat zitten.' Zei ze nog steeds enthousiast en vrolijk terwijl ze verder liep zonder er bij na te denken zelf op de stoel te belanden door Alec zijn toedoen en het luide gelui van de nep scheet te horen. Ze schudde haar hoofd en keek hem aan en stak haar tong uit voor een moment. Ze stak haar beide handen uit naar hem als een teken van trek mij omhoog gezien hij toch voor haar stond. 'Jij klein mormeltje, ik krijg jou nog wel. Weet nog niet wanneer maar deze krijg je nog eens terug meneertje!' Zei ze lachend

Ze hoorde het luide scheet geluid dat van de stoel kwam waar ze op zat en het kleine goude vogeltje tilte zijn kop en staarde haar aan en wendde zijn kop bijna hoofdschuddend. Ze staarde hem met een grijns aan en schudde haar hoofd als antwoord op zijn grijns.

Toen ze eindelijk na duidelijk nadenken aan zijn kant overeind werd getrokken door een enkele hand die haar haar beide handen omhoog trok en landen tegen zijn borst. Ze zette haar handen op de zijen van zijn middel en keek hem aan. Ze grijnste bij zijn zachte woorden dat hij niet kon wachten. Ze verzette zich geen stap en bleef dicht tegen hem aan staan. Daar waar hij haar overeind had getrokken. 'Je armen over elkaar slaan duid een gesloten houding aan, vertrouw je mij niet?' Vroeg ze plagend met een pruilend lipje terwijl ze nog steeds dicht bij hem bleef staan. 'Nee ik heb niet echt andere plannen die jou nog wat aangaan.' zei ze met een zachte grijns zonder enige moeite te doen voor de speelse glimlach op haar lippen. Ze keek hem aan met de blauwgroene ogen gevormd in een speelse blik en duwde het puntje van haar pong over haar lippen zo dat ze eindigde met haar tanden voor een kort moment op haar onderlip drukkend. Die vervolgend weer eindigde in een brede grijns. 'Had jij plannen dan?' Vroeg ze nieuwsgierig waarna ze zich omdraaide en haar wilde lokken bij elkaar greep en een poging deed deze aan een kant over haar schouders te draperen. Zonder enige moeite deden de lokken wat ze zelf wilde en lieten zich terug op haar rug vallen. Ze liep naar het kleine keuken gedeelte in de kamer en pakte een kop koffie en leunde tegen het aanrecht en keek hem aan. 'Je maakt mij nieuwsgierig Alec, wat voor spannends ben jij van plan?' Zei ze met een grijns.

Haar handen rustend op zijn zijen terwijl hij haar aankeek en hij bijna in de lach schoot om haar vraag of hij haar vertrouwde. Ze voelde de lok die achter haar oor werd gestreken bij de minste beweging van haar hoofd meteen weer terugvallen. Haar haar was onmogelijk te temmen als het zo was op dagen zoals vandaag. De ene dag was het minder springerig en krullerig als de anderen en dan was het tenminste te hanteren. Ze tilde haar hoofd bij de woorden dat hij haar geen moment zou vertrouwen en keek hem quasi beledigd aan. 'Niet eens? En ik maar denken dat je mij blindelings zou vertrouwen.' Zei ze terwijl ze hem kort bekeek van beneden naar boven.

Ze schudde haar hoofd bij zijn woorden met een brede grijns op haar lippen. Op een of andere manier mocht ze hem wel. Hij was niet bloed serieus en ze kon lekker zichzelf zijn zonder te moeten doen alsof ze een of andere stijve hark was die niets grappig of leuk vond. Daar kon ze toch zo slecht tegen. 'Je woorden zeggen het ene en je stem iets anders. Dat heb je door, liegen is geen kwaliteit van je.' Zei ze plagend en grinnikte zachtjes wetende dat het waarschijnlijk nog expres was ook. Ze nam een grote slok van haar koffie en keek toe hoe hij zich naar de deur begeefde en haar gedag zei met haar volledige naam. 'Oh ga je weg?' Zei ze beteuterd met een zielig stemmetje, ze had het net zo naar haar zin en dan ging hij weg. Naja zeg de brutaliteit. Ze grinnikte om haar eigen gedachtes ook al waren die niet eens zo heel erg grappig.

Ze keek op en grijnsde en nam nog een slok van de koffie voor ze het restantje in de beker neerzette en haar voeten naar de deur liet gaan. 'Ik ben wel nieuwsgierig wat voor plannen jij hebt.' Zei ze met een glimlach op haar lippen. Ze rende een klein stukje achter hem aan tot ze naast hem liep. 'Niet meteen op je teentjes getrapt zijn Alecje omdat ik je m'n plannen niet vertel. Wraakplannen op een bepaalde water magiër gaan jou niets aan!' Zei ze speels en glimlachte onschuldig.

Toen ze eindelijk hem had kunnen inhalen en naast hem kon lopen volgde ze zijn bewegingen. Zij had niets meer te doen maar hij daar in tegen leek precies te weten wat hij ging doen. Ze moest nog veel over hem gaan leren om een goed wraakplan in elkaar te zetten. Ze keek op toen hij ineens een gang in sloeg, ze grinnikte en volgde meteen de gang in. 'Mee eens, anders was ik je niet gevolgd. Deze plannen zijn duidelijk belangrijk en die wil ik niet missen!'

Ze keek langs hem heen de trap af naar beneden en keek hem aan en grijnsde, zou hij werkelijk een plan hebben gehad of haar nieuwsgierigheid hebben gebruikt om haar hier heen te krijgen. Ergens voelde het ongemakelijk het donker enkel verlicht met hier en daar een fakkel. Nu was dat licht gedeelte makkelijk op te lossen.
Met een duidelijke twijfel op haar gelaat zette ze haar voeten op de trap en keek hem met een uitdagende grijns aan en liep langs hem over de trap naar beneden. Ze hield haar hand omhoog als een fakkel en haar hand begon licht te geven. Ze draaide zich om naar hem toen ze de trap was afgewandeld. 'Ik ben wel nieuwsgierig!' Sprak ze met een vrolijk bekkie. 'Misschien sluit ik je wel op hier.' Probeerde ze onheilspellend te klinken maar schoot in de lach bij haar woorden.