I'm plummeting into darkness, no light to be found, please help. Forsaken, I dwell inside this room. Forget me, I won't be myself, soon. - かなしみ

❝

Ongeveer het eerste wat hij die ochtend deed nadat hij opgestaan was, was een borstel door zijn haar halen, want het was echt te warrig om zo naar buiten te gaan. De jongen haalde een zwartblauwe short uit zijn kast en trok die aan. De short kwam tot net boven zijn knokige knieën. Zijn kast was nog een puinhoop, want hij moest alles nog ordenen. Hij had het echter druk, inleeflessen, boeken kaften, zich bezig houden met het lessenrooster. James had zich boven op de kast genesteld. Kanashimi haalde zijn witte hemd uit de kast en trok het aan. De pet werd van de kapstok gehaald en boven op zijn blonde kop geplant. De jongeman maakte een klakgeluidje met zijn tong en James kwam meteen aangevlogen. Hij landde op zijn pet, en Kana glimlachte. Hij zocht in zijn koffer naar zijn lichtbuine zachtleren rugzakje en stak daar zijn tekenblok en tekengerief in. Ook nam hij zijn palet waterverf mee. Hij ging naar het stille meer, dus daar moest hij wel genoeg water hebben om te waterverven. Hij nam ook een klein bekertje mee en trok als laatste zijn blauwe jas aan. Het witte verband zat nog steeds over zijn linkeroog heen, maar dat ging grotendeels verscholen achter zijn haar en de schaduw van zijn pet.
Met moeite liep hij de trap af. Als hij hier langer was, zou hij de afstand tussen de treden wel leren, nu was het gissen en hopen dat hij niet naar onder stuiterde, want zijn dieptezicht trok op niets met zijn ene blinde oog. De jongeman hield halt toen James floot, een teken dat hij zich zou mistrappen. "Dank je", sprak hij, waarna hij zijn voeten anders plaatsten en de trappen naar onder huppelde.
Met lichte paniek in zijn gele ogen liep hij verder. Waar was het meer nu? Gisteren had het nog zo makkelijk geleken, toen hij plaatsbordjes had zien staan. Hij vervolgde zijn weg, op goed geluk, en toen hij eindelijk vond waar het meer was, wandelde hij er naar toe. Hij nestelde zich neer op het gras kort bij het meer, kort aan de oever. In het bekertje deed hij wat water, en hij zette het binnen in de 'kooi' van zijn in kleermakerszit gevouwen benen. Hij legde zijn tekenblok op zijn schoot en schetste het zicht dat hij voor zich had. Hij neuriede een liedje in zijn hoofd terwijl hij verder tekenende met een lichte glimlach om zijn Shadraanse lippen.

— RIMY ♥ @ OOC —

Met een zacht “thud” geluid klapte de blond harige knul het boek dicht en hij zuchtte zachtjes. Het geluid liet Revas op kijken, waarna het beest met wat gemopper verdween in het donkerste hoekje van de slaapkamer. Met zijn vingers ging Theneras even over de kaft van het boek. Dat was wederom een leesboek die hij uitgelezen had. Een gevoel van leegte maakte zich thuis in zijn lijf, zo een die hij altijd had, vlak nadat hij een goed boek uitgelezen had. Al was het deze keer ook een mengeling van vermoeidheid. Hij was wederom vroeg wakker geworden, te danken aan die verschrikkelijke dromen. Kort haalde hij een hand door zijn, nog lichtjes vochtige, haren. Het voordeel van vroeg wakker zijn, was dat hij dan de douche voor zich alleen had. Het uitgelezen boek, liet hij in zijn tas glijden. Het landde naast een paar interessante schoolboeken en zijn tekenspullen. De boekenlegger die hij nu nog in zijn hand had, die legde hij op zijn kussen neer. Hierna rolde de jongen van zijn bed af, trok zijn oude leren laarzen aan, griste zijn hoed van de kapstok om dan zijn tas over zijn schouder te gooien. De zon scheen al volop en dus had hij een lange broek en een shirt met lange mouwen aan. Het was dunne stof, maar toch beschermde het hem wel tegen de stralen van de zon. Zo ook zijn hoed. Het was niet alleen een aandenken, het was ook handig. Zeker omdat hij straks naar buiten wilde. Met stille passen liep hij zijn kamer uit, deed zijn deur dicht en liep richting de bibliotheek.

Eenmaal daar aangekomen duwde hij de deur open, knikte naar de bibliothecaresse in begroeting en leverde het boek bij haar in. De meestal chagrijnige dame met de grijze haren, keek hem aan van achter haar rechthoekige bril. ‘Alweer en boek uit, hé?’ sprak ze met haar zachte en licht krakende, krassende stem terwijl ze een krassende beweging met haar schrijfveer maakte. Theneras grijnsde kort naar haar. Hoewel de vrouw vaak niet in een opperbest humeur was, kon de jongen het wel met haar vinden. Hij was dan ook altijd goed gemanierd en stil, hier tussen de boeken. ‘Yep. Op naar een nieuwe.’ Antwoordde hij haar vrolijk. Hierna liep de achttienjarige Shadraan naar het fictie onderdeel van de bieb en met een bedenkelijk gezicht keek hij naar alle boeken die er stonden. Welke zou hij nu eens gaan lezen? Alle genres spraken hem aan, een echte favoriet dat had hij niet. Zijn licht blauwe ogen gleden naar een aardig dik boek. De kaft was robijn rood met de letters in goud. Een fantasy boek. Na snel de achterkant gelezen te hebben besloot hij die te nemen. De voorkant, de tekst en de tekst op de achterkant, spraken hem aan. En als het toch niet zijn ding bleek te zijn, kon hij het altijd terug brengen. Met een kleine glimlach liet hij de vrouw het boek zien en ze knikte waarna ze de titel van het boek en Theneras’s naam op een papier schreef met een prachtige pauwenveer. Wederom knikte ze naar hem en gaf hem een glimlach met ontblote tanden, waarna Theneras zijn hand op stak en de bieb uit liep. Eenmaal buiten liet hij het boek in zijn tas glijden.

Met een nieuw boek om te lezen baande de jongeman zich een weg door het kasteel. Eenmaal buiten ademde hij kort de frisse lucht in en probeerde hij zo veel mogelijk in de schaduwen te blijven. Waar hij precies heen ging, wist hij nog niet. Hij liet zijn benen hem naar een plek brengen. Zijn ogen keken kort naar de Ruïnes en naar het donkere bos. Plekken die hij erg lief had. Maar deze keer brachten zijn benen hem naar een andere plek. Het stille meer. De bomen rondom het meer zouden hem genoeg schaduw geven. En het was er, zoals altijd, rustig. Voor even dacht hij dat hij hier de enige was, maar nee. Zijn ogen vielen op een ander persoon. Het leek een vrij teruggetrokken en kalm iemand te zijn, als hij af kon gaan op eerste indrukken. Het was een medeleerling, zo aan de leeftijd te zien. Theneras keek even rond. De meeste schaduw, zonder veelal stukken zon erdoor, was in de buurt van de ander. Met een zachte, korte zucht liep Theneras er heen waar hij zijn tas met een zachte plof op de grond zette. Hij mompelde een zachte, haast niet hoorbare 'Morning' naar de persoon die er ook zat. Hierna liet hij zichzelf ook op de grond zakken. Hij keek kort over zijn schouder, bij het horen van wat gehuff. Revas was hem dus gevolgd via de schaduwen. Het soulbeast, een zwarte schaduw wolf, ploft in de donkere schaduw neer. 'Wat?!' beet hij zijn meester mentaal toe, nadat Theneras lichtelijk verrast en geamuseerd naar hem gekeken had. 'Je denkt toch niet, dat ik mijn plicht vergeet.' Galmden de mopperende woorden van zijn soulbeast door zijn hoofd. Theneras grijnsde naar het wezen. 'Stiekem, vind je me wel een beetje aardig. Niet dat je het ooit zal toegeven. Te koppig.' Antwoordde de jongen hem, nog altijd via hun mentale connectie. Hierop maakte het schaduw wezen hardop een bozig snuif geluid en legde zijn kop neer met een halve grom. Theneras trok zijn knieën op, waarna hij zijn tas opende en daaruit zijn boek pakte. Even bleef zijn hand hangen boven zijn tekenspullen, en haalde die er toch ook maar uit na wat lichte twijfel. Hij legde het tekenblok, de veer, potlood en pen, naast zich neer. Zo kon hij er gemakkelijk bij, mocht hij iets zien wat hij graag wilde schetsen. Maar hij wilde nu eerst even lezen, het nieuwe boek uit proberen. Hij kon als het nodig was altijd nog tekenen. Later Voor even keek hij naar de andere persoon, zag dat diegene aan het schilderen was. Nieuwsgierig keek hij even naar wát hij aan het tekenen was, maar keek al snel weer weg. Hij wilde niet onbeleefd overkomen of iets. Wilde niet de aandacht naar zichzelf toe trekken. Het vogeltje, welke blijkbaar bij de jongen hoorde als hij het zo bekeek, had Theneras zijn aandacht getrokken. Hij hield van dieren en hij glimlachte kort naar het beestje. Wie weet, als hij de moed straks had om de knul te vragen wat hij aan het tekenen was of iets over zijn huisdier ofzo, zou hij dat wel doen. Misschien. Als zijn leergierige, nieuwsgierige aard overheerste. Voor nu, sloeg hij zijn boek open en liet het tegen zijn opgetrokken benen aan steunen. Zo las het een stuk lekkerder. Zijn ogen vonden de woorden van het boek en begonnen te lezen. Hij luisterde nog met een half oor naar zijn omgeving, altijd alert.

// hoop dat je er iets mee kan, anders moet je het maar zeggen hoor, Ada

I'm plummeting into darkness, no light to be found, please help. Forsaken, I dwell inside this room. Forget me, I won't be myself, soon. - かなしみ

❝

De penseel streek over het papier heen, en het vermengde het donkere blauw met het lichte blauw. Hij stak de penseel in het potje water en zorgde dat de haren van de penseel zo natter waren zodat hij lichtere deeltjes kon aanbrengen op het papier om het water sprekender te maken. Toen dat gebeurd was, begon hij met een normale hoeveelheid water en groen, zodat hij een donkere kleur groen kreeg. Hij maakte zo het grasveld op zijn tekening groen. Daarna nam hij een dunner penseeltje en doopte hij die in weinig water, vervolgens in het groen, zodat hij een sterke kleur groen had. Hij begon grassprietjes te schilderen, weer met schakeringen om het realistischer te doen lijken. Hij stak de penseel tussen zijn lippen en keek voor zich uit naar de omgeving die hij aan het schilderen was. Het was een leuk weertje, lekker warm maar niet té warm. James fladderde rustig rond, hij had de tijd van zijn leven aan het meer. Kanashimi hoorde een zachte plof naast zich, en toen hij opzij keek zag hij dat een blonde jongen bij de tas ging zitten die op de grond gezet was. "Morning", werd er naar hem gemompeld, en de blonde jongen knikte naar de andere blonde jongen. Zelfs terwijl ze zaten kon Kanashimi zien dat de andere jongen en stuk groter was dan hem. Zelf was hij maar één meter tweeënzeventig, en deze jongen was toch zeker meer dan vijf centimeter groot, misschien haast tien. De jongen naast hem keek over zijn schouder dus Kanashimi probeerde niet meteen een gesprek te beginnen, misschien wou de ander dat ook helemaal niet. En hij had een grom achter zich gehoord, dus hij wou liever ook gewoon niet achter zich kijken, bang voor wat hij daar zou zien. Misschien waren het pesters die grommende geluiden maakten naar hem of deze andere jongen, wie zou het zeggen. De nieuweling richtte zich weer op zijn tekening en begon verder te schilderen. James amuseerde zich nog steeds zonder veel aandacht te schenken aan Kanashimi, maar hij schonk echter wel aandacht aan de jongen die naar het vogeltje geglimlacht had, al had de nieuwkomer dat niet gezien. James nam een duikvlucht richting Theneras en ging op de grond zitten die tussen Theneras en Kanashimi was. De jongen begon te lezen, en James trippelde nieuwsgierig enkele stapjes richting de jongen. "Hij vind je leuk", sprak Kanashimi zonder zijn blik op te richten van zijn tekening, die haast afgemaakt was. "Anders zou James niet in je buurt komen zitten." Hij glimlachte er zacht om terwijl hij zijn groene penseel weer wisselde voor zeer lichtblauw, voor de hemel.

— RIMY ♥ @ OOC —

De omgeving vervaagde terwijl de jongen zichzelf verloor in het boek, opgeslokt door het avontuur wat er zich nu afspeelden op de bladzijdes en tegelijkertijd als een film in zijn hoofd. De geluiden waren nog wel volop aanwezig. Dat was iets wat nooit zou veranderen. Het zat zo erg in zijn ziel gebrand, dat hij altijd op zijn hoede was voor welk geluid dan ook. Zelfs als er geen bedreiging in de buurt was. Altijd alert. Dus toen de andere zijn stem ineens door zijn bewustzijn kwam, keek hij half op van het boek. De magie die het boek op hem had, was tijdelijk verbroken terwijl hij zijn ogen voor een luttele seconde naar de andere jongen liet gaan, waarna ze vielen op het kleine beestje tussen hun in. De andere jongen sprak over hoe James hem leuk vond. James, dat was vast en zeker de naam van het vogeltje. ‘Dat is… zeker insgelijks. Het is een leuk dier’ Sprak hij zachtjes, haast onzichtbare glimlach rondom zijn lippen. Het gevoel van Déjà-vu was groot, het liet immers een paar (leuke) herinneringen boven drijven. Sowieso maakte dieren hem altijd vrolijker en comfortabeler. Bij mensen was hij in het begin altijd wat.. shy en awkward. Terwijl hij met één hand zijn boek vast hield, zocht hij met zijn andere hand naar iets eetbaars voor de kleine James. Vanuit de zak van zijn broek viste hij een paar zonnebloempitjes en hield ze losjes vast in zijn hand. Hij had ze nog over van gisteren. Hij at ze wel eens als snack, naast chocolade, tijdens het studeren of lezen. Hierna keek hij naar James, wilde de zaadjes geven maar bedacht zich. Zijn blauwe ogen richtte hij half op de eigenaar van het dier. ‘Mag… James een paar zonnebloempitjes?’ Vroeg hij de andere jongen op zachte toon, iets timide. De ongemakkelijkheid was te zien in zijn lichaamshouding en was te horen geweest in zijn stemgeluid. ‘Wat voor een vogel.. Welk ras, is hij eigenlijk?’ Vroeg hij, daar lichtelijk nieuwsgierig naar, na zijn keel geschraapt te hebben. Kort speelde de jongen eventjes met zijn vinger, plantte zijn voeten beter op de grond en plaatsten zijn ogen weer op het boek. De zaadjes klemde hij nog in zijn hand terwijl hij de bladzijde omsloeg.

I'm plummeting into darkness, no light to be found, please help. Forsaken, I dwell inside this room. Forget me, I won't be myself, soon. - かなしみ

❝

Hij zag een frons op de jongen zijn gelaat toen hij zei dat hij niet wist welke soort vogel het was. Papier was ondertussen al gescheurd van de tekenblok van Kanashimi, en de ander had pitjes in zijn hand. 'Misschien, als je wilt, kan ik het voor je proberen op te zoeken in de bibliotheek?' Kanashimi glimlachte zacht en wou spreken, maar de ander was nog niet uitgesproken, blijkbaar. 'Als jij dat wilt natuurlijk. Je mag het ook zelf doen, het is immers jouw huisdier.' Theneras was echt te nerveus, en dat vond Kana jammer, hij wou dat de jongen met dezelfde haarkleur zich gewoon rustig voelde in zijn bijzijn. "Graag, je mag het opzoeken, hoor. Ik wed dat je sneller en beter kan zoeken dan ik." Hij grinnikte vriendelijk. Het boek werd dichtgedaan en weggestoken in de tas. De nieuweling keek de ander geïnteresseerd aan. De tas werd verzet, en Kanashimi zag het dier dat gegromd had. Hij glimlachte licht naar het beest dat geaaid werd door Theneras. James tikte tegen de knie van de kerel, waardoor die weer keek. 'Ah ja, Ik had het beloofd, niet?' grinnikte die, en dat deed Kanashimi breed glimlachen. Hij vond het leuk als mensen lief waren tegen zijn huisdier. De zaadjes werden geserveerd op de hand van de jongen, en James begon gretig te pikken in de zaadjes. De nieuweling stelde zichzelf voor. ‘Theneras is de naam’, zei de ander. "Wat een enige naam, superleuk." Hij glimlachte. Stilte. Maar dat was ok". Omdat Kanashimi het herkende, stoorde het hem niet. ‘Welkom op Starshine dan, trouwens.’ De blonde jongen knikte dankbaar.  ‘Hoe bevalt het tot nu toe?’ Kanashimi fronste kort. "De jongen die me bij de launchingplatforms is komen ophalen mag ik niet zo, verder valt de school reuze mee. Maar de jongen noemde me een snotaap omdat ik lastig werd omdat hij een stereotype opmerking over Shadranen gaf, daar kan ik echt niet tegen. Ik ben er een, en zo slecht zijn we echt niet? Beetje kil soms, maar ik ben juist een... heel ongemakkelijke, aparte Shadraan." Hij grinnikte zacht.
‘Oh! Umh.. Ik.. zag dat je ook tekent? Ik ook.’ Een grote glimlach vond zich op Kanashimi's gezicht. Hij hield ervan om medekunstenaars tegen te komen. ‘Mag ik James tekenen? Zou je dat goed vinden?’ Meteen knikte hij. "Dat zou ik een hele eer vinden." Hij schoof zijn eigen tekenspullen een beetje naar Theneras toe. "Zou ik, ooit, als jij je er comfortabel bij voelt en het oké vindt, jou mogen tekenen? Ik hou er van om tekeningen te hebben en maken van mensen die me goed behandelden of vriendelijk voor me waren. En ik mag je wel, als ik eerlijk ben."

ooc: click,,, dit is James. Ik wist niet of Theneras met "zijn tekenspullen" zijn eigen bedoelde, of die van Kana, dus Then kan eender welke tekenspullen gebruiken^^ c:

— RIMY ♥ @ OOC —