Nou. Was dat even een meevaller. Niet dus. Geïrriteerd zijnde keek Matthew naar zijn dekens waar iets op leek te zitten dat sterk op tomatenketchup leek. Was dit een soort ontgroening of zo? Moest dit een sein zijn voor iets? Hij zwoer dat hij niks raars ging doen wat te maken had met een meisje of zo. Nah ah. Daar had hij echt geen zin in. Hij had nog nooit een vriendin gehad en was ook niet van plan om er één te krijgen. Zijn doel was ook niet om een meisje te versieren, noch om heel veel vrienden te maken. Daar was hij sowieso te teruggetrokken voor. De enige met wie hij bevriend wilde zijn, was met zijn kleine zusje. En ooit was zijn vader ook zijn beste vriend geweest, maar dat was weggaan toen hij zijn werk koos boven zijn familie nadat zijn vrouw was gestorven. Toen Matthew hem dan ook nog eens thuis had zien komen met één of andere blonde del die goed genoeg van Matthew’s leeftijd had kunnen zijn, was de maat vol voor hem geweest en had hij zijn vader vol in het gezicht uitgescholden. Het gevolg was geweest dat hij een vuistslag in zijn gezicht had gekregen. Zijn vader had hem nog nooit geslagen. Nog nooit. Het was zijn gillende zusje die ervoor had gezorgd dat Matthew overeind was gekomen, het bloed van zijn gezicht had geveegd met zijn mouw en zijn vader doods had aangekeken terwijl hij wenste dat het zijn vader was geweest die de dood had gevonden en niet zijn moeder. Zijn vaders mond was naar één streep getrokken en hij had zich omgedraaid. Hij had gezegd dat Matthew een schande was en nooit geboren had mogen worden, maar daar had de jongen zich niet eens op geconcentreerd. Nee, hij had zich om zijn zusje ontfermd en was naar haar kamer gegaan om haar te troosten. Matthew klemde zijn kaken op elkaar terwijl hij zich ontdeed van zijn shirt en daarmee zijn lichtelijk gespierde borstkas ontblootte. Hij deed een handdoek rond zijn nek en liep, diep in gedachten verzonken zijnde, in de richting van de washrooms. Hij had niet door dat hij in die van de meisjes ging en sloeg zijn armen over elkaar heen terwijl hij wachtte tot diegene die in de douche stond klaar was met douchen. En dat gebeurde ook. Alleen was het geen jongen die uit de douche kwam. Het was een meisje. En ze had een handdoek om haar middel, maar niet echt haar borsten bedekt. Matthew zou gelogen hebben als zijn ogen niet even naar haar borsten schoten, maar daarna keek hij haar gelijk recht aan. ‘Of ik ben verkeerd of jij moet ergens anders zijn, maar iets klopt er niet.’ Zoals altijd verborg hij zijn emoties weer achter een strakke blik, maar deze keer moest hij toch echt wel zijn kaken op elkaar klemmen zodat zijn wangen hopelijk niet begonnen te gloeien. What the hell.

De dame leek zich allerminst zorgen te maken over het feit dat Matthew het volle zicht kreeg op haar borsten. Besefte ze zich niet dat andere Shadranen waarschijnlijk een andere reactie hadden gehad hierop? Hij kende genoeg zieke geesten die zieke gedachten in hun hoofd haalden en vervolgens ook nog zo ziek waren om ze uit te voeren. En dat ze minderjarig was – net zoals hij trouwens – maakte dat idee net iets erger. Het was niet dat hij één of andere grote held was, maar hij had tijdens zijn avondwandelingen vaak genoeg moeten ingrijpen om te weten dat meisjes soms op een heel andere manier bekeken werden. Het was de emotieloze blik in zijn ogen en de dreigend die hij uitstraalde dat erger meestal kon voorkomen. Tot dusver was het echter nog niet geweest dat hij zich echt had laten gaan om iemand te beschermen, hoewel hij wist dat het wel in hem zat mocht de situatie ernaar vragen. Hij was best goed in vechten en het gebeurde dikwijls dat hij in gevechten belandde, maar hij had zijn kleine zusje beloofd dat hij dat dus niet meer zou doen. En tja, dan bleven er natuurlijk weinig andere opties over dan dreigend kijken, bedreigende woorden spreken en hopen dat de kerels op zouden rotten. Maar goed. Ze waren hier nu alleen, dus de kans dat ze lastiggevallen zou worden door één of andere kerel die te veel op zijn opspelende hormonen reageerde, was vrij klein. In plaats daarvan liep ze recht langs hem en zei nog iets tegen hem. Hij rolde met zijn ogen. ‘Ik ben nieuw hier. Ik dacht dat ik in het jongensgedeelte zat,’ zei hij. Wat een slecht excuus. Dadelijk zou ze nog denken dat hij één van die perverts was die zijn weg probeerde te vinden in de broek van een meisje. Wat erg. ‘Het is dan ook niet echt slim om jezelf niet te bedekken voordat je naar buiten gaat. Die grote wond op je lichaam komt nu niet bepaald intimiderend over, ook al zou je misschien denken van wel.’ Hij onderdrukte een zucht en wilde zich ook al omdraaien om naar het jongensgedeelte te gaan.

Hij had hier dus echt zo geen zin in. Ja, het was verkeerd van hem om het meisjesgedeelte in te lopen en naar haar borsten te kijken – ook al had dat maar een kleine seconde geduurd – maar was dat een reden om hem vervelende vragen te gaan stellen? Blijkbaar wel. Matthew was op Shadra ook al niet echt het persoontje geweest dat veel vrienden had en echt vriendschapsbanden goed kon onderhouden, maar dat kwam omdat hij veel te veel verantwoordelijkheid naar zijn zusje voelde. Hij wilde niet dat zijn zusje dacht dat hij nooit tijd voor haar zou hebben, want voor haar wilde hij alle tijd van de wereld hebben. En dat was dus de reden waarom hij zo weinig mogelijk omging met leeftijdsgenoten. En natuurlijk ook nog de angst dat hun vader haar iets zou aandoen als hij er niets was en als hij weer eens een slechte bui had. Het zou zijn grootste nachtmerrie zijn dat hij op een dag binnen zou komen en zou zien dat zijn zusje geslagen zou zijn of zo. Maar dan zouden de stoppen waarschijnlijk echt bij hem doorslaan en zou hij zijn vader eens goed onder handen nemen. En dat bleek de man misschien ook wel te weten, want als het op zijn dochter aankwam, reageerde hij nogal teruggetrokken. Bijna koeltjes zelfs. En dus kwam zijn zusje vaak aandacht bij hem zoeken. En dat vond Matthew prima. De witharige jongen werd uit zijn gedachten gehaald door het meisje die weer tegen hem sprak. ‘Je houding in elk geval niet op dit moment,’ sprak hij bot op haar woorden. ‘Luister, ik was gewoon verkeerd hier, oké? Moet ik hier per se blijven om naar je bloot bovenlijf te kijken en vervelende vragen te beantwoorden? Ik heb ook nog andere dingen die ik wil doen vandaag, ja? En luistere naar jouw gezeur en irritante vragen beantwoorden is daar niet één van.’ Nog altijd had hij zich niet omgedraaid omdat hij niet wilde dat zijn ogen naar delen zouden glijden waar ze niet naartoe mochten glijden. Ze was jonger dan hem, for fuck’s sake.