Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Hij aan de manier van doen van de Licht magiërs maar niet wennen. Al die vriendelijkheid maakte hem enkel ongemakkelijk en dat enthousiasme dat die lui uit straalde maakte hem letterlijk lichtelijk misselijk. Hoewel Iro op zich verder nooit veel liet merken kon hij zich vandaag niet echt consenteren. Het lag vast aan het weer? Maar het was goed dat Aurora wat afstandelijker deed. Gelijk voelde Iro zich al iets beter, maar knikte enkel op haar woorden dat ze er wel achter zouden komen. Haar volgende woorden verrasten hem enigszins een beetje. Het was toch ongewoon dat een Licht magier goed ook zijn spreuken ook in hun tegen kant van hun magie konden uitvoeren? Iro dacht daar even over na. Maar het was eigenlijk wel een goed idee, een heel goed idee van deze vrouw zelfs. 'Over donkere en lichte plekken moet ik je gelijk geven. Maar de weg naar buiten is deze kant op.' zei Iro zacht. Toen ze bij een kruising aan kwamen en hij ging haar weer voor richting de trappen dit keer. Er waren wat leerlingen op de gang die naar hun volgende les gingen, maar toen ze hen zagen liepen ze gauw door vooral als er een groepje stond te kletsten.

Aurora merkte dat Iro zich meer op zijn gemak voelde toen ze afstandelijker deed, en besloot dit vol te houden. Iro nam het voortouw om naar buiten te gaan en Aurora liep rustig mee. Het viel Aurora op dat de meeste leerlingen snel door liepen zodra ze Iro zagen. 'Jackpot' fluisterde ze zacht tegen Rosa. Ze wist al dat Iro een bijzondere status zou hebben aangezien Shadranen vaak een bepaald respect afdwingen, maar ze merkte aan de leerlingen dat Iro misschien wel wat meer deed dan respect afdwingen, mogelijk deed hij ook wat onderzoeken of iets. Hoe dan ook, Aurora voelde dat het veel waard kon blijken om Iro aan haar kant te houden. Rustig liep Aurora met Iro naar buiten toen ze de zon op haar huid voelde begon haar huid lichtjes te gloeien. Rustig liet ze het gloeien afnemen het signaleerde alleen maar dat Aurora in haar element was, en dat was niet nodig. Ook dat ze dat het Iro mogelijk kon irriteren en zoals gezegd wou ze aan zijn goede zijde blijven staan. Aurora keek vrolijk naar het pleintje voor de school, er stond een mooie fontein, die had ze op de heenweg helemaal gemist, maar nu kon ze hem zien. Misschien was er wel een ondergronds reservoir op de fontein aangesloten, en zo ja, misschien kon ze dan wel nieuwe geheimen van Kovomaka ontdekken. Aurora haar fantasie sloeg even op hol, maar ze had het snel terug in de hand. Zonder dat het te merken was geweest dat ze even aan het fantaseren was. Iro gaf aan welke kant ze op gingen en toen liepen ze samen verder. Korido was inmiddels aan het rond vliegen over de grote vlaktes om de omgeving te scannen. Hij zou later verslag uitbrengen aan Aurora.

Misschien had Aurora gemerkt dat hij zich ongemakkelijk had gevoelt, maar dat ze afstandelijk had gedaan viel in goede aarde bij hem. Aurora kon dus net als hij goed mensen en hun gevoelens lezen. Tenminste dat vermoeden Iro alleen. Er naar vragen ging hij zelden tot niet doen. Toen ze leerlingen voorbij kwamen maakte ze zich snel uit de voeten. Vele roddels waren inmiddels verspreid maar nog niet zulke erge als over Savador waren geweest. Zo wilde hij het ook houden. Toen ze buiten kwamen bleef hij even op het bordes stil staan. Het pleintje voor de school was prachtig. Vooral met de fontein er bij. Het leeuwachtige dier koos voor de lucht. Rapport schudden zijn veren en was blij dat ze 1tje al kwijt waren. Iro schrapte lucht zijn keel toen zijn oog op een paar kibbelende leerlingen viel. De onenigheid ging over een les die volgen zou. Maar ze leken hem niet gehoord te hebben. Reaper kraste luid waardoor de twee leerlingen van op keken en meteen was het stil. 'Wat is het probleem Dames!' vroeg hij luid en beide leerlingen keken maar de grond onder hun voeten en probeerde wel te antwoorden, maar lekken ineens niet meer uit hun woorden te kunnen komen. [Wel? Ik heb niet de hele dag de tijd voor jullie gebrabbel, voor de draad ermee en snel wat!'[/b] zijn stem was nog killer dan hoe hij eerder tegen Aurora gesproken had. Zijn afstandelijke blik boorde zich in de geschrokken ogen van de twee leerlingen. Toen het hoge woord eruit kwam kon hij enkel even zuchten. Ze waren dus aan het ruziën over een van de lessen van wanneer de licht magie lessen zouden beginnen. 'Dat geneuzel, mocht het net zo zijn dat jullie nieuwe docente naast me staat. Jullie moesten je diep schamen. Zo te keer gaan over lessen! Miss Aurora zal jullie wel inlichten als het tijd is, niet?!' beet hij de twee jonge meiden toe en wees lichtelijk naar Aurora.

Aurora zag dat Iro de aandacht van een groepje leerlingen probeerde te krijgen. Toen ze hem niet hoorde kraste reaper waardoor de twee leerlingen op keken en iet wat geschrokken naar Iro keken. Meteen waren de leerlingen stil, waarna Iro luid vroeg 'Wat is het probleem Dames!'. Aurora keek even naar Iro, hij had toch niet zo luid hoeven zijn? Ach dit was vast gewoon zijn manier van omgaan met leerlingen die niks nuttigs aan het doen waren. De leerlingen hadden moeite met uit de woorden te komen . Toen Iro de druk opvoerde zeiden ze dat ze aan het discussiëren waren over wanneer de licht magie lessen weer begonnen. Toen Iro zei dat Aurora de nieuwe licht magie docenten was en dat ze het vast wel zou laten weten als de lessen begonnen keek Aurora even lief naar de leerlingen. Ze had het idee dat de leerlingen graag uit de situatie konden, en dat Iro graag verder wou met de "rondleiding" dus zei Aurora: "Morgen ochtend om 9 uur hangt het rooster op het grote bord. om 11 uur morgen is de eerste les.". Daarna keek ze naar Iro en vroeg ze zich af welke kant ze op zouden gaan.

Het was fijn om sommige leerlingen de stuipen op het lijf te jagen. Zeker de vrouwelijke leerlingen. Op jonge kinderen na vond Iro het vaak niet met dan tuttige betwetertjes. Miss Aurora legde uit wanneer de volgende lessen waren, wat de dames erg blij om waren. 'Nu jullie dat weten, kunnen jullie twee weer wat anders gaan dan kibbelen.' zijn stem was nu iets milder, maar nog altijd kil. De twee meisjes keken hem even met een redelijke bange blik aan voor ze knikte. ['Mooi, zullen we verder gaan Miss Aurora? Het school terrein beweegt zich zelf namelijk niet. Wat soms wel handig zou zijn.'[/b] zei hij een Iro stapte van het bordes af richting het gras veld.

Nadat Iro zei dat de leerlingen weer wat anders konden gaan kibbelen zei Aurora snel: "Sorry Master Iro, maar ik denk dat deze leerlingen zich beter kunnen voorbereiden op mn lessen, hoofdstuk 1 van het book our own light, zou moeten volstaan. Succes dames.'. Vervolgens glimlachte ze naar de leerlingen die minder angstig werden. Aurora had niet afstandig en kil gedaan, maar ook niet warm en lief, precies de juiste balans om Iro niet onderuit te halen, maar ook niet de leerlingen angstig te laten zijn. Iro vroeg of ze verder zouden gaan want het terrein bewoog zichzelf niet, Aurora lachte en knikte toen. Vervolgens liep ze het grasveld op. In de verte zag ze een klein groepje leerlingen richting Iro en haar zelf lopen. Kennelijk voelde deze leerlingen zich niet ongemakkelijk in de buurt van Iro, of hadden ze misschien een bepaalde beweeg reden? Snel kwam het groepje dichtbij de twee, waarna een enthousiasts aan Aurora vroeg, 'Mevrouw, U bent toch Miss Aurora?'. Aurora knikte even en werd toen nog een vraag gesteld. 'Ik hou van uw boeken, ze zijn zo vol leven, energie, actie en avontuur, zou u deze willen signeren?' vroeg een leerling, waarna Aurora antwoordde: 'Morgen na de lichtles kan dat, zoals jullie kunnen zien krijg ik nu een rondleiding van de Heer Iro, het is een beetje onbeleefd hoe jullie dit onderbreken. Chop chop go on your merry way.'. Het was aan Iro aftelezen dat hij duidelijk geirriteerd was door de leerlingen. Rustig liep ze verder met Iro richting het grasveld.

Toen ze weer op weg waren kwamen niet veel later weer opnieuw praat leerlingen tegen. Alles ze gewoon door gelopen waren had hij het niet erg gevonden. Maar ja het was niet zo. Aurora zorgde voor een snelle oplossing. Zijn blik was even kil als altijd op het studenten grut gericht, tenzij hij je mocht was het anders. Na het afhandelen van de leerlingen liepen ze verder. 'Dus je schrijft boeken? Dat had ik niet van je verwacht. Je lijkt me meer het type dat zich eerder met Yoga bezig houd.' het was meer als grapje bedoelt, maar door de serieuze tuin in zijn stem kon het goed anders op gevat worden. Reaper kraste zachtjes voor hij op vloog toen hij een mus zag. Iro kende de vraatzucht van zijn schaduw wezen maar al te goed. 'Kunnen jouw schepsels het goed met elkaar vinden? ' vroeg hij aan Aurora en keek haar even aan voor ze het gras veld bereikte.

Nadat de leerlingen weer weg liepen zei Iro: 'Dus je schrijft boeken? Dat had ik niet van je verwacht. Je lijkt me meer het type dat zich eerder met Yoga bezig houd.'. Aurora lachte hier smakelijk om, keek Iro met een twinkeling in haar ogen aan en reageerde toen met: 'Ja Yoga tijdens het schrijven heerlijk, nee ik heb een aantal boeken geschreven ja, zo kunnen mijn ontdekkingen veel mensen bereiken. En wat doe jij dan zoal met je vrije tijd Iro?'. Aurora wist niet zeker of Iro het als grap bedoeld had, maar ze vond de blik op zijn gezicht niet helemaal serieus staan. Mocht dit inderdaad als grap bedoelt zijn dan was Iro toch wel een gezellig persoon. Bijzonder eigenlijk, veel shadranen maakte of nooit grappen, of ze maakte ze pas laat in de vriendschappen, Iro was dus toch niet helemaal het stereotype. Vervolgens vroeg Iro haar of haar wezens het goed met elkaar konden vinden. Aurora dacht even na en knikte toen. 'In het begin vonden de dierlijke wezens het wel eens lastig, Rosa heeft het altijd met alles en iedereen goed kunnen vinden, en ze heeft me ook geholpen om mijn wezens bevriend met elkaar te laten raken.' zei Aurora half afstandelijk maar nog half vrolijk. Vervolgens vloog Rosa vrolijk om Aurora heen terwijl ze zei 'Aurora haar wezens waren soms lastig maar zodra je ze leert kennen zijn ze best leuk. Dat herkend u vast wel heer Iro, ik durf te wedden dat u het ook niet gelijk goed kon vinden met Reaper.''. Vervolgens ging Rosa wer op Aurora haar schouder zitten.

Zijn vrije tijd? Als Iro niet bij Ronodan kon zijn, dan was hij druk met andere dingen. Waaronder zijn studie naar welke vormen er allemaal in de Duister magie te vinden was, of het uit pluizen van het dagboek dat hij samen met Theneras in het verweerde bouwvallige landhuis hadden gevonden. Iro was al een heel eind, maar de verweerde letters waren soms moeilijk te ontcijferen. 'Ik ben dan meestal bezig met alle vormen van de duistere magie aan het onder zoeken. Nieuwe spreuken uit vinden of de oude verbeteren.' zei hij een luisterde naar haar antwoord op zijn vraag waarna Rosa een vraag aan hem stelde. Reaper een hij. Nee dat ging in het begin zeer zeker niet goed. 'Dat groeit met de tijd. Hoe wel Reaper geen huis dier accepteert. Het ligt vast aan zijn jacht instinct. Buiten de drie geraamtes om heb ik nog een natuur wezentje tot mijn beschikking. Die twee kunnen elkaar nog steeds niet luchten nog zien en blijven ver uit elkaar. ' moest hij eerlijk bekennen. Reaper greep de mus en landen in en boom ver langs de kant van het gras veld. 'Hier worden vaak lessen gehouden. Zelf kom ik hier liever op bewolkte dagen, maar dat is per docent weer verschillend. 'ging Iro weer even met de rond leiding verder.

'Ik ben dan meestal bezig met alle vormen van de duistere magie aan het onder zoeken. Nieuwe spreuken uit vinden of de oude verbeteren.' zei Iro, Aurora vroeg hier op vervolgens: 'Ah dat doe ik ook, maar vervolgens schrijf ik het uit tot een boek, doe jij dat ook?'. Iro had inmiddels ook een vraag gesteld of Aurora haar wezens het altijd al goed met elkaar konden vinden. Hier hadden Aurora en Rosa samen op gereageerd. Iro merkte op dat een band inderdaad met tijd groeide en vertelde toen wat de situatie met zijn dieren was. Rosa zei: 'Wat jammer! Soms duurt het inderdaad erg lang voordat beesten elkaar accepteren. Misschien is het wel een beetje dat reaper uw andere beest ziet als een klein irritant beest? of vice versa?'. Vervolgens ging Iro verder met de rondleiden. Hij liet het grasveld zien en Aurora zei: 'Dit is een mooi gebied om Light dash te laten oefenen. Bedankt.'. Aurora was inmiddels wel benieuwd gewoorden wat voor onderzoek Iro nou precies deed voor dark magic, ze had het gevoel dat het om meer ging dan nieuwe spreuken bedenken en oude verbeteren. Ze wist dat Iro veel dingen niet zou laten doorschijnen. Zelf had ze nog niet heel veel verteld, en dat bleef een mooi iets. Dan kon ze nog verrassend zijn als ze wou. Vervolgens gingen Aurora haar gedachten naar alle plaatsen waar ze haar nieuwe gems kon testen. Niet veel later waren ze weer bij een nieuw gedeelte van de rondleiding en moest ze haar aandacht weer in het hier en nu vestigen.

Wat hij deed met alle spreuken? Zij schreef ze uit tot boeken die ze dan ut gaf, hoe wel Iro het ook op schreef zetten hij ze later in de kast in zijn verrekken. 'Ik heb ze in mijn kast staan en gebruik ze daarna voor mijn lessen. ' zei Iro een hoorde wat ze zei. Hoewel hij niet met haar lessen ging bemoeien tenzij het om de fusie lessen zou gaan sloeg hij de benaming van haar spreuk wel op. Ze liepen verder en Iro luisterde naar wat Rosa zei. 'Ach ik had Lilly eerder. Een Reaper later. Ze dacht dat hij me aan wilde vallen en bestooke hem met naalden. Het was best grappig geweest, maar het zal vast niet goed komen daar ga ik tenminste van uit. ' zei hij een streek even zachtjes langs wat bladeren van een struik waar ze langs op liepen. De bomen en planten rond de runes van het oude kasteel gaven altijd zijn aanrakingen door wanneer hij Lilly wilde zien. Niet lang daarna volgde het geritsel van bladeren en kwam een cacusachtig wezentje tussen de struiken uit gehobbeld. Lilly had enkel even oog voor Iro, ze wordt dat hij altijd lekkers voor haar bij had. Ze groeide tot de grote van een gemiddeld zeven jarig kind en sprong Iro in zijn armen. 'Lilly! Kalm aan kleine druif.' riep hij licht geschrokken. Niet voor haar stekels, die trok ze zo dat hij er geen last van zou hebben. Maar eerder door haar vrolijke actie. Lilly trok het zich niet aan een brabbelde vrolijk in haar eigen taaltje wat met oud Grens was. In al de jaren dat Iro haar kende had hij de Grenze taal wel geprobeerd te leren, maar zo vlot als zij nu sprak verstond hij er geen woord van. Ongeduldig zocht ze naar de zaak waar Iro normaal de zoete korrels bewaarde en vond deze al snel. Vrolijk knabbelend zat ze daar in zijn armen. 'ondeugt, Aurora dit is Lilly. Normaal is ze rustiger, maar kennelijk heeft ze een goede bui vandaag. 'stelde hij zijn planten wezentje voor. Lilly keek vragend op een zag de vrouw naast Iro. Heel even lek ze jaloers, maar ging daarna weer verder met haar lekkers.

Aurora keek naar Iro toen hij aan Rosa vertelde dat hij een ander wezen met de naam Lilly al eerder had met daaraan een anekdote over de ontmoeting tussen de twee beesten. Aurora lachte en zei toen 'Lilly klinkt als een erg schattig beestje'. Vervolgens kwam het beestje niet veel later uit de struiken. Ze zag er erg lief uit. Voor dat Iro echt iets kon doen sprong het beestje al in zijn armen. 'Awww wat schattig' zeiden Aurora en Rosa in koor. Aurora keek naar Iro en merkte aan hem dat hij erg gehecht was aan het beestje. Het beestje had geen aandacht voor haar omgeving, alleen voor Iro. Rosa vloog naar het beestje toen dit begon te brabbelen. Rosa stelde zich in het zelfde taaltje voor en ging toen weer op Aurora haar schouder zitten. Iro stelde Lilly even formeel vooren zei dat ze normaal rustiger was. Aurora zei 'Waarschijnlijk is ze gewoon erg blij haar baasje weer eens te zien.'. Aurora glimlachte naar het wezentje. Iro had dus kennelijk toch een zachte kant, goed om te weten. Aurora kietelde Rosa even en stopte even om te wachten tot Iro verder zou gaan.

// sorry slechte post >.< vond het even lastig om der op in te spelen.

Schattig? Hm, in vele opzichten wel, maar Lilly kon ook erg gevaarlijk zijn tijdens gevechten. Ze sprong vrolijk in zijn armen en dat terwijl hij laatst nog bij haar was geweest met Theneras. Iro kon het niet aanhoren hoe Aurora en Rosa dat schattige toontje ten gehoren bracht en schudden de rillingen die het bij hem veroorzaakte snel van zich af. Rosa kwam al snel naar Lilly toe en ze begonnen in een rap tempo met elkaar te spreken. Hij probeerde de eerste zinnen nog te begrijpen, maar haakte al snel af en keek richting Aurora toen ze begon te spreken. 'Hm, denk je?' vroeg hij half sarcastisch, maar hij kon een kleine glimlach niet verbergen. 'Ze is vooral dol op de korrels die ik zelf in mijn keuken maak, De zoete kauw.' vervolgde Iro al snel en plukte een van de honing zoete korrels vermengt met stevia en zoete bloem bladeren omhoog. Het waren net langwerpige snoepjes met de structuur van een koekje. Lily was klaar met de korrels die ze gepikt had op en dook met haar cactus vuistje weer in zijn snoep zak en begon weer vrolijk verder te eten. Blij was Lilly zeker. Ze reageerde altijd vrolijk als ze bij hem mocht komen. 'Ze is altijd blij, maar ze lijkt op het moment wel uber vrolijk.' moest Iro toe geven en voelde Lilly zwaarder worden op zijn arm, maar hees haar iets op en liep daarna rustig verder. 'De ruïnes hier zijn het oude gedeelte van de school. Er zijn nog vele onbekende plekken die ik nog niet gevonden heb, maar een van hen die ik gevonden heb, wil ik graag geheim houden, daar wonen Lilly en haar soort genootjes. Ze zijn wel vriendelijk dat zie je wel, maar voor de studenten die, die vriendelijkheid misbruiken kunnen laat ik hun verblijf plaatst geheim. Mocht je er ooit komen hoop ik dat je er geen leerlingen mee naar toe neemt. De wanden daar zijn te broos om er magie uit te oefenen, snap je?' vertelde hij en Lilly kroop op zijn schouders. Reaper zag dat en kraste verontwaardigt, maar bleef op afstand. Hij wilde er niet nog eens vol met stekels zitten. Lilly keek hem even aan en stak haar groene tongetje naar de vogel uit.

Aurora keek naar Lilly en Iro terwijl ze langzaam verder liepen. Iro vertelde dat de ruïnes overblijfselen waren van een oud gedeelte van de school. Aurora moest maar eens in de ruïnes gaan duiken. Toen zij Iro dat hier de soort van Lilly ook hun thuis had, en zijn reden om dit geheim te houden. 'Maar natuurlijk hou ik dat geheim Iro, over leerlingen maak ik geen beloftes, mogelijk heb ik wel een leerling die hier heel graag gewoon leuk met de beestjes om gaat op een totaal onschadelijke manier. Daar zou ik een uitzondering voor maken dat begrijp je vast wel. Maar ik zal geen grote borden gaan hangen over deze locatie.'. Aurora voelde even het magische potentie in de omgeving en kon daardoor de verblijfplaats van de beestjes voelen. Inderdaad niet erg stevig meer, daar moest misschien eens een aard magiër naar kijken. Die kon het vast steviger maken. Aurora voelde een straal zonlicht vol op haar gezicht wat haar huid verwarmde, en kon niet anders dan vrolijk worden. De zon laadde haar op en liet haar ogen fel wit opgloeien. Dit effect was lastig te onderdrukken aangezien ze redelijk uitgeput raakte van de energie die nodig was om haar natuurlijke reacties te onderdrukken. Vervolgens keek ze onschuldig met haar oplichtende ogen naar Iro.

De woorden van Aurora lieten hem even verbaasd naar haar kijken. Grote borden ophangen? Dat had ze vast even verkeerd begrepen. 'Dat snap ik maar ze laten zich zelden zien, enkel als ze een aanwezigheid voelen die goed voor hun gevoel is. Lilly heb ik via een oude school vriend leren kennen. Maar hun verblijf is goed genoeg verstopt. Als ik er kom probeer ik het wel te stutten met wat ranken, maar dan helpt niet echt veel tegen het broze gesteente.' moest hij nog even kwijt, maar erg veel info over waar de verblijf plaatst van de wezentjes waren bleef uit. Lilly legde zich tegen zijn hoofd aan en kromp iets zodat ze niet voor zijn gezicht zou hangen. De ruïnes waren prachtig en het was best een groot stuk terrein dus ze liepen hier nog wel even. 'Ik heb wel eens naar de voorraad kast gezocht en geprobeerd wat er uit te halen, maar dat was me niet zo goed bekomen. Er stond kennelijk ook nog een flesje met explosieve vloeistof die ik toen per ongelijk om stoten en de voorraad kast met inhoud opblies.' zei hij, maar waarom dat ineens uit zijn mond kwam was hem ook een raadsel. Misschien dat het gewoon toeval was? Zijn oog vind een donkere rode glimp op van een kleine schittering. 'Hm... zou het?' hij liep er heen en Lilly gleed van zijn schouders af en was Iro voor en dook de struiken in haar hij het had zien glinsteren. Ze kwam weer terug en hield een donker rode gem in haar knuistjes. 'Bedankt Lilly.' zei Iro en hij pakte het steentje aan en gaf haar een handje vol korrels die ze vrolijk op begon te eten terwijl hij het steentje bekeek en het niet kon laten te glimlachen. Nou hij had alvast 1 rode gem voor zijn volgende les.

Aurora keek naar Iro die even zichtbaar verbaasd was. Aurora schudde haar hoofd, had hij haar niet begrepen of had zij hem niet begrepen? De waarheid zou in het midden blijven. Iro vertelde nog wat over de omgeving en over de diersoort. 'Kan er niet eens een aardmagiër kijken naar deze plek? Die zou het vast wat kunnen verstevigen.' zei Aurora. Vervolgens keek ze weer naar de ruïnes, ze waren prachtig. Iro zei ineens dat hij wel eens naar een voorraad kast had gezocht om er wat uit te halen maar dat hij per ongeluk een explosief omstootte waardoor hij de kast opblies. Aurora vind dit amuserend, kennlijk was Iro dus toch niet altijd handig. In eens zag ze dat Iro en Lilly iets in de struiken zagen. Iro liep erop af en toen hij er stond sprong lilly snel uit zijn armen de bosjes in. een paar tellen later kwam ze terug met een donker rode gem. Interessant, dacht Aurora. Toen Iro het steentje had terug gepakt schoot Aurora er een dun licht straaltje in om te analyseren wat voor gem het was. Dit zorgde ervoor de de gem straalde. De licht straal was analyserend geweest en had verder geen effect op de steen. het zorgde alleen voor een mooi licht spektakel. Aurora glimlachte, het was een gem die ze al vaker gezien had. Dit type gems kwam in alle kleuren en Aurora haar favoriete was diep paars.

Aurora vroeg of er niet eens een aarde magiër maar zou moeten kijken. Heel even voelde hij zich dom, maar schudden dat gevoel ook meteen weer weg. Meno had hem nog zo op het hart gedrukt de plek van Lilly's verblijf en dat van haar soort genoten niet aan jan en aller man te gaan verklappen. Maar een zucht kwan over zijn lippen. Het was wel nodig. 'Misschien dat Luna er maar eens naar moet kijken.' zei hij licht hoofd schuddend. Liever deed Iro het niet, maar om hun verblijf plaats te kunnen garanderen moest hij wel. Toen zowel Iro als Lilly iets zagen glinsteren en er maar toe gelopen waren, ging het om een Shadraanse gesteente. Ze kwamen in alle blauwe, paarse en rood tinten voor. De rode werden het vaakste gebruik voor magische doel einde, maar Iro liet bijna het steentje vallen door dat het plotseling licht begon te geven. Al snel wist hij dat Aurora het had laten stralen. Hij wist niet wast ze deed, maar kon zijn boze reactie op tijd verbergen. 'Waarschuw me de volgende keer eerst voor je weer zo'n actie uit haalt?!' reageerde Iro even vinnig. Het steentje zag er gelukkig nog goed uit na de explosie die het vragen had. Het bevestigen zou zonde zijn, plus dat dit de enigste die hij nu in zijn bezit had.

Iro gaf aan dat er inderdaad misschien eens iemand naar de ruïnes moest kijken. Aurora knikte begrijpend. Op haar actie om de steen de identificeren leek Iro te schrikken. "Sorry, zal ik doen." zei Aurora. Waarna ze even na dacht, zou het kunnen dat Iro de verschillende licht spreuken niet uit elkaar kon houden of kon detecteren? "Hmm zeg Iro, door je reactie vraag ik me af of je light spreuken niet uit elkaar kan houden of detecteren en/of identificeren. Mocht dat het geval zijn, dan kan ik je daar misschien wel mee helpen als je daar in geïnteresseerd bent." zei Aurora. Ze ontspande even en keek toen naar haar armband die dezelfde gems erin had zitten.

Aurora verontschuldigde zich, maar hij was niet echt onder de indruk en trok zijn wenkbrauw even op. Ze moest eens wat voorzichtiger zijn. Soms kon zomaar een actie doen gevaarlijk worden. Dat had hij zelf wel mee gemaakt. Haar vraag of Iro moeite had met Licht spreuken niet uit elkaar kon houden liet zijn gezicht verstenen. 'Dat heb ik niet gezegt, je moet alleen voorzichtig zijn. dit steentje had ik met de rest uit de voorraad kast willen halen. Ik mag blij zijn dat we deze gevonden hebben.' zei hij kil en begon weer met verder te lopen.

Aurora hoorde wat Iro zei en besloot dat ze het maar moest laten vallen. Ze volgde Iro naar de volgende locatie en zag toen nog een rode schimmering, rustig liep ze er naar toe en pakte ze het op. Het leek een ander soort steentje dan die van net, maar het was zeker een gem. "Hey Iro, kijk hier eens even naar, is dit ook een van de steentjes die je moest hebben?" vroeg Aurora. Waarna ze zijn kant op liep en hem het steentje aan gaf.

Zijn typische Shadraanse houding was weer terug na wat eigenlijk een voorstel van Aurora was geweest. Het had hem beledigt, maar hoe wel hij het haar niet toe geven zou herkende hij inderdaad het verschil niet van de type speuken die Aurora handteerd had niet. Hoe kon dat ook? Iro was niet getrouwd met licht magie. Lilly naam nog even afscheid en verdween tussen de struiken. Hij keek om toen Aurora hem riep een wachten even tot ze dichterbij kwam. Hm, zouden hier in de buurt meer van deze stenen kunnen liggen? Iro naam hem aan een keek er even. 'Bedankt, er midden er nog een aantal. Maar het zijn er toch al twee.' bedankte hij haar en straal het steentje bij het andere steentje. De ruïnes zouden weer hun rust terug krijgen, nu ze richting het verlaten landhuis op liepen.

Iro bedankte Aurora waarna ze reageerde met: Geen dank, is toch niet meer dan normaal?. Aurora liep weer rustig met Iro verder, ze had door dat haar opmerking misschien wat had gestoken, maar ze bedoelde het juist erg goed, en ze ging ervan uit dat Iro dat ook door zou hebben. Stiekem hoopte ze dat hij ooit eens op haar voorstel in ging, dan kon ze iets terug doen voor de rondleiding. Aurora had geleerd dat het verstandig was om andere spreuken te kunnen herkennen zodat je wist wanneer iets gevaarlijk kon zijn of wanneer iets onschuldig of een afleiding was. Rustig liep ze verder met Iro. Ze was inmiddels erg moe van de nieuwe indrukken en nam een slokje van een elixer wat ze thuis gemaakt had om energie te geven. Snel daarna was ze weer goed wakker, en kon ze weer wat energieker lopen en nadenken.

Hm, ze had het edel steentje ook kunnen houden, maar ze gaf het hem. Ergens was hij haar ook wel dankbaar, maar met dan wat hij net gezegt had ging hij niet ut de doeken doen. Iro merkte dat ze moe begon te worden, maar na het drinken van een drankje dat ze bij zich had een zee leek weer zo fit als een hoentje. Iro zei er niets over, want hij had zelf zijn koekjes die de magische energie van zijn gebruiker weer aan vulde. Toen ze in de buurt van het landhuis kwamen voelde hij de aanwezigheid van de schaduw wezens die hij voor een tijdje terug ook samen met Theneras had gevochten. En luide kreet klonk vandaag het huis en Iro herkende de waarschuwende toon. 'Dit is het spookhuis. De reden waarom ik er zo ver van af blijf staan is dat hier een stel agressieve schaduw wezen zitten. Ik probeer na deze ontdekking ook zo veel mogelijke leerlingen er vandaan te houden, maar ja sommige zijn toch eigenwijs.' zei Iro een Reaper landen weer op zijn schouder. Hun blik bleef op het huis gericht, hopelijk morgen ze op afstand. Niet dat Iro bang was, want angst leek niet in zijn woorden boek te staan.

Aurora liep verder met Iro waarna ze aankwamen bij een iets wat vervallen villa, Ze merkte dat de energie in de lucht omsloeg naar iets onaangenaams, even gaf het een koude rilling over haar rug. 'Dit is het spookhuis. De reden waarom ik er zo ver van af blijf staan is dat hier een stel agressieve schaduw wezen zitten. Ik probeer na deze ontdekking ook zo veel mogelijke leerlingen er vandaan te houden, maar ja sommige zijn toch eigenwijs.' had Iro uitgelegd. Aurora had wel eens van schaduw wezens gehoord maar kende het concept nog niet echt goed. "Hmm kan ik me voorstellen, zelf ben ik niet echt bekend met schaduw wezens, ken je misschien een boekwerk wat ik kan lezen om up to speed te raken?" vroeg Aurora zonder echt emotie door te laten schijnen. De invloed van de omgevingsenergie was groot op haar humeur, en ze voelde zich voornamelijk kil nu. Aurora zag wat donkere schimmen rond en in het huis bewegen en keek er enigszins verveeld naar.

Hij voelde dat de schaduw wezen onrustiger werden een keek Aurora even aan vanuit zijn ooghoek. Iro knikte even voor hij zich weer omdraaide een deels hetzelfde pad terug liep. 'Ik kan je het boek wezen de schaduwen aan bevelen. Maar een Soul beast is eigenlijk een schaduw wezen.' zei hij een sloeg een ander pad in. Veel last van de invloed die de schaduw wezen op andere hadden, had hij een vast ook de meeste duistere magiërs er ook minder last van??? De groene bladeren verkleurde al aardig snel donkerder tot bijna zwart. Het duistere bos liet zich snel merken door bijna al het zonlicht buiten te sluiten.

PROFILE MAGICIAN

» Eerste Les:. Kennismaking
» Vroege ochtend, vlak voor de eerste lessen.
» eerste les...of toch niet...[open]
» Ochtendroutine [OPEN VOOR IEDEREEN! :)]
» My dress! [Open voor iedereen]

Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen