Het was veels en veels te raar om hier weer te zitten, op de kamer waar hij al zeker zes maanden naar dezelfde muur had gestaard. Het voelde vertrouwd, maar ook weer niet. Het voelde vreemd en onaangenaam. Maar Oliver was blij dat hij nu tegen deze muur kon aanstaren en niet tegen de gelige, stenen muur van het kliniek. Zodra hij daar al aan dacht kwamen de herinneringen terug, herinneringen die toch al te vaag waren om ze goed te begrijpen en herinneringen die hij helemaal niet wilde hebben. Hij wilde zijn oude terug, die van Sareth. Haar witblonde, lange haar dat langs zijn gezicht streek. Haar grijnzende lach en haar stem. Oh, haar stem. Als er iets was wat hij oprecht mistte, dan was het haar stem. En natuurlijk de sex. Er waren dagen en nachten dat hij daar aan terug dacht. En dan niet alleen de sex die hier in zijn kamer gebeurde, nee ook de sex bij haar, of buiten, of in dat ene prachtige les lokaal. De jongen sloot zijn ogen en dacht terug aan de goede tijden. Aan de tijden dat er nog niets aan de hand leek te zijn en hij kon doen en laten wat hij wilde. Drugs snuiven, roken, drinken, alles. En niemand die naar hem omkeek behalve zij. En dan nog geen fuck geven. Maar toen leek alles weer kut te gaan en waren ze weer weg. Het was in een waas gegaan. Toen zag hij die o zo bekende muur nog, toen weer niet. Het was vreemd en hij kon er niet aan wennen, die muur bleef maar in hem terug komen. Alsof hij daar zoveel mee mee had gemaakt. Alsof het zijn vriendin was. Gelukkig was hij nooit zo high geweest dat hij dat ooit had gedacht, maar toch. Dat vierkante kamertje had hem een vertrouwd en veilig gevoel gegeven, een gevoel dat hij zelfs thuis niet had gehad.
En nu zat hij er weer. En toch voelde het niet meer als vanouds. Misschien omdat het te op geruimd was. Of omdat hij niet meer de hele tijd in een staat van een of andere drug was. Of omdat heel zijn hoofd als een geklutst ei voelde en hij niet meer zeker wist wat nu wel en niet waar was. Oliver had zich op het bed gehesen, in kleermakerszit. Het raam stond open om de rook van zijn peuk uit te drijven. Hij had net een nieuw pakje gekregen, een groot pakje, en hij mistte iemand die het met hem kon oproken. Wat afwezig staarde hij naar buiten, de as zorgvuldig naast zijn bed tikkend. De jongen schrok op bij de klop, waardoor de peuk op het bed viel en een brand plek achter liet. ''Fuck.'' Kwam eruit voordat hij opstond en de resterende as van het bed veegde. De stem achter de deur klonk bekend dus zei zijn hoofd dat alles goed was en hij kon open doen. Dus deed hij dat. Voor hem stond een blauwharige, bekende, jongen. Een mooie, blauwharige, bekende jongen. Oliver fronste. 'Sure, kom maar binnen.' Waren zijn woorden terwijl hij de deur open hield zodat de jongen naar binnen kon. Hij deed hem gelijk weer dicht en leunde er tegen aan. 'Kailee...' een kleine stilte viel, 'right?' Kwam er nog vragend achter aan, terwijl Oliver weer terug naar het bed slofte en het pakje sigaretten oppakte om het aan de jongen te geven. Oliver zelf was naast zijn donkere wallen, er niet slechter uit gaan zien. Hij was misschien een beetje aan gekomen en zag er niet meer uit als een junkie, maar erg gezond en erg helder leek hij nu ook weer niet. Misschien was dat omdat hij nu ook probeerde te gissen wat hij met deze Kailee wel niet allemaal had uitgespookt.

Zijn leven was echt upside down gegaan. Hij was nog steeds ongelukkig, maar hij voelde zich gewoon leeg. Er was geen vreugde en huilen gaf hem ook geen voldoening meer. Hij huilde als hij wist dat hij verdrietig was, maar hij voelde zich zo helemaal niet; hij voelde zich compleet grijs. De enige momenten dat hij plezier beleefde, was als hij ergens kon chillen - in zijn eentje, maar liever met z'n tweeën - ergens in een steegje aan een café dat zijn vaste café was waar ze zijn muziek speelden en zijn dranken verkochten. Bier en sigaretten waren echt alles wat hij nodig had in zijn leven, want de laatste tijd had hij ook zelden koffie gedronken. Hij had zich wel heel erg dood gevoeld, heel erg alleen, en hij bleef erbij dat mensen hem eigenlijk gewoon niet begrepen.
Voordat hij naar de kamer van Oliver gelopen was, had hij in zijn kamer zitten zitten. Hij had een joint gehad van Carmen toen hij naar het nummer 'The Boredom Is The Reason I Started Swimming It's Also The Reason I Started Sinking' van The Front Bottoms aan het luisteren was, maar de playlist was verder geskipt en na een hele hoop nummers van The Front Bottoms was het effect van de joint uitgewerkt. De band was zelf naar In Archives gesprongen, en dat was het moment dat Kailee besloten had contact te zoeken met zijn witharige vriend. Na het nummer uit geluisterd te hebben was ie gaan aankloppen.
Hij hoorde dat iemand binnen in de kamer wat zei, maar Kai kon niet verstaan dat het een 'fuck' was. Het grote nadeel van de kamers was wel dat de deuren en muren redelijk dun waren; niet heel leuk als je zielig en alleen bent en de persoon die de kamer naast je heeft zijn vriendinnetje over heeft. Of wel leuk, gratis entertainment, en af en toe "finish her" roepen. De deur ging open en Kai keek in het bekende gezicht van zijn vriend. 'Sure, kom maar binnen.' Hij liep snel binnen, hij herinnerde zich dat Oliver graag de deur snel dicht deed, zal wel een slechte oude gewoonte van hem zijn, dacht Kai. Oliver leunde tegen de deur, maar Kai liep al wat verder de kamer in. Hij plofte op het bed van de jongen en trok zijn benen in kleermakerszit op het bed. 'Kailee...' Stilte. 'Right?' Kai trok zijn wenkbrauwen op en fronste toen. "Ja, mate, wie anders? Je kan me niet zomaar even vergeten met je cokekop", grinnikte Kai, al wist hij eerlijk gezegd niet meer of Oliver ooit coke deed of niet - hij wist dat hij het zelf wel deed, als hij geld had. Hij nam een peuk toen Oliver hem die aanreikte en trok vuur uit zijn zak. De aansteker was bijna leeg, het vuur wou haast niet meer, maar binnen werkte ie toch nog altijd beter dan buiten. "Je ziet er goed uit, man", merkte Kailee op, "Je lijkt gezonder." Kailee inhaleerde diep en hield de rook lang in zijn longen, waarna hij vervolgens de rook tussen zijn lippen liet ontsnappen en een beetje begon te hoesten omdat zijn fucking keelontsteking nog altijd niet helemaal weg was. "Maar hoe is het met je nu?"