Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Aurora was pas net op Starshine Academy aangekomen, en had even op de plattegrond gekeken hoe ze het beste naar de docenten kamer kon komen. Ze veranderde in haar light tiger vorm en liep rustig naar de docenten kamer. Daar aangekomen veranderde ze terug en liep ze zelfverzekerd de docenten kamer in. Ze zag dat er een aantal docenten zaten en zei toen: 'Hallo allemaal, ik ben Aurora Hikari, de nieuwe docent light magic. Prettig om kennis met jullie te maken.'. Vervolgens ging ze bij een vrije plaats aan het raam zitten. Ze babbelde wat aan met een paar van de docenten. Nadat deze docenten naar hun lessen moesten keek ze uit het raam en zonk ze een beetje weg in haar gedachten.

Wat een dag?! Nog pas begonnen, maar hij had al gegeten en gedronken voor vandaag! Expres was Iro vanochtend eerder begonnen en dat was de leerling in het bijzonder niet zo goed bevallen. Maar hoewel die snot neus te laat was gekomen en bijna zijn les had verziekt was het ook nog eens de zon die hem vreselijk irriteerde. De hitte in het Dark magic lokaal was om niet uit te houden!!! Met rustige nee trage pas liep Iro in zijn normaal zo zwarte out fit er nu meer lichter bij. Hoewel hij wel een zwarte broek en schoenen aanhad, droeg hij nu ook een van zijn strakke witte shirts zonder mouwen. Zijn gewaad had hij expres vandaag niet aangetrokken. Die was ook zwart als de nacht en zou enkel hitte aantrekken. Zijn vuur rode lokken danste niet meer zoals gewoonlijk op verdraagbare temperaturen. Ze lagen of hingen meer langs zijn gezicht van het zweet dat ook redelijk daar aan het parelen was. De deur van de docenten kamer stond open. Begrijpelijk met die hitte die zich eigen had gemaakt in het kasteel... Even stopte Iro in zijn pas. Daar voelde hij een sterke aanwezigheid van een magie soort die hij net zo verachten als de zon zelve en dan was de energie bron ook nog vrouwelijk! Fijn, zolang ze hem maar met rust liet dan een dood simpele hoi of goede dag dan ging het wel? Iro was gewoon even in een rot humeur, maar dat zou ze vast wel merken zodra hij binnen kwam. De Dark magic docent liep weer verder en deed zijn best er niet zo futloos uit te zien als dat hij zich voelde. Hij bromde een goede dag voor Iro zich naar de koelkast bewoog om er een flesje lekker koud water uit te halen en die te openen om er een paar slokken van te nemen. Echt veel interesseren in haar toonde Iro niet. Voor hem was ze een vrouw uit vele en vreselijk irritant, nu al voor hij echt kennis met de nieuwe docente had gemaakt.

(Sorry vond het wel grappig aangezien Iro niet echt van licht, hitte en vrouwen houd. ) lol!

Aurora hoorde iemand binnen komen wat resulteerde in haar complete waakzaamheid. Ze keek even rond en zag daar een man binnen lopen, ze voelde dat hij een sterke magician was en toen ze zijn gemoedstoestand las uit zijn Aura zag ze dat hij erg geïrriteerd en futloos was. Begrijpelijk met die hitte dacht Aurora, misschien word die irritatie minder als hij in het bereik van mijn Aura komt. Aurora vergrote haar Aura een beetje zodat de het de hele docentenkamer raakte, dit was natuurlijk een oud kunstje wat ze van een monk op Erd had geleerd. Aurora keek naar de man en vroeg: 'Goede dag heer. Ik ben de nieuwe docent Light Magic, Aurora Hikari, en wie bent u als ik vragen mag?'. Aurora keek even uit het raam en toen schoot haar een oude novaanse spreuk naar binnen die er voor zorgt dat je de hitte van de zon tijdelijk uit een ruimte kon verdrijven door de lichtenergie terug naar de zon te sturen. Ze besloot dit even snel te doen voordat de andere docent antwoord kon geven was ze al klaar met de spreuk. Ze keek de docent opnieuw aan en voelde dat de temperatuur langzaam maar zeker om laag ging. Ze had de spreuk genoeg kracht gegeven om de temperatuur naar zo een 22 graden te laten dalen. Natuurlijk zou het veel makkelijker geweest zijn om een vuur of water magician in de buurt te hebben, maar die luxe had ze even niet. Ze glimlachte even toen ze merkte dat ze niet echt zenuwachtig meer was op deze nieuwe locatie, nog altijd in afwachting van de andere docent zijn reactie.

(tss Cool

Aurora is meer dan een vrouw of lichtmagiër, dus kan Iro de rest aan der gaan waarderen Cool

, ze is niet zo een stereotype novaan die niet met Shadranen om kan gaan Wink

)

Jammer genoeg stelde ze zichzelf ook gelijk voor, niet dat het niet gebruikelijk was, maar het werd hem eventjes te veel. Reaper had zich na de les even verontschuldigt, maar zou binnen kort zich weer bij zijn meester voegen. Dat ze een docente was dat had Iro al door gehad. 'Ander personeel dan de docenten komen hier gewoonlijk ook niet, Voor een poets meid had ik je niet aangezien mocht je daar bang voor zijn geweest? Mijn naam is Iro Tower. Docent Dark magic.'' zei Iro en hij nam nog een slok water. Wat ze ook gedaan had voor hij reageren kon wist Iro niet precies, maar het voelde hier wel aangenamer, maar ook te gelijk ergerde hij zich er lichtjes aan. Reaper schoot als een snelle flits uit de dichtbij zijnde schaduw die achter de kasten zaten aangezien er veel zonlicht naar binnen scheen en landen op zijn meesters schouder. Het bekende gevoel dat zich aan het op stapelen was werd door een magische bijna onwaarneembare manier bij Iro onttrokken. Hij was er aan gewent en het sterkte zijn band met het schaduw wezen elke keer weer. Iro vertrouwde erop dat Reaper zich enkel tot de negatieve energie die hem steeds teisterde weg nam. Zo kwam Iro weer in balans en dat was beter dan hier andere aan te vallen zodra het hem te veel werd. 'Zo te zien bent u al aardig aanwezig.' hiermee doelde Iro op het zakken van de temperatuur en het andere gevoel wat hij maar niet van los leek te komen. Het water begon al behoorlijk warmer te worden aangezien het niet langer koel gehouden werd in de koelkast waar het gestaan had. Zijn manier van spreken was afstandelijk en kil, ondanks de hitte die heerste. Maar Iro kon zich niet echt eraan storen, andere mensen buiten de Shadranen stoorde zich er vaak wel aan.

(Hahaha, jammer genoeg is hij wel zo. Tenzij ze zijn vertrouwen of zijn interesse kan winnen?)

'Zo te zien bent u al aardig aanwezig.' merkte Iro op. Aurora knikte en zei toen: 'Alleen Razianen zullen in deze hitte lekker in hun vel zitten.'. Ze vond het inmiddels een aangename temperatuur en zat wat lekkerder in haar vel. Ze had zoveel vragen willen stellen maar wist dat het in de Shadraanse cultuur niet echt gepast is om los te branden met vragen dus ze hield zich in. Het was erg licht binnen, hmm misschien kon ze de Shadraan wat minder geirriteerd maken door wat licht buiten te sluiten. ze fluisterde een spreuk, waarna de hoeveelheid licht veel neutraler was. Zelf zat ze nog wel in het zonnetje, maar Iro zou nu tenminste geen hoofdpijn krijgen. Iro was de naam van deze man hé, het paste wel bij hem, al wist ze niet waarom. Zijn soulbeast zag er respectable uit, 'oh ja!' dacht ze, ik heb nog wat shadraanse dark snacks voor beesten. Ze tapte even in de aura van de zwarte kraai en voelde dat hij de snacks ook wel lustte. Ze keek snel in haar tas en pakte er eentje uit. 'Zou ik uw soulbeast een shadraanse dark snack mogen geven?' vroeg Aurora beleefd. Ze zag de kraai enigszins verbaast kijken en wachtte toen Iro zijn antwoord af. Door Aurora haar humeur begon haar rustgevende en opvrolijkende aura sterker te worden. 'Goh zou ik u wat vragen mogen stellen over het werk hier en over u zelf?' vroeg Aurora op haar beleefdste en meest afstandelijke toon.

Ook al zou hij het niet toe geven, maar hij kon Aurora alleen maar gelijk geven bij de woorden omtrent de hitte. Ondanks dat Iro niet snel toe gaf knikte hij bijna onzichtbaar. Het was nu minder plakkend, maar toch bleven zijn haren redelijk op zijn hoofd huid kleven. Een hand die daar een einde aan probeerde te maken zou het toch al warrige uiterlijk van zijn rode haar enkel nog erger maken, maar Iro deed het toch. Hij had later wel nog een les te geven, maar dan zou hij zijn haar wel weer in een minder ruig model vormen. Het was beter dan steeds proberen stiekem te krabben met 1 vinger. Dat had hij wel allang geleerd gehad hoe dat moest. Dus reikte Iro met een hand naar zijn vuur rode haar en maakte een kleine beweging tussen zijn nat bezweten haar en veegde het later af aan een doek die hij uit zijn broekzak viste en het later weer terug stak. Het was zowel een verrassing voor hem als voor zijn Soul beast toen Aurora beleefd vroeg of ze een Shadraanse dieren snack aan Reaper geven mocht? Ze keken elkaar even aan, voor Iro moest grinnikend. 'Je kunt het proberen, ik denk alleen niet dat Reaper het van een vreemde aanneemt. De meeste Soul Beasts zijn nogal een persoons-gebonden. Maar misschien wil hij het wel aannemen?' Goed zij was beleefd geweest dan kon hij natuurlijk niet achterblijven ondanks dat ze een vrouw en Light magican was. Reaper echter keek zijn meester even stom verbaasd aan, maar schudden toen zijn veren even . Hij zat niet op een gemakkelijk maaltje te wachten. De reusachtige vogel schudden zijn kop even uit protest. Iro zijn toon bleef kil en afstandelijk, maar het klonk nu milder dan eerst. Hoewel hij liever niet in de buurt van een licht magiër was kwam hij toch van zijn plek weg bij de koelkast en ging wel een beetje uit haar buurt en het verst van het raam aan de tafel bij Aurora zitten. Het was een kleine verandering, maar Reaper kraste in zijn dierlijke taal dat hij het niet zag zitten. Iets wat Iro niet alleen in hun mentale continentie goed kon verstaan. Haar vraag of ze iets over het werk mocht vragen en of ze hem ook iets mocht vragen viel en Iro was soms niet echt spraakzaam, maar het ze viel best mee en knikte rustig nu beter zichtbaar waarna hij weer een slok van zijn flesje water nam.

'Je kunt het proberen, ik denk alleen niet dat Reaper het van een vreemde aanneemt. ... Maar misschien wil hij het wel aannemen'. 'Ahh Reaper, zo heet zijn soulbeast dus' dacht Aurora.

Aurora glimlachte vriendelijk ontspande en versterkte haar aura zodat deze uitstraalde dat ze te vertrouwen was. Vervolgens opende ze haar pocket dimensie en haalde hier een shadraanse snack uit die ongeveer even groot was als 2 vingers. Ze merkte aan Reaper dat hij niet helemaal op zijn gemak was bij het idee van een snack krijgen, precies zoals Iro had gezegt. 'Rustig aan dan maar.' dacht ze, vervolgens gebruikte ze telekinese om de snack in de buurt van de kraai op tafel te leggen. Mocht hij dan willen kon hij de snack pakken. Aurora keek naar Reaper en zei toen: 'Pak hem maar wanneer je je daar comfortabel bij voelt, en denk eraan het is geen makkelijk maaltje, het is gewoon even iets lekkers.'. Toen Iro knikte op de vraag of ze hem wat dingen mocht vragen begon ze: 'Bedankt Heer Tower, dan val ik ook meteen met de deur in huis, wat is uw motivatie om les te geven hier op Starshine Academy en wat vind u leuk en/of vervelend aan het werk? Oh en trouwens voor ik het vergeet te vragen, kan ik u misschien blij maken met een stuk blackberry-gebak?'. Aurora had tenslotte taart meegenomen om te vieren dat ze was aangenomen. Aurora deed erg haar best om haar enthousiasme niet te laten door schijnen echter lukte dit maar voor 90%, als de Shadraan die tegenover haar zat een 'stereotype' shadraan was zou hij zich hier of aan kunnen gaan ergeren, of het zou hem lukken om te zien dat Aurora haar best deed om rustig te zijn, en zou dit stilletjes waarderen.

Als Reaper als een kat had kunnen blazen dan had hij dat wel gedaan na de woorden van Aurora, maar in plaatst daarvan mopperde de reusachtige raaf en keerde haar demonstratief zijn rug toe. Hij ving liever zelf wat, dat was leuker dan het te krijgen. Tenzij het van zijn meester af kwam en dat gebeurde enkel wanneer Iro in een goede bui was. 'Neem het hem niet kwalijk. Zo zullen vast de meeste Soul Beast reageren. Ze vangen liever zelf iets dan dat ze het op een gemakkelijke manier kunnen krijgen.' grinnikte Iro, hij kende zijn slaafje door en door. Niet dat ze soms een ruzie hadden of zo. Dat kwam wel vaker voor. Maar nu zaten beide op 1 lijn. Toen Aurora hem vragen begon te stellen luisterde hij rustig en dacht eerst goed na voor hij antwoorden. 'Mijn motivatie om hier les te geven is simpel en vast hetzelfde als wat de meeste docenten naar Star Shine toe heeft gebracht. Ik wil de jeugd die hun magische krachten ontdekken de weg wijzen en dat ze hun magie kunnen controleren. Er is niets gevaarlijker dan een magiër die zijn eigen magie niet in de hand kan houden nog weet hoe veel energie ze erin moeten stoppen voor het gewenste effect.' begon hij met haar eerste vraag. 'Het is leuk om de studenten te zien groeien al is het minder prettig dat sommige er de kantjes van af lopen, maar dat zal u snel merken als u les gaat geven.' was zijn tweede antwoord. De vraag of hij een stuk van haar Blackberry gebak wilde proberen liet hem even stil vallen. Bessen waren niet echt zijn favoriete vruchten soort op die ene na die Iro gebruikte in zijn magische energie oplaad koekjes. Reaper begon te grinniken op zijn beurt. Hij kende zijn meesters eet gewoonte. Druiven prima, maar de meeste bessen droegen zelfs in hun gerechten nog zaden en die bleven soms zo vervelend tussen je tanden zitten. Haar enthousiasme was niet te missen al deed ze haar best. 'Gebak sla ik niet snel af, al ben ik allergisch voor zwarte bessen.' zo probeerde hij zich er onderuit te praten. Iro had echt geen zin om lang nog zaadjes tussen zijn tanden uit te staan wurmen. Al hoopte hij dat zijn gebruikelijke onleesbare masker ook voor haar niet te door dringen was. Soms wilde het wel eens dat het bij sommige light Magicians dat ze hem door zagen...

'Neem het hem niet kwalijk. Zo zullen vast de meeste Soul Beast reageren. Ze vangen liever zelf iets dan dat ze het op een gemakkelijke manier kunnen krijgen.' zei Iro, waarop Aurora grijnsde, een spreuk zei, en vervolgens zag hoe de snack veranderde in een libelle-achtig beest, overduidelijk nog altijd de snack. Vervolgens schoot de libelle weg en zei Aurora: "Zeg Reaper, ik geloof niet dat je die snack nog te pakken krijgt, ben je vast te traag voor.". Vervolgens knipoogde ze naar Iro die probeerde om geen glimlach te krijgen. Vervolgens beantwoorde Iro Aurora haar vragen. Aurora luisterde aandachtig naar de antwoorden van de docent. Toen Iro zei dat er leerlingen waren die de kantjes ervan af liepen keek ze hem even aan en vroeg ze: "hoe gaat u daar mee om? Zijn daar standaarden voor binnen de school?". Vervolgens zei Iro dat hij allergisch was voor zwarte bessen. Aurora keek heel even naar beneden. Ze hoopte dat andere mensen wel een stuk zouden pakken, anders had ze in de ochtend al die moeite om de druiven te ontpitten gedaan voor niks. Gelukkig was ze niet voor een gat te vangen en had ze twee verschillende gebak soorten gemaakt. 'Ah dat is vervelend, ik heb ook nog starfruit cheesecake, misschien wilt u die dan een stukje?' vroeg Aurora waarna ze vriendelijk glimlachte. Aurora zag een shift in de Aura van Iro, die leek milder, alsof hij wel iets wilde maar het niet wou toegeven. Shadranen hadden het probleem vaker dat ze vanuit de opvoeding erg strict waren en in sommige situaties zorgde dit dan ook voor ongemakkelijke gesprekken, gelukkig had Aurora geleerd van haar Shadraanse mentor hoe ze hier mee om kon gaan en hoe ze zo een sterk afgesloten Aura kon lezen. Ze keek even bekommerend naar Iro, en keek toen naar Reaper, ze wist niet of die nu geïnteresseerd naar de vliegende snack zat te kijken, of geirriteerd. "Is die te snel voor je, Reaper?" vroeg ze waarna ze even poeslief naar de vogel keek.

Aurora's poging om Reaper toch aan de snack te krijgen was toch een dappere poging. De grote raaf keek er even naar en draaide zich toch maar weer om, al hield hij het wezentje slechts even in de gaten, maar mopperde op de woorden van de vrouw. Ze moest eens weten?! Toen ze zich weer op haar vragen aan Iro concentreerde keek hij van de Libelle naar Aurora. 'Dat ligt voor zo ver ik heb meegemaakt aan de docenten zelf. Er staat geen standaard regel vast op lanterfantende leerlingen. Als ze hun werk niet goed doen krijgen ze bij mij een onvoldoende.' zei Iro en hij vond dat hij haar een beetje verkeerd ingeschat had, maar Iro zou het nooit gaan bekennen. Ze leek teleur te zijn gesteld nadat Iro haar had verteld dat hij een zwarte bessen mocht. Onzin natuurlijk, maar ze bleek een kokkin te zijn en had nog een taart meegenomen. Ster fruit? Dat kende Iro niet. Hij wilde wel eens wat meer weten over dat ster fruit. Cheesecake ken ik wel, maar Ster fruit? Wat is dat voor vrucht?' vroeg Iro nog voor ze Reaper weer uitdaagde. Het schaduw wezen pikte het niet langer en zetten zich hard af op zijn meesters schouder en dook achter dat Libelle beest aan. 'Volgens mij ga je die laatste woorden straks inslikken?' zei Iro met een licht van pijn vertrokken gezicht. Reaper's klauwen waren scherp genoeg om door kleding heen te gaan, maar op gewone huid had het wezen helemaal geen moeite om door de huid heen te prikken. Kleine bloed stroompjes waren te zien, maar Iro deed er niets aan. hij raakte wel vaker gewond.

'Dat ligt voor zo ver ik heb meegemaakt aan de docenten zelf. Er staat geen standaard regel vast op lanterfantende leerlingen. Als ze hun werk niet goed doen krijgen ze bij mij een onvoldoende.' hoorde Aurora Iro zeggen. 'Alleen een onvoldoende?' vroeg Aurora zich af, nee bij haar zouden ze er niet zo makkelijk vanaf komen, als leerlingen bij haar de kantjes er vanaf zouden lopen zouden ze 's avonds mee mogen naar het donkere woud, ze had er al van gehoord en over gelezen, ze zou nog een keer gaan kijken waar ze het beste lessen kon geven. Misschien wist Iro hier wel wat leuke plekken, ze zou het hem nog wel eens vragen, maar nu niet. Ze keek even naar Reaper die ondertussen de libelle een beetje in de gaten aan het houden was. Op de vraag of Iro een stukje starfruit cheesecake zou willen kreeg ze de vraag wat sterfruit is. 'Starfruit is een citrus vrucht, het smaakt als een fris zoete citroen. Ik heb wat amandelen verpulvert en er over heen gestrooid.' had Aurora gezegd, waarna ze haar pocket dimensie opende boven de tafel om Iro had stuk gebak te laten zien. Dan had die ook een visueel beeld. Ze wachtte even af of Iro een stuk wou. Ondertussen daagde ze Reaper nog een keer uit, waarna die op een noodvlucht achter de libelle aan ging. Aurora maakte de libelle iets sneller en behendiger zodat het bepaald geen makkelijke snack meer was. Mocht Reaper hem nu vangen dan zou de beloning extra lekker zijn wist Aurora. 'Volgens mij ga je die laatste woorden straks inslikken?' vroeg Iro. Aurora keek even naar hem en zag toen dat Iro geprikt was door de klauwen van Reaper. 'Zou best wel eens kunnen' zei Aurora terwijl ze geamuseerd lachte. 'Vind u het goed als ik uw huid even herstel? Het is tenslotte mijn schuld dat Reaper zich zo afzetten.' vroeg Aurora aan Iro, terwijl ze hem bekommerend aan keek. Waarschijnlijk kon Iro zijn huid zelf ook wel laten genezen, maar het voelde toch raar om het niet aan te bieden vond Aurora, plus ze vond Iro wel aardig. 'Waar op Shadra bent u opgegroeid als ik vragen mag?' vroeg Aurora voorzichtig, ze wist niet of ze haar geluk nu aan het pushen was, maar Iro had haar gezegd dat ze wat vragen mocht stellen. Mocht hij niet willen antwoorden zou hij dat vast en zeker aangeven. Aurora keek vervolgens geamuseerd naar Reaper die nog altijd de libelle aan het proberen te vangen was. Ondertussen haalde ze een iced coffee uit haar pd(pocket dimensie, werd te lang om te typen >.<) en vroeg aan Iro of hij er ook een wou.

De libelle werd wat sneller toen Reaper erachteraan schoot. Het schaduw wezen liet dit niet op zich zitten. in vergelijking met levende dieren namen zij de lichamen van dode dieren in en konden zich dat sneller voort bewegen dan de levende dieren. Natuurlijk was het wezentje waar de grote raaf nu achterheen zat geen levend wezen. maar een spreuk van de nieuwe docente, maar Reaper zou zich niet klein laten krijgen en zetten meet kracht achter zijn vleugels en begon zijn prooi al aardig in te halen.

Ondertussen ging Iro verder met het gesprek tussen hem en Aurora. Ze legde uit wat een ster fruit was en Iro luisterde aandachtig naar wat ze vertelde. Dus het moest fris en een beetje citroen-achting smaken? Hm, verder liegen had geen zin. Misschien had het ster fruit geen pitjes zoals de zwarte bessen hadden? En toen ze een stuk liet zien kon kreeg hij eigenlijk toch wel lekkere trek...
'Het ziet er goed uit, als het ook zo lekker smaakt als het eruit ziet.' plaagde Iro een beetje met een lichte serieuze toon erin. Iro hield van plagen, maar daar zou ze snel genoeg achter komen dat hij het niet echt meende. Rustig reikte hij met zijn magie naar de kast waar wat bestek en borden in stonden. Het duurde misschien iets langer dan dat het normaal als de zon iets minder fel scheen, maar toch kwamen uit de kast twee borden waar ze in de schaduw verdwenen die Iro op geroepen had en verscheen er een inktzwarte vlek op tafel waar de twee borden omhoog uit leken te kruipen samen met twee gebaks vorkjes erbij. Hij wist natuurlijk niet of Aurora zelf ook bestek en borden mee had genomen, maar het was het minste wat hij kon doen.

Aurora zag dat Reaper er flink de vaart in kreeg, stiekem vond hij het wel leuk dacht ze, vervolgens maakte ze de libelle wat slimmer zodat die korte bochten zou gaan maken, maar niet te snel dat het voor Reaper onmogelijk zou zijn. Iro zei op cryptische manier dat hij wel een stuk wou proberen, en vervolgens bevestigde hij dit door twee bordjes met gebaks vorkjes uit de kast te halen met behulp van zijn beheersing van de schaduw. "Leuk om te zien die ability, dat is toch schaduw controle?" merkte Aurora half vragend op. Het was ook lief van Iro dat hij bordjes gepakt had. Aurora had er wel bij, maar dat hoefde ze Iro niet te laten merken. Ze stelde het op prijs en bedankte Iro voor zijn hulp. Vervolgens legde ze op beide borden een stuk starfruit cheesecake terwijl ze zei: "Dit gebak koste veel minder tijd als die black-berry cake, daar moest ik de zaadjes en pitjes eerst allemaal uit halen, zo irritant als die tussen je tanden blijven steken. Starfruit heeft geen pitjes, maar een grote pit, en die is er makkelijk uit te halen.". Dat zei ze half omdat ze zag dat Iro met zijn tong tegen zijn tanden duwde alsof er iets tussen zat, en half omdat ze een ongemakkelijke stilte wou voorkomen. Aurora verzwakte haar aura omdat ze voelde dat de gezellige sfeer in de kamer niet snel meer zou omdraaien. Ook had ze het gevoel dat Iro het wel leuk vond dat ze zijn soulbeast had uitgedaagd, ook al zou hij dat waarschijnlijk niet toegeven. "Om terug te komen op of het smaakt hoe het eruit ziet, aller eerst bedankt voor het compliment dat het er goed uit ziet. zelf vind ik het altijd een aangename smaak, ik hoop dat hij u ook bevalt." zei Aurora voordat ze een rustig en gecontroleerd aan haar gebak begon. Iro leek haar wel een sympathiek persoon, wellicht was de buitenkant wat onverschillig, ze had het gevoel dat Iro wel iemand was die ze beter wou leren kennen. Aurora had bij haar opmerking over het gebak eigenlijk nog een donkere twist willen geven om Iro een beetje te plagen, maar ze wist niet of dit zijn eetlust in de weg zou zitten dus had ze het maar achterwege gelaten. Ze zou niet al te veel zeggen tijdens het eten, maar vroeg voordat ze haar tweede hap nam nog of ze je mocht zeggen tegen Iro, aangezien ze niet zo hield van mensen zo afstandelijk aanspreken. Echter gaf ze ook aan dat ze het begreep als Iro dit liever niet had. Ze wist dat op Shadra er veel waarde werd gehecht aan formaliteiten.

(volgens mij is Aurora wel de goede kant op aan het gaan bij Iro toch? xD)

Miss Aurora vond het leuk om te zien hoe Iro zijn magie gebruikte wat onder Shadow controle viel. Hij knikte even. 'Dit is een klein deel ervan. Als men lang genoeg oefent kunnen ze ook meubels gemakkelijk heen en weer verplaatsten of als je er sterk genoeg voor bent via Shadow controle van planeet naar planeet reizen. Maar ik denk dat dit pas is weg gelegd voor de LM's onder ons.' gaf hij even toe. Het was ook normaal dat je via de schaduwen reizen kon. Aurora scheen zijn hulp omtrent de borden en gebaks vorkjes naar hier te halen goed genoeg te vinden en ze legde er een stuk op terwijl ze begon te spreken. "Wat?" Dacht Iro en hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan, maar kon zichzelf goed genoeg in houden om dat niet te doen. Dat zou er wel heel raar hebben uit gezien natuurlijk. Maar toch voelde Iro zich een beetje schuldig en knikte alleen op haar woorden. 'Dat geloof ik best.' waren dan ook de enige woorden die hij zei en nam zijn bordje met gebak aan. Een beetje huiverig was hij er toch wel voor. Het kwam notebene van een Light magician... Maar die aarzeling was maar zo kort dat Iro even leek na te denken over haar volgende woorden. Zou de smaak hem bevallen? Dat wist Iro zelf nog niet, maar Citroen vond hij wel lekker in gerechten, misschien was de ster vrucht dat ook wel? 'Waar groeien die ster vruchten eigenlijk?' vroeg Iro eer hij met zijn vorkje er een stukje vanaf haalde en het in zijn mond stak om eerst te proeven. De smaken van de ingrediënten waren goed op elkaar afgestemd en het smaakte heerlijk. 'Het is zeker niet slecht... Het is heerlijk.' Hij kon het niet laten om nog even te plagen, maar zijn laatste woorden waren serieus en gemeend. Reaper kraste nijdig en schoot eerst mee met de libel achtige schepseltje voor hij iets deed wat de vogel zelden deed. Hij vormde Dark matter bolletjes die hij op de libelle af vuurde. Iro zag het vanuit zijn ooghoek gebeuren en zag hen net richting de tafel af vliegen waar hij samen aan zat met Aurora. In een hand beweging wierp hij een muur breed genoeg van Dark matter op zodat de bollen van Reaper erin op gevangen werden. 'Ben je wel lekker, Reaper! Je kunt dat ding toch wel vangen zonder ons te bekogelen?!' riep hij boos en zag Reaper net weer een bocht maken om zijn klauwen hopelijk nu wel rond de libel te sluiten. Iro gromde nog wat binnen monds en ging weer zitten. Door Reapers interruptie was hij helemaal de vraag van Aurora vergeten.

Aurora luisterde naar Iro zijn verhaal over shadow controle. Iro vroeg aan Aurora waar die ster vruchten groeide, Aurora antwoordde: "om de evenaren van Nova en Erd, de Novaanse zijn wat zoeter en vind ik persoonlijk lekkerder." Aurora bloosde toen Iro haar een compliment gaf over de smaak en glimlachte toen heel lief. Tijdens het eten van haar stuk cheese cake keek Aurora geamuseerd naar Reaper die zichtbaar moeite had om de snack te vangen. Plotseling kraste de vogel en miste nog een poging om de libel te vangen, daarna zag Aurora de vogel bolletjes dark matter maken, haar mentoren op Shadra hadden haar dit wel eens laten zien. Aurora zag dat Iro zich klaar maakte om de aanval te blokkeren mocht Reaper missen. Aurora had inmiddels al een cirkel van licht bolletjes om haar hand heen, mocht de Iro zijn verdediging er een door laten dan kon ze die makkelijk afketsen. Gelukkig was Iro ook een goede magiër en blokkeerde hij alles, waarna Iro Reaper een reprimande gaf. Aurora keek naar Iro en zei toen: 'Sorry het is gedeeltelijk mijn schuld dat die er zo in door gaat. U reageerde erg snel, dank daarvoor.'. Aurora keek even blij naar Iro en vroeg toen opnieuw: 'Zeg Heer Iro, vind u het goed als ik je zeg? Ik weet dat dit op Shadra niet bepaald normaal is, maar zelf vind ik afstandelijk zijn niet prettig, en zolang ik U zeg voel ik me afstandelijk.'. Aurora keek naar Reaper die inmiddels de snack had gevangen en heerlijk zat op te peuzelen. 'Knap gevangen Reaper, had niet verwacht dat je hem zo snel zou vangen. Ik hoop dat die goed smaakt.' zei Aurora waarna ze weer naar Iro keek.

Zijn vlaag van woede om zijn soulbeast nalatigheid verdween zodra Aurora weer begon te spreken. Hij kon zijn woede onmogelijk op haar af reageren. Toch zei hij niets en knikte enkel op haar woorden, want Iro wist dat hij nu zijn boosheid omhoog was gekomen weer killer zou reageren. Ze was gewoon een aardige jonge dame en die had niet echt de schuld van Reapers gedrag. Toen ze zich daar voor verontschuldigde schudden Iro zijn hoofd en maakte een scherpe beweging door zijn vork diep in het gebak te steken. 'Reaper weet wel beter. Anders is hij nooit zo nalatig. Zucht... Het zal wel aan het weer liggen. Maar niets te danken. Dark matter zoals hij eerder gebruikte zal weinig schade aanrichten, maar je wel verzwaren. Daardoor schiep ik het schild omdat te voorkomen.' legde Iro uit met een zucht tussen door en keek even nijdig naar Reaper die zijn buit gevangen had. Echter de woorden van Aurora trok zijn blik weer terug. De vraag leek te echoën. Normaal zou hij niet gelijk de eerste dag al iemand snel je of jij laten zeggen, maar op een vreemde manier deed Aurora hem aan Lilly denken. Ze was aardig en wilde zich het beste presenteren. 'Voor deze keer dan.' zei hij plagend en pakte zijn vork weer en begon opnieuw van het gebak te eten. Reaper keek Aurora even met een scheve kop aan, maar reageerde verder niet. Wel at hij zijn snack op. Die vrouw wist hoe je een schaduw wezen blij kon maken en dat scheen Reaper wel te mogen aan haar merkte Iro.

Aurora glimlachte naar Iro terwijl hij verder sprak. Op de vraag of Aurora je of jij mocht zeggen reageerde Iro met een 'Voor deze keer dan.'. Het viel het Aurora op dat Iro zijn stem speels klonk, en ze zag zelfs dat zijn lippen een heel klein lachje maakte. Aurora glimlachte lief en zei toen: 'Ik heb het idee dat je een leuk persoon bent, wellicht kunnen we een keer een les geven waarin we de leerlingen laten zien dat dark en light niet perse tegen elkaar hoeven te werken?'. Als Aurora een muur om Iro heen had gezien dan zou die langzaam aan het afbrokkelen zijn. Zo kil als het gesprek begon, zo warm voelde het nu. Aurora keek naar Reaper die er vrolijk uitzag met zijn prooi. 'Zeg Iro, bespeel je ook een instrument? Ik weet niet waarom maar je lijkt me er wel een type voor.' vroeg Aurora terwijl ze opstond om het servies wat Iro en zij zelf gebruikt hadden schoon te gaan maken. Dit deed ze af en toe handmatig, aangezien het haar terug bracht naar het hier en nu. Ze had momenteel moeite om niet aan de toekomst te denken. Waardoor dat kwam wist ze niet, maar ze dacht continu aan hoe ze haar positie het beste kon invullen en hoe ze zichzelf kon verbeteren. Door haar zorgen begon haar aura af te zwakken. Ze wou haar negatieve emoties niet laten merken en bleef vrolijk van buiten, echter was het afzwakken van haar Aura niet te missen.

De volgende woorden van Aurora lieten hem in gedachten een spottende opmerking maken. 'Ha ze moest eens weten hoe gevaarlijk ik zijn kon! Maar Iro liet zijn vriendelijke masker niet vallen en verdreef het negatieve gevoel dat even kwam opzetten. Reaper merkte hem ook en kwam met de halve snack nog in zijn poot van zijn plek om daarna op de niet gewonde schouder van zijn meester te landen en daar zijn tussendoortje verder op te eten. 'Van tijd tot tijd.' kreeg hij er dankzij Reaper op een gewone neutrale toon eruit, maar echt zin in een fusie les met haar zat Iro niet echt te wachten. Al had Iro dan wel gelijk een fusie les minder om zich zorgen over te maken wat hij de studenten voor moest schotelen. 'Maar het is geen slecht idee.' moest Iro toch toe geven en hij dronk de laatste slok van zijn flesje water op en keek Aurora even met een scheef hoofd aan. 'Hoe kom je daarop?' vroeg hij lichtjes nieuwsgierig. natuurlijk bespeelde hij een instrument. De Viool die hij ooit van zijn groot ouders had gekregen, maar nog niet zo lang geleden had hij een prachtige oude Viool van Ronodan gekregen waar hij erg trots op was. Het prachtige stuk had hij nog laten restaureren en had hem zins gisteren weer terug gekregen.

Aurora lachte toen Iro zei dat hij van tijd tot tijd een leuk persoon was. Ze ging er verder niet op in. Op de vraag of Aurora en Iro een fusie les konden doen zag ze dat Iro haar aanbod niet echt zag zitten, maar was blij dat hij het geen slecht idee vond. Vervolgens vroeg Iro haar hoe ze op het idee kwam dat hij een instrument bespeelde. Aurora zei: 'De meeste magiërs die van buiten een andere uitstraling hebben dan dat ze van binnen hebben bespelen instrumenten om hun hart te luchtte. Ik heb vandaag gezien dat je meer bent dan een afstandelijke shadraan, dus ik ga er vanuit dat er een ander persoon zit achter het masker.'. Aurora keek even op en zag toen dat er al een uur geen docenten de docentenkamer waren in gelopen. Ze keek even naar Iro en vroeg toen: 'Is het gebruikelijk dat de docentenkamer zo stil is?'.

Als Aurora haar woorden na hun eerste echte ontmoeting pas zou hebben uit gesproken wist Iro heel zeker dat ze de woorden met minder vreugde zou hebben gesproken. Maar hij liet niets merken. Het was eigenlijk mede aan Reaper te danken dat hij hier zo normaal zijn taak als docent kon uit voeren. Hier op reageerde hij dan ook met een licht instemmend geluidje op. Of het echt zo was als Aurora zei dan kon ze net als hij ook heel goed mensen lezen. Iro voelde Reaper zijn laatste beetje van de gekregen/gevangen snack weg werken toen ze vroeg of de docenten kamer altijd zolang stil was. Vaak kwam hij hier niet, alleen wanneer Iro zin had. 'Vaak kom ik niet in de docenten kamer dus dat kan ik je niet echt beantwoorden. Meest waarschijnlijk zullen er straks wel een paar komen? ' zei Iro een hij haalde zijn schouders even op. 'Ik heb nog even. Misschien kan ik je wat van het terrein laten zien? ' stelde hij haar voor. Dat zou ze misschien niet af slaan, zowel dan was dat ook goed.

Iro had gezegd dat hij niet vaak in de docenten kamer was, en dat hij dus niet wist hoe druk deze normaal was. Aurora knikte begrijpend en keek even verbaast op toen Iro had aangeboden haar wat van het terrein te laten zien. Vervolgens knikte ze vrolijk en zei ze: 'Ja graag! Dat zou ik hartstikke fijn vinden, wat lief dat je dat aanbied.'. Hierna zetten ze het schoongemaakte servies terug in de kast en wachtte even tot Iro klaar was om haar mee te nemen. Aurora zou zodra ze buiten de docenten kamer waren haar familiar oproepen zodat die ook het schoolgebouw kon zien ook zou ze haar pixie mee laten komen. Ze haalde even diep adem waarna ze de spreuken die de docentenkamer donkerder en minder warm hadden gemaakt ophief. Langzaam aan werd het warmer en lichter in de docenten kamer. Aurora pakte haar zonnebril en zetten deze op haar voorhoofd. Iro maakte aanstalten om het lokaal uit te gaan en Aurora volgde.

Had ze nu echt lief gezegt? Reaper kon zijn oren niet geloven. Iro mocht dan aardig doen en collegiaal bezig zijn. Maar de man was alles behalve lief. Je kon hem beter een sadist noemen of een Psychopaat of een moordenaar, maar lief?! Nee, Iro was niet lief. Hij gebruikte mensen voor zijn eigen doel eindes, op 1 persoon echt na een witte tot zijn echte veertiende kring geteld konden worden. dat waren er zeer, zeer weinig. Maar de docent Dark Magic stond op een beetje al snel dat het al weer warmer en lichter werd. Tja ze zouden hier niet langer blijven dus dan hoefde er geen magie meer gebruikt te worden. Aurora had een zonnebril bij die ze op zetten. Wat wel een goed idee was. Eenmaal buiten de docentenkamer reikte hij in een schaduw en zicht even voor hij het oortje van zijn zonnebril vast had, maar dat ging best vlug. Daarna trok Iro zich weer terug en planten zijn zonnebril op zijn neus en keek er even over heen richting Aurora. 'Wast wilde je als eerste zien?' vroeg hij beleefder dan dat hun gesprek begonnen was geweest.

Aurora glimlachte vriendelijk, haar eerste dag verliep gesmeerd, ze kreeg zelfs al een rondleiding. Ook had ze wat karakter trekken gezien van wat van de docenten waaronder Iro, en dat terwijl ze zelf haar masker nog niet had laten vallen. Dat was ze ook niet van plan. Hier op SSA zou ze de lieve licht magie docent zijn. Ze keek even naar Iro die vroeg wat ze als eerste zou willen zien. 'Wel, ik denk dat jij hier beter weet wat de interessante plekjes zijn, graag zou ik in ieder geval ook het donkere bos willen zien.' zei ze met een onschuldige blik in haar ogen. Vervolgens knipte ze in haar vingers waardoor haar pixie naast haar hoofd materialiseerde en op haar schouder ging zitten. Aurora haar pixie was energiek maar kon zich ook verschrikkelijk goed in houden. De pixie had zich voorgesteld aan Iro als Rosa. Aurora kietelde de pixie even waarna de pixie om zich heen bleef kijken. Vragen zouden later wel beantwoord worden. Vervolgens riep Aurora haar familiar angel op dit was een leeuw met witte vleugels. Nadat ze deze even had geknuffeld stelde hij zich voor als Korido. Aurora glimlachte naar Iro en vroeg welke kant ze eerst op zouden gaan.

Pics:

Hm, ze was niet echt het type wat graag alles wilde zien, maar meer de dingen die hij wist?! Ugh, had ze nu al een oogje op hem? Mentaal schudden hij zijn hoofd. Het was wel eens voorgekomen dat een vrouw of voor zo ver wist drie vier hem leuk vonden, maar zelf hield hij niet van het vrouwelijke geslacht. Waardoor dat kwam was hem nog altijd een raadsel, maar de kippenvel op zijn huid was moeilijk te verbergen. Hij draaide zich een kwart slag van haar af om zijn ongemakkelijke gevoel te verbergen. Niet dat het echt helpen zou natuurlijk. 'Zo kun je het ook bekijken. Maar wat ik interessant vind, vind jij misschien weer oninteressant?' was zijn eerlijke tegen woord. Hij zat echt niet op 1 lijn met een licht magiër, of Iro moest het wel heel verkeerd hebben natuurlijk. Of ze nu op hem viel of niet dat deed er nu niet toe. Hij zag dat ze al snel gezelschap kregen van een pixie en familiar wezen. Vast eentje die je op Nova zou tegen kunnen komen? Het geknuffel was iets wat Iro dus niet met Reaper deed. In zekere zin was hij geen knuffelaar, tenzij het op Ronodan aan kwam, die zou hij graag knuffelen. Maar dieren? Nee. Ze vroeg welke kant ze op zouden gaan en Iro slikte eventjes voor hij haar voor ging. Misschien was dit toch niet zo'n goed idee geweest? 'Laten we eerst het terrein buiten maar even verkennen. Dan weet je ook waar je buiten les zou kunnen geven als de zon schijnt.' Eerlijk was eerlijk. Iro zei enkel wat ik haar voordeel zou kunnen liggen, zeker in de zomer tijd.

Aurora lachte toen Iro zijn masker even liet vallen, ze zag dat hij zich even ongemakkelijk voelde. Misschien dacht hij dat Aurora probeerde te flirten? Snel liet ze die gedachten weer vallen, dat zou vast niet het geval zijn. 'Zo kun je het ook bekijken. Maar wat ik interessant vind, vind jij misschien weer oninteressant?' had Iro gezegt. 'Er is maar een manier om daar achter te komen niet waar?' vroeg Aurora iets afstandelijker om toch even te laten doorlichten dat ze geen oogje had op de donkere magiër. Op haar volgende vraag had Iro gezegd dat ze eerst het terrein buiten even konden gaan verkennen, zodat Aurora wist waar ze les kon geven als de zon scheen. 'Oh das prima, bedankt alvast, al zijn verlichtte plaatsen makkelijker te vinden dan donkere plaatsen. En ik vind het ook belangrijk dat mijn leerlingen leren hun magie te gebruiken in het donker. Je zal vast weten dat het bijna nooit 100% donker of 100% licht is ergens.' reageerde Aurora met een glimlach om te laten zien dat ze niet bot wou zijn. Vervolgens liep ze samen met Iro naar de voordeur.

PROFILE MAGICIAN

» Eerste Les:. Kennismaking
» Vroege ochtend, vlak voor de eerste lessen.
» eerste les...of toch niet...[open]
» My dress! [Open voor iedereen]
» Ochtendroutine [OPEN VOOR IEDEREEN! :)]

Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen