Voor de tweede keer was Lightning weeral voor een bijna een maand weg van school gegaan, naar haar ouders. Ze begon langzaam aan nogal onstabieler te komen met Duvessa. De demon had zich nu al een tijdje niet meer laten horen. Het maakte Light zorgen. Zou die weer iets van plan zijn? Het antwoord wist ze niet, en was ook niet achter te gokken. Met een goeie zwaai smeet ze haar jas over haar schouders, om haar handen ondertussen zo in haar zakken te kunnen steken. De gedachten van de jonge dame waren zo wanordig dat ze niet eens echt oplette naar waar ze toe ging. Toch leek het haar te lukken om nergens tegenop te gaan botsen. Zo bleef ze maar door de school dwalen. Lightning zelf had niet veel vrienden, daardoor heeft ze niet rekening moeten houden met mensen op school, die wouden weten waarom ze weg ging van school. Zo hoefde light geen excuus te gaan verzinnen. De enige persoon die ze echt als een vriend beschouwd is Drake, en die is niet aanhankelijk dus dat ging nog goed ook.

Vermoeid van de reis, gleden haar vingers door haar vuur rode haren. Voor de eerste keren lagen die een lagen van krullen tegen haar rug. Normaal was haar gewoon altijd plat. Het is dus de eerste keer dat men haar zou zien met krullen in haar haren. Een zware zucht verliet haar keelgat, terwijl ze eindelijk eens begon te focussen op de omgeving. Wanneer haar gedachten er weer erbij waren, besefte light dat ze in de gang stond, dat uitkwam bij de bibliotheek. Aangezien ze toch niks beters te doen had besloot ze maar om daar wat te gaan lezen. Er waren genoeg boeken, dat haar interesse zouden weten te trekken.Vanaf dat ze een sterke magiër voelde, fronste ze kort. Bij de ingang van de bibliotheek keek ze rond. Het verbaasde Lightning dan ook wanneer er een Lm'r hier was. Lightning veronderstelde altijd dat die altijd hun eigen rekken vol boeken hadden, in hun toren. Met niks voor ogen, zette ze zich aan de zelfde tafel als de man, grijnsde er lichtjes bij wanneer die haar voor eerste instantie niet eens leek op te merken. Dus hoestte ze maar kort en zachtjes.

”Is het de bedoeling om me een hartaanval te bezorgen? Want dat is dan bijna gelukt.” Langzaam hield ze haar hoofd schuin en keek hem vragend aan. Om dan een kleine glimlach tevoorschijn te halen. "Wel even zien. legendarische magiër doen schrikken zonder moeite " de glimlach werd breder. " Check, dat kan nu van men bucketlist af" sprak ze droogjes, al was het een zwak grapje. Ik veronderstelde me altijd, dat jullie machtige magiërs het wel zou voelen of doorhebben wanneer een andere magiër vlak bij jullie zat ofzo... Blijkbaar had ik het verkeerd." was haar antwoord om dan haar schouders er bij op te halen. Of hij was gewoon zo verdiept op dat boek van hem. Blijkbaar was hij niet zo oplettend op zijn omgeving, als Lightning zelf was.