De woorden van Iro lieten Theneras zachtjes lachen Alleen bij jou, Iro. Alleen bij jou.' Grinnikte hij kort, met lichtelijk blozende, zacht rode wangen. Na zich, met hulp van de oudere man diens hand, opgetrokken te hebben had de jongen Iro gevraagd of hij hier nog iets moest doen, ja of te nee.  Reaper kwam al aangevlogen en de docent schudde zijn hoofd. De dark magic docent begon te lopen en Theneras volgde hem. Revas zijn pootstappen weerklonken zachtjes terwijl die achter ze aan liep.  

Het was buiten qua temperatuur ongeveer even koud als daar binnen, al was de luchtvochtigheid buiten lager. Iets wat de kou toch iets dragelijker maakte.  Eenmaal weer binnen in Iro zijn vertrekken, viel de warmte over hem heen als een comfortabele deken. Een lichte vorm van kippenvel was voor kort aanwezig op zijn bleke huid, doordat hij er even zo van genoot.  Het aanzicht van het gedeeltelijke vernielde meubilair liet een steek van schuldgevoel door hem heen gaan, maar deze schudde hij al snel van zich af.  Het was onnodig om zich zo te voelen en het was niemand’s fout.  Niet echt.  Met een toch wel tevreden zucht rekte hij zich even uit. Hierna trok hij zijn opgekropen shirt weer goed, glimlachte kort maar teder naar Iro en liep daarna geïntrigeerd naar diens, voor het grootste deel onbeschadigde, boekenkast. Hier liet hij zijn vinger zachtjes en voorzichtig, alsof ze van porselein waren, even over een paar ruggen van de boeken gaan terwijl hij in zich opnam wat er allemaal voor heerlijk leeswerk stond. 'May I?' vroeg Theneras aan Iro, doelend op een in leer gebonden boek welke zijn aandacht getrokken had. 'Als je liever hebt dat ik het laat staan, moet je het eerlijk zeggen' voegde de jongen eraan toe.

Theneras zei nog dat hij dat alleen bij Iro deed en een lichte blos verscheen op zijn wangen. Vreemd genoeg voelde hij eigenlijk de drang om zijn knokkels eens flink door dat blonde haar te raggen, maar hij hield zich en en ze vertrokken. Eenmaal weer in zijn vertrekken lag er best nog veel rommel. Tja dat hadden ze niet opgeruimd voor ze vertrokken waren geweest en de meubels waren brood nodig aan vervanging toe! Theneras liep richting zijn boeken kast waar veel boeken in stonden over Dark magic spreuken, maar ook zelf geschreven boeken waar hij verbeteringen in gemaakt had van de andere boeken en hun spreuken. Toen Theneras vroeg of hij een van de boeken mocht pakken glimlachte hij zacht. 'Ga je gang, mijn boeken bijten immers niet en ik heb niets te verbergen.' zei hij en begon met opruimen. Iro gebruikte zijn Shadow trip om de meeste rommel naar de vuilnis container te brengen. Nadat hij klaar was liep Iro richting de keuken en pakte twee glazen. 'Wil je wat drinken?' vroeg Iro en hij wachten even op antwoord, terwijl hij voor zichzelf water in schonk.

Het positieve antwoord van Iro liet de jongen vrolijk glimlachen. 'Ik weet dat deze niet bijten. Dat zou wat zijn, bijtende boeken.' grapte hij. 'En.. Thanks. Ik meen het. Ik bedoel.. ik weet wel dat je niets te verbergen hebt. Maar toch..' Hij kon het niet goed onder woorden brengen. Of ja, ergens wist hij precies wat hij wilde zeggen maar de juiste woorden waren op het moment voor hem gevlucht. Hij kon snappen als er bepaalde dingetjes waren die iemand niet graag wilde vertellen of die ze verborgen. Dat Iro hem het vertrouwen gaf om het boek te pakken deed de jongen goed. Het voelde goed. Zo voorzichtig mogelijk pakte hij het in leer gebonden boek eruit en klemde dezen met zijn armen tegen zijn borstkas. Hij wilde het boek niet per ongeluk laten vallen en beschadigen. Met een bijna affectie volle expressie keek hij eventjes naar het grote boek. Het was groot en zwaar en zag eruit als prachtig leeswerk. Hierna draaide hij zich om naar Iro en zag dat hij aan het opruimen was. 'Ah.. Moet er nog iets gebeuren? Nog iets opgeruimd worden?' vroeg de jonge dark magician aan hem. 'Je hoeft namelijk niet al dit opruim werk in je eentje te doen hoor..' lichte hij toe met een kleine glimlach. Nadat de docent het meeste had opgeruimd, nam Theneras plaats op de bank. Voorzichtig sloeg hij het boek open en liet zijn ogen over de pagina's de paar plaatjes en over de tekst gaan. Het was een oud boek, zo te zien. Iro's vraag trok zijn aandacht weg van het boek en hij keek de oudere man van over zijn schouder aan. 'Graag.. Umh.. Thee?' vroeg de jongen hoopvol. Hij was wel toe aan iets warms. 'En anders iets anders warms? Geen koffie nu, alsjeblieft. Anders wordt het slapen nogal.. lastig. Maar ik kan ook zelf wat te drinken maken hoor?' Slapen met cafeïne in zijn lijf, nee dat werd hem niet. Hij dronk eigenlijk alleen maar koffie in de ochtend of als hij tot laat op moest blijven. Met een kleine, scheve grijns richtte hij zich weer op het boek wat er nu op zijn schoot lag. Het was immers reuze interessant. Ogen gefixed op het prachtige boek, oren gespitst.

Ja bijtende boeken? Nee voor zo ver Iro wist bestonden die niet. Al zou hij die dadelijk eens in de bieb gaan opzoeken? Het bedanken en dat Theneras zei dat hij wel wist dat Iro niets te verbergen had voelde een beetje meer vertrouwd. Toen de jongen hem zag op ruimen wuifde Iro hem richting de bank. Het was toch meer zijn schuld dat het hier nu een puin zooi was daarin had Iro Theneras toch al te veel betrokken gemaakt. Toen hij klaar was en de boel zover aan kant had dan zijn aantekeningen beladen bureau was Iro naar de keuken toe gelopen en had hij zijn leerling gevraagd of hij ook iets wilde drinken. Toen Theneras zei dat hij thee wilde keek Iro even in zijn richting. Thee? Dat dronk hijzelf geen eens?! Maar toen Theneras vroeg of hij iets anders warms had zuchten iro even voor hij verdween en in de school keuken weer verscheen. Het was er rustig en er klonk alleen het geluid van afwas. Met rustige tred liep iro richting de koelkast en pakte er een kan chocomelk uit voor hij weer sereen richting de schaduw toe liep en weer verdween. In zijn keuken verscheen Iro weer uit de schaduw en zetten de kan op het keuken blad. 'Wat dacht je van warme chocomelk?' vroeg Iro die een pannetje uit een kastje trok en die op het fornuis zetten en de chocomelk erin schonk. Zijn glas water goot Iro zo achterover en wachten geduldig op antwoord.

Met zijn hoofd een fractie scheef en ogen nog gericht op het boek, wachtte de jongen op een antwoord. Een kleine frons ontstond tussen zijn wenkbrauwen waarna hij het boek voorzichtig opzij legde, opstond en rustig naar het keukentje liep. 'Ir- oh.' klonk het een klein tikkeltje verbaasd bij het zien van de lege keuken. Kort beet de jonge Shadraan op zijn lip, haalde even zijn schouder op en leunde tegen de deurpost. Ongerust was hij niet, hoefde hij niet te zijn ook. Nog geen twee seconden later verscheen de dark magic docent weer vanuit de schaduwen met een fles in hand. Het was geen thee, dat zag hij zo. Nieuwsgierig keek hij toe. Een klein pannetje werd door de roodharige man uit de schaduwen getoverd en daarna op het fornuis gezet. De inhoud van de fles werd in het pannetje gegooid. De bruine vloeistof leek en rook naar- Iro zijn vraag beantwoordde zijn vermoeden. 'Chocomelk is zeker goed.' Antwoordde Theneras met een vrolijke grijns. Het was warm én zoet. De perfecte combinatie. En dat het met chocolade was, maakte het er alleen maar beter op.'Maar jij mag van mij best gaan zitten hoor Iro. Ik kan mijn drinken ook zelf wel warmen? Je hebt het ook al voor me gehaald..' stelde hij vriendelijk voor. 'Dat ik nu nou zo een moeilijk persoon ben die persé iets warms wil drinken..' grapte hij half, ergens diep van binnen bang dat hij Iro tot last was. En dat wilde hij niet Iemand, hem, tot last zijn. Hij slikte het ongemakkelijke weg en duwde zich van bij de deurpost weg. Dat was iets wat hij het liefste niet wilde laten zien, niet wilde laten doorschemeren, die af en toe nog aanwezige onzekerheid. Het was rondom deze man bijna non existend, dus als het wel weer opkwam was dat alleen maar vervelender. Kort en zachtjes zuchtte hij even waarna hij een klein gebaar maakte naar het pannetje. 'So.. May I? Het is immers mijn drinken..  Jouw watertje was stukken makkelijker' grijnsde hij ietwat schaapachtig. Kort krabde hij even aan zijn nek, glimlachte daarna naar Iro en liet zijn hand weer zakken. 'Of wil je het... Vind je het niet erg om te doen?' vroeg hij hierna. Zijn lichaamshouding en ogen waren open en uitnodigend. Wachtende en klaar voor een antwoord.

Toen hij de keuken weer in kwam zag Iro vanuit zijn ooghoek dat Theneras bij de deur post stond. Het antwoord liet hem grijnzen, maar hij keek zijn leerling even aan toen de jongen hem voorstelde even te gaan zitten aangezien hij zijn eigen drinken ook wel warm kon maken. 'Wie zegt dat ik niet ook chocomelk lust?' vroeg hij geheimzinnig aan Theneras en zetten de fles op het aanrecht die nu leeg was. 'Maar als jij het graag warm wil maken ga je gang.' zei Iro speels en hij ging deels uitdagend op het tafel blad zitten kijken hoe zijn leerling de chocomelk warm zou maken.

(Flut!!!)

Hij luisterde naar Iro en keek hem kort even aan met een licht geamuseerde blik. 'I didn't' Grinnikte de jongen zachtjes. 'Dat maak jij ervan' grapte hij hierna. 'But do ya? Lust je Chocomelk?' Vroeg hij aan hem. Theneras grijnsde en rolde speels met zijn ogen bij Iro's speelse woorden en uitdagende lichaamstaal. Theneras hummde even. 'Awesome' lachte hij zachtjes. 'Dingen opwarmen is mijn specialiteit. Wist je dat niet? ' grijnsde hij plagend. Na dat gezegd te hebben, zette hij het vuur een tikkeltje lager en pakte een houten lepel om in het pannetje te roeren. Zo zou het niet aanbranden. Al roerend verwarmde hij de heerlijk ruikende vloeistof. Eenmaal goed warm (het kookte nog net niet) zette hij het vuur helemaal laag en legde hij de lepel in de gootsteen. Vervolgens pakte hij twee mokken en hield ze even op in de oudere man diens richting en keek hem vragend aan. 'Jij ook?' vroeg Theneras hem, zachtjes glimlachend.

Theneras grapte en Iro moest even grinniken. 'Ik lust wel chocomelk. Vooral op koude dagen met een toefje slagroom erop die je dan ziet weg smelten.' zei hij en keek toe hoe de jongeman het pannetje chocomelk warm aan het maken was. Tja daar wist Iro alles van. Theneras had hem ook warm doen voelen toen en nog steeds kreeg Iro het aangenaam warm wanneer hij rond de jonge shadraan aanwezig was. Het voelde niet verkeerd en zelfs prettig juist. Toen de vloeistof warm genoeg was zetten hij het vuur uit en pakte Theneras twee mokken en schonk de chocomelk erin waarna hij hem eentje even voor hield. Iro glimlachte en hij pakte een van de twee aan en duwde zich van het tafel blad af en hield een uitnodigende arm uit richting de kamer. Het was daar toch gezelliger. Toen Iro op de bank plaatst nam keek hij nog even richting het boek dat Theneras gepakt had. 'Interessant?' vroeg hij en knikte even richting het boek.

Bij Iro zijn woorden maakte de jongen een instemmend en verlekkerd geluid. 'Mhm. Ja.  Helemaal mee eens. Al ben ik wel vaker van de warme dranken maar in de wintermaanden zijn ze altijd net iets lekkerder.' beaamde hij. Eer de Chocomelk warm was pakte hij twee mokken, haalde de pan van het vuur en goot deze beide vol. Daarvan hield hij er ook eentje naar Iro uit. Die pakte de mok met een glimlach aan, maakte zich los van het tafelblad en hield uitnodigend een arm uit richting de woonkamer. Theneras glimlachte terug en liep met hem mee de woonkamer in. De jongen blies zachtjes in zijn mok en keek naar Iro die op de bank was gaan zitten. De jongen nam een slok, genoot even van de smaak en knikte een paar keer, enthousiast. 'Ja! Ja zeker.  Het is heel interessant om te lezen.' Glimlachte hij.  Theneras zette de mok neer op het tafeltje en ging daarna zelf ook op de bank zitten. Het boek pakte hij er weer bij, en hij sloeg het weer open op de pagina waar hij gebleven was. 'Het is oud. Sommige theorieën kloppen niet meer of niet volledig. Maar ik zag dat jij dat ook al gemerkt had' Grinnikte hij en even tikte hij op een stukje tekst waar Iro's handschrift bijstond. Hierna pakte hij zijn mok erbij en sipte even. 'Waar heb je al die mooie boeken zoals deze eigenlijk gevonden?' Vroeg Theneras hem, nieuwsgierig en met licht twinkelende ogen.

Iro knikte grinnikend op de woorden van Theneras voor hij de beker aannam en in een uitnodigend gebaar naar de woonkamer toe wees. Eenmaal op de bank vroeg hij of het boek interessant was. Daarna nam Iro rustig aan een slok warme chocomelk. Theneras vond het boek wel interessant en Iro knikte bij zijn opmerking over dat Iro er verbeteringen bij had aan gebracht. hij stond op en liep naar de kast en zocht even naar het boek dat hij zelf geschreven had met de oude spreuken, maar dan op de verbeterde manier. 'De manier van de oude boeken werkt wel, maar ze duren langer. Ik heb ze enkel verbeterd en herschreven.' zei iro en hij reikte het boek naar Theneras uit. Het was net zo dik, alleen de kaft was nieuwer. De vraag hoe Iro aan deze oude boeken kwam liet hem even geheimzinnig glimlachen. 'Dit is een deel van de ervenis van mijn groot ouders. Het zijn wardevolle boeken en ze kunnen veel geld op brengen. Enkel zie ik dat ik dit boek nog niet hem schoon gemaakt. kijk dat doe je zo.' legde hij uit en legde zijn hand op het erbij geschreven gedeelte. Zachtjes blies hij over zijn hand waar schaduw slierten uit zijn mond kwamen en toen iro zijn hand weg haalde was het erbij geschreven gedeelte verdwenen. 'Zo kan ik ook iemand zijn geheugen schoon maken, maar dat duurt langer dan een paar woordjes te doen verwijderen. je ziet zelfs geen druk waar de letters ooit gezeten hebben.' zei iro en hij pakte het oude boek uit Theneras zijn handen en blies opnieuw toen hij het boek gesloten had. Slierten schaduwen danste rond het boek en verwijderde alle bij geschreven stukken die Iro er ooit bij aangetekend had. Toen hij op hield was het boek weer als voor hij de spreuken was  gaan verbeteren.

Na zijn opmerking over de aantekeningen die Iro had gemaakt in het boek, was de man in kwestie opgestaan en naar de boekenkast gelopen. Na de woorden over de spreuken reikte hij het boek naar hem uit en Theneras pakte het voorzichtig aan eer hij het boek zachtjes opende. 'wow' mompelde hij, onder de indruk. 'Hoe gaaf' De jongen grijnsde breed naar hem. Na zijn vraag over over van waar Iro in vredesnaam deze oude boeken vandaan had, was de geheimzinnige maar vertrouwde glimlach van Iro Theneras wel opgevallen. De jonge Shadraan knikte bij zijn woorden over dat het waardevolle boeken waren, een erfenis.[/b] Logisch dat je er zuinig op bent. Het zijn mooie boeken. En hoewel ik weet dat je niet veel goede woorden over je grootouders hebt, zijn deze boeken toch deel van je, toch?'[/b] Vroeg hij hem zachtjes en voorzichtig. Hij wist dat het onderwerp een gevoelig iets was. 'En schoonmaken?' Vroeg hij hierna. Het boek liet hij los toen Iro het overpakte. Theneras keek vol interesse toe, hoe Iro het boek schoonmaakte. 'Oh. Dat is handig. Een handige spreuk.' mompelde de blonde knul, gefascineerd. De erbij geschreven tekst was weg. Theneras knikte en fronste even. 'Het geheugen opschonen? Je bedoelt herinneren verwijderen of manipuleren? Is dat niet gevaarlijk?' Vroeg hij hem, vragend en al nadenkend fronsend. Hierna richtte hij zijn ogen weer op het boek en liet zijn vingertoppen erover heengaan. 'Huh,zo goed als nieuw... Grinnikte hij. 'En dat vind je nu niet zonde? Dat jij je eigen geschreven aantekeningen hebt weggevaagd? Ik snap dat die boeken nu qua geld waarde wel hoger zijn maar qua emotionele waarde.., dat is iets wat alleen jij kan inschatten though. Het stond eerlijk gezegd wel slim. Jouw handschrift met die verbeteringen erbij. Glimlachte hij zachtjes om dan een paar slokken van zijn Chocomelk te nemen. Mocht je die aantekeningen terug willen halen, kan dat dan nog? Of zijn ze volledig gewist?' vragend keek hij de oudere man aan, benieuwd en nieuwsgierig.

Theneras reageerde verwonderd en Iro grijnsde zacht. De volgende woorden van zijn leerling lieten hem even zijn schouders op halen. 'Voor kleine dingen is het zeer handig en ongevaarlijk, maar als je de tekst 1 letter verkeerd uit spreekt kun je zijn of haar gehele bestaan uit wissen. Ze weten dan niet meer wie ze zijn en moeten dan helemaal opnieuw beginnen. Zeg maar geheugen verlies.' zei hij en pakte het oude boek weer op om het terug op de schap te zetten. De vraag of het niet zonde was liet Iro zijn hoofd schudden. 'Daarom heb ik je net het andere boek gegeven. Ik test en verbeter eerst de spreuken en schrijf de verbeteringen bij de tekst en schrijf later het boek over en die kan ik dan later gebruiken tijdens de lessen als ik wil.' zei iro en hij kwam weer op de bank naast Theneras zitten en wees nog even naar het schrift dat er netjes uit zag en goed leesbaar was. De vraag of je de gewiste dingen weer terug kon halen liet Iro even na denken. 'Hm, dat heb ik eerlijk gezegd nog nooit geprobeerd? Maar dat ga ik later wel uitvogelen.' zei Iro nadenkend en hij pakte zijn beker en dronk een paar slokken warme chocomelk voor hij de beker weer neer zetten.

De uitleg van Iro was handig en leuk om naar te luisteren. 'Aah.. Dat lijkt me niets. Niet meer weten wie je was of bent en dat je opnieuw moet beginnen zeg maar. Aan de andere kan, weten ze niet meer wie ze zijn. Wie weet, zullen ze zo een spreuk ooit gaan gebruiken voor mensen die levenslang hebben of tot de doodstraf zijn veroordeeld. Om te proberen ze te hervormen en ze dan weer te laten proberen om in de samenleving te leven.' Hij haalde zijn schouders op. 'Or not.' grijnsde hij half. Het was een gedachte die in zijn hoofd was komen opdagen en meer dan erover denken en speculatie was het ook niet. De volgende woorden van de docent klonken logisch en Theneras knikte. 'Ah, zo. Logisch eigenlijk. En ook slim en handig.' Beaamde hij. De jongen keek om toen Iro terug plaats nam op de bank en naar het schriftje wees. De vraag die de jongen stelde liet hem even nadenken, zag hij. Theneras glimlachte en knikte. 'Wat zou je toch zonder mij en mijn ideeën moeten?' lachte hij, grappend en plagend. Het laatste beetje van zijn, nu ietwat lauwe, chocomelk dronk hij op om dan het glas op het tafeltje te zetten. Hierna rekte hij zich uit, en bekeek het niet schoongemaakte boek nogmaals. Kort bladerde hij het door, bekeek het even globaal en klapte het daarna voorzichtig dicht. Hij lette er op dat er geen vouwen, scheuren, kreuken of ezelsoren in de bladzijden zouden komen. 'Ik zou dit echt uren kunnen lezen. Het is interessant en leerzaam' glimlachte hij zachtjes. 'But i won't.' Voor een klein moment rekte hij zich uit. 'Want lezen maakt me, om de een of andere reden, altijd wat lui en slaperig.' Grinnikte de jongeman.

Iro moest lachen om Theneras zijn woorden. 'Hahaha, zo ver ben ik nooit gegaan. Hooguit wat potten kijkers een uur of twee uit hun geheugen gewist' lachte iro en hij luisterde naar de volgende woorden van zijn leerling. 'Dat is het zeker. Alle wetenschappers doen het ook. Zelfs mensen die nieuwe spreuken uit vinden. Al zijn sommige boeken onvindbaar geworden door de tand des tijds.' zei iro en hij keek toe hoe Theneras zijn her geschreven boek even door bladerde. In vergelijking met het oude boek leek het op een schrift doordat wat iro geschreven had minder was en hij wat dingen had weg gelaten of er juist eraan toe gevoegd had, maar het bleef nog altijd een boek. Het idee van Theneras liet de jongeman wat brutaler worden. 'Ah alsof ik het zelf nooit erop gekomen zou zijn wijsneus, maar toch bedankt dat je me er eerder op wees.' grinnikte Iro en hij dronk het laatste van zijn beker chocomelk leeg en zetten de beker op tafel toen Theneras het boek dicht deed. 'Is dat zo? Ik kan uren lezen en klooien met magie tot de volgende ochtend zonder te hoeven te gaan slapen.' zei Iro en daar pronkte hij geen eens mee. Vaak kwam hij in het weekend niet eens toe aan slapen. Het was niet gezond dat wist Iro ook wel, maar als hij bijna op een doorbraak zat dan wilde hij juist niet stoppen tot hij het af had.

Theneras grinnikte om Iro zijn lachende woorden. 'Nee?' grijnsde hij, plagend. 'En dat die pottenkijkers het niet meer weten, komt jou dan alleen maar goed uit.' sprak de jongen, half glimlachend. 'Wat hadden ze eigenlijk gezien of gehoord, waardoor je hun geheugen moest wissen?' Vroeg Theneras hem daarna, nieuwsgierig. De blonde Shadraan lachte om het antwoord van de oudere man. 'Nou, misschien was je er niet achter gekomen zonder mijn wijsneuzigheid? Of pas een stuk later?' grapte hij, zachtjes grinnikend en met plagende pret lichtjes in zijn blauwe ogen. Na het boek dicht geklapt te hebben vertelde hij aan Iro hoe hij altijd loom werd door het lange lezen. Hij knikte dan ook bij het horen van zijn antwoord. 'Dat snap ik heel goed ja. Dat is ook super leuk om te doen en het is ook leuk om nieuwe dingen te ontdekken of spreuken te verbeteren.' Beaamde hij. 'Ik zou het wel kunnen maar dan zijn mijn ogen dood en mijn brein is dan een niet werkende pudding aan grijze cellen. En dan voel ik me een.. ondode' grinnikte hij, erop lettend dat hij het woord zombie niet in zijn mond nam. 'Ik krijg over het algemeen als weinig slaap, dus elke minuut aan een goed nachtrust die koester ik.' gaf hij toe. 'Het lezen is heerlijk en terwijl ik lees heb ik er ook niet zo een last van. Het is pas nadat ik 's avonds na uren lezen het boek weg leg, dat ik merk hoe moe ik wel niet ben.' vertelde hij verder. Kort haalde de jongen zijn schouders op waarna hij even grijnsde. 'Dus nu let ik er beter op.' Het grote boek bekeek hij eventjes en hij traceerde de kaft met een paar vingers. ‘En ik zou dit boek nu nog wel kunnen en willen lezen, maar dat is zo ongezellig voor jou, niet?’ vroeg hij aan Iro terwijl hij zich half naar de roodharige omdraaide. Een been bungelend over de rand van de bank en de andere onder zijn lichaam gebogen. Het zat comfortabel.

Theneras gaf hem groot gelijk dat potten kijkers nooit geliefd waren en vroeg wat ze dan gehoord en gezien hadden waardoor iro die spreuk dan bij hen gedaan had. Iro grijnsde. 'Ze hebben me mensen zien vermoorden in de manier zoals ik jouw ook had willen doden.' maar de grijns verdween al snel toen iro dit vertelde. Zijn leerling kende dat duistere geheim en Iro wist niet of dat probleem ooit verholpen zou kunnen worden? Op de volgende woorden grinnikte iro alleen met een lichte knik van begrip. Dat was waar natuurlijk, maar het had ook zo kunnen lopen als dat Iro zelf gezegd had. Lezen en het verbeteren van spreuken vond Theneras dus ook leuk. nou ja het lezen daar was Iro wel al eerder achter gekomen, maar dat de jongen zelf ook spreuken verbeterende? Dat was nieuw voor hem. Toch knikte Iro in dit besef en grinnikte zacht op de woorden die daarna volgde. 'Ja ik weet dat je Zombie wilde zeggen, Wees blij dat je dat niet word van te weinig slaap of het uren lang lezen van spannende boeken, want dan zou het hele sterren stelsel vast een Zombie zijn.' lachte iro met de nodige horten en stoten. Wat was het toch altijd gezellig met dit joch om hem heen, maar toch had Theneras wel gelijk. 'Ach ik ben zelf ook niet altijd gezellig onder de mensen, maar als jij wilt lezen doe je dat morgen maar goed? Ik leen het boek je tot je het uit hebt.' zei iro en hij merkte wel dat het steeds donkerder in de kamer werd, maar omdat hij als Dark magician geen last van het donker had viel het bijna niet meer op.

Het antwoord dat Iro gaf, liet beide hun grijnzen verdwijnen. Hij voelde hoe de energie omsloeg, zag hoe de energie omsloeg. 'But you didn't. Je hebt hun niet vermoord, want anders had je hun geheugen niet te hoeven wissen. En mij ook niet... gelukkig, anders zou ik hier niet zitten.' antwoordde de jongeman stilletjes met een flauwe, haast onzichtbare glimlach om zijn lippen. 'Maakt het niet minder..' Kort fronste hij even en zocht naar het juiste woord, die er misschien wel helemaal niet waren voor iets als dit. De goede woorden zoeken was dan soms nog best lastig 'Niet minder naar.' Vertelde hij hem zachtjes in een, wat voor hemzelf als haast nutteloos aanvoelde, kleine vorm van comfort. Het zachte, lichte gegrinnik en het luid gelachen antwoord deed hem goed en Theneras glimlachte naar hem, schuldig. 'Busted.' grinnikte hij. 'En ik wil je er nu op wijzen dat jij het Z woord in de mond hebt genomen. Wel twee keer zelfs.' Grijnsde hij vrolijk, een klein beetje plagend, naar hem om dan ook twee vingers zeer kort op te steken terwijl hij het woord twee zei. En in een impuls drukte hij vluchtig zijn lippen op die van hem. Hij had het gedaan voordat hij er echt over na kon denken en voordat hijzelf het werkelijk doorhad. Theneras besloot het gesprek gewoon te vorderen. Alsof er geen korte pauze was ingelast. En alsof hij niet heel lichtjes aan het blozen was. 'En daar ben ik zeker blij mee en daar ben ik het ook wel mee eens. Dat zou wat zijn, dan zouden jij en ik en nog wel veel meer mensen vervelende, hersenloze wezens zijn. No thanks. En niet het héle sterrenstelsel, denk ik, want er bestaan mensen die niet van lezen houden.' lachte hij zachtjes en het laatste was gezegd met een toon van verontwaarding, al bedoelde hij het grappig. 'Al.. ja, zijn er inderdaad genoeg mensen die door andere redenen dan lezen te weinig slaap krijgen dus... het halve tot driekwart van het sterrenstelsel zou een vervelende ondode zijn? Een Zombie.' Bedacht en beaamde hij geamuseerd. Het laatste wat Iro hem zei, liet hem knikken en daarna maakte hij een instemmend geluidje. 'Really? Awesome.' glimlachte hij vrolijk, de woorden dat hij het boek mocht lenen tot hij het uit was nu werkelijk nestelend in zijn brein. 'You're the best.' Grinnikte hij zachtjes om Iro daarna een zachte maar speelse por tegen zijn bovenarm te geven. 'I could kiss you.. Again.' Giechelde hij, half, met een ietwat verlegen glimlach. Hij keek ernaar uit om het te lezen. Het was nieuw voor hem en dus leerzaam. Dat het donkerder werd, daar had de knul wel erg in gehad maar hij had er geen last van. Hij was één een Dark magician en zag beter in het donker dan andere magiër. En twee, zijn ogen raakte snel gewend aan een donkere omgeving.

Toen Theneras stilletjes antwoorden dat iro hun niet vermoord had en Theneras zelf ook niet, maar die mensen hun geheugen had gewist draaide Iro zijn blik even weg. 'Wanneer ik bij mijn volle verstand ben vermoord ik niemand die het niet verdient natuurlijk. Dan wis ik dat gedeelte liever uit hun geheugen.' zei Iro en hij keek Theneras daarna weer aan. 'Jouw geheugen zal ik niet wissen. Ik wil je niet steeds de waarheid moeten vertellen.' voegde hij er aan toe met een lichte glimlach op zijn lippen. Zijn vrienden kring hoe klein ook mocht best weten in wat voor monster hij soms kon veranderen. Dan waren ze erop voorbereid en zou niemand onnodig pijn lijden zonder te weten waarom. Maar toen iro zelf over zombies begon stak zijn leerling snel achter elkaar een vinger op, telkens wanneer hij het Z woord zei. 'Ah ja! Goed, goed ik zeg dat woord zo nu en dan wel eens, maar ik bedoelde dat ik hoop dat je nooit vrijwillig opzoek gaat naar die wezens. Je mag best de woord speling Zombie soms wel zeggen!' grinnikte Iro en hij tikte eens zachtjes op de neus van Theneras, maar de jongen was hem voor dus miste iro en kreeg hij vluchtig een kus op zijn lippen. Heel even was Iro verrast, maar een speelse grijns stond op zijn lippen te lezen. De lichte blozing van de jongen naast hem was Iro niet ontgaan, maar hij pakte hem nog wel terug, maar laat Theneras maar even uit spreken dacht Iro en hij luisterde verder naar diens woorden. 'Nee dat zou vreselijk zijn, maar goed.' zei iro hoofd schuddend en grinnikte zacht bij het horen van de vrolijke uiting van Theneras. De lichte por was niet pijnlijk, maar wel een uitdaging voor hem. 'What is stopping you?' zei iro en hij grinnikte met een speelse glimlach voor Iro het boek uit de handen van zijn leerling pakte en die op tafel neer legde. Daarna keek hij Theneras afwachtend aan, maar nog steeds met die speelse grijns op zijn lippen.

Dat Iro zijn blik afwendde was niet geheel onverwacht. Theneras knikte zachtjes om zijn antwoord. 'Dat weet ik, dat je dat niet doet. En dat je het dan liever wist, snap ik.. Ik bedoelde.. umh.. dat je gelukkig de controle dus snel genoeg weer leek te hebben? Anders dan.. was het voor hun anders afgelopen.' Voor even friemelde hij wat aan de mouw van zijn shirt. Hij had het idee dat het er allemaal nogal onhandig uitkwam. Zachtjes zuchtte hij en het volgende wat Iro zei liet hem zachtjes glimlachen. 'En daar ben ik blij om. Ik zou het niet steeds willen horen, ook al zou ik het natuurlijk niet meer herinneren. And I love knowing all of you, all the time.' Gaf hij toe. Het warme gevoel van vertrouwen deed hem goed. Het was fijn geweest dat te horen. De woorden over de zombies lieten Theneras wat schaapachtig grijnzen en hij knikte. 'All right. Dat zal ik in mijn oren knopen, dat ik het woord zombie gewoon kan zeggen.' grinnikte hij. 'En het idee om ze op te zoeken zou nooit in mij opkomen. Dus daar hoef hij je geen zorgen over te maken, beloofd.' sprak hij naar waarheid. De tik op zijn neus die Iro had willen geven, ontweek de jongen doordat hij in een impuls de oudere man een snelle kus gegeven had. De speelse grijns die op Iro zijn lippen te lezen was, was hem niet ontgaan. De blos op zijn eigen wangen negeerde hij en ook de grijns van hem deed hij niets mee. In plaats daarvan ging hij verder alsof er niets gebeurd was. Ergens toch een idee dat hij het anders ongemakkelijk zou maken of iets. Hij knikte beamend bij Iro zijn woorden en uitte daarna zijn vrolijkheid in verband met het boek. Zelfs zijn woorden, daar zat geen rem op. Niet dat hij ze terug zou nemen. Al was een verlegen glimlach te zien. 'Uuh... W..Well.. uuh Y-... R- uuh.. A..Actually Nothing is.' Bracht hij al stamelend uit, al was het laatste deel vastberadener gesproken. De hitte die van zijn wangen af straalde was voor hemzelf duidelijk voelbaar. Of het zichtbaar was voor de andere, daar was hij niet zeker wel. Waarschijnlijk wel, door het hele dark magician gedoe. Zijn blauwe ogen volgden hierna de actie van de ander. Hoe hij het boek pakte en die op de tafel legde. Hierna keek hij terug naar Iro en zag dat hij hem met een speelse grijns maar afwachtende blik aankeek. Onbewust likte hij zijn lippen. Zijn hart bonsde in zijn keel, en waarom dat wist hij niet eens. Een deel zenuwen en een deel emoties plus hormonen, waarschijnlijk. Zenuwen omdat hij nog altijd wist dat de legendarische magician er toe deed. Dat hij alsnog hier uit kon raken met pijn. Iets wat gemakkelijk te vergeten was, vond hij zo zelf. Want het voelde zo heerlijk, goed en haast natuurlijk of gewoon. En dan waren er de emoties en hormonen die zijn hart lieten bonzen, hem lieten glimlachen omdat hij enkel rondom de rood harige man was en welke hem die hele zwerm vlinders lieten voelen. Hij hield ervan maar het deed ook pijn in zijn hart doordat er onzekerheid heerste. Het voelde zo heerlijk, maar het was zo dubbel. Dubbel omdat dit niet officieel was. Niet dat het van buitenaf officieel kon en mocht zijn, maar zelfs hier binnen was het nog.. niets. Al voelde het toch steeds zo echt. En Dubbel omdat de reden daarvoor was dat ze zo een tien jaar scheelde, hijzelf een student was en Iro een zijn leraar en dat de man in kwestie ook gevoelens had voor een ander. En dat laatste, was toch wel de grootste obstakel. Was de grootste "dreiging." En kon hem het meeste pijn doen. Al was dat maar een klein deel wat dat tegen hem zei, de rest sprak tegen hem dat het geluk van de roodharige man tegenover hem belangrijker was dan zijn eigen zelfzuchtige verlangens. Maar op dit moment was hij toch wel een beetje egoïstisch. En ook weer niet, want hij had zo het idee dat Iro graag wilde dat hij hem nogmaals kuste. Anders had hij dat niet gezegd, niet zo gereageerd, niet zo gekeken en niet zo gegrijnsd, toch? Dus Win, win? En eigenlijk zonder dat hij het echt door had, hadden zijn handen zich aan de voorkant van de docent zijn shirt, in de stof verwikkelt. Theneras ademde iets trillerig uit. Had zo het laatste deel van de opgebouwde zenuwen uit zijn lichaam verbannen en haalde de onzekerheid ook weg. Grotendeels dan. Helemaal zou hem niet lukken. Nu nog niet en misschien wel nooit niet maar toch brandde er hoop. Want verdorie, hij hield van deze man hier. Voorzichtig trok hij Iro aan zijn shirt iets naar voren. 'Nothing's stopping me.' herhaalde hij zachtjes, en hij grijnsde. De woorden waren meer om zichzelf een boost in zelfvertrouwen te geven. Hierna boog hij zichzelf naar voren, liet zijn lippen langs die van hem gaan in een bijna kus. Een zacht gegrinnik kon hij niet onderdrukken en hij beet speels in Iro zijn onderlip. Hierna kuste hij hem echt. Niet bijna of heel vluchtig. Langzaam, liefhebbend, vrolijk. Vol gevoel en emotie. De blond harige Shadraan maakte een zacht geluidje van genoegen, murmelde half fluisterend en half giechelend iets wat leek op een ‘I Just Love kissing you. Among other things’ en sloeg zijn armen om Iro zijn nek. Zachtjes trok hij zich terug, liets zijn tong plagend over de ander zijn lip gaan terwijl hij dit deed en glimlachte vrolijk. Voor even had hij op zijn eigen lip gebeten, als manier om onnodig woorden binnen te houden.

0-o … En dan ineens is ie een beetje lang. XD

Gelukkig snapte Theneras hem net als de rest van zijn kleine vrienden kring. Het zou alleen maar lastig zijn als dat niet zo was. Een zacht glimlach verscheen op zijn lippen. Hij hoefde hier niet verder op in of door te gaan. Iro maakte zo duidelijk dat hij het er niet langer over wilde hebben. Het woord Zombie dat die gewoon genoemd mocht worden knoopte Theneras in zijn oren waarna Iro uit daagde om hem te kussen. Iro had geen zin om nu een keuze te maken en genoot te genieten van dit moment. De jonge man leek even van zijn stuk te zijn gebracht en deed er nog redelijk lang over. 'Nothing's stopping me.' herhaalde Theneras zachtjes, en hij grijnsde. De woorden waren meer om zichzelf een boost in zelfvertrouwen te geven. Iro grijnsde nog breeder hierdoor. Hij kende zijn leerling nu onderhand wel, maar toch was het fijn om te horen. Hierna boog Theneras zichzelf naar voren, liet zijn lippen langs die van hem gaan in een bijna kus. Een zacht gegrinnik kon hij niet onderdrukken en hij beet speels in Iro zijn onderlip. Iro kon een zacht gegrinnikt niet bedwingen en genoot nu al van dit kleine pesterijtje. Hierna kuste Theneras Iro echt. Niet bijna of heel vluchtig. Langzaam, liefhebbend, vrolijk. Vol gevoel en emotie. De blond harige Shadraan maakte een zacht geluidje van genoegen, murmelde half fluisterend en half giechelend iets wat leek op een ‘I Just Love kissing you. Among other things’ en sloeg zijn armen om Iro zijn nek. Zachtjes trok hij zich terug, liet zijn tong plagend over de ander zijn lip gaan terwijl hij dit deed en glimlachte vrolijk. Voor even had hij op zijn eigen lip gebeten, als manier om onnodig woorden binnen te houden. Iro genoot zo van dit moment. Het was gewoon de manier om iemand te laten zien dat ze meer om je gaven dan een gewone schouder klap. 'Yeah, me to.' zei iro en hij boog zich naar Theneras toe om nu hem te kussen. Het was fijn en heerlijk te gelijk. Maar dat snapte Theneras ook wel. Iro sloeg zijn armen rond de middel van Theneras en trok hem iets naar zich toe. Zo lang het bij kussen bleef was er verder niets mis en straks als ze gingen slapen konden ze altijd nog lekker dicht bij elkaar kruipen. Dat was lekker en warm en minder eenzaam.

(Sorry, ik kreeg de tijd nog om er achter te komen door een bepaald persoon! DX)

Het woord zombie, mocht dus gezegd worden. All right, Dan wist hij dat ook weer. De woorden die hijzelf hierna had gesproken, over dat hij Iro wel zou kunnen kussen en dat eigenlijk niets hem nu stopte, lieten de docent tegenover hem nog breder grijnzen, zag hij.  Dat bleef leuk om te zien, maakte hem niet uit hoe vaak hij dat daarvoor al gezien had. Het bleef ervoor zorgen dat hij zich blij voelde. Uiterst zachtjes, en net zo zachtjes grinnikend, liet hij zijn lippen over die van Iro gaan in een net niet kus. Hij hoorde en voelde Iro zachtjes grinniken hierbij. De sprankjes onzekerheid had hij weg gestopt. Na dit gedaan te hebben kuste Theneras Iro echt. Hij murmelde een paar zachte woorden waarna hij zich iets had terug getrokken. Hij had nog iets anders willen zeggen maar had het niet gedaan en had die woorden weer ingeslikt. Theneras hoorde Iro spreken en glimlachte liefhebben tot op het moment dat diens lippen die van hem raakte. De blondharige Shadraan maakte zachtjes een tevreden geluidje en kuste de oudere man innig terug. Zijn hart klopt iets harder maar wel stabiel. Dit was ook iets wat hij prettig vond. Het was vertrouwd geworden en fijn. Het gevoel van Iro zijn lippen op die van hem, het voelde gewoon goed. De warmte van twee armen die om zijn middel werden geslagen registreerde zich in zijn brein waarna hij voelde hoe er lichte kracht werd uit geoefend en hoe hij dichter naar Iro toe werd getrokken. Hij lachte zachtjes, al was het meer een uitademing door zijn neus, en sloeg zijn armen zachtjes om Iro zijn nek heen. Hierna schoof hij nog ietsjes dichter naar de ander toe, genoot van zijn lichaamswarmte die op hem overstraalde, kuste hem met iets meer passie en kracht en liet daarbij zijn tong plagend over de man zijn onderlip gaan. Hierna trok hij zich ietsjes terug en glimlachte haast uitdagend. ‘Told ya I could kiss you because of it.’ Lachte hij zachtjes. Dat hij een extra zetje zelfvertrouwen van de ander nodig had gehad, om het dan ook echt te doen deze keer, maakte hem niet uit. Zijn vingers speelde afwezig wat met een paar plukjes van Iro zijn rode nekharen. ‘Did you know, that you’re Always hot?’ Fluisterde hij zachtjes, haast tegen Iro zijn lippen aan en hij grijnsde vrolijk.